Matera

Matera
Herb Matera
Heraldyka
Matera
Sassi z Matery
Administracja
Kraj Włochy
Region Bazylikat 
Województwo Matera 
Kod pocztowy 75100
Kod ISTAT 077014
Kod katastralny F052
Prefiks tel. 0835
Demografia
Miły materani (fr) materan / e
Populacja 60 391  mieszk. (31-12-2019)
Gęstość 156  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 40°40′19″ północ, 16°35′44″ wschód′
Wysokość 401  m²
Powierzchnia 38 740  ha  = 387,40  km 2
Różnorodny
Święty patron Madonna della Bruna
Uczta patronalna 2 lipca
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Basilicata
Zobacz na mapie administracyjnej Basilicata Lokalizator miasta 14.svg Matera
Geolokalizacja na mapie: Włochy
Zobacz na mapie administracyjnej Włoch Lokalizator miasta 14.svg Matera
Geolokalizacja na mapie: Włochy
Zobacz na mapie topograficznej Włoch Lokalizator miasta 14.svg Matera
Znajomości
Stronie internetowej http://www.comune.matera.it/

Matera to włoskie miasto liczące około 60 400 mieszkańców, stolica prowincji o tej samej nazwie , położone w Basilicata .

Uważana za jedno z najstarszych zamieszkanych miast na świecie, Matera słynie z mieszkań jaskiniowych ( Sassi di Matera , dosłownie kamienie Matery), umieszczonych na liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości ustanowionej przez UNESCO .

Miasto zostało wyznaczone na Europejską Stolicę Kultury dla Włoch w 2019 roku.

Geografia

Matera znajduje się (w linii prostej) 67 km na wschód od Potenzy , stolicy Basilicata i 55 km na południowy zachód od Bari iw tej samej odległości na północny zachód od Tarentu .

Miasto położone jest w regionie wzgórz o średniej wysokości, na północno-wschodnich granicach Basilicata , bardzo blisko granicy z regionem Apulii (prowincje Bari i Taranto ).

Stolica Włoch , Rzym , znajduje się w linii prostej 375 kilometrów na północny zachód od Matery.

Historia

La Gravina wykopała wapień płaskowyżu Murge, gdzie rozpościera się Matera. W ten sposób wykopano liczne naturalne jaskinie, które od czasów paleolitu służyły jako schronienie dla ludzi  ; byłoby to jedno z najstarszych stanowisk prehistorycznych . Z kolei Grecy i Rzymianie zajmowali miejsce, na skrzyżowaniu szlaków handlowych (Matera była jednym z etapów Via Appia ).

Ponieważ wapień nie pozwala na zatrzymywanie wody deszczowej w zwierciadle wody , woda deszczowa jest gromadzona w cysternach. Na przestrzeni dziejów w wielu jaskiniach mieściły się skalne kościoły. W VII TH i VIII th  stulecia, jaskinie stał się schronieniem mnichów bizantyjskich , który przemienił ich ścianach kaplic. Można tam podziwiać freski o silnym wpływie bizantyjskim .

W okresie panowania normańskiego miasto zna okres prosperity, buduje się tam zamek i wały. Populacja wzrasta, zmuszona jest do zajmowania jaskiń znajdujących się poza ochroną wałów. Zajmował wówczas dwa naturalne amfiteatry, Sasso Caveoso i Sasso Barisano . Aż do XVI -tego  wieku , życie jest zorganizowana wokół iz ulgą.

W okresie okupacji katalońskiej/hiszpańskiej , miasto nie ma już takich samych wpływów. Artystyczne priorytety tamtych czasów oczerniają Sassi, którzy stają się pogardzani i chronią coraz bardziej ubogą populację i którzy domyślnie zajmują te miejsca.

Główny pokój z przodu był zajęty przez rodzinę, a zwierzęta wróciły wieczorem do pokoju z tyłu. Wskaźnik urodzeń w tych dzielnicach był wysoki: żyło do sześciorga dzieci i wszyscy stłoczeni w jednym pokoju, który służył jako jadalnia, sypialnia i warsztat; dziecko często spało w ostatniej szufladzie komody. Nawet w XX -tego  wieku , ani bieżącej wody ani kanalizacji został zainstalowany.

Dopiero w 1953 r . ostatni mieszkaniec wyjechał, w wyniku decyzji politycznej, ze względu na niehigieniczne warunki panujące w tych dzielnicach. To prawo De Gasperi , które w 1952 r. nakazało ewakuację Sassi i przekwaterowanie ich ludności. W tym czasie w bardzo prymitywnych warunkach sanitarnych mieszkało tam 15 000 osób.

Od tego czasu powstał ogromny projekt rozwojowy, powierzony najlepszym urbanistom w kraju, aby stworzyć nowe dzielnice, jednocześnie starając się zachować szczególną towarzyskość Sassi . W ostatnich częściach dobudowane są elewacje domów, a niektóre dachy pełnią funkcję ulic na wyższych kondygnacjach.

Inne zabytki

Budynki sakralne

Sassi ma 130 kościołów jaskiniowych, zwłaszcza w sasso Caveoso, niektóre z nich są otwarte dla publiczności. Wiele z nich zdobią niezwykłe freski. San Pietro Barisano to największy skalny kościół w mieście.

Wśród innych kościołów wyróżniają się te poświęcone Saint-François d'Assises, Sainte-Claire czy Saint-Dominique .

Zabytki świeckie

Widoki na Sasso

Administracja

Kolejni burmistrzowie
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
  12 czerwca 2007 Michele Porcari    
12 czerwca 2007 W trakcie Emilio Nicola Buccico Ludzie wolności  
Brakujące dane należy uzupełnić.

Hamlety

La Martella, Venusio, Picciano A, Picciano B

Gminy przygraniczne

Altamura , Ginosa , Gravina in Puglia , Grottole , Laterza , Miglionico , Montescaglioso , Santeramo in Colle

Ewolucja demograficzna

Wyliczeni mieszkańcy

Kultura

Europejska Stolica Kultury

17 października 2014, Matera jest wybrany na włoski siedziba Europejskiej Stolicy Kultury 2019, drugi to bułgarskiego miasta z Plovdiv . to pierwsze miasto w południowych Włoszech, które otrzymało ten tytuł.

Wydarzenia

Z 26 sierpnia w 2 września 2017 r.miasto było gospodarzem włoskiego Kongresu Esperanto .

Kino

Matera jest jednym z głównych miejsc kręcenia arcydzieła Pier Paolo Pasoliniego  „  Ewangelia według św. Mateusza  ” w 1964 roku . Na tej stronie nakręcono również film Mela Gibsona „  Pasja  ” ( 2004 ).

Inne filmy kręcone w mieście to:

Manga

Gospodarka

W mieście działa cementownia grupy Italcementi .

Osobowości

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. (it) Popolazione residente e bilancio demografico na stronie internetowej ISTAT .
  2. "  Basilicata, piękna nieznana z południa Włoch Aby dowiedzieć się więcej  " , na lemonde.fr ,25 sierpnia 2015(dostęp 22 stycznia 2017 )
  3. „  Miasto Matera we Włoszech będzie Europejską Stolicą Kultury w 2019 roku  ” , na europa.eu ,17 października 2014(dostęp 18 października 2014 )
  4. Geoguide Południowe Włochy, ( ISBN  978-2-7424-1953-1 )
  5. http://kongreso.esperanto.it/84/bonvenon.htm
  6. (en) Italcimenti