Adres |
Martynika Francja |
---|---|
Informacje kontaktowe | 14 ° 37 ′ N, 61 ° 04 ′ W. |
Powierzchnia | 630 km 2 |
Populacja | 300 000 |
Rodzaj | Regionalny park przyrodniczy |
---|---|
Kategoria IUCN | V (chroniony ląd lub krajobraz morski) |
Nazwa Użytkownika | 147300 |
kreacja |
10 września 1976 14 marca 1997 Rewizja |
Stronie internetowej | www.pnr-martinique.com |
Martynika Regionalny Park Naturalny jest jednym z 54 francuskich regionalnych parków naturalnych. Zajmuje obszar około 63 000 ha , obejmuje 32 z 34 gmin na wyspie i obejmuje około 100 000 mieszkańców. Dane PNR chronią jeden z 34 hotspotów bioróżnorodności na naszej planecie, archipelag Antyli , wymieniony jako taki ze względu na wysoki wskaźnik endemizmu na wyspach i zagrożenie dla tego bogactwa bioróżnorodności.
Terytorium zostało sklasyfikowane jako regionalny park przyrody w 1976 roku . W tym samym roku półwysep Caravelle został sklasyfikowany jako narodowy rezerwat przyrody .
Regionalny park przyrody jest podzielony na cztery niezależne geograficznie podgrupy.
Regionalny park przyrody obejmuje 32 gminy z 34 na Martynice, z których 15 jest tylko częściowo sklasyfikowanych.
lista gmin pnr - statut 2012-2024
w pełni sklasyfikowane:
częściowo sklasyfikowane: |
Narodowy rezerwat przyrody półwyspu Caravelle i narodowy rezerwat przyrody wysepek Sainte-Anne zostały utworzone odpowiednio w 1976 i 1995 r. Pierwszy jest zarządzany przez PNR, a drugi jest zarządzany wspólnie przez park i „ ONF ” . Salines staw jest sklasyfikowany jako miejscu Ramsar . Wysepki Perły, Cytadela i wody przybrzeżne w północno-zachodniej części Martyniki tworzą regionalny rezerwat przyrody „ Réserve marine du prêcheur - Albert Falco ”. Na północnym zboczu góry Pelée 2301 ha lasów jest sklasyfikowanych jako integralny rezerwat biologiczny28 kwietnia 2007 pod kierownictwem ONF.
Na wyspie Martynika 24 obszary są chronione dekretami prefektury ochrony biotopów, cztery obszary są sklasyfikowane, a jedenaście zarejestrowanych.
Regionalnymi parkami przyrody zarządzają związki mieszane, które na Martynice skupiają przedstawicieli wybranych urzędników ze społeczności Martyniki i gmin.
W 2020 roku prezesem związku mieszanego jest Louis Boutrin.
Regionalny Park Naturalny, we współpracy z regionem, chce wprowadzić Światowego Dziedzictwa z UNESCO „S«wulkany i lasy Mount Pelee i szczyty północnej Martynice.» Dokumentacja dotycząca uzyskania tego znaku opiera się na kryterium VII: „Góra Pelée jest wybitnie reprezentatywnym przykładem procesu geologicznego zachodzącego w rozwoju form lądowych” oraz kryterium X: „Północ Martyniki jest„ siedliskiem niezwykłych gatunków ”.
Etykieta Zero ChlordeconeRegionalny park przyrody, silnie dotknięty skandalem z Chlordekonem, opracował etykietę gwarantującą brak chlordekonu w produktach spożywczych. Plik11 października 2019 r, została uruchomiona aplikacja na smartfony, która umożliwia konsumentom sprawdzenie identyfikowalności produktów oznaczonych jako „Zero chlordecone”.
Marka parkuOd 2012 roku „marka parku” oznacza miód, jagnięcinę i maniok - trzy sektory, dla których została wdrożona polityka kontroli jakości i promocji.
operacja zbiórki odpadówOd 2012 r. Co miesiąc organizowane są zbiórki odpadów na terenach przybrzeżnych w sobotnie poranki. Akcje te, zwane „Touloulou”, gromadzą w każdej edycji średnio 50 wolontariuszy.
Sytuacja na wyspie i jej położenie w tropikach sprzyjały zróżnicowaniu gatunków na Martynice, a tym samym wysokiemu wskaźnikowi endemizmu na wyspie.
Na Martynice zidentyfikowano siedemnaście gatunków ssaków lądowych, razem z nimi 21 gatunków gadów i 6 gatunków płazów zamieszkuje różne środowiska wyspy kwiatów . Wśród stawonogów przyrodnicy zidentyfikowali 16 gatunków skorupiaków , sto pająków i ptaszników , 1139 gatunków heksapodów, w tym 30 gatunków odonata , 40 rhopaloceran lepidoptera lub motyli dziennych, ponad 300 heterocerous lepidoptera (motyle) noc) i co najmniej 14 gatunków apoidea hymenoptera według wstępnych badań oraz co najmniej 18 gatunków biedronek.
Martynika ma ponad 60 gatunków ptaków lęgowych . Wysepki Sainte-Anne to miejsce gniazdowania ptaków morskich symbolicznych, takich jak czerwono-zapowiadane Phaeton , w tern kołnierzowym Z Shearwater AUDUBON za , z brązowym Noddy lub rybitwy sadzy .
Kayali ( Butorides virescens )
Krab nieokreślonych gatunków
Na Martynice występuje 396 gatunków drzew, z których 20% jest endemicznych dla Małych Antyli, co czyni ją najbogatszą wyspą dla tej grupy. W 2010 r. 56 było zagrożonych wyginięciem lokalnym, a 12 całkowitym. Mówiąc bardziej ogólnie, wyspa ma 1238 rodzimych spermatofitów i 259 pteridofitów . Ze wszystkich spermatofitów 39 gatunków jest endemicznych na tej wyspie, 177 na Małych Antylach i 172 na Antylach.
Paproć drzewna na północy wyspy.
Anturium w ogrodzie Balata (roślina rosnąca w lesie martynikińskim).
White-throated Thrasher jest endemicznych ptaków do Martynika, gdzie jego obecność jest ograniczony do lasu suchej półwyspu Caravelle, a do Saint Lucia . Drugim endemicznym gatunkiem wyspy jest Wilga Martyniki znana lokalnie pod nazwą „Carouge” z rodziny Icteridae . Wreszcie endemiczny nietoperz Myotis Martiniquensis lub „Martynika Mysia” dzielący nocne niebo, ale także dzień, z 11 innymi gatunkami z tej grupy.
Iguana Małych Antyli ( Iguana delicatissima ) występuje endemicznie na Martynice, Gwadelupie, Saint-Martin i kilku mniejszych wyspach. Gatunek ten uznawany jest przez IUCN za wrażliwy , zagrożony jest m.in. przez hybrydyzację z iguaną zieloną, inwazyjnym gatunkiem obcym na Martynice. Chociaż na tej wyspie nie odnotowano żadnego przypadku, od dawna polowano na nią w celu spożycia przez ludzi.
Allobates chalcopis to gatunek żaby endemicznej występujący na górze Pelee.
Matoutou Falaise lub West Indian avicular tarantula jest endemicznym gatunkiem nadrzewnych ptaszników . Młode osobniki są ciemnoniebieskie z czarnymi pręgami na brzuchu . Dorosłe osobniki można rozpoznać po jaskrawoczerwonym odwłoku ozdobionym różową plamką, ich pasty są fioletoworóżowe i osiągają rozpiętość skrzydeł 15 cm . Nie zaleca się dotykania tych ptaszników, ponieważ ich włosie kłuje.
Mówi się, że 95 gatunków owadów (lub bardziej ogólnie hexapoda ) jest ściśle endemicznych dla Martyniki. Możemy przytoczyć między innymi Castnia pinchoni na motyle dzienne (tutaj dzienna Heterocera, a nie rhopalocera).
Epifityczne bromeliad Aechmea reclinata jest endemicznym gatunkiem roślin, odkryto niedawno przez botaników PNR Martyniki. Stracił dużą część swojego zasięgu w wyniku nielegalnego wycinki lasu, w którym wyrósł.
Według IUCN, cytowanego w statucie parku, jedenaście gatunków zniknęło z Martyniki, w tym Lamentin , Ara (endemiczna dla dwóch wysp Gwadelupy i Martyniki), Amazonka Martyniki , nory sów i dusiciel boa.
W sumie 38% fauny kręgowców zostałoby sprowadzone przez ludzi. Wszystkie te gatunki są uważane za szkodliwe, a niektóre już powodują problemy dla lokalnej przyrody.
Na terenach podmokłych kilka egzotycznych roślin zadomowiło się jako hiacynt wodny , Pistia stratiotes , Hydrilla verticillata i Salvinia molesta .
Gatunki endemiczne Iguana delicatissima | Iguana Iguana wprowadziła gatunki |
Wyspa Martynika ma głównie pochodzenie wulkaniczne, jej powstawanie przebiegało głównie w trzech etapach wulkanizmu:
W ten sposób powstanie Martyniki stanowi syntezę powstania Małych Antyli na jednej wyspie.
Spośród 43 miejsc dziedzictwa geologicznego zidentyfikowanych przez Biuro Badań Geologicznych i Górniczych Martyniki 34 znajdują się w granicach PNRM.
Krajobrazy Martyniki są podzielone na sześć grup podzielonych na 27 siedlisk. Regionalny park przyrody obejmuje części każdej z sześciu grup krajobrazowych.
Po pierwsze, przestrzeń na północy i inną na południu wyróżnia się topologią, ograniczoną linią, lekko zakrzywioną w kierunku południowo-południowo-wschodnim, od Fort-de-France na wybrzeżu Karaibów do Trynidadu zwróconego w Atlantycki:
Na północy zbocza są strome, a góry wznoszą się na wysokość, która może przekraczać 1000 m , z najwyższym punktem na wysokości 1397 m : Mount Pelée. Góry są wykute w głębokich wąwozach. Występuje gęsta roślinność leśna, której towarzyszą uprawy wymagające wody, takie jak banany.
Na południu, ze starszymi formacjami geologicznymi, ukształtowanie terenu jest niższe, w jednym miejscu przekracza tylko 500 m , wybrzeża są bardziej wcięte, między starymi bazaltami widoczne są skały osadowe. Siedliska są bardziej rolnicze i współdzielone między hodowlą zwierząt gospodarskich a uprawą trzciny cukrowej.
W 2012 roku na całej wyspie Martynika wymieniono 1230 mokradeł , sklasyfikowanych w 156 „ ekosystemach ”, zajmujących łączną powierzchnię 2700 ha . Środowiska te mogą być pochodzenia sztucznego lub naturalnego, woda może być obecna przez cały rok lub tylko w porze deszczowej, może być świeża lub słona, a nawet słonawa (tutaj najczęściej słonawa oznacza niedosoloną ). Tak zwana roślinność higrofilna jest związana z tymi środowiskami, które są również domem dla różnorodnej fauny i są szczególnie uprzywilejowanym przystankiem dla awifauny . W 2015 r. Podczas ostatniego spisu ludności wymieniono 2276 stawów, bagien, stawów, łęgów, lagun, a nawet stawów akwakultury lub oczyszczalni o znaczeniu ekologicznym.
W strefie huśtawki pływowej grupa drzew należących do odrębnych linii taksonomicznych, zwanych namorzynami , tworzy namorzyny , prawdziwy las na palach. Na Martynice ten ekosystem rozciąga się na powierzchni od 1800 do 2100 ha , przy czym największe obszary znajdują się w zatoce Fort-de-France (wybrzeże Karaibów na zachodzie) na około 1100 ha, a na wschodzie w zatoce Galion (gmina La Trinité ). Kompozycja florystyczna jest podobna do tej obserwowanej na Gwadelupie dla tych stanowisk z organizacją w trzech pasach: czerwone namorzyny możliwie najbliżej morza, następnie czarne namorzyny i wreszcie biało - szare . Wśród drzew patrolowania ośnieżone czaple , Kayali czapla zielona i inne niebieskie czaple , przedstawiciele bogatej awifauny obserwowalny w tym ekosystemie.
Obszar "Baie de Génipa" na południowo-wschodnim krańcu zatoki Fort-de-France jest domem dla 93 gatunków ptaków. Stanowi 65% namorzynów na Martynice, z odnotowanymi 153 gatunkami roślin. Regionalny Park Przyrody planuje zaklasyfikować zatokę jako regionalny rezerwat przyrody.
W dwóch wyżej wymienionych lokalizacjach podłożem jest glina. Występują też namorzyny na piaszczystym glinianym podłożu, porozrzucane na wybrzeżu Atlantyku i na południu Martyniki, ich tył czasem łączy się z lasem.
Badanie usług ekosystemów , opublikowane wkwiecień 2017, Szacunkowo na 15 143 000 EUR wkład namorzynów w rybołówstwo komercyjne oraz 63 000 EUR na „połowy na własne potrzeby”. Namorzyny przyczyniają się do atrakcyjności terytorium, a usługi, które zapewnia poprzez zakwaterowanie, zajęcia i gotowość państwa do opłacenia zajęć szkolnych, są obliczane w tym samym badaniu. Równie ważne są służby regulacyjne: w 2013 r. Ministerstwo Terytoriów Zamorskich oszacowało usługę ochrony i stabilizacji wybrzeża na 8064 EUR / ha / rok.
Martynika jest domem dla wielkiej różnorodności środowisk leśnych. W szczególności, na północy wyspy, na zboczach góry Pelée i Pitons du Carbet , pokrywa leśna jest w dużej mierze ciągła (fragmentacja 28%) od poziomu morza do ponad 1300 m npm, co pozwala obserwować sukcesję ekosystemy typowe dla lasów Małych Antyli:
Warstwowość roślinności zależy od ilości wody, którą otrzymuje las, na wybrzeżu Atlantyku pada więcej opadów, a także wilgotnego lasu tropikalnego (las deszczowy schodzi niżej. Suchy las jest bardziej rozległy na wybrzeżu karaibskim. las na północy Martyniki jest zasadniczo „prymitywny” ( pierwotny ). Las wtórny jest skoncentrowany na najniższych poziomach, do wysokości 400 m. Ze względu na warunki klimatyczne i edaficzne ze względu na nachylenie, sam las nie jest koniecznie na etapie kulminacyjnym.
Rozległy obszar zalesiony ciągnie się od Le Morne-rose do morza, na zboczach szczytów Carbet, składa się z mezofilnego lasu na najwyższych wysokościach oraz grup drzew lub bardziej suchych krzewów na niższych poziomach.
Drugie kontinuum znajduje się na północy Martyniki na stromych zboczach Piton Mont Conil i jest chronione przez dwa integralne rezerwaty biologiczne: „Prêcheur-Grande-rivière” i „Montagne Pelée”. Istnieją obszary całkowicie pierwotnie mezofilnych lasów, w których występują bardzo rzadkie gatunki, takie jak Manilkara bidentata (Balatas). Jednak na niższych wysokościach las został dopuszczony do uprawy pieniężnych w XVIII -tego wieku i XIX th wieku do uprawy kakao, o czym świadczy aktualnej obecności Samanea Saman , oryginalnej brazylijskiej rośliny używanej jako dom cieniu.
Suchy lasNa karaibskim wybrzeżu Martyniki zachowało się kilka reliktowych obszarów lasów suchych lub kserofilnych, mimo że środowisko to jest bardzo zdegradowane. Bursera simaruba (guma czerwona), Ficus laevigata (przeklęte drzewo figowe), Tabebuia pallida i T. heterophylla (dwa gatunki gruszy) są charakterystyczne dla suchego lasu, w którym opady wynoszą od 1500 do 1000 mm rocznie z okresem susza przedłużała się.
Las mezofilnyLas mezofilny występuje na północy wyspy, od wybrzeża na wysokości około 400 m , a także w zagłębieniach na południu Martyniki, jest to generalnie las wtórny, ponieważ to właśnie na tym poziomie najczęściej występują kultury rozwinięte w historii. Są takie drzewa, jak Simaruba amara (biały drzewny) i Inga laurina (słodki groszek).
Tropikalne lasy deszczoweLas deszczowy jest również zaliczany do lasów wilgotnych lub higrofilnych, w rzeczywistości spada tam od 3000 do 6000 mm wody rocznie. Drzewa jest bardzo wysoka, aż do 40 m wysoki, gatunki charakterystyczne środowiska są Dacryodes excelsa (biały guma drzewa) Chimarrhis cymosa (rzeki drewno), Sloanea truncata (lokalnie znany jako „kasztana”) lub Talauma dodeka Petala (Magnolia) w towarzystwie palm kokosowych i paproci drzewiastych. W epifity są liczne.
Górski las deszczowyGórny przejściowy las deszczowy, jak można go również nazwać, robi tak, jak nazwa sugeruje, przejście z zaroślami górnych pięter górskich. Drzewa są przeciętnie niższe, a pokrywa lasów mniej gęsta, co pozwala na większy rozwój warstwy zielnej w runie. Występują tam niezwykle bogate epifity: liany, mchy, paprocie ... Micropholis guanensis , Pouteria pallida z rodziny Sapotaceae czy Myrcia deflexa ( Myrtaceae ) i Prestoea montana (palma), już obecne w lesie deszczowym.
Las „elfów”Drzewiaste zarośla nazywane są „lasami elfów” ze względu na ich niewielki wzrost, mogą służyć jako lasy dla elfów , same w sobie małe, a także fantastyczny charakter nadawany im przez wszechobecne chmury na tych wysokościach. Te górskie zarośla można podzielić na wysokie leśne zarośla w przeciwieństwie do niskich drzewiastych zarośli i wysokich roślin zielnych z bromelią .
Kultura kreolska na Martynice jest dziedzictwem wielu wpływów, łącząc indiańskie kultury Taïnosów , pierwszych mieszkańców wyspy, z kulturami zachodnimi i afrykańskimi. Kultura ta jest przekazywana przez język kreolski , wyraża się w budowanym dziedzictwie i tradycyjnym know-how.
Ambicją parku jest promocja przekazu kultury poprzez działania edukacyjne w szkołach i wzmocnienie użycia języka w dokumentacji PNR (działania proponowane w statucie z 2012 r.).
Liczne złoża gliny były wykorzystywane przez Indian już od pierwszych dni ich pobytu na Martynice. Spadkobiercami tej tradycji Arawaków są „Canari”, od „Coco-neg” lub „Shard” naczyń kuchennych, które są nadal wytwarzane dzięki technice Colombin.
Wraz z kolonizacją rozwinął się prawdziwy przemysł. Nie chodzi już tylko o przedmioty codziennego użytku, ale o formy dla przemysłu cukrowniczego, cegły i okrągłe dachówki, które pokrywają dachy Martyniki. Aux Trois-Îlets, ceramiki z 17 th wieku jest nadal aktywna.
Wyroby wikliniarskie, plecionkarstwo, powroźnictwoTutaj znowu, plecionkarstwo i techniki plecionkarskie mają swoje korzenie w praktykach pierwszych mieszkańców Indii. Kilka lokalnych roślin, często palmy, jest wykorzystywanych jako materiały do różnych zastosowań:
Pierwsze banany są uprawiane w Antyli francuskich na przełomie 17 th wieku i 18 th wieku jako roślina odcień dla upraw kakao i kawy, tak dominujące, gigantyczne zioła są używane do zasilania tych plantacje pracowników. W związku z tym historycy przypominają nam, że dekretem królewskim od 1736 r. Trzeba było sadzić na plantacjach co najmniej bananowców, aby nakarmić niewolników, a ponadto mogli oni uprawiać banany na własny użytek. W 1928 roku cyklon uszkodził plantacje kawy i kakao, a rolnicy zaczęli uprawiać banany. Następnie w 1933 r. Utworzono stały transport morski z francuską metropolią. Następnie plantacje bananów szeroko się rozwijają.
Jednak intensywne stosowanie pestycydów na plantacjach bananów, w szczególności chlordekonu , jest źródłem znacznych zanieczyszczeń .
W badaniu opublikowanym w 2015 r. Przez 15 autorów oceniano bioróżnorodność plantacji bananów na Gwadelupie i Martynice, a wyniki wskazują, że po zaprzestaniu stosowania chlordekonu część bioróżnorodności powróciła na te plantacje. Dotyczy to w szczególności makrofauny glebowej i ptaków w porównaniu z innym inwentarzem z 2008 r. Herpetofauna jest bardzo zróżnicowana, a jej zagęszczenie jest większe niż w środowisku leśnym. W przypadku stawonogów jest on niski w porównaniu ze środowiskiem naturalnym. Wszystkie grupy łącznie, większość obecnych gatunków jest pospolita, a różnorodność biologiczna w dużym stopniu zależy od zabiegów fitosanitarnych w gospodarstwach.
Ogrody kreolskie zakładane są w bezpośrednim sąsiedztwie chat, na podzielonych działkach o mniejszych rozmiarach. Ten typ krajobrazu występuje w szczególności na zboczach południowych wzgórz, gdzie teren jest zbyt nierówny, aby tworzyć prawdziwe aglomeracje. W tych ogrodach rosną w pelerynie drzewa chlebowe , palmy kokosowe , drzewa mango , owoce cytrusowe, które chronią słodkie ziemniaki , taros , ignamy lub maniok i inne lokalne warzywa. Do tych upraw dodaje się aromatyczne i lecznicze rośliny. uprawa roli. Krajobraz ten pojawił się wraz ze zniesieniem niewolnictwa, kiedy dawni niewolnicy osiedlili się na wykarczowanych działkach, rozwijał się dalej wraz z porzuceniem przemysłu cukrowniczego, który zatrudniał wielu robotników rolnych.
Regionalny Park Przyrody wspiera sektor rolniczy, w szczególności programami pomocowymi dla:
Wody terytorialne Martyniki są chronione przez Morski Park Naturalny Martyniki .
Regionalny park przyrody Martynika uczestniczy w Konwencji z Kartageny, a zwłaszcza w programie dotyczącym środowiska morskiego regionu Wielkich Karaibów, utworzonym dzięki porozumieniu między Francją a Programem Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska .
Zwróć uwagę na inny obszar chroniony na Antylach Francuskich, Park Narodowy Gwadelupy . Aby uruchomić program współpracy międzynarodowej, PNR poprowadził misję konsultacyjną w celu stworzenia szlaku odkrywczego, który będzie przecinał wyspę Dominikę z północy na południe .