Przegląd Dwóch Światów

Przegląd Dwóch Światów
Obraz poglądowy artykułu Revue des Deux Mondes
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość Miesięczny
Uprzejmy Literatura
Cena za numer 18  €
Data założenia Lipiec 1829
Miasto wydawnicze Paryż
Dyrektor publikacji Thierry moulonguet
Redaktor naczelny Valerie Toranian
ISSN 0035-1962
Stronie internetowej Oficjalna strona

La Revue des Deux Mondes jest francuski literacki miesięczny przegląd . Założony w 1829 r. jest jednym z najstarszych czasopism nadal działających we Francji . W XIX th  century to było głównym tematem wypowiedzi dla wszystkich młodych pisarzy i krytyków romantycznego pokolenia.

Historyczny

Pierwsze lata

Wznowienie Dziennika Podróży

Alexandre Dumas wspomina w swoich Memoirs, jak wraz ze swoim przyjacielem Adolphe de Leuven zdecydowali, że jego ojciec, hrabia Ribbing z Leuven, sprzeda swój Journal des Voyages , który ma się dość kiepsko, młodemu drukarzowi Françoisowi Bulozowi , który starał się uruchom recenzję. Wspomagany przez krewnych, takich jak aktor Bocage czy dziennikarz Bixio , Buloz zebrał fundusze i stał się właścicielem gazety, której nazwę zmienił.

Uruchomić

Przegląd, zbiór polityki, administracji i obyczajów, powstał pod tytułem Revue des Deux-Mondes inLipiec 1829autorstwa Prospera Mauroya i Pierre'a de Ségur-Dupeyrona , pod redakcją François Buloz, aby stworzyć platformę dla pomysłów we Francji w odniesieniu do innych krajów europejskich, aw szczególności z kontynentem amerykańskim.

Epigrafem pierwszego numeru jest cytat z angielskiego poety Aleksandra Pope'a  :

„Duch imprezowy to szaleństwo wielu mężczyzn na korzyść nielicznych. "

W styczniu 1830 roku jego tytuł stał się Revue des Deux Mondes. Journal of travel, administracji i moralności, itp, wśród różnych narodów świata i geograficznych i historycznych archiwów XIX -tego  wieku; napisany przez stowarzyszenie uczonych, podróżników oraz francuskich i zagranicznych literatów. Od roku 1831 , François Buloz stał się jego redaktorem naczelnym . Wita Alexandre Dumasa , Alfreda de Vigny , Honoré de Balzaca , Sainte-Beuve , Charlesa Baudelaire'a , George Sand , Alfreda de Musseta i inne wielkie nazwiska ówczesnej literatury , ponieważ pierwotnie to literatura dominowała w treści dziennik. W ten sposób Prosper Mérimée opublikował nową Carmen w przeglądzie z października 1845 roku .

To także pod kierunkiem François Buloz że Charles Baudelaire ,1 st czerwiec 1855, może opublikować osiemnaście wierszy, w tym "Le Spleen" i "L'Invitation au voyage", po raz pierwszy zjednoczone pod tytułem Les Fleurs du Mal i poprzedzone słynnym ostrzeżeniem "Do czytelnika". WListopad 1855krytyk literacki Le Figaro , Louis Goudall, ostro krytykuje wybór redakcyjny François Buloza:

„I to właśnie tę skrupulatną, obrzydliwą poezję proponuje nam „ Revue des Deux Mondes” […]! Ach, dajesz nam to piękne, panie Buloz! "

Celem czasopisma jest rozwijanie krytycznego myślenia i analizy szeroko rozumianego życia politycznego (sposób administrowania, organizacja obywatelska i polityczna, zasoby finansowe, przemysłowe lub rolne) poprzez porównanie z tym, czego doświadcza się w innych częściach świata. Jak czytamy w artykule redakcyjnym pierwszego numeru: „Patrzcie te same zasady rozmaicie rozumiane i stosowane we Francji i Anglii, w Brazylii i Niemczech, nad brzegami Delaware i nad Morzem Południowym”. „ Dwa światy to zatem Francja i reszta świata.

Zmiany w XIX th do XXI -go  wieku

Jednak potem ważne miejsce zajmą polityka , ekonomia i sztuki piękne . Liberalna do 1848 r., potem rozpoczęła bardziej konserwatywny zwrot. W czasach Drugiego Cesarstwa był to przegląd opozycji . Po śmierci w 1877 r. François Buloza, który poparł Adolphe Thiersa , przeglądem kieruje m.in. Charles Buloz, syn François, który wita Paula Bourgeta , a następnie Ferdinand Brunetière , wpływowy krytyk i członek Akademii Francuskiej w 1900 r. , Francis Charmes ( Académie française , 1908 ), René Doumic ( Académie française , 1909 ), André Chaumeix ( Académie française , 1930 ), Claude-Joseph Gignoux z Institut de France . W 1885 roku miała 26 000 abonentów.

Pod koniec XIX th  wieku, pod wpływem Ferdinand Brunetiere przegląd wspiera Kościół katolicki wobec antyklerykalnej ofensywie . Podobnie jak zdecydowana większość recenzji, ta staje się czasami bardziej upolityczniona i wynika z afery Dreyfusa .

Już w 1934 roku Maurice Lewandowski, dyrektor Comptoir National d'Escompte de Paris , chwalił „Vichy idola”, Antonio Salazar w przeglądzie, a następnie podczas okresu okupacji , przeniósł się stamtąd. Latem 1940 roku w Royat , w przedmieścia Clermont-Ferrand, miasta położonego w strefie wolnocłowej. Jej dyrektor André Chaumeix w pierwszej kolejności z zadowoleniem przyjmuje dojście do władzy marszałka Pétaina, o którym na początku okupacji publikuje kilka przesłań. Recenzja odmawia jednak podporządkowania się różnym niemieckim żądaniom i przyjmuje stanowisko wyczekujące w obliczu zwrotu wydarzeń politycznych i dyplomatycznych, którego nie komentuje. Wśród autorów, którym otwiera swoje strony, możemy zacytować pisarzy ze wszystkich środowisk: André Demaison , Georges Duhamel , Maurice Genevoix , Louis Gillet , Daniel Halévy , Robert d'Harcourt , Émile Henriot , Joseph Kessel , Louis Madelin , Paul Valéry lub Roger Vercel .

W okresie wyzwolenia, mimo że uzyskała zezwolenie regionalne, przegląd musi przestać ukazywać się na mocy rozporządzenia rządowego z dnia 30 września 1944 r. w sprawie tymczasowego uregulowania prasy periodycznej na wyzwolonym obszarze metropolitalnym. Po zapoznaniu się z streszczeniami i dostarczonymi dokumentami administracyjnymi, raport Ministerstwa Informacji uznaje, że „ Revue des Deux Mondes ” „poświęciło tylko kilka artykułów wiadomościom politycznym, zachowując przede wszystkim charakter literacki. , historyczny i kulturowy. » Pojawia się ponownie wStyczeń 1948zmieniając tytuł na La Revue, literaturę, historię, sztukę i naukę Dwóch Światów . Następnie w 1956 połączyła się z miesięcznikiem Hommes et Mondes . Stał się miesięcznikiem w 1969 , przyjął nazwę Monthly Revue des Deux Mondes w 1972 , by odzyskać swój pierwotny tytuł La Revue des Deux Mondes w 1982 roku .

Jednak w 1950 , 60. i 70. , jego publiczność w znacznym stopniu zmniejszył się na korzyść Modern Times przez Jean-Paul Sartre czy krytyki przez Georges Bataille .

Dyrektorzy

Niedawna historia

Od 1991 roku właścicielem przeglądu jest Marc Ladreit de Lacharrière , prezes Fimalac . Prezes i dyrektor publikacji pisma przez blisko dwadzieścia lat, unowocześnił je i po raz pierwszy ukazało się ono w czterokolorowym wydaniu jesienią 2002 roku.

Redakcją kierował pisarz i krytyk literacki Michel Crépu  ; ta ostatnia, która odeszła, by prowadzić NRF , została zastąpiona przez Valérie Toranian , byłą redaktor naczelną magazynu Elle .

W 2015 r. dziennikarz Le Monde Édouard Launet oskarżył nowe kierownictwo przeglądu, Valérie Toranian i Franza-Oliviera Giesberta , o przekształcenie tego przeglądu „oświeconego konserwatyzmu” w aptekę „proroczego i reakcyjnego pesymizmu” , zarzucając im '' oddając głos w szczególności Éricowi Zemmourowi , Régis Debray , Michel Onfray i Michel Houellebecq .

Wśród ostatnich godnych uwagi problemów, m.in listopad 2018publikuje wywiad między Valérie Toranian i Bat Ye'or .

Dyfuzja

W 2008 roku Revue des deux Mondes miała około 5000 subskrybentów, a nakład osiągnął blisko 8000 egzemplarzy. Stopniowo umieszcza w sieci wszystkie swoje artykuły od momentu powstania.

Jeśli Komentarz zdetronizował Revue des Deux Mondes jako referencyjny przegląd praw, ten ostatni zachowuje pewien wpływ w świecie intelektualnym. Dziś recenzja „kontynuuje swoją trajektorię, zawsze z troską o ucieleśnienie humanistycznego ducha swoich początków, z dala od ideologicznych zrostów, których katastrofalne skutki mówią same za siebie. Zasadniczo uogólniona, zainteresowana wszystkimi dziedzinami ludzkiej działalności, Rewia pozostaje wierna swoim literackim i filozoficznym początkom: wolności umysłu, niezależności intelektualnej, zamiłowania do krytycznego ćwiczenia, prymatu klarowności nad każdą inną formą podejścia do rzeczywistości […] . "

Jest to najstarsze wciąż działające czasopismo europejskie.

Komisja redakcyjna

W 2017 r. według strony internetowej czasopisma:

Problemy finansowe

Według dokumentów finansowych, z którymi zapoznał się dziennik Liberation , wydawca tytułu od 2004 roku nie korzystał. W ciągu następnych jedenastu lat poniósł straty w wysokości 4 mln euro. W 2011 roku magazyn zadeklarował stratę w wysokości 308 000 euro, czyli dwukrotnie więcej niż w 2010 roku. W roku finansowym 2015 straty wyniosły 693 000 euro.

W 2015 roku Revue za przychód nie przekracza 450.000 euro, a sprzedaż egzemplarzy wyniosła 32,556 dziesięciu zagadnień (na 15 euro każdy). Publiczność jest więc skromna. Jednak nakład wzrósł o 36% w porównaniu do 2014 roku.

La Revue zatrudnia mniej niż dziesięć osób. Płace wzrosły od 2011 do 2013 roku. Linia „wynagrodzenia” na kontach wzrosła o 12 718 euro na koniec 2011 roku, o 58 453 euro na koniec 2012 roku, a następnie o 72 427 euro na koniec 2013 roku.

Sprawa Fillona

W styczeń 2017, recenzja jest cytowana przez Le Canard enchaîné za zatrudnienie Penelope Fillon międzymaj 2012 i Grudzień 2013za miesięczną pensję brutto w wysokości 5000 euro, podczas gdy magazyn narasta trudności finansowe. Ta praca jest upubliczniana przez tygodnik satyryczny, podczas gdy François Fillon prowadzi kampanię przed wyborami prezydenckimi w 2017 roku .

Marc Ladreit de Lacharrière , określany jako "blisko François Fillon" , potwierdza te informacje. Penelope Fillon dostarczyłaby tylko dwie notatki do czytania, zamieszczone w Internecie przez tygodnik Marianne . Michel Crépu , ówczesny dyrektor Revue des Deux Mondes , wskazuje, że nie został poinformowany o tym stanowisku.

26 stycznia 2017, Krajowa Prokuratura Finansowa , która wszczęła wstępne śledztwo w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych , nadużycia majątku korporacyjnego i ukrywania tych przestępstw w kontekście zatrudnienia attaché sejmowego Penelopy Fillon, przeprowadza również przeszukanie pomieszczeń Revue des Deux Mondes w Paryżu.

Nagroda Rewii Dwóch Światów

Od 14 maja 2008 r., Że Revue nagrodą jest nagroda , obdarzeni € 10.000  , pierwszy zwycięzca, który jest Byzantinist Gilbert Dagron , za książkę opisującą i malarstwa .

Uwagi i referencje

  1. „Kim jesteśmy” na stronie czasopisma.
  2. Do oznaczenia tej recenzji użyto kilku pisowni: Le Petit Larousse 2010 i Le Petit Robert 2010 zatytułowane „  Revue des Deux Mondes  ”, Dictionnaire Hachette 2010 dodaje nawet artykuł do tego ostatniego tytułu. Okładka od początku była pisana wielkimi literami.
  3. Luc Fraisse, The Foundations of Literary History , Paryż-Genewa, Honoré Champion,2002, s.  33.

  4. „Pan Ribbing z Leuven miał gazetę, która nie działała wystarczająco dobrze, luksusową gazetę, tak jak ludzie bogaci lub fantazyjni muszą się zrujnować; - nazywał się Dziennik Podróży . Adolphe i ja zdecydowaliśmy, że pan de Leuven sprzeda tę gazetę Bulozowi. Buloz, Bocage, Bonnaire i chyba nawet Bixio zebrali trochę funduszy i stali się właścicielami wspomnianej gazety, która przybrała tytuł Revue des Deux Mondes . "

    -  Alexandre Dumas , Moje wspomnienia , 1852-1856
  5. „  Historia Revue des Deux Mondes  ” , na stronie revuedesdeuxmondes.fr (dostęp 2 września 2018 r . ) .
  6. Według oficjalnej strony internetowej Revue des Deux Mondes .
  7. Nicolas Truong, „Gdzie idzie Revue des deux Mondes  ” na lemonde.fr, 4 lutego 2017 r.
  8. Zobacz na revuedesdeuxmondes.fr .
  9. Olivier Corpet , „Przegląd”, w: Jean-François Sirinelli, Historia praw we Francji , Gallimard, 1992, tom 2, rozdz.  V.
  10. Jean-Claude Yon, Historia kultury Francji w XIX th  century , Armand Colin, Paris, 2010, str.  170 .
  11. Revue des deux mondes „, 1829-2009. L'art de durer”, specjalny numer z okazji 180-lecia historii przeglądu i niepublikowanych prac , revuedesdeuxmondes.fr,październik-listopad 2009, 192  pkt. ( przeczytaj online ).
  12. Encyklopedia Larousse , tom. 9, s.  8968-9 . 1985 ( ISBN  2-03-102309-8 )  ; ( ISBN  2-03-102300-4 ) , pełne wydanie.
  13. Patrz notka bibliograficzna w katalogu ogólnym BnF .
  14. Édouard Launet , "  Zabawny punkt zwrotny w Revue des Deux Mondes  " , na lemonde.fr ,7 lipca 2015(dostęp 22 października 2016 ) .
  15. Jean-Luc Macia, Bertrand Raison i Richard Millet, Revue des Deux Mondes Grudzień 2018 Styczeń 2019: Co robi Papież? ,2018, 200  pkt. ( ISBN  978-2-35650-190-5 , czytaj online ).
  16. Główny wywiad: Bat Ye'or: „Dżihad przeciwko Żydom to także wojna przeciwko Europie” , revuedesdeuxmondes.fr , listopad 2018 r.
  17. François Quinton , "  La Revue des Deux Mondes wkrótce w sieci  " , nonfiction.fr ,1 st kwiecień 2008( przeczytaj online ).
  18. Revue des deux Mondes (1829-1930) dostępna w Gallica , cyfrowej bibliotece BnF .
  19. „A very fillonist„ Revue des deux mondes ” , ”, Liberation , 26 stycznia 2017 r.
  20. "  La Revue des deux mondes , która zatrudnia Penelope Fillon i zaprasza Erica Zemmour  " , na lexpress.fr ,25 stycznia 2017(dostęp 28 stycznia 2017 r . ) .
  21. Zobacz na lemonde.fr .
  22. Delphine Legouté, oto 2 banknoty za 100 000 € od Penelope Fillon za „Revue des deux mondes” , marianne.net, 26 stycznia 2017 r.
  23. Antoine Oury, „Zapiski do czytania Penelope Fillon: 3474 znaki i jeden błąd” , Actualité , 27 stycznia 2017 r.
  24. „Prokurator finansowy wszczyna wstępne śledztwo w sprawie Penelope Fillon” Le Monde , 25 stycznia 2017 r.
  25. „W Revue des deux Mondes inne śledztwo zagrażające Fillon” , jdd.fr , 28 stycznia 2017 r.
  26. „  Gilbert Dagron, pierwszy zdobywca nagrody esejowej Revue des Deux Mondes  ”, nonfiction.fr ,14 maja 2008( przeczytaj online ).

Załączniki

Bibliografia

  • Gabriel de Broglie ( pref.  Maurice Schumann ), Historia polityczna Revue des deux Mondes  : od 1829 do 1979 , Paryż, Perrin ,1979, 380  pkt. ( ISBN  2-262-00147-2 , prezentacja online )
  • Mihailo Pavlovic "Apollinaire czytelnik w Revue des deux Mondes  " Revue d'Histoire Littéraire de la France , lipiec-sierpień 1992, n O  92 (4), s.  694-703
  • Alain Mercier „Edouard Schure Baudelaire i Wagnerism w Revue des Deux Mondes z niepublikowanego dokumencie”, Bulletin Baudelairien , lato 1980, n O  16 (1), str.  11-12
  • Françoise Escoffier, „Henri Heine i Revue des Deux Mondes  ”, Nouvelle Revue des Deux Mondes , październik 1982, s.  130-37
  • Louis Le Guillou , "The Future of the World: manifesty Lamartine, Chateaubriand i Lamennais w Revue des Deux Mondes de 1834", Travaux de Litterature , 1995, n o  8, str.  231-39
  • Thomas pochwalił "The Inévidence rozróżnienie: przegląd Two Worlds w prasie pod koniec XIX th  century" Romance , 2003, n o  121, str.  41-48
  • Mariella Colin, "Współczesna literatura włoska widziana przez Revue des Deux Mondes (1880-1900)", Polemiki i dialogi: wymiany kulturalne między Francją i Włochami od 1880 do 1918 , Caen, Univ. de Caen, 1988, s.  11-22
  • Kolektyw, Sto lat francuskiego życia w Revue des Deux Mondes. Księga stulecia , Paryż, Hachette, Revue des Deux Mondes, 1929, 524 s.
  • Zbiorowe „Znalezione strony. 1829-2009 ”, Paryż, Revue des Deux Mondes , 2009, 320 s.
  • Zbiorowe, „1829-2009. Sztuka trwania”, Paryż, Revue des deux Mondes , październik-listopad 2009 , numer specjalny z okazji 180-lecia historii przeglądu i prac niepublikowanych, 192 s.
  • Adrien Le Bihan , James Joyce przebrany przez trzech paryskich duchownych (w tym Louisa Gilleta i Michela Crépu z Revue des Deux Mondes ), Recherches-rire, 2011 ( ISBN  978-2-9537571-1-8 )
  • Gerri Kimber, Katherine Mansfield : Widok z Francji , Peter Lang, Oxford, Berno, itp., 2008Gdzie chodzi o przyjęcie Katherine Mansfield przez Revue des Deux Mondes .

Linki zewnętrzne