| Produkcja | Henri Verneuila |
|---|---|
| Scenariusz |
Henri Verneuil Michel Audiard na podstawie powieści Georgesa Simenona |
| Główni aktorzy | |
| Ojczyźnie |
Francja Włochy |
| Uprzejmy |
Dramat polityczny |
| Trwanie | 110 minut |
| Wyjście | 1961 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Prezydent jest francuski film przez Henri Verneuil , wydany w 1961 roku . Jest to adaptacja powieści o tym samym tytule autorstwa Georges Simenon .
Były prezes zarządu , Emile Beaufort, poświęca wiele czasu na pisanie swoich pamiętników, które podyktował swojej oddanej sekretarce M lle Milleran w La Verdière, należącej do prowincjonalnej posiadłości. Wycofany ze spraw publicznych, jednak bacznie śledzi krajowe wiadomości polityczne.
Słuchając radia, aby śledzić ewolucję trwającego kryzysu ministerialnego, Beaufort dowiaduje się, że zastępca Philippe Chalamont, przewodniczący grupy Niepodległych Republikanów w Izbie, jest proszony przez głowę państwa o utworzenie kolejnego rządu. Wiadomość ta niepokoi Beauforta do tego stopnia, że przestaje na chwilę dyktować sekretarzowi treść swoich wspomnień, czas pomyśleć o czasach, kiedy przewodniczący Rady musiał współpracować z Chalamontem, który był nie kto inny jak jego Szef sztabu.
Jeśli ewentualna nominacja Philippe'a Chalamonta głęboko martwi staruszka, to dlatego, że kilka lat wcześniej, gdy Beaufort kierował rządem, zakrojony na szeroką skalę skandal finansowy z udziałem przede wszystkim teściów jego szefa sztabu kosztował ponad 3 miliardy dolarów. z franków w kraju. Zdenerwowany tym odkryciem, podczas gdy miał pełne zaufanie do swojego współpracownika, Beaufort zmusił Chalamonta do spisania zeznań na papierze, aby jego odpowiedzialność w tej sprawie została ujawniona opinii publicznej, gdyby okazało się to konieczne. Od tego epizodu stosunki między Emilem Beaufortem i Philippem Chalamontem stały się lodowate: szef rządu musiał następnie zmierzyć się z bojową opozycją parlamentarną, kierowaną przez swojego byłego współpracownika, który został zastępcą.
Przypomina go inne wspomnienie Beauforta: chcąc, aby parlamentarzyści zatwierdzili ustawę mającą na celu zmuszenie Francji do przyjęcia planu unii celnej łączącej ją z innymi wielkimi mocarstwami europejskimi, Beaufort zobaczył, jak Chalamont wstaje do stołu. projekt byłego protektora. Podczas gdy Beaufort musiał zareagować, ten drugi, wbrew interesowi narodowemu, wniósł surowy i równie wymowny akt oskarżenia przeciwko klasie politycznej pozbawionej jakiejkolwiek wizji i kierującej się wyłącznie jej partykularnymi interesami. Jego projekt skazany na porażkę, Émile Beaufort obiecał zrezygnować, po czym kpił z parlamentarzystów po raz ostatni oskarżając zamach stanu, gdy przewodniczący Rady opuścił salę obrad.
Minęły lata i chociaż czuje, że nadszedł jego czas, dzięki kryzysowi ministerialnemu, Chalamont przedstawia się Beaufortowi, pragnąc uzyskać jego poparcie przed wyrażeniem zgody na utworzenie rządu. W obecności swojego byłego mistrza zastępca dostrzega wizjonerski charakter swojego projektu unii celnej, z którą jednak walczył w mściwy sposób. Fałszywie pochlebiony tym hołdem Beaufort powstaje przeciwko swojemu rozmówcy, zniesmaczony jego hipokryzją, apetytem na władzę i brakiem uczciwości. Grożąc opublikowaniem spisanego kilka lat wcześniej zeznania Chalamonta o jego udziale w skandalu finansowym dotykającym jego teściów, Beaufort przekonuje Chalamonta do rezygnacji z kierowania rządem, a były przewodniczący Conseil ze swojej strony spalił dokumenty kompromitujące posła, przekonane, że sama możliwość nagłośnienia skandalu definitywnie odsunie Chalamonta od sprawowania władzy.
Główni aktorzy :
Ministrowie i parlamentarzyści:
Żandarmi:
Dziennikarze:
Inne:
Choć wyimaginowany, fabuła filmu jest bezpośrednio inspirowana kombinacje parlamentarnej i rządowej niestabilności III E i IV E Republik .
Reżyser Henri Verneuil , powiedział, że był inspirowany poważnych konfliktów politycznych w IV th Rzeczypospolitej do zilustrowania upadku rządów, które udało Ministerstwa Beauforta. Film nie kończy się w ten sam sposób, co oryginalne dzieło Georgesa Simenona , znacznie mroczniejsze (prezydentowi nie uda się niczego zmienić podczas wydarzeń politycznych).
Léon Zitrone i Claude Darget , gwiazdorscy dziennikarze tamtych czasów, odgrywają własną rolę w scenie z wiadomości telewizyjnych.
Posiadłość, w której prezydent Beaufort spędza emeryturę, znajduje się w filmie w wyimaginowanej miejscowości Saint-Mesmin (nazwa miasta w Vendée, rodzimy departament Clemenceau), w okolicach Évreux ; chodzi o zamek Vivier w Coutevroult (Seine-et-Marne), który posłużył jako szkielet zewnętrznych ujęć tej części filmu.
Wystrój Zgromadzenia Narodowego to rekonstrukcja zamontowana w pracowniach Joinville .
Rynek Arpajon w centrum miasta (i jego hala z 1470 r.) jest tłem dla sceny spaceru po mieście prezydenta Beauforta i jego kierowcy François.
Podczas Rady Ministrów
"Kominy hut gasną, to poważne dla kraju, kiedy niebo nad centrami robotniczymi znów się rozjaśnia."
„Tylko dlatego, że prowadzimy »sklep spożywczy«, nie oznacza, że musimy rozmawiać jak sprzedawcy, zamiast mówić o dużych pieniądzach, próbujemy rozmawiać o stawkach na rynku pieniężnym i zamiast mówić o zapleczu, staramy się pozostać w środku ramy Matignon ”.
„- Więc panowie żadnych rezygnacji wszyscy chcą pozostać ministrem?
- Mój drogi Prezydencie proszę o pozwolenie na zarezerwowanie mojej odpowiedzi czasu na konsultację z przyjaciółmi
- Skonsultuj swoją nieświadomość, zaoszczędzisz czas. "
Między prezesem zarządu (Jean Gabin) a ambitnym szefem gabinetu (Bernard Blier)
„-Praca z Tobą to taka radość
– dziękuję, ale musisz być bardziej ambitny!”
„Nie mów nic swojej żonie, kiedy poślubiłeś bank, który płaci fortunę, co kosztuje najwięcej!”
"- Potrzebuję ręki, możesz zrobić wszystko!
- właśnie dlatego nie stać mnie na wszystko. "
„- Jest bardziej umiarkowany, niż myślałem
– Och, jeśli idzie wolno, to dlatego, że zamierza zajść daleko”. "
" - On gada bzdury !
- to prerogatywa Opozycji. "
Burzliwe wyjaśnienia między przewodniczącym Rady (Jean Gabin) a szefem sztabu (Bernard Blier)
„- Kiedy nie chcesz władzy, odmawiasz jej panie Beaufort, możesz bardzo dobrze żyć w cieniu
– i nigdy z niej nie wychodzić, wiesz coś o tym”.
„- po prostu wyrzucam ci, że zostałeś wybrany na lewicową listę i tylko wspierasz w montażu projekty inspiracji pracodawców
– Po lewej są szefowie, chcę ci powiedzieć
– są też latające ryby, ale które nie nie stanowią większości rodzaju. "
"- Jak jakie złe myśli...
- ... Dozwolone są tylko zdrowym ludziom. "
„- Wiesz, że mam 73 lata
– nie przeszkadza to uczuciom
– łagodzi je w moim wieku żyjemy na odwrót, nadal możemy chodzić, jeść, nienawidzić, ale pod warunkiem, że robisz to wszystko powoli. "
„Nie gorzej niż
ktokolwiek inny!… Jesteś zdecydowanie bardziej ambitny dla siebie niż dla swojego kraju! To wszystko, czego mu życzysz: człowiek „nie gorszy od drugiego”? Kiedy mamy taką ambicję, otwieramy bazar, nie rządzimy narodem! "
„Biorąc pod uwagę to, co przynosi, trzeba go użyć do czegoś, żeby być uczciwym. "