Królestwo Pagan
Kingdom of Pagan
( my ) ပုဂံခေတ်
Azji Południowo-Wschodniej w XI -tego wieku Greena : Haripunchai
Light Blue : Lavo Kingdom
Red : imperium Khmerów
Żółty : Champa
niebieski : Dai Viet
Rose : Pagan Brytania
jasnozielony : Śriwidźaja
| Stolica | Bagan |
|---|---|
| Religia | Buddyzm mahajana i therawada |
| 849 | Fundacja |
|---|---|
| 1057 | Zjednoczenie Birmy po zwycięstwie nad królestwem Thaton |
| 1277 | Porażka przeciwko Mongołom |
| 1287 | Rozpad królestwa po bitwie pod Pagan |
| ( 1 ul ), 846 - 886 | Pyinbya |
|---|---|
| (D ER ), 1256 - 1287 | Narathihapati |
Poprzednie podmioty:
- Wielka Pyu od Sri ksetry
Następujące podmioty:
Królestwo Pagan ( 849 - 1297 ) jest uważany za pierwszy prawdziwy birmański imperium .
Chronologia
Legendarne pochodzenie miasta Pagan (obecnie Bagan ) zostało zapisane w Kronice Kryształowego Pałacu . W II th wieku dziewiętnastu wioski każdy z jego geniuszu ( nat ) połączyli swoje polityczne, ekonomiczne i religijne. Kilku geniuszy, brat i siostra, zostaliby wybrani na obrońców miasta. Zbudowano dla nich świątynię na Górze Popa i od tego czasu czczono ich.
Podczas panowania królestwa Pyu w Sri Ksetrze (~ 200 pne- 1050 ), Bamowie , należący do birmańskiej grupy etnicznej, zaczęli infiltrować środkową Birmę , następnie okupowaną przez Pyus pod wpływem buddyzmu. Mahāyāna z Bengalu i Bihar . W 849 roku Pagan (znany dziś jako Bagan ) wyłonił się jako stolica potężnego królestwa, które zjednoczyło Birmę i wypełniło przestrzeń polityczną opuszczoną przez Pyus.
Królestwo wzrosła we względnej izolacji, aż do panowania Anawrahta ( 1044 - 1077 ), który przeszedł na buddyzm Theravada i zjednoczonej Birmę przez jego zwycięstwie nad Mon z Thatôn w 1057 . Jego moc została wzmocniona pod jego następców Kyanzittha ( 1084 - 1113 ) i Alaungsithu (1113- 1167 ): środkową część XIII th wieku większość półwyspu Indochin była pod kontrolą albo królestwa Pagan, jest imperium Khmerów .
Królestwo jest wówczas finansowane z podatków bezpośrednich i zobowiązań usługowych dla wiosek, na czele których stoją myothugis ( wójtowie ). Z biegiem czasu coraz więcej ziemi przekazywano klasztorom buddyjskim, a następnie przekształcano w wioski poświęcone utrzymaniu sanghi (duchowieństwa). Królewskość legitymizuje zarówno ideologia religijna, jak i pełniona przez króla rola obrońcy wiary. Nawadnianie równiny Kyaukse , na wschód od Pagan, zapewnia dobrobyt dzięki produkcji ryżu. Region zyskuje również dzięki swojemu położeniu na skrzyżowaniu lądowych i morskich szlaków handlowych między południowymi Chinami, Indiami i innymi krajami Azji Południowo-Wschodniej.
Królestwo Pogańczyków zaczęło podupadać, gdy coraz więcej ziemi wpadało w ręce buddyjskich, zwolnionych z podatków klasztorów, a Mongołowie zaczęli zagrażać jego północnym granicom. Ostatni prawdziwy król Pagan, Narathihapate (panował 1254 do 1287 ), filcu w stanie oprzeć Mongołów i zaawansowanych do Królestwa Dali (prąd prowincji z Yunnan ) w 1277 roku do twarzy. Został całkowicie zmiażdżony w bitwie pod Ngasaunggyan , a opór Pagana upadł. Narhatipati został zamordowany przez jednego ze swoich synów w 1287 roku , co przyspieszyło inwazję Mongołów i zdobycie stolicy ( Bitwa pod Poganami ). Pagan nigdy nie mógł odzyskać swojej przewagi. Mongołowie osadzili marionetkowego władcę na swoim tronie i kraj szybko się rozpadł.
Lista królów pogańskich
| Nazwisko | Związek | Daty panowania | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Thamudarit | 107-152 | (legendarny) założyciel Pagan | |
| ... | ... | ||
| Popa sawrahan | - uzurpator | ? | szaman, utworzony w 638 r. w „małej erze birmańskiej” (w użyciu do 1889 r. ) |
| ... | ... | ||
| Pyinbya | Syn Khelu | 846-886 | przeniósł stolicę Tampawadi (współczesne Pwasaw) do Bagan |
| Taneta | Syn | 886-904 | |
| Wyprzedaż Ngahkwe | - uzurpator | 904-934 | |
| Theinhko | Syn | 934-956 | 37. król listy tradycyjnej |
| Nyaung-U Sawrahan | - uzurpator | 956-1001 | 38. król tradycyjnej listy |
| Kunhsaw Kyaunghpyû | Syn Tanneta | 1001-1021 | przewrócił poprzedni |
| Kyisaw | Syn Nyaung-U Sawrahana | 1021-1038 | |
| Sokkate | Brat | 1038-1044 | |
| Anawrahta | Syn Kunhsawa Kyaunghpyûa | 1044-1077 | założyciel pierwszego imperium birmańskiego † |
| Sawlu | Syn | 1077-1084 | |
| Kyanzittha | Brat | 1084-1113 | |
| Alaungsithu | Wnuk (z poprzednich dwóch) | 1113-1167 | |
| Minshinsaw | Syn | 1167 | natychmiast zatruty przez następny |
| Narathu | Brat | 1167-1170 | lub Kala-gya Min (obalony przez Indian) |
| Naratheinkha | Syn | 1170-1174 | |
| Narapatisithu | Brat | 1174-1211 | |
| Htilominlo | Kończy się | 1211-1235 | lub Nandaungmya (ten, który wstąpił na tron ) |
| Kyaswa | Syn | 1235-1249 | |
| Uzana I | Syn | 1249-1256 | |
| Narathihapati | Syn | 1256-1287 | pokonany przez Mongołów, nazywany Tayoke Pyay Min ( król, który ucieka przed Chińczykami ) |
| Kyawswa | Syn | 1287-1297 | wasal dynastii Yuanet pod panowaniem króla |
| Sawhnit | Syn | 1297-1325 | wicekról Pagan dla królestwa Myinsaing |
| Uzana II | Syn | 1325-1369 | wicekról Pagan dla królestwa Pinya , a następnie dla królestwa Ava |
Uwagi i odniesienia
- Histoire du Monde , kolektyw pod kierownictwem George'a Jehela, ówczesne wydanie, str. 250
- W latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku dwie trzecie ziemi uprawnej w Górnej Birmie wpadło w ręce mnichów, pozbawiając władzę królewską środków niezbędnych do zapewnienia sobie lojalności ( Victor Lieberman, Strange Parallels: Southeast Asia in Global Context, c. 830-1830, tom I , Cambridge University Press ,2003, 510 s. ( ISBN 978-0-521-80496-7 , OCLC 49820972 ) , str. 120)
- Chociaż Anawrahta jest „prawdziwym” założycielem Pagan, Thamudarit jest liczony jako jego „tradycyjny” założyciel w Kronice Kryształowego Pałacu ( Hmannan Yazawin ).