Uniwersytet w Caen-Normandie

University of Caen Normandia to francuski uniwersytet z siedzibą w Caen ( Calvados ). W latach 2018-2019 przyjął ponad 29 000 studentów, co czyni go pierwszym uniwersytetem w Normandii .

Skupia jednostki szkoleniowe i badawcze, instytuty i szkoły. Jest częścią społeczności uniwersytetów i placówek na Uniwersytecie Normandy, którego Caen jest również siedzibą.

Historyczny

Obie fundacje XV th  century

Przechwytywania miasta Caen w 1417 przez króla Henryka V Anglii prowadzi do zniszczenia lub porzucenia dotychczasowych instytucji edukacyjnych. W 1424 papież Marcin V odpowiedział na pierwszy projekt założenia uniwersytetu w Normandii, przedstawiony przez jego syna Henryka VI . Uniwersytet w Caen w Normandii w końcu założony w 1432 roku przez Jan Lancaster , 1 st Książę Bedford i regenta w królestwie Francji . Ustanowienie musi umożliwić szkolenie przyszłych elit angielskich w celu ustanowienia administracji ich posiadłościami we Francji, ponieważ Uniwersytet Paryski nie jest uważany za wystarczająco bezpieczny. Patent listowy przyznany w 1432 r. nadał jej jedynie wydziały prawa kanonicznego i cywilnego; ale po wznowieniu Paryża przez Francuzów w 1436, wydziały sztuki i teologii zostały utworzone w 1437, a wydział medycyny w następnym roku. 29 maja 1437 i 17 maja 1439, Eugeniusz IV wysyła bulle papieskie, które potwierdzają założenie Uniwersytetu Normańskiego. Statuty uniwersytetu są nadawane przez Henryka VI w wielkim zarządzeniu27 maja 1439. Uroczysta inauguracja odbywa się w dniu20 października 1439w kościele Saint-Pierre . Był to wtedy trzeci angielski uniwersytet po Oksfordzie (założony w 1096) i Cambridge (założony w 1209); z drugiej strony Caen jest dopiero trzynastym uniwersytetem we Francji. Jej pierwszym rektorem jest Michael Tregury .

Po przejęciu miasta Karol VII rozpoznaje31 lipca 1450Uniwersytet w Caen. Ale zlikwidował wydział prawa cywilnego pod pretekstem, że nie było go na Uniwersytecie Paryskim, zanim podniósł go na30 października 1452. Uniwersytet jest tak wdzięczny, że proponuje spalenie praw Henryka VI , na co Ludwik XI nie zezwala, nawet nakazując mu świętowanie ponownego ustanowienia Henryka VI na tronie Anglii w dniu30 października 1470. Nowe statuty sporządzono w 1457 r., ale były one tylko kopią tych z 1439 r. W tym samym roku powstała „powszechna biblioteka” dla pięciu wydziałów, zasilana częstymi darowiznami.

Rozwój uczelni w ramach Ancien Régime

Uniwersytet przeniósł się do starej hali galanteryjnej znajdującej się przy rue des Cordeliers, a następnie na posesję za absydą kościoła Saint-Sauveur, ocalonego w 1476 roku przez Marie de Clèves . W tym miejscu architekt Brodon w latach 1694-1704 wybudował pałac wydziałów. W pobliskim klasztorze Kordelierów (na miejscu kliniki Miłosierdzia) odbywają się zgromadzenia. Uniwersytet ma kilka kolegiów w mieście, kolegium Mont , kolegium Bois , kolegium Cloutier i kolegium sztuk pięknych .

Stworzony jako rywal Sorbony, Uniwersytet w Caen nie zyskał łask królów francuskich i przez to znacznie mniej się rozwinął.

Następnie się rozwija. Kiedy król Ludwik XIV opublikował listę autorów ad usum Delphini , których pomysł wyszedł z Caen Pierre-Daniel Huet , samo miasto Caen dostarczyło więcej ludzi zdolnych do pracy niż całe prowincje. Holenderski uczony Caspar Barlaeus studiuje medycynę na początku XVII -tego  wieku.

To właśnie z okazji Fête aux Normans uniwersytet świętuje każdego roku8 grudniaże w 1527 r. prawnik Jean Le Mercier zaprosił poetów do rywalizacji o nagrody, z czego narodził się słynny Palinod z Normandii, któremu tak wiele zawdzięczała normańska muza i który trwał aż do rewolucji .

Ponieważ wisi rewolucja francuska , Uniwersytet w Caen jest jednym z najważniejszych w królestwie. Jej biblioteka jest jedną z najlepiej wyposażonych, a wysokie pensje profesorów świadczą o korzystnej sytuacji materialnej. Jeśli chodzi o liczbę studentów (388 studentów wListopad 1788), Wydział Prawa jest trzecim we Francji (po Paryżu i Tuluzie), a Wydział Lekarski jest na czwartym miejscu (po Paryżu, Tuluzie i Montpellier).

Tłumienie uniwersytetu

Gdy wybuchnie rewolucja, dosięgnie też uniwersytet. Na początkuListopad 1789, numery się załamały, a część zbiorów bibliotecznych sprzedał bibliotekarz, który przygotowywał się do wyjazdu na emigrację do Anglii. Kryzys wybuchł w 1791 r., kiedy profesorowie należący do zakonu odmówili złożenia przysięgi, którą „kościelni urzędnicy publiczni” musieli składać na mocy dekretu27 listopada 1790. Oświadczeniem z25 maja 1791, organ uczelni potępia cywilną konstytucję duchowieństwa, a także odmawia złożenia przysięgi wymaganej dekretem 22 marca 1791. Po tej deklaracji, uniwersytet otrzyma poparcie papieża Piusa VI w apostolskiej skrócie z9 lipca 1791. Placówkę ostatecznie zamknięto, tym samym przewidując o ponad dwa lata zawieszenie szkolnictwa wyższego w całym kraju w dniu15 września 1793. Utrzymywane są tylko kursy medyczne.

Dekret z 25 lutego 1795następnie znowelizowana ustawą Daunou o organizacji oświaty publicznej tworzy szkoły centralne . Formalne ponowne wejście do szkoły centralnej Calvados odbywa się w dawnym Palais des facultés on31 grudnia 1796. Szkoły centralne są ostatecznie zamknięte1 st maja 1802.

Odnowa i rozwój uczelni

Jedna z dwunastu szkół prawniczych, powołanych na mocy ustawy z 22 roku Ventôse XII (12 marca 1804 r), ustanawia się w Caen dekretem z 21 września 1804 r.

Zgodnie z prawem 10 maja 1806 r, Napoleon I pierwszy przywrócił wydziały Caen na Uniwersytecie we Francji  ; ale Uniwersytet w Caen jako ukonstytuowany organ już nie istnieje. Projekt reformy uniwersyteckiej, zaproponowany w 1876 r. przez ministra edukacji publicznej Williama Henry'ego Waddingtona , przewidywał, że wydziały Caen staną się aneksami Uniwersytetu Paryskiego; ale projekt nie jest poddawany pod głosowanie parlamentu. Dopiero w 1896 r. odtworzono Uniwersytet w Caen, kiedy wydziały utworzone w 1893 r. stały się uniwersytetami ( ustawa z 10 lipca 1896 r .).

Ze względu na rozwój liczby studentów, pałac wydziałach znacznie wzrosła pod koniec XIX -go  wieku i na początku XX th  wieku. Ale pomimo programów rozszerzających kończy się miejsce. W latach 1920-1930 na końcu alei Alberta Sorela powstał embrion nowego kampusu: akademik (1928), koło studenckie znane jako Maison de l' A (1931), wydziałowe laboratorium bakteriologiczne z Calvados (1932) . Konkurs ogłoszony w 1938 r. na budowę na prerii nowego wydziału naukowego na południe od Domu Studenckiego wygrali Georges Damblère i Jacques Duvaux; ale brak funduszy, to wojna spowalnia projekt, który nigdy nie zostanie ukończony.

Zniszczenie i odrodzenie uniwersytetu

7 lipca 1944 r, uniwersytet, który wówczas mieścił tysiąc studentów, został całkowicie zniszczony podczas operacji Charnwood .

Podczas gdy planowane jest przeniesienie uniwersytetu do Rouen , Yves Guillou , na czele specjalnej delegacji z Caen, uzyskuje utrzymanie uczelni w mieście i uroczysty powrót odbywa się w dniu14 grudnia 1944 r.

Między początkiemPaździernik 1944aw 1954 r. budynki kolegium nauczycielskiego (obecna rektorat) witają studentów w oczekiwaniu na budowę nowej uczelni. Pod wpływem Pierre'a Daure'a , prefekta, a następnie rektora, w dzielnicy Gaillon, ówczesnej pustkowia, narodził się nowy uniwersytet, liczący na przyjęcie 3500 studentów. Jego rekonstrukcja , według planów Henry'ego Bernarda, trwała od 1948 do 1957 roku. Feniks stał się symbolem instytucji odrodzonej z popiołów z dużą rzeźbą z brązu autorstwa Louisa Leygue'a na trawniku kampusu. Obecny kampus 1 został sklasyfikowany jako zabytek historyczny na15 maja 2012.

Uniwersytet w Caen, podobnie jak wiele jego odpowiedników, od czasu inauguracji nowej siedziby w czerwcu 1957 r . przeżywa bardzo silny rozwój . Wzrósł z 4000 studentów do około 25 000 w 2005 roku i prawie 30 000 10 lat później.

Dwie filie Uniwersytetu w Caen stały się niezależnymi jednostkami:

• University of Rouen (1966), która z kolei urodziła na Uniwersytecie Le Havre w 1984 roku;
• University of Maine (1977).

składniki

Jednostka szkoleniowo-badawcza

• Wydział Prawa, AES i Administracji Publicznej
• UFR Nauki Humanistyczne i Społeczne HSS
• UFR Współczesne Języki Obce LVE
• Psychologia UFR
• Zdrowie UFR
• Wydział Nauk
• Wydział Ekonomii, Zarządzania, Geografii, Planowania Regionalnego · SEGGAT
• UFR Nauki i techniki zajęć fizycznych i sportowych STAPS

Szkoły i instytuty

Grand Ouest Normandie University Institute of Technology skupia następujące trzy instytuty uniwersyteckie:

• Instytut Technologiczny Uniwersytetu Alençon
• Instytut Technologiczny Uniwersytetu w Caen
• Instytut Technologiczny Uniwersytetu Cherbourg-Manche

Szkoły:

• Narodowy Wyższy Instytut Nauczania i Edukacji INSPÉ
• Szkoła inżynierska Uniwersytetu w Caen (ESIX Normandie)
• Szkoła Zarządzania IAE Caen University

Szkoły doktorskie

Uczelnia posiada osiem szkół doktorskich  :

• ED 98 Prawo Normandii
• ED 242 Gospodarka-Zarządzanie Normandia
• ED 556 Ludzie, społeczeństwa, zagrożenia, terytorium
• ED 558 Historia, pamięć, dziedzictwo, język
• ED 497 Normande z Integrative Biology, Health, Environment
• ED 508 Normande de Chimie
• ED 590 Fizyka, nauki inżynierskie, materiały, energia
• ED 591 Matematyka, informacja, inżynieria systemów

Biblioteki

Sieć 5 bibliotek uniwersyteckich i 20 bibliotek składowych (UFR, szkoły i instytuty) jest obecna na różnych kampusach w Caen, Cherbourg i Alençon.

Wspólna Service dokumentacja nabycia środkowej i rozpowszechniania informacji naukowych i technicznych (CADIST) do historii światowej XIX th  wieku (z wyjątkiem Ameryki Łacińskiej i byłych koloniach francuskich).

Lokalizacja

Kampus w Caen

Uniwersytet ma swoje główne placówki w Caen , na sześciu różnych kampusach.

Ponadto stacja morska Regionalnego Centrum Studiów Wybrzeża znajduje się przy 54 rue du Docteur-Charcot w Luc-sur-Mer .

Miejsca w Normandii

Posiada oddziały w trzech departamentach Normandii: Calvados, Manche i Orne.

Galeria

• Budynek listów na kampusie 1

• Dekor wygrawerowany przez Charlesa-Émile'a Pinsona pod przeszkloną galerią

• Budynek 1 Wydziału Nauk w Kampusie 2

• Budynki 2 i 3 Wydziału Nauk w Kampusie 2

Nauczanie i badania

Uniwersytet w Caen jest członkiem centrum badawczego i szkolnictwa wyższego „  Uniwersytet w Normandii  ”. Siedziba tej instytucji publicznej znajduje się w Caen.

Trening

University of Caen Normandie obecnie dostarcza:

• 18 stopni uniwersyteckich z technologii
• 33 Licencje
• 31 licencji zawodowych
• 63 Mistrzowie
• 36 specjalności doktorskich
• 3 stopnie inżynierskie
• Oraz dyplomy w sektorze Zdrowie: medycynie, farmacji, położnej, logopedii i informatyce

Badania

45 jednostek badawczych znajduje się pod nadzorem University of Caen Normandie:

• w tym 21 mieszanych jednostek badawczych oznaczonych przez główne organizacje badawcze (CNRS, INSERM, CEA, INRA
• w tym 7 wspólnych jednostek badawczych z ENSICAEN
• Centrum Badań Humanistycznych

Potencjał badawczy Uniwersytetu w Caen Normandie opiera się na współpracy naukowej z National School of Engineering ENSICAEN, Wielkim Narodowym Akceleratorem Ciężkich Jonów GANIL, platformą obrazowania biomedycznego CYCERON, CHU University Hospital Center oraz François Baclesse Regional Cancer Center.

Badania na Uniwersytecie w Caen Normandie obejmują wszystkie dziedziny dyscyplinarne. Działalność naukowa opiera się na 3 federacyjnych biegunach, które zachęcają do współpracy naukowej i promują łączenie zasobów.

• BI²SE • Biologia integracyjna, obrazowanie, zdrowie, środowisko
• SHS • Nauki humanistyczne i społeczne
• ST • Nauka i technika

Uniwersytet ma pięć obszarów „doskonałości” na poziomie krajowym i międzynarodowym, w pełni zgodnych z głównymi osiami rozwoju regionalnego (rakologia, kardiologia, neurologia, starzenie się; materiały, materia, energia; nauki cyfrowe; środowisko i zasoby; badania koni).

Życie studenckie

Ewolucja demograficzna

Ewolucja demograficzna populacji uniwersyteckiej

Powiązane osobistości

Rektorzy (do 1969)

• Michael Tregury (1439) ~ Jacques de Cahaignes (1574-1575; 1609; 1612) ~ Antoine Halley (1624; 1646-1647; 1661-1662) ~ Pierre Halley (1639) ~ Charles-Nicolas Desmoueux (1759-1761)

Zob. wykaz sporządzony przez Eugène'a Chatel: „Lista rektorów Uniwersytetu w Caen sporządzona zgodnie z ich podpisami w rejestrach rektoratów i innych dokumentach przechowywanych w archiwach Calvados” w Biuletynie de la Société des Antiquaires de Normandie , Caen, 1883, t.  XI , s.  75-128 [ czytaj online ]

Prezydenci (od 1969)

• 25 listopada 2020 r. : Lamri Adoui
• 1 st kwiecień 2016 : Pierre Denise
• 4 lutego 2016 : Marc Levallois (tymczasowy administrator)
• 23 maja 2012 - 4 lutego 2016 : Pierre Sineux
• 12 lipca 2006 - 23 maja 2012 : Josette Travert
• 12 lipca 2001 - 11 lipca 2006 : Nicole Le Querler
• 19 kwietnia 1998 - 11 lipca 2001 : Josette Travert
• 19 kwietnia 1993 - 18 kwietnia 1998 : Claude Larsonneur
• 19 kwietnia 1988 - 18 kwietnia 1993 : Max Robba
• 18 kwietnia 1983 - 18 kwietnia 1988 : Jacqueline Genet
• 30 marca 1978 - 17 kwietnia 1983 : Max Robba
• 26 kwietnia 1975 r. - 29 marca 1978 : Max Robba (działanie)
• 12 marca 1971 - 13 stycznia 1975 r. : Jacques Izard

Nauczyciele

• Figura polityczna: Raymond Barre , 7 th francuski premier , czy Claude Frikart , biskup pomocniczy z Paryża
• Osobistości literackie, takie jak nagrody Goncourt Julien Gracq (w 1951 ) i Robert Merle (w 1949 ) , Albert-Marie Schmidt , członek-założyciel Oulipo .
• Osobistości naukowe , takie jak Joseph Bedier i Henri Poincaré , członkowie Akademii Francuskiej , czy Yves Delage i Bernard Raveau , członkowie Akademii Nauk , Charles Demolombe , członek Akademii Nauk Moralnych i Politycznych , czy Albert Gabriel i Claude Nicolet , członkowie Académie des inscriptions et belles-lettres .

Starzy studenci

• Roger Vercel , Nagroda Goncourta w 1934 r.

• Saint-Évremond

• Bernardyn de Saint-Pierre

• Miejsce

• Urban Le Verrier

• Dumont d'Urville

• Guillaume-Francois Rouelle

• Charles de Bourgueville

• Jules Barbey d'Aurevilly

• Robert Pipon Marett

• Królestwo Isambarda Brunel

• Leon de La Sicotière

• Gaspard van Baerle

• Henri Duret

Dziedzictwo

Mapa Rzymu

Uczelnia otrzymała w spadku w 1942 roku model gipsowy samolotu w Rzymie ( IV th  century AD. ) Architekt Paul Bigot (1870/42) spędził kilkadziesiąt lat swojego życia dokładnego dostrojenia. Model ten, o powierzchni ok. 70  m 2 (11×6  m , wyprodukowany w skali 1/400), chroniony przez Pomnik Historii, jest eksponowany od 1995 roku na terenie Maison de la recherche pl nauki ludzkie, w Caen. Techniki komputerowe dają początek wirtualnej rekonstrukcji, której część pracy (syntetyczne obrazy i filmy) jest widoczna na stronie internetowej uczelni.

• Ogólny widok

• Forum Trajana

Kampus 1

Budynki uniwersyteckie, wybudowane przez Henryka Bernarda , zostały sklasyfikowane jako zabytki na15 maja 2012. Są chronione:

• w całości stara biblioteka naukowa,
• elewacje i dachy wszystkich budynków przewidzianych w planie ogólnym Henryka Bernarda,
• centralny portyk z przeszkloną galerią (zwłaszcza z dekoracją wyrytą na filarach przez Charlesa-Émile'a Pinsona ),
• dziedziniec główny i esplanada z rzeźbą feniksa autorstwa Louisa Leygue'a ,
• przestrzenie wewnętrzne (duża sala; amfiteatr Pierre Daure; sala konferencyjna; amfiteatr Julesa Dumonta d'Urville; w budynku z literami po prawej stronie, duża sala po prawej stronie znana jako „salle des pas perdus” , Jacques Héron amfiteatr, tzw. „dziekanat” na piętrze, duża czytelnia na piętrze i malowidła ścienne, hol wejściowy do gmachu nauki z klatką schodową).

Identyfikacja wizualna

Herb uniwersytetu był lazurowy, z ruchomym ramieniem obłoku umieszczonym na czele, cała naturalna, ręka trzymająca srebrną księgę, wyprostowana i zamknięta, zaczepiona o zręczność złotej i złowrogiej fleur-de-lis d' lamparta w ten sam sposób .

Aby zaznaczyć bolesną pamięć 1944 roku, uniwersytet wybrał jako swój symbol feniksa , ze względu na jego zdolność do powstania z popiołów. Rzeźba Louisa Leygue'a, wzniesiona przy wejściu na uniwersytet, jest stylizowana na logo aż do zmiany tego ostatniego w 2011 roku.

Rada uczelni przyjmuje logo UNICAEN, bez stylizowanego feniksa, 10 grudnia 2010.

Rada dyrektorów uczelni zmienia nazwę uczelni po połączeniu regionów Dolnej Normandii i Górnej Normandii, nieznacznie modyfikując logo .

• Herb Uniwersytetu w Caen

• Logo uczelni do 2011 r.

• Logo uczelni do 2015 roku

• Aktualne logo

Źródła

Bibliografia

• [Fournier 1892] Marcel Fournier , "Uniwersytety Caen XV th  century" w artykułach i przywilejów francuskich uniwersytetach: Od momentu powstania aż do roku 1789 , t.  3, I część: Średniowiecze , Paryż, red. L. Larose i Force,1892( czytaj online ) , s.  145-282
• Alexandre Bigot , Henri Prentout , 1432-1932. Uniwersytet w Caen, jego przeszłość, jego teraźniejszość , Caen, Malherbe, 1932
• Amedeo Bourmont „  Fundacja Uniwersytetu w Caen i jego organizacja XV th  century  ” Biuletyn Towarzystwa Antiquaries Normandii , Caen lotu.  t.  XII ,1884, s.  293-638 ( czytaj online ).
• Émile Bridrey, Norman Law Studies w College of Rights byłego Uniwersytetu w Caen , Caen, Imprimerie A. Olivier, 1933
• Uniwersytet w Caen, 5 th stulecie powstania Uniwersytetu w Caen, 1432-1932: Księga Gości , Caen, Art Printing Malherbe 1933
• Jules Cauvet, Kolegium Praw byłego Uniwersytetu w Caen: esej historyczny , Caen, A. Hardel, 1858
• Jean Collin, Spacery na Uniwersytecie w Caen , Caen, Uniwersytet w Caen, 1988
• Jean Collin, André Heintz, Życie codzienne studentów w Caen: od 1939 do 1955 , Caen, University of Caen, 1994
• Parlament Normandii, aresztowanie sądu parlamentu w Rouen, z2 marca 1763 ; Aresztowanie sądu parlamentu w Rouen. Kto rozkaże, że Collège Dumont zostanie i pozostanie odrestaurowany i ponownie połączony z ciałem Uniwersytetu w Caen, jako kolegium zależne. Z5 marca 1763 r, Rouen, Richard Lallemant, 1763
• Henri Prentout, Szkic do historii Uniwersytetu w Caen , Caen, drukarnia artystyczna Malherbe de Caen, 1932
• Henry Prentout, Uniwersytet w Caen w końcu XVI -tego  wieku; Katolicka kontrreforma i reformy parlamentarne , Caen, Delesques, 1908
• Henry Prentout, Wydział Medycyny Uniwersytetu w Caen w XVI th  century, 1506-1618 , Caen, Jouan, 1909
• Henri Prentout, Reformacja w Normandii i początki reformacji na Uniwersytecie w Caen, Paryż, [Sn], 1913
• Henry Prentout, Życie studenta do Caen w XVI th  century , Caen, H. Delesques 1905
• Manuel Royo , Rzym i architekt: projekt i estetyka planu reliefowego Paula Bigota , Presses Universitaires de Caen, 2006
• Lyse Roy, Uniwersytet w Caen do XV TH i XVI -tego  wieku: tożsamości i reprezentacji , Leiden; Boston, Brill, 2006
• Émile Vaillancourt, Adres przedstawiony w dniu9 lipca 1932na Uniwersytecie w Caen z okazji jego pół tysiąclecia , Rouen, A. Lestringant, 1932
• Inwentarz archiwów Uniwersytetu w Caen przechowywanych w Archiwum Departamentu Calvados , Caen, H. Delesques, 1892-1894
• List do Monsieur *** w sprawie zniesławień opublikowanych przeciwko Uniwersytetowi w Caen , Caen, Pierre François Doublet, 1720
• Jean Quellien , Dominique Toulorge i Serge David , Historia Uniwersytetu w Caen: 1432-2012 , Caen, Presses Universitaires de Caen,lipiec 2012, 360  pkt. ( ISBN  978-2-84133-418-6 )

Uwagi

1. Po Paryżu (1200), Tuluzie (1229), Montpellier (1289), Awinionie (1303), Orleanie (1306), Cahors (1331), Grenoble (1339), Angers (1364), Orange (1365), Aix (1409 ) ), Franche-Comte , Poitiers (1431).

Bibliografia

1. „Universitatis Cadomensis” (przypadek dopełniacza) w Bourmont 1884 , s.  572.
2. UNICAEN , „Informacje o  kampusie - Université de Caen Normandie - UNICAEN, budżet 236 mln € na rok 2020  ” , na campus-infos.unicaen.fr (dostęp 10 grudnia 2019 r. )
3. W liczbach na oficjalnej stronie Uniwersytetu w Caen-Normandie
4. „Teksty dotyczące projektu założenia uniwersytetu normańskiego za Henryka VI”, w Biuletynie Towarzystwa Antykwariatów Normandii , Le Blanc-Hardel, Caen, 1885, t.  XIII , s.  521-522 [ czytaj online ] .
5. Bourmont 1884 , s.  323.
6. Bourmont 1884 , s.  325-327.
7. Bourmont 1884 , s.  331.
8. Bourmont 1884 , s.  334-336.
9. Bourmont 1884 , s.  356.
10. Bourmont 1884 , s.  337-340.
11. wikisource: en: Tregury, Michael (DNB00) .
12. Eugène Chatel, „Lista rektorów Uniwersytetu w Caen sporządzona według ich podpisów w rejestrach probostw i innych dokumentów przechowywanych w archiwach Calvados” w Bulletin de la Société des Antiquaires de Normandie , Caen, 1883, t .  XI , s.  75 .
13. Gervais de La Rue , Pamiętniki lokalnych zabytków i kroniki wojskowe, polityczne i religijne miasta Caen i Dolnej Normandii , Caen, Mancel, 1842, s.  322 .
14. Bourmont 1884 , s.  347-352.
15. Guillaume-Stanislas Trébutien , Caen, jego historia, zabytki, handel i okolice , Caen, F. Le Blanc-Hardel, 1870; Brionne, le Portulan, Manoir de Saint-Pierre-de-Salerne, 1970, s.  281-284 .
16. Bourmont 1884 , s.  356-358.
17. Pierre Ageron, Circulation Transmission Héritage (postępowanie 18. kolokwium inter-IREM z historii i epistemologii matematyki, Caen, 25-26 maja 2010) , Caen, IREM de Basse-Normandie,2011„Arab nauka do Caen w XVII -tego  wieku”
18. Pierre-Daniel Huet , Początki miasta Caen, recenzje, poprawione i rozszerzone , Rouen, Maurry, 1706, s.  265 [ czytaj online ] .
19. Jules Cauvet "The College of prawach dawnego Uniwersytetu w Caen" w Mémoires de la société des Antiquaires de Normandie , Caen, 1856, vol.  2, s.  474-574 [ czytaj online ] .
20. Charles de Bourgueville , Badania i starożytność miasta i Uniwersytetu w Caen oraz najbardziej niezwykłych miejsc w okolicy , Caen, J. Le Fevre, 1588, s.  310-311 .
21. Christophe Collet, Caen, średniowieczne miasto: raport z historii i archeologii , Caen, Caen Archéologie, 1996.
22. Eugeniusz de Robillard Beaurepaire , "Journal of pamiętnych rzeczy wydarzyło się w Caen, z odręcznych notatek XVII th i XVIII th  century" w katalogu z pięciu departamentów Normandii , Caen, Normandy Association, 1890 56 E , s.  320 [ czytaj online ] .
23. Guillaume-Stanislas Trébutien, op. cyt. , s.  181 .
24. Bourmont 1884 , s.  363-364.
25. BAERLE, Gaspard VAN w Biographie nationale de Belgique , t.  1 .
26. Jean Laspougeas „narodu czy wolność? Uniwersytet w Caen przeciwko rewolucji, 1791 ”in Revolution und Gegenrevolution 1789-1830 zur geistigen Auseinandersetzung in Frankreich und Deutschland Schriften des Historischen Kollegs. Kolloquien: Zur geistigen Auseinandersetzung in Frankreich und Deutschland , Oldenbourg Wissenschaftsverlag, 1991, s.  63-77.
27. Charles-Hippolyte Pouthas "The Central School of Calvados - organizacja i funkcjonowanie z otwarciem szkole do końca roku X (1796-1802)", w Mémoires de l „National Academy of Sciences, Arts and Letters of Caen , Caen, Henri Delesques, 1912, s.  257-334 [ czytaj online ] .
28. Jean-Baptiste Duvergier , kompletny zbiór ustaw, dekretów, i règlemens opinii Rady Państwa z 1788 do 1824 , Paryż A. Guyot, Bousquet, 1834-1845, tom 15, 2 th  edition, s.  87 [ czytaj online ]
29. Léopold Liard, Wprowadzenie do statystyki szkolnictwa wyższego. Francuskie uniwersytety, historia i konstytucja , s.  XII [ czytaj online ]
30. Tamże. ., s.  XXV
31. Jean Quellien, Dominique Toulorge, Historia Uniwersytetu w Caen, 1432-2012 , Caen, Presses Universitaires de Caen , 2012, s.  147-150 .
32. Tamże. , s.  180-182
33. Patrice Gourbin „The odbudowie Uniwersytetu Caen. Na pochodzenia francuskiego w kampusie” In Situ [online] , n °  17, 2011, Wysłany w dniu 23 listopada 2011 roku [ czytać online ]
34. G. Louis, C. Leloche i F. Thibert, sprawozdanie z historii Uniwersytetu w Caen, 19-20 , Francja 3 Normandie, 29 stycznia 2008 r.
35. Édouard Tribouillard, Amand Oresme, Caen po bitwie: przetrwanie w ruinach , Caen, Mémorial de Caen, 1993, s.  76 .
36. Tamże. , s.  104-106 .
37. Jean Quellien, Dominique Toulorge, op. cyt. , s.  193 .
38. Site Departamentu Kultury Dolnej Normandii, Lista miejsc i zabytków chronionych w Calvados - gminy C [PDF] .
39. UNICAEN , „  Uniwersytet w Caen Normandie - Guide des formations - Rentrée 2018  ” , na webetu.unicaen.fr (dostęp 10 grudnia 2019 r. )
40. Lista szkół doktorskich (2018) na stronie uczelni.
41. „  broszura z liczbami i wskaźnikami 2019  ” , na stronie www.unicaen.fr (dostęp 29 października 2019 )
42. Dekret n o  2011-1306 z dnia 14 października 2011 ustanawiającego publicznego współpracy naukowej „Normandia University” [ czytaj on-line ] .
43. „  Portal badawczy  ” , na www.unicaen.fr (dostęp 3 lipca 2018 r. )
44. Jean-Richard Cytemann, Punkty odniesienia i odniesienia statystyczne dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2001, Imprimerie Nationale, s.  161 , ( ISBN  2-11-092136-6 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
45. Jean-Richard Cytemann, Odniesienia statystyczne i odniesienia do nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2002, Imprimerie Nationale, s.  159 , ( ISBN  2-11-092152-8 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
46. Claudine Peretti, Odniesienia statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2003, Imprimerie Nationale, s.  155 , ( ISBN  2-11-093455-7 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
47. Claudine Peretti, Odniesienia statystyczne i odniesienia do nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2004, Imprimerie Nationale, s.  159 , ( ISBN  2-11-094345-9 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
48. Claudine Peretti, Odniesienia statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2005, Imprimerie Nationale, s.  175 , ( ISBN  2-11-095390 X ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
49. statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2006, Imprimerie Nationale, s.  179 , dostępne na stronie www.education.gouv.fr w dniu 10 sierpnia 2010 r.
50. statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2007, Imprimerie Nationale, s.  181 , skonsultowane na www.education.gouv.fr w dniu 10 sierpnia 2010 r.
51. statystyczne i odniesienia dotyczące edukacji, szkoleń i badań , wydanie 2008, Imprimerie Nationale, s.  173 , konsultacja na stronie www.education.gouv.fr w dniu 10 sierpnia 2010 r.
52. Daniel Vitry, Odniesienia statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2009, Imprimerie moderne de l'Est, s.  175 , ( ISBN  978-2-11-097805-9 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 10 sierpnia 2010 r.
53. Michel Quéré, Odniesienia statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2010, Imprimerie moderne de l'Est, s.  173 , ( ISBN  978-2-11-097819-6 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr w dniu 17 września 2010 r.
54. Michel Quéré, Punkty odniesienia i referencje statystyczne dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2011, Imprimerie moderne de l'Est, s.  175 , ( ISBN  978-2-11-097810-3 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr 2 września 2011 r.
55. Michel Quéré, Odniesienia statystyczne i odniesienia dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2012, Imprimerie moderne de l'Est, s.  177 , ( ISBN  978-2-11-099368-7 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr 30 sierpnia 2012 r.
56. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2013, Imprimerie moderne de l'Est, s.  181 , ( ISBN  978-2-11-099382-3 ) , skonsultowane na www.education.gouv.fr w dniu 12 czerwca 2018 r.
57. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2014, Imprimerie moderne de l'Est, s.  183 , ( ISBN  978-2-11-138622-8 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr w dniu 12 czerwca 2018 r.
58. Punkty odniesienia i referencje statystyczne dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2015, Imprimerie moderne de l'Est, s.  169 , ( ISBN  978-2-11-139145-1 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr w dniu 12 czerwca 2018 r.
59. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2016, Imprimerie moderne de l'Est, s.  161 , ( ISBN  978-2-11-151353-2 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr w dniu 12 czerwca 2018 r.
60. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2017, Imprimerie moderne de l'Est, s.  159 , ( ISBN  978-2-11-151752-3 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr 10 grudnia 2018 r.
61. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2018, Imprimerie moderne de l'Est, s.  157 , ( ISBN  978-2-11-152402-6 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr 10 grudnia 2018 r.
62. statystyczne i referencje dotyczące nauczania, szkolenia i badań , wydanie 2019, Imprimerie moderne de l'Est, s.  157 , ( ISBN  978-2-11-155474-0 ) , skonsultowana na www.education.gouv.fr 10 grudnia 2018 r.
63. „arkusza Osobowość: Josette Travert” , Educpro, konsultowany na www.educpros.fr w dniu 28 lipca 2011 r.
64. „Kiedy Raymond Barre nauczał w Caen” w Ouest-Francja , 27 sierpnia 2007, konsultacja na www.caen.maville.com 18 czerwca 2013
65. Xavier Alexandre, „Julien Gracq, nauczyciel geografii w Caen” w Ouest-France , konsultacja na www.caen.maville.com 18 czerwca 2013 r.
66. „Roger Vercel” , w Le Point , 25 stycznia 2007, konsultacja na www.lepoint.fr 22 września 2013
67. Nowe logo , University of Caen Basse-Normandie, widoczne na stronie www.info.unicaen.fr 2 kwietnia 2011 r.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Studia we Francji
• Uniwersytet we Francji
• Ogólne Stowarzyszenie Studentów Caen

Linki zewnętrzne

• Wszystkie punkty wymienione na tej stronie: zobacz OpenStreetMap ( pomoc ) lub pobierz w formacie KML ( pomoc ) .
• Oficjalna strona
• Fundusze Uniwersytetu w Caen w Archiwach Wydziałowych Calvados