Nicole Ameline

Nicole Ameline
Rysunek.
Nicole Ameline w 2008 roku.
Funkcje
Poseł francuski
20 czerwca 2007 - 20 czerwca 2017 r
( 10 lat )
Ponowna elekcja 10 czerwca 2007
17 czerwca 2012
Okręg wyborczy 4 e Calvados
Legislatura XIII th i XIV th ( V Republiki )
Grupa polityczna UMP, a następnie LR
Poprzednik Yves Boisseau
Następca Christophe Blanchet
25 czerwca 2002 - 18 lipca 2002
( 23 dni )
Ponowna elekcja 9 czerwca 2002
Okręg wyborczy 4 e Calvados
Legislatura XII th ( piąta republika )
Poprzednik Yves Boisseau
Następca Yves Boisseau
17 grudnia 1995 - 7 czerwca 2002
( 6 lat, 5 miesięcy i 21 dni )
Ponowna elekcja 17 grudnia 1995
1 st czerwiec +1.997
Okręg wyborczy 4 e Calvados
Legislatura X th i XI th ( V Republiki )
Poprzednik Yves Boisseau
Następca Yves Boisseau
9 marca 1991 - 18 czerwca 1995
( 4 lata, 3 miesiące i 9 dni )
Wybór 28 marca 1993
Okręg wyborczy 4 e Calvados
Legislatura IX th i X th ( V Republiki )
Poprzednik Michel d'Ornano
Następca Yves Boisseau
Minister ds. Równości i równości zawodowej
31 marca 2004 - 31 maja 2005
( 1 rok i 2 miesiące )
Prezydent Jacques Chirac
Rząd Raffarin III
Poprzednik Się
Następca Catherine Vautrin (parytet, minister delegat ) (pośrednio)
Minister ds. Równości i równości zawodowej
17 czerwca 2002 - 30 marca 2004
( 1 rok, 9 miesięcy i 13 dni )
Prezydent Jacques Chirac
Rząd Raffarin II
Poprzednik Utworzono pozycję
Następca Się
Sekretarz stanu ds. Morza
7 maja 2002 - 17 czerwca 2002
( 1 miesiąc i 10 dni )
Prezydent Jacques Chirac
Rząd Raffarin I
Poprzednik Charles Josselin (pośrednio)
Następca Dominique bussereau
Sekretarz stanu ds. Decentralizacji
18 maja 1995 - 7 listopada 1995
( 5 miesięcy i 20 dni )
Prezydent Jacques Chirac
Rząd Juppé I
Poprzednik Pierre Joxe (minister) (pośrednio)
Następca Dominique Perben (minister)
Biografia
Data urodzenia 4 lipca 1952
Miejsce urodzenia Saint-Vaast-en-Auge ( Calvados )
Narodowość Francuski
Partia polityczna UDF
UMP
Republikanie
Ukończyć Uniwersytet Caen-Normandy
Zawód Dyrektor terytorialny

Nicole Ameline , urodzona dnia4 lipca 1952w Saint-Vaast-en-Auge ( Calvados ) jest francuskim politykiem . Działaczka na rzecz kobiet, członkini partii Les Républicains .

Biografia

Posiadacz doktoratu w dziedzinie prawa , specjalizujący się w środowisku , wstąpiła urząd ministra środowiska i warunków życia, Michel d'Ornano . Potężny człowiek z Calvadosu , przekonał ją do zainwestowania w ten wydział, z którego pochodzi. Po objęciu stanowisk administracyjnych w Honfleur, a następnie w Radzie Generalnej Calvados , weszła do polityki, będąc zastępcą Michela d'Ornano w Zgromadzeniu Narodowym w 1988 r. , A po jego śmierci w 1991 r . Została posłem do parlamentu .

W 1993 roku , z Yves Boisseau jako zastępcą, została szeroko wybrana w drugiej turze pod etykietą UDF , w obliczu kandydata z Frontu Narodowego , podczas gdy ani lewica, ani Corinne Lepage nie zakwalifikowali się do drugiej tury.

W maju 1995 roku, po zwycięstwie Jacquesa Chiraca , pozostawia mandat deputowanego do pierwszego rządu Juppé . W tym samym roku przewodziła liście większości prezydenckiej w Honfleur w wyborach samorządowych, ale została pokonana 37 głosami przez swojego niezależnego przeciwnika ekologicznego Michela Lamarre. Opuściła rząd w listopadzie wraz z François Baroinem i siedmioma innymi kobietami mianowanymi w maju 95 r. I reprezentowała się w grudniu, aby z łatwością znaleźć swoje miejsce na zastępcę.

Ponownie wybrana po rozwiązaniu w 1997 roku, jest jedyną prawicową członkinią Calvadosu. W następnym roku dołączyła do Rady Regionalnej Dolnej Normandii , jako wiceprzewodnicząca, na liście René Garreca , prezydenta regionu od 1986 roku .

Ponownie wybrana na posła w pierwszej turze w 2002 r. Pod sztandarem Unii dla nowo utworzonej większości prezydenckiej, która da początek UMP , jest ministrem w rządach Raffarina , delegatem na miesiąc Morza, potem w pełnym wymiarze godzin na parytecie i równości zawodowej do rezygnacji Jean-Pierre'a Raffarina , the31 maja 2005.

Jako minister odpowiedzialna za równość zawodową i parytet zawodowy Nicole Ameline przeprowadziła następujące działania:

W regionie z 2004 roku , lista René Garreca , na której pojawia się na drugim miejscu za Calvadosa , została pokonana. Po raz pierwszy w swojej historii Dolna Normandia jest pochylona w lewo, w szczególności ze względu na trójkąt z Frontem Narodowym . W związku z tym ustępujący prezydent rezygnuje z zasiadania w opozycji, pozostawiając funkcję lidera Centrum i republikańskiej prawicy Nicole Ameline.

W sierpniu 2005 roku została mianowana ambasadorem misji odpowiedzialnym za kwestie społeczne i równość w stosunkach międzynarodowych, a następnie wspólnie delegatką rządu francuskiego do zarządu Międzynarodowego Biura Pracy z siedzibą w Genewie w listopadzie tego samego roku. rok.

Wróciła na swoje miejsce jako poseł do Parlamentu w dniu 10 czerwca 2007Pierwsza tura wyborów parlamentarnych na 4 -go  okręgu Calvados , z 53,37% głosów, a burmistrz Trouville-sur-Mer , Christian Cardon , aby zastąpić. Następnie opuściła stanowisko ambasadora międzynarodowego. To ona w szczególności broniła w Zgromadzeniu Narodowym budżetu francuskiej prezydencji w Unii Europejskiej w 2008 roku . Ponadto jest także przewodniczącą grupy przyjaźni Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Zgromadzeniu Narodowym.

Jest także prezesem Europejskiego Instytutu Ryzyka w Honfleur.

Działaczka przeciwko przemocy wobec kobiet, została wybrana 30 lipca 2008138 głosami na 182, na Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) w siedzibie ONZ w Nowym Jorku. Obejmuje przewodnictwo w CEDAW wluty 2013, pozostając na stanowisku do 2015 r. Ponadto od kwiecień 2011, jest honorowym członkiem think tanku ( think tanku lub think tanku ) „Kobiety w służbie mężczyznom”, wyłącznie kobiecego think tanku .

Kandydat do nominacji UMP na szefa listy w kontekście wyborów regionalnych w Dolnej Normandii w 2010 roku , aktywiści preferują Alaina Lamberta . Pomimo wygodnej przewagi w Calvados (69,42%), nie poradził sobie z głosowaniem na Alaina Lamberta w Manche (58,97%) i bardzo dużym plebiscytem Ornais na ich prezydenta (89,8%). Ostatecznie uzyskuje 45,4% w całym regionie, czyli 1152 głosów przeciw 54,6% dla Alaina Lamberta lub 1385 głosów przy frekwencji 57%. Po wycofaniu się Alaina Lamberta wwrzesień 2009UMP faworyzuje Jeana-François Le Granda , przewodniczącego Rady Generalnej Manche, jako lidera regionalnego oraz Manchota i Philippe'a Augierów ( Nowe Centrum ) Calvados . Nicole Ameline ogłosiła następnie, że zasadniczo zapewnia wsparcie tandemowi Le Grand - Augier, ale nie będzie jej na liście, żałując, że nie została zainwestowana, kiedy ona sama „zebrała wszystkie warunki zwycięstwa dla prawicy”.

W 2013 roku wstrzymała się od głosu w Zgromadzeniu Narodowym ustanawiającym małżeństwa osób tej samej płci .

Sponsoruje Nathalie Kosciusko-Morizet w republikańskich prawyborach prezydenckich w 2016 roku .

Podsumowanie mandatów

Funkcje rządowe

sekretarz stanu

Minister

Mandaty parlamentarne

Zastępca

Lokalne mandaty

Rada regionalna

Mandaty polityczne

Funkcje międzynarodowe

Dekoracje

Uwagi i odniesienia

  1. http://www.cge.asso.fr/convention_cge.pdf
  2. „  http://www.arborus.org/actions/club_label/files/bretagne_sengage.pdf  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
  3. "  http://www.nicole-ameline.net/voir/voir-portrait_nicole_ameline_2-1-2.html  " ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
  4. Dekret z dnia 3 sierpnia 2005 r. W sprawie powołania ambasadora na misji, odpowiedzialnego za sprawy społeczne i równość w stosunkach międzynarodowych, opublikowany w JORF z 4 sierpnia 2005 r.
  5. Dekret z dnia 7 listopada 2005 r. W sprawie mianowania delegata rządu francuskiego do rady dyrektorów Międzynarodowego Biura Pracy opublikowany w JORF z dnia 8 listopada 2005 r.
  6. http://www.assemblee-nationale.fr/13/tribun/fiches_id/259.asp
  7. http://www.institut-risques.org/institut-europeen-risques/objectifs-et-missions.php
  8. [1]
  9. Państwa-Strony Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet wybierają jedenastu członków komitetu odpowiedzialnego za jej wdrażanie , Organizacja Narodów Zjednoczonych, 31 lipca 2008 r.
  10. „  Future, au Féminin - Więcej niż obserwacje, propozycje dla kobiet  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na futureaufeminin.org .
  11. https://www.ouest-france.fr/region/normandie_detail_-La-derniere-seance-de-Nicole-Ameline-_8618-1195323_actu.Htm
  12. " Pierwsza po prawej: Nathalie Kosciusko-Morizet zebrała wystarczającą liczbę sponsorów" , lemonde.fr, 8 września 2016 r.
  13. Dekret nr 2002-88 z dnia 17 stycznia 2002 r. Dotyczący Orderu Zasługi Morskiej

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne