Język | Arab |
---|---|
Uprzejmy | Poezja |
Mu'allaqāt ( arabski : المعلقات ), przy czym Zawieszenia lub te wisiorki , to zestaw pre-Islamic Qasidas uznawanych wzorowy przez średniowiecznych arabskich poetów i krytyków . Zgromadzone w tym samym czasie co Asma'iyyât i Mufaddaliyyât , Mu'allaqât stanowią najsłynniejszą antologię poezji przedislamskiej. Zajmują centralne miejsce w literaturze arabskiej, gdzie reprezentują najwspanialsze utwory poezji, która dostarczała w okresie klasycznym jej główne gatunki, wartości i motywy paradygmatyczne.
Termin Mu'allaqât dosłownie oznacza „Zawieszony”. Najstarszym i najbardziej popularna interpretacja jednak traktować z ostrożnością, pojawił się w IX th wieku, chce te ody zostały uznane za doskonałe, jeśli były haftowane złotem i zawieszony z Ka'ba w Mekce .
W VI -tego wieku, jest uważany za pre-Islamic Saudyjska rozciąga się ze wschodu na zachód z Jemenu do Syrii , i na północ do południowego Iraku dziś. Okres ten naznaczony był stanem wiecznej wojny między Cesarstwem Bizantyjskim a perskim imperium Sasanidów , które rywalizowało o wpływy na półwyspie za pośrednictwem swoich arabskich wasali, królestw Ghassanidów i Lachmidów .
VI th wieku nastąpił także spadek o królestwie Himyar , przyspieszone przez inwazję Królestwa Aksum w 525 i tradycyjnie związany z końcowym pęknięcia wałów Ma'rib na 570 . Zabójstwo al-Hâritha, króla Kinda i dziadka Imrou'l Qays , a także upadek Himjar były dwoma wydarzeniami, które doprowadziły do rozpadu i rozproszenia potężnego plemienia. 530s .
Wreszcie, wśród pół-koczowniczy Beduini w centrum półwyspu, pierwsza połowa VI th wiek upłynął pod znakiem dwóch długich wojen między plemionami: the Basous wojny pomiędzy plemionami Bakra i Taghlib i wojna Dahis i Ghabra między ' Abs i Dhubyân .
Mu'allaqat to zestaw pre-islamskich arabskich wierszy. Tych wierszy jest siedem lub dziesięć, w zależności od źródeł. Siedem przetłumaczonych przez P. Larchera to Imru 'al-Qays, Tarafa, Zuhayr, Labîd,' Antara ', Amr ibn Kulthûm i al-Hârît b. Hilizza. Według autora oryginalna liczba wierszy to siedem, ale te miały kilka wersji. Numery 9 i 10 byłyby powiązane z „skrzyżowaniem [ami] tych różnych wersji”. Tak więc „nigdy nie było Siedmiu, Dziewięciu czy Dziesięciu Mu'allaqat, ale tylko różne wersje Siedmiu wierszy, z których mamy tylko dwa, a które w wyniku skrzyżowania w zbiorach przekraczających siedem, w tym przypadku dziewięć i dziesięć. "
Najstarszym i najbardziej popularna interpretacja, pojawił się w IX th century, że te ody zostały uznane za doskonałe, jeśli były haftowane złotem i zawieszony z Ka'ba w Mekce . To pochodzenie etymologiczne należy traktować ostrożnie i zostało zakwestionowane już w X wieku. Dla Zaghouaniego-Dhaouadiego, „w cywilizacji naznaczonej oralnością, jest mało prawdopodobne, aby w celu wyrażenia wartości dzieła literackiego zdecydowano się na zapisanie go”, nie byłoby jednak tego materialnego znaku. Taka praktyka a jego wartości historycznej nie można zweryfikować. Relacja o zawieszeniu Mu'allaqat na murze Ka'by w Mekce najprawdopodobniej odnosi się do procesu geograficznego przemieszczenia historii języka arabskiego dla celów teologicznych.
Bardziej prawdopodobne, że termin ten odnosiłby się do naszyjników lub „ozdób”: porównanie dobrej poezji do naszyjnika wykonanego z „dobrze nawleczonych” pereł (lub do lekkiej tkaniny) jest rzeczywiście powszechnym miejscem w literaturze arabskiej od początku XX wieku. wiek. epoka przedislamska. Pomysł ten można znaleźć w pseudonimie „sumut” nadanym w Jamharze .
Mu'allaqat to zbiór tekstów, które sięgają V TH - VII e siècle.Il wydawać, że to antologia odbyło się w połowie ósmego wieku przez Hammad Al Rawiya ale był znany IX th wieku pod nazwą „Siedmiu”. Prawdopodobnie w tym okresie pojawia się nazwa Mu'allaqāt o niepewnym pochodzeniu . Można wyróżnić trzy fazy rozwoju korpusu poezji przedislamskiej: pierwsza to tworzenie i ustna transmisja wierszy, druga to mieszana oralność w okresie Umajjadów (z oczyszczeniem tekstów, pomnożeniem apokryfów). ...) i wreszcie przesyłka napisana w okresie Abbasydów.
Niepewność dotycząca zbioru tych wierszy spowodowała, że atrybucje „muszą być bardzo ostrożne”. W latach dwudziestych XX wieku pojawiło się kwestionowanie autentyczności poezji przedislamskiej. Teksty te stwarzają dwa problemy: „z jednej strony brak pisanego języka arabskiego, a tym samym znaczenie przekazu ustnego w tworzeniu poetyckim; z drugiej strony przegrupowanie i przekazanie większej części przedislamskiego korpusu poetyckiego przez pewnego Hammad al-Râwiya, który, jak się wydawało, opanował sztukę tworzenia apokryfów. ”. Kwestia autentyczności poezji przedislamskiej wzbudziła niemal wyłączną uwagę arabskich orientalistów. "Dokładne datowanie ich kompozycji, wariacje poświadczone w tym samym wierszu, nazwiska autorów, a jeszcze bardziej radykalnie sama autentyczność tych odów" należą do tych "problemów, które być może pozostaną bez niepodważalnej odpowiedzi".
Poza zwykłymi problemami (składnia, słownictwo, kontekst) stawianymi przez tłumaczenie tych tekstów, Mu'allaqa al-Hārit b. Hilliza ma kilka wersji, zwłaszcza w kolejności wersetów. Jest uważany przez orientalistów za trudny językowo i „więcej niż wątpliwą autentyczność”.
Mu'allaqāt to najsłynniejsza antologia poezji pre-islamskiej. W ten sposób spowodowali "zaciemnienie" zachodnich krytycznych badań naukowych.
Te teksty uważane są za twórców poezji klasycznej. „Sam duch, tematy i słownictwo Mu'allaqāt nie zniknęły wraz z nimi. I to nie tylko przez pierwsze dziesięciolecia islamu, ale aż do szczytu kalifów Abbasydów z Bagdadu. ”. Z tego starożytnego okresu Mutanabbī (915-965) jest jednym z autorów, który był mu najbliższy. W 1999 roku Bencheikh podkreślił istnienie „wstawek bachicznych” w Mu'allaqāt (około 5% korpusu). „Korzenie tradycji bachicznej sięgają epoki przedislamskiej”. Temat ten rozkwitnie pod rządami Abbasydów.
Te wiersze były przedmiotem kilku tłumaczeń na język francuski. Tłumaczenie Sylvestre de Sacy (1816) jest przekładem filologicznym. Film André Miquela (1992) jest bardziej poetycki. Najnowsze tłumaczenie, uwzględniające wariacje tekstowe i strukturę poetycką, pochodzi od P. Larchera. Inni współcześni autorzy, tacy jak Jean-Jacques Schmidt czy Jacques Berque, przetłumaczyli niektóre z tych wierszy. Chwalone przez spisów powszechnych tłumaczenie P. Larchera jest uważane za „najbardziej uczone, najbardziej techniczne, najnowocześniejsze”, ale także „najbardziej poetyckie, ponieważ najsilniejsze w wyrazistości, najbardziej wpływowe i zgodne z prawdą, najdokładniejsze. ”.