Międzynarodowa Organizacja Radia i Telewizji
| Międzynarodowa Organizacja Radia i Telewizji | |
 Logo OIRT | |
| |
|
|
| Sytuacja | |
|---|---|
| Region | Europa , Bliski Wschód |
| kreacja | 28 czerwca 1946 |
| Rozpuszczenie | 1 st styczeń 1.993 |
| Rodzaj | Organizacja międzynarodowa i organizacje zawodowe od nadawców |
| Siedzenie |
Bruksela (1946-1950) Praga (1950-1992) |
| Język | francuski , rosyjski |
| Organizacja | |
| Członkowie | 20 członków aktywnych (1946-1950) 10 członków aktywnych (1950-1993) 1 członek stowarzyszony |
Międzynarodowe Radio i Telewizja Organizacja (w skrócie OIRT ) (jego oficjalna nazwa to po francusku) (zwane również Intervision ) był zawodowym stowarzyszeniem europejskich nadawców radiowych tworzonych na28 czerwca 1946głównym celem jest ustanowienie powiązań i zapewnienie wymiany informacji między różnymi organizacjami odpowiedzialnymi za usługi nadawcze , promowanie zainteresowań radiofonii i telewizji, poszukiwanie międzynarodowej współpracy w celu znalezienia rozwiązania wszelkich kwestii związanych z nadawaniem oraz badanie i praca nad wszystkimi środkami mające na celu rozwój radiofonii i telewizji.
Po utworzeniu Europejskiej Unii Nadawców przez niektórych jej byłych członków w 1950 roku , stała się profesjonalnym zrzeszeniem nadawców z Europy Wschodniej , zarządzającym siecią Intervision od 1961 roku . Realizuje swoją podstawową misję promowania radiofonii i telewizji, a także współpracy międzynarodowej poprzez wymianę informacji i produkcje między różnymi krajami członkowskimi. W 1993 roku połączył się z Europejską Unią Nadawców (EBU).
Historia
Pochodzenie
Bez brytyjskiego udziału 26 członków Międzynarodowej Unii Nadawców (IBU), zdyskredytowanych przez bliską współpracę z nazistowskimi Niemcami , założyło Międzynarodową Organizację Nadawczą (IRO) na28 czerwca 1946. Następnego dnia na Walnym Zgromadzeniu Międzynarodowej Unii Nadawców podjęto próbę rozwiązania tego nowego stowarzyszenia, ale wniosek nie uzyskał wymaganej większości. W ten sposób 18 członków z 28 opuszcza IBU i zostaje współzałożycielami nowej OIR, która osiedliła się w budynku IBU w Brukseli .
OIR jest organizacją zrzeszającą 26 nadawców, obejmującą zarówno kraje Europy Zachodniej, jak i Wschodniej. Techniczna działalność badań nad radiofonii i telewizji w celu obniżenia jej kosztów zostaje wznowiona pod zwierzchnictwem dwóch administratorów współkierujących organizacją, jednego delegowanego przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, a drugiego przez Francję . Jednak wraz z wejściem w zimną wojnę sytuacja polityczna ulega stopniowemu pogorszeniu, co szybko zburzyło stosunki między oboma „blokami”, co stworzyło sytuację nieufności wśród pracowników Centrum Technicznego.
W 1950 r. 11 członków (głównie z Zachodu) opuściło organizację, aby utworzyć nową Europejską Unię Nadawców (EBU), w tym Belgię , Egipt , Francję , Włochy , Liban , Luksemburg , Maroko , Monako , Holandię , Tunezję i Jugosławię (która jednak została kraj socjalistyczny).
Nadawcy z następujących krajów pozostają członkami IRO: Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich , Ludowej Republiki Albanii , Bułgarskiej Republiki Ludowej , Finlandii (kraj neutralny, który również staje się członkiem EBU), Republika Ludowa Węgry z Republiki Ludowej z Chińskiej Republiki Ludowej Rumunii , na Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej i Syrii , połączone przez NRD w 1951 roku , następnie w 1967 roku przez Mongolię .
W rezultacie w 1950 r. Siedziba OIR i jej Centrum Techniczne zostały przeniesione z Brukseli do Pragi . Pracownicy z Belgii i innych krajów zachodnich, z których część działała już przed wojną, pozostali w Brukseli, w tym w centrum technicznym. staje się nowym EBU. Mimo wyjazdu z Francji organizacja zachowała swoją oficjalną nazwę w języku francuskim.
Interwizja
Wraz z rozwojem telewizji OIR stała się Międzynarodową Organizacją Nadawców i Telewizji (OIRT) i utworzyła w 1961 roku sieć wymiany o nazwie Intervision (po rosyjsku: Интервидение, po bułgarsku: Интервизия, po polsku: Interwizja, po czesku: Intervize, po węgiersku : Intervízió), na wzór Eurowizji stworzonej w 1954 roku przez EBU.
W przeciwieństwie do EBU, OIRT nie ogranicza się do krajów europejskich i śródziemnomorskich i od momentu powstania działa jako organizacja globalna. Tym samym członkami organizacji są wszystkie kraje sprzymierzone z blokiem wschodnim, takie jak Kuba , Wietnam , Chińska Republika Ludowa i Korea Północna (chociaż członkostwo tych ostatnich krajów było czasowo nieaktywne po zerwaniu z ZSRR), a także sojuszników ZSRR rządzonych czasowo przez partie komunistyczne, takie jak Nikaragua i Demokratyczna Republika Afganistanu oraz państwa afrykańskie i bliskowschodnie, które były tymczasowo stowarzyszone lub wspierane przez obóz socjalistyczny, takie jak Mali , Algieria i Sudan , oraz osoby poszukujące bliskiego związku, takie jak Egipt, Syria i Jemeńska Republika Ludowo-Demokratyczna .
W latach 1977 i 1980 , OIRT zorganizowane cztery Intervision utworami Konkursy w Sopocie ( Polska ) w próbie naśladowania konkurs Eurowizji .
Koniec
Po upadku świata komunistycznego w 1991 roku OIRT przeżywa kolejny rok witając nadawców publicznych powstałych po rozpadzie ZSRR. Łączy1 st styczeń 1.993z Europejską Unią Nadawców, której wszyscy byli europejscy członkowie automatycznie stają się aktywnymi członkami.
Aktyw
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Członkowie stowarzyszeni
| Kraj | Organizacja | Akronim | Rok członkostwa | Rok wydania |
|---|---|---|---|---|
| Zachodnie Niemcy | Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland | ARD | 1988 | 1993 |
| Zweites Deutsches Fernsehen | ZDF | 1988 | 1993 | |
| Mongolia | Mongolski nadawca krajowy | MNB | 1967 | 1993 |
Dopełnienia
Zauważ, że Jugosławia , który był jednak krajem socjalistycznym, nigdy nie był członkiem OIRT (Intervision), ale związany był z EBU (Eurowizji) od 1950 do 1992 roku .
W przeciwieństwie do Europy Zachodniej, kraje stowarzyszone nadają w paśmie FM w paśmie OIRT od 65,8 do 74 MHz , z wyjątkiem NRD, kraj ten zawsze używał częstotliwości od 87,5 do 100 MHz , a później do 104 MHz .
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ International Radio and Television Organisation ” ( patrz lista autorów ) .
- Anne-Marie Autissier et al., Przewodnik po kinie i mediach audiowizualnych w Europie Środkowej i Wschodniej, Paryż 1992, s. 75