Wilk z Kalabrii
La Louve de Calabre (tytuł oryginalny: La lupa ) to włoski film w reżyserii Alberto Lattuady , wydany w 1953 roku .
Film jest inspirowany bardzo krótką sycylijską opowieścią o tym samym tytule w języku włoskim, napisaną przez Giovanniego Vergę . Wydana w 1880 r. We Włoszech, została przetłumaczona i zredagowana w języku francuskim przez Gallimarda w 1996 r.
Streszczenie
W odległej wiosce w południowych Włoszech , La Lupa ( „La Louve”), kobiety z wolnego postawy i moralności, fascynuje i przyciąga mężów i synów, którzy nie mogą jej oprzeć. Jednak szczególnie zakochuje się w Nanni, która uprawia drzewo oliwne i która zamiast tego chce poślubić jej córkę Maricchię. Za namową matki Maricchia poślubia Nanni. Ale „Wilk” wciąż krąży wokół niego, ku wielkiej rozpaczy Maricchii, jego córki. Zirytowany Nanni postanawia zabić „Wilka”… który spotka okropny koniec.
Karta techniczna
Dystrybucja
Dostosowanie
Należy również zauważyć, że Giovanni Verga wyprodukował później teatralną adaptację (1896) - wśród inscenizacji sztuki wspomnijmy o Franco Zeffirelli z Anną Magnani i Lucią Bosé w 1965 roku - następnie libretto do melodramatu muzycznego, w współpraca z De Robertis, skomponowana przez Giacomo Pucciniego, a następnie G.-A. Tasca i na zdjęciu w 1933 roku.
Wokół filmu
-
"Od algierskiej Kerima i szwedzkiej May Britt , Lattuada , filmowiec realistycznej, wiedział jak zrobić dwa doskonałe Calabrese " Jacques Demeure i Ado Kyrou nam powiedzieć w Positif ( n ° 11, wrzesień-październik 1954 r.).
- Zwróć uwagę, że w tym roku Kerima, May Britt i Ettore Manni nakręcili razem pod kierunkiem Carmine Gallone film muzyczny, zainspirowany opowiadaniem Giovanniego Vergy , który stał się słynną operą, skomponowaną przez Pietro Mascagniego , Cavalleria Rusticana .
- Znajduje się w nieokreślonym sycylijskim otoczeniu - jedyna wzmianka geograficzna zawarta w opowiadaniu dotyczy Etny ( (...) verso Etna nebbioso, dove il cielo si aggravava sull'orizonte - przeniesienie dzieła Giovanniego Vergy na potrzeby filmu w Kalabrii .
- Jednak osobliwości sycylijskiej opowieści są tam zachowane, jeśli wierzyć Jacquesowi Demeure i Ado Kyrou, którzy sądzą, że „możemy postawić na wierność Lattuady duchowi jego modelu: rzadko liryzm i sens społeczny. zjednoczony. » ( Positif , wrzesień – październik 1954 r.)
- Również identyfikowalne cechy, poprzez komentarz Filippo Marii De Sanctis: „Z (…) La Lupą (…) twórca filmu topi swoją gorycz w blasku skutecznie kaligraficznych obrazów (…) nie powinno prowadzi nas do niedoceniania wyrafinowania stylistycznego La Louve de Calabre - formalnie jednego z najlepszych filmów Lattuady. Co więcej, mocny satyryczny żywioł twórcy dał nam tutaj wstrętną prezentację szefa, energiczny portret „wyzyskiwacza” (...) (w Premier Planie ,Maj 1965).
-
„Film społeczny, film erotyczny, film niereligijny, La Louve de Calabre to film liryczny. Każdy obraz niesie ze sobą nie tylko siłę wyrazu, ale także wielkie plastyczne piękno ” - potwierdzają Jacques Demeure i Ado Kyrou ( Positif , wrzesień-październik 1954).
Linki zewnętrzne