Otto von Stülpnagel | ||
![]() Otto von Stülpnagel (po prawej) i Walther von Brauchitsch w 1941 roku. | ||
Narodziny |
16 czerwca 1878 Berlin |
|
---|---|---|
Śmierć |
6 lutego 1948 Paryż |
|
Pochodzenie | Cesarstwo Niemieckie | |
Wierność |
![]() ![]() |
|
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | Generał piechoty | |
Przykazanie | Szef niemieckich sił okupacyjnych we Francji i gubernator wojskowy Paryża (1940-1942) | |
Konflikty |
I wojna światowa II wojna światowa |
|
Rodzina | Carl-Heinrich von Stülpnagel , kuzyn | |
Otto von Stülpnagel to urodzony dnia niemiecki General der Infanterie z czasów II wojny światowej16 czerwca 1878w Berlinie i zginął w wyniku samobójstwa6 lutego 1948w Paryżu .
Jest szefem niemieckich sił okupacyjnych we Francji ( Militärbefehlshaber we Frankreich )Październik 1940 w Luty 1942, kiedy zastąpił go kuzyn Carl-Heinrich von Stülpnagel . Wkrótce przeszedł na trwałą emeryturę w wieku 64 lat .
Aresztowany po wojnie przez aliantów, a następnie poddany ekstradycji do Francji w 1946 r., Popełnił samobójstwo w swojej celi, po ponad roku uwięzienia w Paryżu w oczekiwaniu na proces.
Otto von Stülpnagel jest synem Otto von Stülpnagel (1822-1899), pułkownika armii pruskiej, pochodzącego ze szlacheckiej rodziny pochodzącej z Uckermark .
Do kariery zbrojnej przygotowywał się w Wyższej Szkole Wojskowej w Poczdamie , a następnie w Gross-Lichtfeld.
Od 1898 roku, Stülpnagel służył w 2 nd Foot Pułku Gwardii . Brał udział w pierwszej wojnie światowej , po której został nazwany kierownik sekcji w Ministerstwie Obrony przed zajściem dowódca 17 -go Oddziału i 3 -go Oddziału. Jest członkiem grupy oficerów spiskujących przeciwko Republice Weimarskiej .
Poparł Hitlera jak najszybciej ten ostatni doszedł do władzy w 1933 roku usunięty z jego polecenia, Stülpnagel wznowione czynnej służby w 1937 roku przez dowództwo zakładając 30 -tego Wydziału, a następnie wycofał się.
Stülpnagel został ponownie wezwany do czynnej służby na początku II wojny światowej. WPaździernik 1940został mianowany szefem niemieckich sił okupacyjnych we Francji ( Militärbefehlshaber we Francji ) i gubernatorem wojskowym Paryża.
Z'Sierpień 1941, został skonfrontowany z atakami na żołnierzy niemieckich, w szczególności na 21 sierpniaprzeciwko aspirantowi Moserowi w Paryżu, od20 październikaprzeciwko podpułkownikowi Karlowi Hotzowi w Nantes , od21 październikaprzeciwko doradcy administracji wojskowej Hansowi Reimersowi w Bordeaux . Postanowił wtedy uznać wszystkich Francuzów zatrzymanych na służbie niemieckiej lub na służbie niemieckiej za zakładników, którzy mogliby zostać rozstrzelani w wyniku działań oporu i opublikował rozkaz22 sierpnia 1941. W związku z tym nakazał następnie egzekucję zakładników: francuskich Żydów z obozu internowania Drancy , komunistycznych bojowników, takich jak młody Guy Môquet , jeden z dwudziestu siedmiu zastrzelonych w Châteaubriant , bojowników ruchu oporu Nantes, takich jak Alexandre Fourny , jeden z szesnastu zastrzelony w Nantes . Otto von Stülpnagel został poddany bezlitosnej presji Hitlera i Wilhelma Keitela , naczelnego dowódcy Wehrmachtu, którzy domagali się coraz większej liczby egzekucji zakładników.
Plik 12 grudnia 1941wczesnym rankiem w ich domach aresztowano 743 francuskich Żydów : notariusza, prezesa izby w sądzie apelacyjnym , doradcę w sądzie kasacyjnym , przemysłowców, kupców, pisarzy, naukowców lub prawników; ponad połowa to weterani. Wśród nich są René Blum , brat Léona Bluma i Jean-Jacques Bernard , syn Tristana Bernarda i autor pod koniec 1944 roku książki Le Camp de la morte, Compiègne 1941-1942 . Ponieważ nie osiągnięto limitu tysiąca aresztowań, druga łapanka zorganizowana w Paryżu umożliwiła Niemcom dodanie trzystu innych Żydów, głównie cudzoziemców. Po przegrupowaniu, w zbrojowni w École Militaire , wszyscy zakładnicy zostali przeniesieni do sekcji „represji” w obozie Royallieu , w pobliżu Compiègne . Plik15 grudnia 1941dziennik Le Matin opublikował następującą opinię Otto von Stülpnagela:
„W ostatnich tygodniach na żołnierzy armii niemieckiej dochodziło do ataków dynamitem i rewolwerami.
Ataki te były dokonywane przez elementy, niekiedy nawet młode, na pensję Anglosasów, Żydów i bolszewików, działając zgodnie z haniebnymi sloganami tych ostatnich.
Niemieccy żołnierze zostali zamordowani w plecach i ranni. W żadnym wypadku zabójców nie można było aresztować. Aby uderzyć prawdziwych autorów tych tchórzliwych ataków, nakazałem wykonanie następujących środków:
I - Na Żydów z okupowanych terytoriów francuskich nałożono grzywnę w wysokości miliarda franków.
II - Duża liczba judeo-bolszewickich elementów przestępczych zostanie deportowana na przymusowe roboty na Wschodzie. Oprócz środków, które w poszczególnych przypadkach wydają mi się konieczne, inne deportacje będą rozważane na dużą skalę, jeśli miały zostać popełnione nowe ataki.
III - Stu Żydów, komunistów i anarchistów, którzy mają określone powiązania ze sprawcami tych ataków, zostanie rozstrzelanych.
Te środki nie uderzają we Francji, ale tylko na jednostki na zapłatę wrogów Niemiec, którzy chcą doprowadzić Francję do nieszczęścia i których celem jest sabotowanie pojednania między Niemcami a Francją.
Paryż14 grudnia 1941
Der Militaerbefehlshaber we Francji - Von Stuelpnagel - General der Infanterie »
Zdając sobie sprawę, że polityka egzekucji zakładników pomaga skierować ludność przeciwko władzom okupacyjnym, Otto von Stülpnagel poprosił o zwolnienie z obowiązków na początku 1942 roku . Plik15 stycznia 1942, wysyła Generalfeldmarschall Wilhelm Keitel , szefowi niemieckiego naczelnego dowództwa wojskowego ( OKW ), raport, w którym krytykuje swoją politykę masowego odwetu zarządzonego na16 września 1941 :
„Co się tyczy masowych represji, to nie mogę dłużej, przynajmniej na razie iw obecnych okolicznościach, podjąć się tego z sumieniem, ani przyjąć bezpośredniej odpowiedzialności za to przed historią, biorąc pod uwagę ogólną sytuację i konsekwencje tak rygorystycznej środki dotyczące całej ludności i naszych stosunków z Francją. "
Taka reakcja jest de facto równoznaczna z rezygnacją. Jest zastępowany wLuty 1942jego kuzyn noszący to samo nazwisko, a także General der Infanterie : Carl-Heinrich von Stülpnagel , który będzie uczestniczyć w ataku pułkownika Clausa von Stauffenberga na Hitlera 20 lipca 1944 r., sądzony i skazany na śmierć; zostanie powieszony w więzieniu Plötzensee 30 sierpnia 1944 r.
W Sierpień 1942, 64 lata , Otto von Stülpnagel jest na stałe na emeryturze.
Po wojnie został aresztowany w Niemczech iw 1946 r. Przewieziony do Paryża, gdzie miał być sądzony za zbrodnie wojenne . Używając podkoszulka, części bielizny i sznurka, popełnił samobójstwo, zwisając z klamki oknaLuty 1948w więzieniu Cherche-Midi , przed rozpoczęciem procesu.
Został pochowany na niemieckim cmentarzu wojskowym Champigny-Saint-André ( Eure ) ( blok 16 , linia 1 , grób 9 ).
Lista tych wyróżnień, poza dwoma ostatnimi, pochodzi z ogólnej listy armii niemieckiej.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.