Pitons du Carbet
| Pitons du Carbet | |||
 Widok na szczyty Carbet ze szczytem Lacroix po lewej, szczytem Dumauzé w środku, szczytem Alma w tle po prawej. | |||
| Geografia | |||
|---|---|---|---|
| Wysokość | 1197 m , Piton Lacroix | ||
| Masywny | Martynika | ||
| Informacje kontaktowe | 14 ° 41 ′ 54 ″ północ, 61 ° 06 ′ 50 ″ zachód | ||
| Administracja | |||
| Kraj | Francja | ||
| Region i departament zamorski | Martynika | ||
| Wniebowstąpienie | |||
| Najprostszy sposób | Kilka tras wspinaczki, wszystkie trudne. | ||
| Geologia | |||
| Wiek | 1 milion lat | ||
| Skały | Andezyt | ||
| Rodzaj | Wulkan subdukcji | ||
| Morfologia | Kopuła lawy | ||
| Czynność | Poza | ||
| Ostatnia erupcja | 322 000 lat | ||
| Kod GVP | 360815 | ||
Geolokalizacja na mapie: Małe Antyle
| |||
Te szczyty Carbet tworząc górzysty grupę pochodzenia wulkanicznego w północnej Martyniki .
Geografia
Szczyty Carbet tworzą zbiór kopułami i szczyty andesite wynikającej wulkanizmu w strefie subdukcji z Indii Zachodnich . Osiedlili się w zawalonym obszarze starszego wulkanu tarczowego Morne Jacob. Skała zawiera kryształy kwarcu , biotytu , amfibolu i plagioklazu . Złoża popiołu i bloków u stóp haków pokazują, że ich instalacja nie przebiegła gładko i że one lub ich część kilkakrotnie zawaliły się w swojej historii. Według najnowszych dat, haki mają od miliona do 322 000 lat, co jest stosunkowo młodym w geologicznej skali czasu. Są jednak starsze niż góra Pelée dalej na północ.
Różne piki są zgrupowane razem na dość małej przestrzeni. Najwyższym szczytem jest szczyt Lacroix, który wznosi się na wysokość 1197 m . Inne ważne szczyty to Morne Piquet ( 1160 m npm ), Piton Dumauzé (1112 m ) i Piton de l'Alma (1110 m ). Wspinaczka na te szczyty jest możliwa, ale powinna być zarezerwowana dla dobrze wyszkolonych turystów ze względu na bardzo strome zbocza i szlaki śliskie ze względu na ekstremalną wilgotność klimatu (trasy z Morne-Vert na zachód lub z Absalon na 'is').
Uwagi i odniesienia
- „ Klasyczna mapa IGN ” w serwisie Géoportail .
- Aurélie Germa, „Ewolucja tektoniczno-wulkaniczna wyspy Martyniki (łuk wyspy Małych Antyli): nowe ograniczenia geochronologiczne i geomorfologiczne”, praca magisterska z geologii stosowanej, Université Paris Sud - Paryż XI , 2008.
- Wulkanizm Martyniki , Institut de Physique du Globe de Paris