Patryk Artus

Patryk Artus Obraz w Infoboksie. Patryka Artusa w 2017 roku. Biografia
Narodziny 14 października 1951
Lille
Narodowość Francuski
Trening École Polytechnique
ENSAE Paris
Instytut Studiów Politycznych w Paryżu
Czynność Ekonomista
Inne informacje
Nagrody Kawaler
Orderu Zasługi Legii Honorowej (1997)

Patrick Artus , urodzony 14 października 1951 w Lille , jest francuskim ekonomistą , dyrektorem badań i studiów w Natixis oraz dyrektorem Total , który pracował w szczególności nad nowymi strategiami giełdowymi dla firm . Jest jednym z francuskich specjalistów w dziedzinie ekonomii międzynarodowej i polityki pieniężnej .

Biografia

Młodzież i szkolenia

Został przyjęty do École Polytechnique i był częścią klasy 1970. W 1975 roku ukończył ENSAE i Sciences Po .

Jest żonaty i ojcem trójki dzieci.

Kariera

Karierę rozpoczął jako administrator INSEE . W 1980 rozpoczął pracę w departamencie ekonomii OECD. Jest także wykładowcą na Uniwersytecie Paris-Dauphine w 1982 roku.

Od 1982 do 1985 był dyrektorem studiów w ENSAE. W latach 1985-1988 był doradcą naukowym działu badań ogólnych Banque de France . Od 1988 roku kierował wydziałem studiów ekonomicznych i finansowych w Caisse des Dépôts , a następnie w jej spółce zależnej CDC-Ixis. Po wycofaniu się Caisse des Dépôts z Ixis pozostał w Ixis, która w 2006 roku przekształciła się w Natixis.

W latach 1996-2011 wykładał ekonomię w École polytechnique .

W nieznanym terminie został powołany na członka Rady Analiz Ekonomicznych .

Obecnie jest profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Paris I Panthéon-Sorbonne . W 2013 roku został Głównym Ekonomistą Natixis .

Jest także członkiem Koła Ekonomistów i Komisji Ekonomicznej Narodu . Jest członkiem Rady Dyrektorów Total .

Regularnie pisze felietony i poglądy w Le Monde , Alternatives économique , Challenges , Les Échos i Revue Banque . Występuje także w programie L'Économie en question on France Culture. Obecnie jest dyrektorem studiów w banku Natixis, gdzie publikuje kilka „ekonomii Flasha” dziennie.

Mandaty społeczne

Oświadczenia o stanowisku

Błąd prognozy dotyczący kryzysu kredytów hipotecznych typu subprime

22 marca 2007 r. Patrick Artus napisał notatkę „Flash Marchés” opublikowaną przez Natixis, w której wyjaśnia, dlaczego nie ma powodu, by obawiać się nadchodzącego kryzysu finansowego:

„Rynki finansowe wierzą we wszystko. Kolejne korekty na rynkach akcji w okresie luty-marzec 2007 wiążą się z szeregiem obaw rynkowych: […] może dojść do recesji w Stanach Zjednoczonych; […] Kryzys kredytów hipotecznych „subprime” […] w Stanach Zjednoczonych wywoła kryzys bankowy i finansowy. Jednak wszystkie te twierdzenia są fałszywe. Dlatego godna uwagi jest łatwowierność i brak chłodu na rynkach finansowych. "

Tezę tę powtórzono 24 maja 2007 w artykule wstępnym opublikowanym w czasopiśmie Challenges  :

„Potencjał europejskich giełd jest gigantyczny. […] W gospodarce światowej, która może funkcjonować ze Stanami Zjednoczonymi przy słabym wzroście i gdzie inflacja wydaje się być pokonana, można sądzić, że na przykład jedyny CAC 40 może osiągnąć 7000 punktów w pierwszej połowie 2008 roku.

Jego prognozom zaprzeczy jednak globalny kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2007 roku .

W nowej notatce z maja 2008 r. uważa, że ​​kryzys finansowy się skończył i że „możemy uznać, że najgorszy kryzys finansowy, który rozpoczął się latem 2007 r., już za nami: zaopatrzenie banków jest wystarczające, Na większości rynków finansowych powraca zaufanie, banki konsolidują swoje bilanse. Ponownie przeczą temu liczne bankructwa i ratowania banków we wrześniu 2008 r., w szczególności Fannie Mae , Freddy Mac , Lehman Brothers , Merrill Lynch i AIG .

3 lutego 2009 r. Patrick Artus opublikował nową notę ​​„Flash Markets” wyjaśniającą, dlaczego jego analizy były błędne ( „Kiedy myliliśmy się co do naszych prognoz i jak możemy to wyjaśnić?” ). Pisze on, że „w zasadzie nasze błędy w prognozach polegają na bardzo nadmiernym ogólnym optymizmie (w zakresie wzrostu, cen akcji itp.) w pierwszej połowie 2008 roku” . Błędy wskazywane już wcześniej, jak w 2007 r. „Najbardziej rozsądny scenariusz to taki, w którym kryzys na rynku nieruchomości w Stanach Zjednoczonych spowalnia światową gospodarkę, ale jest daleki od pogrążenia jej w recesji. Nasz centralny scenariusz nie jest zatem absolutnie scenariuszem recesji w 2008 roku” .

Polityka oszczędnościowa

Na konferencji w Coface w styczniu 2012 r. wskazał, że jednoczesna i zbyt gwałtowna redukcja wydatków publicznych w strefie euro zwiększyłaby ogólny dług publiczny zamiast go zmniejszać (zasada mnożnika budżetowego ). Według niego, jeśli wszystkie kraje strefy euro jednocześnie planują zmniejszyć swój deficyt budżetowy (zasada paktu stabilności i wzrostu ), to w przeciwieństwie do polityki cyklicznej , dla redukcji deficytów o 1%, proporcjonalna redukcja między Uzyskuje się 0,6% i 1% wzrostu lub więcej. Dotyczy to zwłaszcza krajów, w których PKB opiera się głównie na wydatkach publicznych (we Francji ponad 56% PKB jest tworzony przez wydatki publiczne). Z dynamiki gospodarczej długu publicznego wynika, że ​​luka między stopami wzrostu a stopami finansowania zwiększa się tym bardziej, gdy jednocześnie wzrastają stopy finansowania, ponieważ agencje ratingowe obniżają ratingi państw w obliczu obserwowanych spadków wzrostu.

Protestował też przeciwko pomysłowi podniesienia podatków płaconych przez banki, by poradzić sobie z kryzysem gospodarczym.

Europejski kryzys migracyjny

W 2015 roku, komentując kryzys migracyjny w Europie , widział w tych wydarzeniach „szansę dla Europy”. Napływ ludności powodujący wzrost liczby pracujących, który byłby wraz ze wzrostem produktywności , zdaniem Artusa, jednym z dwóch głównych źródeł potencjalnego wzrostu .

Deglobalizacja i marksizm

W 2018 r. w ramach swojej działalności w banku Natixis opublikował notatkę, w której stwierdził, że przewidywania Karola Marksa dotyczące obniżenia zwrotu z kapitału spółek i konsekwencji w zakresie spadku płac i wystąpienia kryzysów finansowych były uzasadnione . W 2020 r., podczas gdy pandemia Covid-19 wzmacnia rolę państw w stosunku do podmiotów gospodarczych i „podkreśla kruchość globalnych łańcuchów wartości”, co skutkuje m.in. krachem na giełdzie , Artus będzie dalej i widzi tam początek „deglobalizacji” gospodarki z przeorientowaniem inwestycji i produkcji na skalę regionalną i krajową oraz powrotu silnego państwa opiekuńczego i związanego z nim zabezpieczenia społecznego , co tym samym podważałoby fundamenty neoliberalnego kapitalizmu. Doprecyzowuje jednak, że mówi o możliwym końcu neoliberalizmu , ale nie o samym kapitalizmie , wierząc, że przezwycięży pandemię i jej konsekwencje, zmieniając jej formę i kładąc kres jej własnym ekscesom.

Opinie

Dla dziennikarza Laurenta Mauduita Patrick Artus, „choć genialny” , „jest zbyt zakorzeniony w tym systemie, by potępić wszystkie wady i wszelkie deprawacje. Nie wspominając o jego głównych pensjach, które otrzymuje z banku macierzystego. "

Pod koniec kryzysu ekonomiści Henri Sterdyniak i Michel Husson , których obserwacje są reprodukowane przez portal www.res.fr, zarzucają mu popełnianie rażących błędów w swoich analizach w celu forsowania polityki oszczędnościowej.

Przykład tego rodzaju błędu można znaleźć w raporcie Natixis („Flash economy”) z 2013 r. Wskazuje on tam korelację między płacą minimalną a bezrobociem wśród młodzieży. W części empirycznej swojej analizy wykorzystuje między innymi dane dla Australii, o której mówi się, że ma najwyższą płacę minimalną w przykładowych krajach. Jednak OECD umieszcza w tym roku Australię w połowie krajów o najniższym wskaźniku bezrobocia wśród młodych ludzi do całej populacji pracującej.

Nagrody i odznaczenia

Publikacje

Bibliografia

  1. Źródło: Wikipol na slate.fr
  2. „  CV Patricka Artusa  ” , Rada Analiz Ekonomicznych (dostęp 10 grudnia 2011 )
  3. Renaud Lambert , "  wynajętych ekonomistów na miejscu  " , na Le Monde Diplomatique ,1 st marca 2012
  4. "  Patrick Artus  " , o Le Cercle des economistes ( dostęp 27 czerwca 2020 )
  5. „  Patrick Artus, Chief Economist at Natixis - Argus de l'Assurance Decision makers' book  ” , na stronie www.argusdelassurance.com (dostęp 27 czerwca 2020 r. )
  6. [1]
  7. "  Artus Patrick - Strona główna | Rada Analiz Ekonomicznych | CAE  ” , na www.cae-eco.fr (dostęp 27 czerwca 2020 r. )
  8. „  Patryk ARTUS  ” , Koło Ekonomistów,2011(dostęp 10 grudnia 2011 )
  9. Całość strony internetowej, prezentacja zarządu.
  10. "  Flash Marchés  " , na Natixis ,22 marca 2007 r..
  11. Wyzwania nr 81, 24 maja 2007 r.
  12. wywiad dla Challenges , 02 kwietnia 2008, bourse.blogs.challenges.fr/archive/2008/04/02/la-crise-est-finie.html
  13. "  Flash Marchés  " , na Natixis ,7 maja 2008.
  14. "  Flash Marchés  " , na Natixis ,3 lutego 2009.
  15. Mauduit 2012 , s.  81
  16. „Konferencja Coface, styczeń 2012”
  17. „P Artus, październik 2010, Natixis, możemy empirycznie oszacować mnożnik budżetowy”
  18. „Wrzesień 2011, o mnożniku budżetu”
  19. „Sprawozdanie Senatu: ustawa finansowa na 2010 r.”
  20. „Offce, s. 5, Mnożniki budżetu. Tabela 6, s. 17. Xavier Timbeau, Kto sieje ograniczenia, zbiera recesję”
  21. „  Przywracanie równowagi finansów publicznych  ”, Le Monde ,2 maja 2011( przeczytaj online ).
  22. http://www.ifrap.org/La-croissance-du-PIB-face-aux-depenses-publiques,1124.html
  23. Wikipedia: dynamika gospodarcza długu publicznego
  24. „Dlaczego kryzys migracyjny jest szansą dla Europy” „Kopia archiwalna” (wersja z 30 października 2016 r. w Internet Archive ) , Patrick Artus, challenge.fr, 09.11.2015
  25. „  Ekonomistka z banku Natixis zgadza się z prognozami Karola Marksa  ”, 20 minut ,5 lutego 2018( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2018 r. ).
  26. Sébastien Seibt, „  Will koronawirusa mieć skórę neoliberalnego kapitalizmu?”  » , na france24.com ,2 kwietnia 2020 r.(dostęp 3 kwietnia 2020 r. )
  27. Mauduit 2012 , s.  82
  28. Ostatni (duży) klusek ekonomisty Patricka Artusa , Laura Raim, pozdrowienia.fr, 12 listopada 2013
  29. Jak Patrick Artus rozumieć pochodzenie bezrobocia wśród kangurów - przyp hussonet n o  60, 12 września 2013 , przez ekonomista Michel Husson,
  30. Dekret z dnia 31 grudnia 2019 r. o awansie i nominacji
  31. Dekret z dnia 31 grudnia 2003 r. o awansie i nominacji
  32. Narodowy Order Zasługi
  33. "  Patrick Artus  " , http://www.journeeseconomie.org ( dostęp 10 grudnia 2011 )
  34. „  Euro, tu jest wyjście  ” , Éditions Fayard (dostęp 16 czerwca 2017 )
  35. „A co, jeśli pracownicy zbuntują się?”, Patrick Artus, Marie-Paule VIRARD ,29 listopada 2018 r.( przeczytaj online )

Zobacz również

Bibliografia krytyczna

Linki zewnętrzne