Mong mao

Mong Mao
Möngmao

VI th  century - 1604

Terytorium Mong Mao u szczytu panowania Si Kefa. Historia i wydarzenia
VI th century założenie królestwa
dekada 1280 Mong Mao zostaje wasalem dynastii Yuan
1448 wasalizacja królestwa przez dynastię Ming
1563 aneksja królestwa przez wojska króla Bayinnaunga

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Ben Cahoon, „  World Statesmen.org: Shan and Karenni States of Birma  ” ,2000(dostęp 7 lipca 2014 )


Mong Mao lub Möngmao ( chiński  :勐卯 ; pinyin  : měngmǎo ) jest chińsko-Thai dawny stan położone wzdłuż granicy chińsko-birmańskiej dzisiaj. Jego nazwa oznacza Królestwo Mao ( Mong to odpowiednik Thai Mueang , co oznacza naród), ponieważ skupione było w dolinie Nam Mao , czyli Shweli , a jego stolica znajdowała się w pobliżu dzisiejszego chińskiego miasta Ruili .

Według czasów Mong Mao kontrolował kilka małych stanów lub księstw Shan i rozszerzył swoje rządy na terytorium odpowiadające zachodniej części autonomicznej prefektury Dai i Jingpo Dehong (w prowincji Yunnan ), na północy stanu Shan i na skrajnym południowo-wschodnim krańcu stanu Kachin .

Historia

W XIII -go wieku, Mong Mao zaletą politycznej próżni w lewo w regionie poprzez upadku Królestwo Dali , który zdominował Yunnan , kiedy został zajęty przez Mongołów przyszłej dynastii Yuan , około 1254 roku . Początkowo Mongołowie są bardziej zainteresowani walką z dynastią Song niż lokalną geopolityką, która pozwala Mong Mao wyzwolić się i odzyskać część suwerenności, jaką sprawowało królestwo Dali, nad różnymi populacjami południowego Junnanu. Sytuacja zmieniła się od 1283 roku, kiedy po dziesięcioleciach napięć i wojen granicznych, Kubilai , w Khan dynastii Yuan, postanowili najechać na Pagan , potężne królestwo, położone na południe od Mong Mao.

Po zwycięstwie Mongołów Mong Mao zintegrował feudalny regionalny system rządów zwany tusi zhidu (土司 制度, tǔsī zhìdù , „reżim (lub system) tusi  ”) ustanowiony przez dynastię Yuan ( Duan 2015 , s.  100). W ramach tego systemu Tusi ( chiński  :土司 ; pinyin  : tǔsī ) (łóżko rodzimego oficera) jest wybierane z miejscowej ludności, aby rządzić regionem w imieniu juanów. Dlatego Mongołowie pośrednio dominują w regionie, a królowie Mong Mao są postrzegani jedynie jako lokalne przekaźniki władzy centralnej. W rzeczywistości król Mong Mao nadal pozostaje członkiem rodziny królewskiej. Ze względu na swoje istnienie królestwo to oferuje pewną formę jedności, wspólne ramy, różnym grupom etnicznym zamieszkującym południowo-zachodnią granicę Junnanu. W 1351 roku rozpoczął się bunt Czerwonych Turbanów , który rozpoczął się w północno-wschodnich Chinach i szybko podpalił cały kraj. Ten bunt zakończył się wypędzeniem Mongołów z Chin. Początkowo nie wpływa to zbytnio na Mong Mao; ale w latach 1381 - 1382 wojska nowej dynastii Ming najechały Yunnan i zmiażdżyły ostatnich wiernych dynastii Yuan.

Si Lunfa, król Mong Mao, postanawia poddać się władzy Ming. W zamian otrzymuje Tusi tytuł z Komisarza Pingmian pacyfikacji Komisji . WSierpień 1384Si Lunfa przesłał hołd dworowi Ming wraz z pieczęcią, którą Yuan podarował królom Mong Mao. W zamian Lunfa otrzymuje nowe nagrody, ale nie jest z nich zadowolonyStyczeń 1386, atakuje Xian z Jingdong armią liczącą ponad 100 000 ludzi. Ten atak kończy się gorzką porażką i Si Lunfa jest zmuszony uznać się za wasala Ming. Jedynym pozytywnym punktem jest to, że Ming zgadzają się pomóc Lunfa w konfliktach między Mong Mao a jego sąsiadami. Dziesięć lat później, w 1397 r., Lunfa został obalony przez Dao Ganmenga, jednego z jego politycznych wrogów, i został zmuszony do zwrócenia się o pomoc Ming do odzyskania tronu. Między 1436 a 1449 rokiem Ming rozpoczął cztery kampanie wojskowe, aby podporządkować sobie królów Si Renfa, a następnie Si Jifa, winnych zaatakowania i zaanektowania zbyt wielu małych królestw-klientów Ming. Czwarta wyprawa kończy się pacyfikacją królestwa; ale jest tak źle zorganizowany i wykonany, że cena tego zwycięstwa jest dla Chin wygórowana. Wszystkie te porażki sprawiły, że Mong Mao stracił na znaczeniu i został podbity przez birmańskiego króla Bayinnaunga w 1563 roku .

Uwagi

Nazwa Mong Mao jest czasami używana przez autorów w odniesieniu do wszystkich stanów tajlandzkich położonych wzdłuż granicy chińsko-birmańskiej, w tym Luchuan-Pingmian, Mong Yang / Mong Yawng (chiński: Meng Yang) i Hsenwi (w języku chińskim: Mu Bang), chociaż w źródłach Ming i birmańskich prawie zawsze używane są konkretne nazwy .

W tym okresie centrum władzy często przenosiło się między tymi różnymi stanami i księstwami, zjednoczonymi lub nie przez potężnego władcę. Jak zauważa historyk Shan Sai Kam Mong:

„  Jeden z tych małych państw czasami stawał się dominującym królestwem, a czasami wszystkie były zjednoczone w jedno królestwo ... stolica królestwa przenoszona z miejsca na miejsce, ale większość znajdowała się w pobliżu Nam Mao ( Shweli on większość dzisiejszych map)  ” .

Liczne wersje Kroniki Mong Mao przedstawiają sukcesję władców Mong Mao. Tradycyjna wersja Shan , opracowana bardzo wcześnie przez Eliasa (1876), zawiera długą listę, gdzie pierwszy władca pochodzi z 568 rne. Daty nowszych władców Eliasza nie zgadzają się zbyt dobrze z danymi pochodzącymi ze źródeł z Ming. dynastii jako Ming Shi-lu (Wade, 2005) i Bai Yi Zhuan (Wade, 1996), które są uważane za bardziej wiarygodne od czasów panowania Si Ke Fa. Kazhangjia Z. (1990), przetłumaczone na tajski przez Witthayasakphana i Zhao Honga Yun (2001) przedstawia również dość szczegółową lokalną kronikę Mong Mao.

Lista monarchów

chińskie imię Lata Trwanie Związek Śmierć Nazwa tajska Inne nazwy)
Jeśli Ke Fa 1340-1371 31 lat † naturalny Hso Kip Hpa Sa Khaan Pha
Zhao Bing Fa 1371-1378 8 lat syn † naturalny
Tai Bian 1378/79 1 rok syn zamordowany
Zhao Xiao Fa 1379/80 1 rok brat Zhao Bing Fa, wujek Tai Bian zamordowany
Jeśli Wa Fa ? ? syn zamordowany Hso Wak Hpa
Jeśli Mon Fa 1382-1399 17 lat wnuk Si Ke Fa Hso Long Hpa
Jeśli Xing Fa 1404-1413 9 lat syn abdykacja
Jeśli Ren Fa 1413-1445 / 6 29 lat brat wykonany Hso Wen Hpa Sa Ngam Pha
Jeśli Ji Fa 1445 / 6-1449 syn wykonany Sa Ki Pha, Chau Si Pha
Jeśli Bu Fa 1449-?
Jeśli Mon Fa ? -1532 zamordowany Sawlon

Uwagi i odniesienia

  1. Daniels, 2006, s. 28
  2. Coedes 1968: 193
  3. Ming 1996 , str.  163-164.
  4. Dardess 2012 , s.  7.
  5. Fernquest 2006 , s.  47-48.
  6. (Wang Gungwu, 1998, 326)
  7. Liew 1996 , str.  200.
  8. Wade, 2005
  9. Sai Kam Mong, 2004, s. 10, cytując Jiang Yingliang, 1983

Bibliografia

Linki zewnętrzne