Oddiyana (czasami pisane Oudyāna ) jest małym buddyjski królestwo I st tysiąclecia naszej ery. AD koncentruje się na Dolinie Swat , dziś w północno - zachodnim Pakistanie . Oddijana odgrywa kluczową rolę w buddyzmie wadżrajany, ponieważ Tybetańczycy wierzą, że duża część ich głównych tantr pochodzi z tego królestwa. Z drugiej strony mówi się , że Padmasambhava , założyciel buddyzmu tybetańskiego pochodzi z Oddiyana.
Obecność królestwa skupionego w dolinie Swat wydaje się pojawiać przynajmniej w starożytności (patrz mapa obok). Dolina Swat należy do regionu Gandhâra . Ta ostatnia, jak również pobliskie regiony, takie jak Kaszmir czy Baktria , były znane jako regiony o wysokiej duchowości. Z drugiej strony były miejscem wymieszania się wielu kultur.
Regiony te były między innymi miejscem pojawienia się i rozwoju sztuki grecko-buddyjskiej . Rzeczywiście, cesarz Ashoka (ok. -304 do -232 ), który jako pierwszy zjednoczył świat Indii pod imperium Maurya , nawrócił się na buddyzm i wysłał wielu misjonarzy po całym swoim imperium. Buddyzm rozwinął się wówczas w regionach odpowiadających dzisiejszemu Pakistanowi i Afganistanowi . Z drugiej strony, obecność Greków w regionie sięga czasów perskiego imperium Achemenidów i została zaakcentowana podbojem Aleksandra Wielkiego (około -327 do -325).
Spotkanie tych dwóch kultur urodziła sztuki grecko-buddyjskiej głównie w Imperium Kushan (ok. I st - III TH wieków ). Regiony te zostały mocno dotknięte przez najazdów Hunów Hephthalites ( V th - VI th wieku ), które zniszczyły wiele upraw. Jednak w niektórych dziedzinach, takich jak Bamiyan lub oddiyana, w buddyzmie i grecko-buddyjskiej sztuki zostały utrzymane (a nawet wytrzymał kilka stuleci nadejściem islamu ), aż do końca I st tysiąclecia.
Obecność buddyzmu świadczy bardzo wcześnie oddiyana: the stupa Butkarha (w) zamiast Jamal Garha jest datowany na koniec III th century BC. Prawdopodobnie AD zbudowano za namową cesarza Mauryi . Regiony grecko-buddyjskiej sztuki były systematyczne wykopaliska archeologów europejskich z początku XX th wieku. Francuscy archeolodzy pracowali szczególnie w Afganistanie . Historyk sztuki Alfred Foucher (1865-1952) przedstawił w swojej rozprawie doktorskiej z 1905 r. Hipotezę, zgodnie z którą pierwsza ludzka reprezentacja Buddy miałaby grecką formę, hipotezę, która wciąż wydaje się częściowo prawdziwa. Oddiyana został przeszukany, najpierw przez włoską ekspedycję kierowaną przez Giuseppe Tucci , który potwierdził długiej tradycji buddyjskiej tego regionu I st tysiąclecia.
Chiński buddyjski mnich pielgrzym Xuanzang (602 - 664), który udał się na Uniwersytet Nâlandâ w Indiach i którego relacje z podróży są bardzo ważnym źródłem wiedzy o starożytnej historii Azji, przemierzyli regiony greckie. VII wieku i oświadczył, że większość klasztorów została zniszczona przez Hunów Heftalitów . Przekroczył Oddijanę i przestraszył się, widząc, że obecni tam buddyści praktykowali coś, co wydawało mu się być rodzajem synkretyzmu z sziwizmem kaszmiru . To, co odkrył Xuanzang, było w rzeczywistości jedną z pierwszych form buddyzmu tantrycznego, wadżrajaną .
Od IX th wieku, oddiyana rządził hinduskiej dynastii Sahi (w) . Hinduizm zaczęli zastępować buddyzm . Około 1023 roku Mahmoud de Ghaznî bardzo szybko zniszczył dynastię Sahi i nawrócił region na islam , religię, którą utrzymuje do dziś.
Aż do VI XX wieku, buddyzm indyjski był zdominowany przez mahajany . Mahajana miał jako centrum wielkich uniwersytetów północnych Indiach , takie jak Nalanda . Od VII th century pojawiają się nowe teksty ( tantra ) i praktyk, które rozciągają się Mahajany i rodzić do wadżrajany . Wadżrajana rozwija się na wczesnym etapie w regionach przygranicznych Indie: Kashmir i oddiyana zachodzie i Assam i Bengal na wschodzie pod kierownictwem tych tradycji buddyjskiej zwanego Mahasiddhów . Ci ostatni byli joginami, którym przypisuje się wiele magicznych mocy i nie lubili scholastycznych sporów na głównych buddyjskich uniwersytetach. Od VIII th century, zyskał nowe praktyki tantryczne uczelni i rozprzestrzeniła się w ostatnim okresie buddyzmu indyjskiego (do XII th wieku) w Tybecie . Według buddystów tybetańskich, a zwłaszcza najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego (szkoły ningmapy ), królestwo Oddiyana było głównym ośrodkiem pojawiania się tantr. Uważa się, że urodzili się tam Padmasambhava i Garab Dorje , pierwszy ludzki mistrz Dzogczen . Vimalamitra przebywał tam przez długi czas, a Mahasiddha Indrabhuti (in) był królem Oddiyany. Mówi się , że bardzo duża liczba nauk dzogczen i tantry Guhyagarbha , najważniejszej „starej” tantry, pochodzi z regionu Oddiyana. W konsekwencji wyznawcy buddyzmu wadżrajany, a zwłaszcza ningmapa, mają bardzo wyraźny kult starożytnego królestwa Oddiyana, które wydaje się być par excellence świętą ziemią.
Indrabhuti (in) pojawia się wielokrotnie jako król Oddiyana w buddyjskich tekstach tantrycznych. Philippe Cornu uważa, że za nazwą Indrabhuti ( fr ) można wyróżnić cztery postacie historyczne :
Padmasambhava jest założycielem buddyzmu tybetańskiego i Drugim Buddą w szkole Nyingmapa . W przeciwieństwie do Indrabhuti (in) , jego historyczne istnienie zostało udowodnione. Rzeczywiście, tekst dowodzący istnienia Padmasambhawy został znaleziony przez Paula Pelliota w jaskiniach Mogao w Dunhuang . Jest zachowany do dziś w Bibliotece Narodowej Francji . Tekst IX th wieku wyjaśnia, że indyjski mistrz buddyjski Padmasambhava przybył do Tybetu nauczać Dharmy i praktyki Vajrakilaya . Zgodnie z tradycją tybetańską Padmasambhava w cudowny sposób pojawił się w lotosie pośrodku jeziora Dhanakosha w Oddiyana. Wtedy król Indrabhuti (in) by go przyjął. Padmasambhava spędził następnie wiele lat w Indiach, zanim udał się do Tybetu na prośbę tybetańskiego króla Trisonga Detsena (ok. 704 - 797 ). Jest zatem możliwe, że Padmasambhava jest dobrze urodzony oddiyana w VIII th wieku i że Indrabodhi (w) była nazwa tego króla krajach buddyjskich, takich jak archeologia pokazuje nam.
Od tego czasu Tybetańczycy uważają, że królestwo Oddiyana jest źródłem ich tradycji. To także kraina Dakini . Większość tekstów tantrycznych, zwłaszcza wszystkie termy, zaczyna się od inwokacji do Padmasambhawy , czyli „modlitwy w siedmiu wierszach”, która bezpośrednio odnosi się do tej dziedziny. Modlitwa jest następująca:
Fonetyczny tybetański (Oddiyana po tybetańsku nazywa się Orgyen):
HŪM
ORGYEN YUL GYI NUB CHANG
TSAM PÉMA KESAR DONGPO LA
YA TSEN CHOG GI NGÖ DRUP NYÉ
PÉMA JUNG NÉ SHYÉ SU DRAK
KHOR Z KHANDRO MANG PÖY
DRI KHY KHY KHY KHY KHY DRY KHANDRO MANG
PÖY DRI KHY KHY DRUCH
DONGPO LAP CHIR SHEK SU SOL
GURU PEMA SIDDHI HŪM
Tłumaczenie:
HŪM
W północno-zachodnich granicach krainy Oddiyāna,
W sercu kwiatu lotosu,
Obdarzony cudownym i najwyższym spełnieniem,
jesteś znany jako „narodzony z lotosu”
Zgromadzenie wielu dākinis otacza cię;
Idę za Tobą, aby spełnić Twoją naturę;
Proszę: przyjdź i pobłogosław mnie swoją łaską!
GURU PADMA SIDDHI HŪM
Jako święta kraina , historyczne i geograficzne położenie Oddiyāny nie jest ważne. Mówi się, że podobnie jak w przypadku królestwa Szambali , praktykujący buddyści mogą się tam udać, a prawdziwa kraina Oddiyāna (tj. Święta kraina, z której wywodzą się tradycje tantryczne) nie jest dostępna zwykłymi środkami i nie można jej śledzić. Jednak w przeciwieństwie do Szambali , „mit” królestwa Oddiyāna ma dokładne pochodzenie historyczne i geograficzne.