Paul Henri Balluet d'Estournelles de Constant

Paul d'Estournelles de Constant
Rysunek.
Funkcje
Zastępca Sarthe
1895 - 1904
Senator dla Sarthe
1904 - 1924
Biografia
Imię i nazwisko Paul Henri Benjamin Balluet d'Estournelles przez Constant de Rebecque
Data urodzenia 22 listopada 1852 r.
Miejsce urodzenia La Fleche ( Sarthe )
Data śmierci 15 maja 1924
Miejsce śmierci Paryż
Narodowość Francuski
Zawód Dyplomata
1909 Pokojowa
Nagroda Nobla Nagroda Thérouanne (1892)

Paul Henri Benjamin Balluet d'Estournelles de Constant , baron de Constant de Rebecque, urodzony w La Flèche na22 listopada 1852 r.i zmarł w Paryżu dnia Paris15 maja 1924jest francuskim dyplomatą i politykiem , laureatem Pokojowej Nagrody Nobla w 1909 roku .

Biografia

Młode lata

Czwarty syn Léonce Balluet d'Estournelles de Constant de Rebecque, Strażnika Wód i Lasów w Sarthe , i Henriette Monnier z Poligny , urodził się Paul Henri Balluet d'Estournelles de Constant de Rebecque22 listopada 1852 rw domu babci, Louise , na n °  30 High Street. Poczmistrz i powieściopisarz, Louise jest przyrodnią siostrą zastępcy i pisarza Benjamina Constanta .

W młodości Paweł był studentem w Lycée Louis-le-Grand w Paryżu od 1862 do 1870 roku , w szkole z internatem. Zwolniony z obowiązków wojskowych ze względu na status najstarszego syna wdowy, mimo to starał się zaciągnąć na początku wojny francusko-niemieckiej w 1870 r. , ale uniemożliwiła mu to matka. Wysyła go do Grecji, do swojej siostry Jeanne. W ten sposób uzyskał maturę w listach we francuskim liceum w Atenach na4 sierpnia 1871 r..

Po powrocie do Francji, w Paryżu, uzyskał dyplom prawnika w Październik 1873, a w następnym roku dyplom z języka nowogreckiego w Szkole Języków Orientalnych . Jednocześnie, kierując się pasją do Grecji, napisał w 1875 r. trzy eseje do biuletynu Towarzystwa Zachęty Greków we Francji. Pisze również dwa artykuły dla Revue des deux Mondes w marcu iwrzesień 1876, przed opublikowaniem w podsumowaniu pt. Życie prowincjonalne w Grecji w 1878 r.

Kariera dyplomatyczna

Paul d'Estournelles de Constant wstąpił do Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Zajęło 3 th  miejsce w konkursach rekrutacyjnychLipiec 1876 i tym samym należy do pierwszego pokolenia tych, którzy w ten sposób uzyskują dostęp do kariery dyplomatycznej, po wdrożeniu tej nowej metody rekrutacji.

Konsul studencki, pierwszy wyjazd za granicę, do Rosji, odbył w miesiącu Styczeń 1879, do przekazywania depesz dyplomatycznych. W lipcu tego samego roku został mianowany p.o. delegata do komisji delimitacyjnej Czarnogóry na stanowisko sekretarza.

W Styczeń 1880wrócił do Paryża jako naczelny referent w wydziale personalnym, a następnie pod koniec października tego samego roku wyjechał do Londynu, by wykonywać misję sekretarza ambasady drugiej kategorii. Jego pracę zauważył Paul Cambon , minister-rezydent Francji w Tunezji .

W Marzec 1882dołączył do tego ostatniego w Tunisie jako sekretarz do pierwszego sekretarza. Paul Cambon zlecił mu wynegocjowanie z Anglią zniesienia kapitulacji oraz pomoc w tworzeniu organizacji administracyjnej protektoratu . Przebywał krótko we Francji pod koniec 1882 r. po repatriacji ciała matki, która zmarła w Tunisie26 grudnia. Negocjuje z rządem brytyjskim zniesienie sądu konsularnego tego ostatniego w Tunisie. Podpisanie umowy wPaździernik 1883przyniósł mu Legię Honorową .

W Lipiec 1884Paul d'Estournelles de Constant został mianowany sekretarzem ambasady francuskiej w Hadze , stanowisko to piastował doLipiec 1887. Następnie zaczął pisać książkę La politique française en Tunisie , którą w 1891 roku przedstawił Akademii Nauk Moralnych i Politycznych jego przyjaciel Jules Barthélemy-Saint-Hilaire . Akademia Francuska nagradza go w roku następnym przy Prix Thérouanne za pracę La politique française en Tunisie .

25 czerwca 1885ożenił się w obrządku protestanckim z Margaret Sedgwick Berend, nauczycielką, której ojciec jest amerykańskim bankierem niemieckiego pochodzenia. Ceremonia odbywa się w Paryżu. Para miała pięcioro dzieci: Arnaud w 1887 r., Jacqueline w 1888 r., Paul w 1897 r., Marguerite w 1897 r. i Henriette w 1902 r.

W grudzień 1887został odwołany do Paryża przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, najpierw jako redaktor w administracji publicznej, a następnie jako specjalny komisarz sekcji krajów znajdujących się pod protektoratem francuskim na Wystawie Powszechnej w 1889 r .

Doświadczył szybkiego awansu i jeden po drugim awansował w szeregach. Tak więc w 1890 został mianowany ministrem pełnomocnym i charge d'affaires w Londynie , które to stanowisko piastował do 1895 roku . W tym samym okresie był osobistym doradcą Paula Cambona . Jego różnorodne doświadczenia za granicą pozwalają mu stworzyć ważną sieć relacji.

Zastępca ówczesny senator Sarthe

W Kwiecień 1895, Paul d'Estournelles de Constant postanawia stać się dyspozycyjny, gdy właśnie został mianowany ministrem pełnomocnym pierwszej klasy. Zdecydował się zająć polityką i startował w częściowych wyborach parlamentarnych. Został wówczas wybrany posłem do okręgu Mamersów z pierwszego głosowania, zastępując wybranego senatora Prospera Legludicia .

Podczas wyborów parlamentarnych w 1898 r. przekazał swój okręg wyborczy Josephowi Caillaux i stanął w okręgu La Fleche. To pozwala mu zbliżyć się do Château de Créans, które zajmuje od 1892 roku . Kandydat Związku Republikańskiego , został wybrany senatorem Sarthe w 1904 r. 563 głosami na 880.

Od 1904, a bardziej oficjalnie od 1905, Paul d'Estournelles de Constant przewodniczył Association de Conciliation Internationale , z którym próbował wpływać na politykę międzynarodową w kierunku arbitrażu, rozbrojenia i pokoju.

W 1899, a następnie w 1907, Paul d'Estournelles de Constant reprezentował Francję wraz z Léonem Bourgeois i Louisem Renault na konferencjach w Hadze . Jej celem jest praca na rzecz pokojowego rozwiązywania konfliktów międzynarodowych poprzez promowanie mediacji, a zwłaszcza arbitrażu międzynarodowego . Pomaga Léonowi Bollée , głównemu zwolennikowi amerykańskiego Wilbura Wrighta , pioniera lotnictwa, w jego eksperymentach lotniczych przeprowadzanych między8 sierpnia 1908 i 2 stycznia 1909, w Le Mans iw Sarthe , na torze wyścigowym Hunaudières , a następnie w obozie wojskowym Auvours .

Paul d'Estournelles de Constant otrzymuje Pokojową Nagrodę Nobla w10 grudnia 1909, wraz z deputowanym belgijskim Auguste Beernaert , za ich wysiłki na rzecz budowy prawa międzynarodowego, w szczególności w rozwój konferencji haskich z 1899 i 1907, które doprowadziły do ​​powstania stałego sądu arbitrażowego . Jest trzecim Francuzem, który otrzymał to wyróżnienie, po Frédéricu Passy w 1901 i Louis Renault w 1907. Wiadomość o tej nominacji nie odbiła się jednak echem w prasie krajowej, ponieważ tylko gazeta La Croix na pierwszej stronie , podczas gdy większość dzienników krajowych nie informuje o tym wydarzeniu. Bardziej niż uznanie popularne lub medialne, to określenie jest przede wszystkim uznaniem elity rządzącej.

Baron d'Estournelles był zagorzałym przeciwnikiem polityki kolonialnej i zwiększania budżetów wojskowych. Opowiadał się za zbliżeniem francusko-niemieckim, był też przekonany o pożytku modelu amerykańskiej demokracji na świecie. Wywarł wpływ na niemieckiego pacyfistę Otto Umfryda .

Od momentu przystąpienia do wojny w 1914 r. był zwolennikiem świętej unii i rozwijał swoje stosunki ze Stanami Zjednoczonymi , mając nadzieję, że przystąpienie tych ostatnich do wojny skróci czas trwania konfliktu i doprowadzi do pokoju opartego na międzynarodowym arbitrażu.

Przez całe życie Paul d'Estournelles de Constant wykazywał wielką ciekawość i szczególnie interesował się sztuką i pisarstwem. Do swoich przyjaciół zalicza Ernesta Renana , który jest świadkiem jego małżeństwa, pisarzy Paula Bourgeta i Paula Valéry'ego , czy filozofa Henri Bergsona . Regularnie spotyka się ze swoim szwagrem, egiptologiem Gastonem Maspero i utrzymuje silną przyjaźń z malarzem Claude Monet .

Paul d'Estournelles de Constant, który podczas swoich podróży wykonywał wiele akwareli, podziwiał prace Claude'a Moneta i obaj mężczyźni pisali do siebie co tydzień. Pasjonat impresjonizmu docenia również prace rzeźbiarza Auguste'a Rodina , którego poznaje za pośrednictwem amerykańskiego przemysłowca Andrew Carnegie i który robi jego biust. Przyjaciel Carnegie, d'Estournelles de Constant jest pośrednikiem między nim a Paulem i Marią Curie w sprawie finansowania ich laboratorium.

Potomkowie

Uwagi i referencje

  1. Tison 2015 , s.  10.
  2. Claude Petit, "  Louise Estournelles stałej (1792-1860), kobieta liter do XIX p  wieku  " Cahiers Fléchois , n O  30,2009, s.  107-131.
  3. "  Sto lat temu, Paul d'Estournelles de Constant otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla  " Cahiers Fléchois , n o  30,2009, s.  154-155.
  4. Barcelo 1993 , s.  130.
  5. Laurent Barcelo, "  Estournelles de Constant Paul d'(1852-1924)  " Wymagamy rejestracji , Encyclopædia Universalis (dostęp 20 października 2016 ) .
  6. Barcelo 1993 , s.  131.
  7. Barcelo 1993 , s.  132.
  8. Tison 2015 , s.  11.
  9. Barcelo 1993 , s.  133.
  10. Tison 2015 , s.  14.
  11. „  Paul d'Estournelles de Constant, Pokojowa Nagroda Nobla 1909  ” , na senat.fr , Senat (dostęp 20 października 2016 ) .
  12. Tison 2015 , s.  12.
  13. Barcelo 1993 , s.  134.
  14. Tison 2015 , s.  13.
  15. International Conciliation Autor tekstu , "  Biuletyn de la Conciliation internationale  " , o Gallicy ,Kwiecień 1906(dostęp 17 grudnia 2020 r . ) .
  16. Tison 2015 , s.  16.
  17. Tison 2015 , s.  15.

Zobacz również

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne