Stolica | Pinya |
---|---|
Religia | Buddyzm Theravada , buddyzm mahajany , animizm |
1310 | Fundacja |
---|---|
1315 | Secesja Królestwa Sagaing |
1364 | Zniszczenie przez szanów |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Królestwo Pinya ( birmański ပင်းယ ခေတ် , pɪɴja̰ kʰɪʔ ) jest stanem mistrz części środkowej Birmie od 1310 do 1364 roku udało się to królestwo Myinsaing , jednej z wielu małych państw, które powstały po upadku królestwa Pagan w 1287 Rządzony przez birmańskich królów Szanów , Pinya sporadycznie ścierał się ze swoim rywalem przez Irrawaddy o kontrolę nad środkową Birmą, Królestwem Sagaing , ale najczęściej pozostawał w defensywie z powodu częstych nalotów Szanów na jego terytorium. Oba królestwa upadły w 1364 roku po splądrowaniu ich dwóch stolic przez szanów z Mogaung .
Królestwo Ava , założona przez księcia Sagaing , Thadominbya , udało się je zarówno w 1364 roku i stał się dominującą siłą w środkowej Birmie przez następne 150 lat.
Królestwo Pinya jest kontynuacją królestwa Myinsaing , założonego w 1298 roku przez trzech braci Shan: Athinhkaya , Yazathingyan i Thihathu . ( Bez secesji Sagainga w 1315 r. Zachowałoby królestwo Myinsaing. ) W 1310 r. Młodszy brat, Thihathu, umocnił swoją władzę, otruwając swojego starszego brata (młodszy zmarł z przyczyn naturalnych). Thihathu planował przenieść swoją stolicę z Pinle nad brzegi Irawadi , nie oddalając się zbytnio od ważnego regionu zbożowego Kyaukse (w tamtym czasie Pagan , który liczył 50 000 mieszkańców przed najazdami Mongołów, był w dużej mierze opuszczony). wybrał miejsce u zbiegu Irawadi i Myitnge, gdzie później powstała Ava , ale astrologowie z jego dworu uznali to za zły omen i osiedlił je nieco dalej na południe, w Pinya .
Thihathu przeniósł się do swojego nowego pałacu w Pinya w 1313 roku, trzy lata po tym, jak został jedynym królem i przyjął styl i tytuły starożytnych królów pogańskich. Podczas ceremonii koronacji królowa wdowa Shin Saw, wdowa po Narathihapati (ostatnim królu Pogan ), wręczyła mu złoty pas i złotą tacę należącą do rodziny królewskiej od czasu założyciela królestwa Anawrahta (1044–1078). Thihathu uważał się teraz oficjalnie za spadkobiercę królów pogańskich, do tego stopnia, że w 1315 roku mianował księcia Uzana I , syna króla pogańskiego Kyawswy (którego zdetronizował i zabił w 1301 roku) i jego żony Mi Widziałem U (którą umieścił we własnym haremie w 1298 r., W ciąży z Uzaną, przed przyjęciem tego).
Najstarszy syn Thihathu, Sawyun , lat 15, był urażony tym, że był tak sfrustrowany jego nadziejami. Zachęcony przez leśnych mnichów wyruszył ze swoimi wyznawcami do Sagaing po drugiej stronie Irawadi . Nie zbuntował się formalnie i pozostał lojalny swojemu ojcu, przynajmniej słowami. Thihathu, który nigdy nie chciał dzielić się władzą z nikim, nawet ze swoimi braćmi, nie ukarał Sawyuna (lub nie mógł tego zrobić), a po jego śmierci w 1324 r. Oba królestwa rozpadły się, kontrolując Birmę Pinya. z Irrawaddy i Królestwa Sagaing na zachodzie.
Uzana I zwykle następował po swoim przybranym ojcu w 1325 r. Pozostały z pogańskiej dynastii, został nieco przeniesiony na dwór Pinya, zdominowany przez ministrów i wojsko Shan, i chociaż jego panowanie trwało prawie 20 lat, objął tron w imieniu swojego. następca i matki brat Kyawswa ja . Ten, syn Thihathu i wnuk Narathipati przez jego matkę Mi Saw U , był lepszym wyborem, ponieważ był potomkiem zarówno Pogana, jak i szanów. Uzana abdykował na jego korzyść w 1343 roku i stał się pustelnikiem.
Sagaing i Pinya ścierały się sporadycznie przez kilka następnych lat, ale bezskutecznie. Bardziej palącym zagrożeniem były naloty Szanów z północy, które nasiliły się pod koniec lat pięćdziesiątych XIV wieku.
W 1364 roku król Pinya Narathu opracował plan pozbycia się zarówno królestwa Sagaing, jak i wściekłych grabieżców Shan z północy. Sprzymierzył się z saopha (księciem) z Mogaung, aby zaatakować Sagaing, a kiedy szanowie przypuścili atak na miasto, jego żołnierze patrzyli tylko z drugiej strony. Niestety ten plan się nie powiódł: szanowie sami zajęli Sagaing, splądrowali go i zwrócili się przeciwko Narathu. Przekroczyli Irawadi , zabrali Pinyę i zabrali więźnia Narathu do Mogaung. Ta kampania pozostawiła środkową Birmę w popiele. Starszy brat Narathu, Uzana II , zastąpił go na tronie, ale panował tylko przez trzy miesiące.