Michel Audiard
Michel Audiard
Widok na grób.
Michel Audiard , urodzony dnia15 maja 1920w Paryżu 14 th i zmarł28 lipca 1985w Dourdan , jest dialog , pisarz i reżyser francuski z kina , również pisarz i felietonista Press.
Zainspirowane przekomarzami paryżan, dialogi Michela Audiarda stanowią jedno z najlepszych świadectw oderwanego braku szacunku charakterystycznego dla lat sześćdziesiątych . Czasami określane jako prawicowego anarchisty , jeden z niewielu żalu Wiemy, że nie jest się mieć czas na dostosowanie się do ekranu Podróż do kresu nocy z Louis-Ferdinand Céline .
Jest ojcem scenarzysty i reżysera Jacquesa Audiarda .
Biografia
Młodość
Paul Michel Audiard urodził się przy 2 rue Brézin , the15 maja 1920W 14 th dzielnicy z Paryża , następnie popularna dzielnica, gdzie był wychowywany przez ojca chrzestnego. Tam bez większego zainteresowania kontynuował naukę, co doprowadziło go do dyplomu ukończenia studiów i zdobycia dyplomu CAP w spawarce autogenicznej.
Pasjonat literatury i kina, stworzył solidną kulturę, czytając Rimbauda , Prousta i Céline oraz odkrył dialogi Jeansona i Préverta . Pasjonat kolarstwa spędza czas w pobliżu Winter Velodrome, gdzie spotyka André Pousse, którego wprowadzi w zawód aktora. Myśląc o karierze kolarskiej zrezygnował z tego, ponieważ „nie wspinał się po wzgórzach”.
Wojna
Miał zaledwie dwadzieścia lat, gdy wojska III Rzeszy przetoczyły się przez Francję. Drugiej wojny światowej , w których nie brał udziału, był dla niego okres pozbawienia i Wyzwolenia spektaklu sad rozliczania punktów.
Pod okupacją napisał w kilku tygodnikach kolaboracyjnych: opowiadanie Le Rescapé du Santa Maria in L'Appel w 1943 r., Którego żydowskie postacie przyjmują antysemicką symbolikę oraz w 1944 r. Pochwalny artykuł na temat Autopsji spektakli , napisany przez Jean-Pierre Liausu , znany antysemita. W artykule pisze: „Świat, który zgodzono się nazywać„ artystycznym ”i który pozostaje w większości najbardziej zalotną gromadą bażantów, Żydów ( wybaczcie pleonazm), metycy , marguliny …” , kwalifikując także Józefa Kessel z "małej Kike " .
Jednak z Wrzesień 1943, jest członkiem Navarre Resistance, o czym świadczy zaświadczenie od likwidatora tej sieci, kapitana Grolleau.
Miał kartę członkowską grupy Collaboration, zrzeszającej kolaboracyjne elity intelektualne. Wezwany do dzielnicy Parc-de-Montsouris komisariacie ,17 marca 1947potwierdza, że rejestracji dokonano bez jego wiedzy, co powtórzył w 1978 r.
Powojenny
Plik 3 maja 1947Ożenił się z Marie-Christine Guibert w kościele Saint-Dominique w Paryżu ( 14 th arrondissement ). Z „Cri-Cri” będzie miał dwóch chłopców: François (1949-1975) i Jacques (urodzony30 kwietnia 1952). Chociaż nadal był żonaty, w 1953 roku miał trzeciego, nierozpoznanego chłopca, Bruno Meynisa de Paulina, który napisał w 2004 roku jako syn Michela Audiarda (red. Michel Lafon).
Po wojnie zarabiał na życie jako dostawca gazet, co pozwoliło mu wejść w świat dziennikarstwa. Wstąpił do „ Gwiazdy Wieczornej”, gdzie rozpoczął serię artykułów o Azji pisanych na ladach paryskich bistr. Odkrycie, że oszustwo jest dla niego warte szybkiego podziękowania, staje się wówczas krytykiem kina Cinévie .
W 1949 roku reżyser André Hunebelle wprowadził go w świat kina, zlecając mu napisanie scenariusza do filmu detektywistycznego Mission à Tanger , a wkrótce potem dwóch innych filmów, trzech powieści kryminalnych i pierwszej udanej adaptacji powieści na wystawie kino ( Garou-Garou, le passe-muraille , Les Trois Mousquetaires ). Jego rozgłos się rozprzestrzenia. W 1955 roku, dzięki Gillesowi Grangierowi , poznał Jeana Gabina , któremu zaproponował scenariusz do Gas-oil . W ten sposób rozpoczęła się siedmioletnia współpraca i 17 filmów, w tym kilka wielkich sukcesów ( Les Grandes Familles , Les Vieux de la Vieille , Le Baron de l'Éluse , Un singe en hiver , Le cave se rebiffe ), które zostały tylko trochę przerwane: Babette idzie na wojnę , taksówka do Tobruku .
Sława
Michel Audiard stał się popularnym scenarzystą, co przyciągnęło go do gniewu młodych filmowców Nowej Fali, dla których symbolizował „kino taty”. W 1963 roku , po uzyskaniu trochę zły z Jean Gabin , pisał do Jean-Paul Belmondo ( Sto tysięcy dolarów w słońcu przez Henri Verneuil ) i cały zespół utalentowanych aktorów oraz Lino Ventura , Francis Blanche , Bernard Blier , Jean Lefebvre ( Les Tontons flingueurs i Les Barbouzes autorstwa Georgesa Lautnera ). Ale irytacja z Jeanem Gabinem nie trwa długo i spotykają się w 1967 roku dla Le Pacha . Oni nadal współpracować sporadycznie: Pod znakiem byka przez Gilles Grangier lub czarna flaga siada garnka .
W 1968 roku rozpoczął karierę reżyserską i kręcił filmy, których tytuły należały do najdłuższych we francuskim kinie: Nie należy brać dzieci dobrego Pana za dzikie kaczki , Ona nie pije, nie pali, nie flirtuje , ale… ona mówi! . Jego pierwszy film reżyserski „ Nie powinienem zabierać dzieci dobrego Boga…” jest komercyjnym sukcesem, ale odbiór publiczności słabnie i on sam nie jest przekonany o tym doświadczeniu. Po ośmiu filmach fabularnych i dokumencie wraca do swojego prawdziwego powołania jako autor dialogów i scenarzysta.
Plik 19 stycznia 1975Pracując z reżyserem Philippe de Broca nad scenariuszem do L'Incorriable , mocno uderzyła go śmierć swojego syna François, który zginął w wypadku samochodowym. On zachowuje głęboki smutek, który pozwoli jego praca ton ciemniejszą ( Garde à vue et mortelle randonnée przez Claude Miller ), nawet jeśli w dalszym ciągu uczestniczyć w największych sukcesów popularnych ( Tendre Poulet , Le Guignolo , Le Professionnel ). W 1978 roku opublikował częściowo autobiograficzną powieść Noc, dzień i wszystkie inne noce , za którą otrzymał nagrodę czterech jurorów. Pisze o śmierci swojego syna w wypadku drogowym: „... odkąd żółty samochód uderzył w stos mostu na południowej autostradzie i zginął mały chłopiec”. Uznanie rówieśników zdobył zdobywając Cezara za najlepszy scenariusz w 1982 roku za Garde à vue .
Gérard Lebovici zasugerował, że on i Patrick Modiano pisać adaptację książki, L'instinct de mort przez Jacques Mesrine , który Philippe Labro będzie produkować. Projekt zostaje porzucony po zamachu na producenta.
Żył w dwustronnym ulicy Wniebowzięcia ( 16 th arrondissement ), a następnie do hotelu La Tremoille, 14 rue de la Tremoille ( 8 th arrondissement ), w sali nr 102, zapłaconego przez produkcję i gdzie napisał swoje scenariusze.
On umarł na 28 lipca 1985w swoim domu w Dourdan po chorobie na raka w wieku 65 lat.
Został pochowany na cmentarzu w Montrouge w 14 th dzielnicy Paryża .
Potomkowie
Dialogi filmów napisanych przez Michela Audiarda są tematem prawdziwego, popularnego kultu, o czym świadczy liczba stron internetowych poświęconych tej tematyce.
Alexandre Astier (twórca serii Kaamelott ) jest fanem Michela Audiarda i twierdzi, że inspiruje się nim w dialogach z jego własnej serii. To samo dotyczy Bruno Solo i Yvana Le Bolloc'ha z serialu Camera Café .
Daniny
Grafika
Powieści
-
Módlcie się za nią (Black River, 1950 )
-
Uważaj na blondynki (Black River, 1950)
-
Lace Massacre (Black River, 1952 )
-
Nie złośćmy się (Plon, 1966 )
-
The Terminus of the Pretentious (Plon, 1968 )
-
My Little Red Book (Presses Pocket, 1969 )
-
Niech żyje Francja (Julliard, 1973 )
-
The Returning Little Horse (Julliard, 1975 )
-
Powtórz to, co właśnie powiedziałeś (Julliard, 1975)
-
Noc, dzień i wszystkie inne noce (Denoël, 1978 ) - trzcina. 2010
-
Le chant du Départ (Fayard, 2017 ), pod redakcją Laurenta Cholleta
Nowelizacja podpisała GC Almidan
Filmografia
Scenarzysta i autor dialogów
Lata czterdzieste
1950
-
1950 : Kochamy tylko raz , Jean Stelli (scenariusz i adaptacja)
-
1950 : Brune ou blonde , krótki film dokumentalny Jacquesa Garcii (scenariusz i dialogi)
-
1950 : Uważaj blondynek z André Hunebelle (scenariusz, adaptacja i dialogu)
-
1951 : Gwiazdy bez makijażu , krótkometrażowy film dokumentalny Jacquesa Guillona (scenariusz)
-
1951 : Historia miłosna z Guy Lefranc (scenariusz, adaptacja i dialogu)
-
1951 : Garou-Garou, le passe-muraille , Jean Boyer (adaptacja i dialogi)
-
1951 : Caroline kochanie przez Richarda Pottiera (scenariusz, nie wymieniony w napisach końcowych)
- 1951: Moja żona jest groźna , André Hunebelle (scenariusz, nie wymieniony w napisach końcowych)
- 1951: Massacre en dentelles autorstwa André Hunebelle (scenariusz, adaptacja i dialog)
- 1951: The Man of My Life , Guy Lefranc (adaptacja)
-
1952 : Adorables Créatures by Christian-Jaque (scenariusz, niewymieniony w napisach końcowych)
- 1952: Dla was, panie , Jacques Garcia (dialogi, nie wymienione w napisach końcowych)
- 1952: Elle et moi przez Guy Lefranc (adaptacja i dialogi)
- 1952: Le Feu Somewhere (film krótkometrażowy) Pierre Foucaud (scenariusz)
- 1952: The Duel Through The Ages (film krótkometrażowy) Pierre Foucaud (scenariusz)
-
1953 : Les Dents Longes by Daniel Gélin (adaptacja i dialogi)
- 1953: Quai des blondes autorstwa Paula Cadéaca (scenariusz)
- 1953: Trzej muszkieterowie autorstwa André Hunebelle (scenariusz i dialogi)
- 1953: L'ennemi nº publicznych 1 przez Henri Verneuil (adaptacja i dialogi)
-
1954 : Fates of Christian-Jaque , Jean Delannoy and Marcello Pagliero (scenariusz, nie zapisany w napisach końcowych)
- 1954: Blood and Lights autorstwa Georges Rouquier (dialogi)
- 1954: Les Gaîtés de l'ecadron de Paolo Moffa (scenariusz i dialogi)
- 1954: Prima Aprilis przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
-
1955 : Black Series by Pierre Foucaud (dialogi)
- 1955: gazowy olej przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogów)
-
1956 : Do ostatniej z Pierre Billon (dialog)
- 1956: Le Sang à la tête przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1956: Mannequins de Paris autorstwa André Hunebelle (adaptacja i dialogi)
- 1957: Courte Tête by Norbert Carbonnaux (dialogi)
-
1957 : Le rouge est put by Gilles Grangier (scenariusz)
- 1957: Fałszywe śmierć od Marcel Camus (scenariusz i dialogi)
- 1958: Three Days to Live by Gilles Grangier (scenariusz i dialogi)
- 1958: Back of the crank of Denys de La Patellière (dialogi)
- 1958: Maigret zastawia pułapkę przez Jean Delannoy (scenariusz i dialogi)
-
1958 : The Disorder and the Night by Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1958: The Great Families of Denys de La Patellière (scenariusz i dialogi)
- 1958: Marchands de rien (film krótkometrażowy) przez Daniela Le Comte (scenariusz)
- 1959: Archimède le trochard przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1959: Dlaczego przyjeżdżasz tak późno? przez Henri Decoin (dialogi)
- 1959: Maigret and the Saint-Fiacre Affair , Jean Delannoy (dialogi)
- 1959: 125, rue Montmartre przez Gilles Grangier (dialogi)
- 1959: Rue des prairies , Denys de La Patellière (scenariusz i dialogi)
- 1959: Babette idzie na wojnę przez Christian-Jaque (dialogi)
- 1959: The Eyes of Love , Denys de La Patellière (dialogi)
- 1959: Vel d'Hiv ' (film krótkometrażowy) Guy Blanc (scenariusz)
- 1959: The Beast on the Lookout by Pierre Chenal (scenariusz)
- 1959: Grzech młodości , Louis Duchesne (scenariusz)
Lata 60
-
1960 : Baron of the Lock , Jean Delannoy (dialogi)
- 1960: La Française et l'Amour , Henri Verneuil (dialogi na szkicu L'Adultère )
- 1960: Les Vieux de la Vieille przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1960: Boże Narodzenie: Jean Gabin (TV) Frédéric Rossif (scenariusz)
-
1961 : Taksówka dla Tobrouka autorstwa Denysa de La Patellière (dialogi)
-
1961 : Lwy są uwalniane przez Henri Verneuil (dialogi)
- 1961: Prezydent , Henri Verneuil (adaptacja i dialogi)
- 1961: Znani Loves przez Michel Boisrond (dialogi na szkicu Les Comédiennes )
- 1961: Le cave se rebiffe by Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1961: The Boat of Émile autorstwa Denys de La Patellière (adaptacja i dialogi)
-
1962 : Małpa zimą , Henri Verneuil (dialogi)
- 1962: Le Gentleman d'Epsom przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
- 1962: Diabeł i Dziesięć Przykazań przez Julien Duvivier (dialogi na szkicu nie ukradnie )
- 1962: Le Voyage à Biarritz by Gilles Grangier (scenariusz, niewymieniony w napisach końcowych)
-
1963 : Melodia w piwnicy , Henri Verneuil (scenariusz i dialogi)
- 1963: Carambolages przez Marcel Bluwal (dialogi)
- 1963: Les Tontons flingueurs autorstwa Georges Lautner (dialogi)
- 1963: Teuf-teuf (TV) autorstwa Georgesa Folgoasa (scenariusz)
- 1964: Dandelions by the Root , Georges Lautner (dialogi)
- 1964: Sto tysięcy dolarów w słońcu - Henri Verneuil (dialogi)
-
1964 : Les Barbouzes , Georges Lautner (scenariusz i dialogi)
- 1964: Tłum wreszcie się zjednoczył (film krótkometrażowy) Monique Chapelle (scenariusz)
- 1964: Mysz wśród mężczyzn lub Śmieszne Caid przez Jacques'a Poitrenaud (adaptacja i dialogi)
- 1965: W piękny letni poranek z Jacques Deray (dialog)
- 1965 obława przez Édouard Molinaro (scenariusz)
-
1965 : Metamorfoza stonogi przez Pierre Granier-Deferre (scenariusz i dialogi)
- 1965: Kiedy bażanty przechodzą obok Édouarda Molinaro (dialogi)
- 1965: Les Bons Vivants by Gilles Grangier & Georges Lautner (scenariusz, dialogi i adaptacja)
-
1966 : Złe czasy dla much przez Guy Lefranc (scenariusz i dialogi)
- 1966: Nie złośćmy się na Georges Lautner (scenariusz i dialogi)
- 1966: Tendre Voyou autorstwa Jean Becker (dialogi)
-
1967 : La Grande Sauterelle autorstwa Georges Lautner (scenariusz i dialogi)
- 1967: Un idiot à Paris , Serge Korber (scenariusz i dialogi)
- 1967: All crazy about him, reżyseria Norbert Carbonnaux (dialogi)
- 1967: Johnny Banco przez Yves Allégret (dialogi)
- 1967: Fleur d'orrel by Georges Lautner (scenariusz)
- 1967: Max le debonaire (serial telewizyjny) Gillesa Grangiera , Yvesa Allégreta i Jacquesa Deraya (scenariusz)
-
1968 : La Petite Vertu autorstwa Serge Korber (scenariusz i dialogi)
- 1968: Le Pacha , Georges Lautner (scenariusz i dialogi)
-
1969 : Pod znakiem byka przez Gilles Grangier (adaptacja i dialogi)
1970
Lata 80
Jako aktor
Reżyseria, dialogi i scenariusz
Uwaga: filmy, do których produkcję, scenariusz i dialogi podpisał Michel Audiard.
Michel Audiard i kasa
Filmy, które przekraczają dwa miliony widzów:
Film
|
Rok
|
Dyrektor
|
Wejścia
|
---|
Trzej muszkieterowie
|
1953
|
André Hunebelle
|
5,534,739
|
profesjonalista
|
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden
|
Georges Lautner
|
5.243.511
|
Odmieniec
|
1983
|
Jacques Deray
|
4 956 822,
|
Taksówka do Tobruku
|
1961
|
Denys de La Patellière
|
4 945 868,
|
Babette idzie na wojnę
|
1959
|
Christian-Jaque
|
4,657,610
|
Archimedes Tramp
|
1959
|
Gilles Grangier
|
4.073.891
|
Duże rodziny
|
1958
|
Denys de La Patellière
|
4.042.041
|
Policjanci i złodzieje
|
1979
|
Georges Lautner
|
3 950 691,
|
Wróg publiczny # 1
|
1953
|
Henri verneuil
|
3 754 112,
|
Morfalous
|
1984
|
Henri verneuil
|
3,621,540
|
Melodia w piwnicy
|
1963
|
Henri verneuil
|
3,518,083
|
Starzy ludzie z dawnych czasów
|
1960
|
Gilles Grangier
|
3,477,455
|
Sto tysięcy dolarów na słońcu
|
1964
|
Henri verneuil
|
3 436 161,
|
Prairie Street
|
1959
|
Denys de La Patellière
|
3 412 201,
|
Rewolwerowcy z Tontonów
|
1963
|
Georges Lautner
|
3 321 121,
|
Baron śluzy
|
1960
|
Jean Delannoy
|
3,161,233
|
Zwierzę
|
1977
|
Claude zidi
|
3.157.789
|
olej napędowy
|
1955
|
Gilles Grangier
|
3,096,411
|
Maigret zastawia pułapkę
|
1958
|
Jean Delannoy
|
3,076,005
|
Francuzka i miłość (szkic: Cudzołóstwo)
|
1960
|
Henri verneuil
|
3,056,737
|
Zespół tatusia
|
1956
|
Guy Lefranc
|
2 913 256,
|
Guignolo
|
1980
|
Georges Lautner
|
2 876 016,
|
Maigret i sprawa Saint-Fiacre
|
1959
|
Jean Delannoy
|
2 868 465,
|
Piwnica walczy
|
1961
|
Gilles Grangier
|
2.812.814
|
Prezydent
|
1961
|
Henri verneuil
|
2,785,528
|
Niepoprawny
|
1975
|
Philippe de Broca
|
2,568,325
|
Garou-Garou, przejście przez ścianę
|
1951
|
Jean Boyer
|
2,566,767
|
Uważaj na blondynki
|
1951
|
André Hunebelle
|
2.525.659
|
Barbouzes
|
1964
|
Georges Lautner
|
2,430,611
|
Małpa zimą
|
1962
|
Henri verneuil
|
2,416,520
|
Nagrody i wyróżnienia
Nagrody
Spotkania
Uwagi i odniesienia
-
Ludzie z kina
-
Dominique Chabrol, Michel Audiard: „To brutalne” , Flammarion, 2001, s. 238 .
-
Zobacz na francofil.se .
-
" Jacques Audiard:" Mój ojciec miał bardzo cyniczne stosunki z kinem " ", Télérama.fr ,2015( czytaj online , sprawdzono 23 maja 2018 r. )
-
Kopia aktu urodzenia na www.cineartistes.com
-
Macha Séry, „ Michel Audiard, zatwardziały współpracownik ” , na lemonde.fr ,26 października 2017 r.
-
Zobacz na franceinter.fr .
-
" Audiard stawia opór " , na - Częstość występowania Les Mauvaises - Witamy na blogu Thierry'ego Savatiera ,14 grudnia 2017 r(dostęp 3 września 2020 ) .
-
Arnaud Folch , „ Audiard członek ruchu oporu: dowód ” , on Aktualne wartości (dostęp: 16 grudnia 2020 ) .
-
"Antysemickie pisma Michela Audiarda ekshumowane 70 lat później" , lexpress.fr , 12 października 2017 r.
-
Por. Past the Loire to przygoda François Guérifa w Losfeld.
-
Jeśli powiedziano mi o Mesrine , L'Express
-
Isabelle Blondel, Olivier Delacroix, Alice Develex, Nicolas d'Estienne d'Orves , Bertrand Guyard, Colette Monsat, Marie-Noëlle Tranchant i Florence Virerron, „Si le Paname d'Audiard was said to me”, Le Figaroscope , Semaine du 10-16 maja 2017, strony 8-10.
-
Michel Audiard na cmentarzach Francji i nie tylko.
-
Tontons flingueurs DVD , wywiad z Bruno Solo i Yvanem Le Bolloc'h jako ukryty bonus.
-
„ The cry of the umierającego ciała ” , na recherche-midi.com (dostęp 25 lipca 2017 ) .
-
Źródło: oficjalna strona kategorii Michel Audiard Top Box office.
Zobacz też
Bibliografia
-
Alain Paucard , La France, Michel Audiard , L'Âge d'Homme, 2000, Prix Simone Genevois, trzcina. Wydania Xenia , 2007 i 2013 ( ISBN 978-2-88892-163-9 )
- Philippe Durant, Michel Audiard, Życie eksperta (redaktor Dreamland, Paryż 2001); poprawiona, poprawiona i rozszerzona reedycja wielu niepublikowanych wywiadów opublikowanych pod tytułem Michel Audiard czyli jak odnieść sukces będąc dziką kaczką (Le Recherches Midi, Paryż 2005)
- Michel Audiard, Audiard by Audiard (wydanie Pamięć kina francuskiego / René Chateau, 400 str., Paryż 2000)
- Philippe Durant, Le Petit Audiard na przykładzie (Nouveau Monde, Paryż 2011)
- Stéphane Germain, Encyklopedia Audiard (Hugo & Cie, Paryż 2012)
-
Philippe Lombard, Paryż Michela Audiarda: Cała era , Paryż, wyd. Parigram,2 lutego 2017, 128 str. , 28 cm ( ISBN 978-2-84096-991-4 , uwaga BnF n o FRBNF45203000 ).Depozyt prawny w BnF jest dokonywany w imieniu Compagnie Parisienne du Livre, nazwy korporacyjnej, do której dołączony jest znak towarowy „Éditions Parigramme”.
-
Zegarków Lhommeau " Prawda o Audiard Affair " Temps Noir , n O 20,listopad 2017, s. 200 do 311.
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne