Lou Andreas-Salome

Lou Andreas-Salome Obraz w Infobox. Lou Andreas-Salome Biografia
Narodziny 12 lutego 1861
Święty PETERSBURG
Śmierć 2 lutego 1937 lub 5 lutego 1937
Goettingen
Pogrzeb Stadtfriedhof
Imię urodzenia Lioulia von Salome
Narodowość Niemiecki
Trening Sankt-Petri-Schule
Zajęcia Pisarz , psychoanalityk , eseista , filozof
Małżonka Carl Friedrich Andreas ( w ) (od1887)
Inne informacje
Pole Próba
Mistrz Sigmund Freud (1912-1913)
Wpływem Friedrich Nietzsche , Sigmund Freud , Benedictus de Spinoza

Louise von Salomé lub Lioulia von Salomé lub Louíza Gustavovna Salomé (po rosyjsku  : Луиза Густавовна Саломе ), znana jako Lou Andreas-Salomé , ur.12 lutego 1861w Petersburgu i zmarł dalej5 lutego 1937w Getyndze , jest niemiecko-rosyjska kobieta z liter i jedną z pierwszych kobiet psychoanalityków . Znana jest również ze złożonych i pełnych pasji relacji z Fryderykiem Nietzsche i Rainerem Marią Rilke , a także z ważnego spotkania z Zygmuntem Freudem, który zmienia bieg jej życia.

Biografia

Dzieciństwo, dorastanie, studia

Jego ojciec, Gustav Salomé (1804-1879), pochodził z rodziny hugenotów pochodzącej z Awinionu, która opuściła Francję po uchyleniu edyktu nantejskiego, aby osiedlić się w Magdeburgu, a następnie w krajach bałtyckich . Według HF Petersa, nazwa „Salome” pochodzi od hebrajskiego słowa Schalom, które oznacza „pokój” ( po niemiecku Frieden ). W wieku sześciu lat Gustav Salomé został wysłany do Petersburga, aby odebrać stricte wojskowe wykształcenie. Po wyróżnieniu się męstwem podczas powstania polskiego 1831 roku został wyniesiony do dziedzicznej szlachty przez cara Mikołaja I er . Po uzyskaniu stopnia generała wstąpił do sztabu Aleksandra II , który mianował go inspektorem armii. W 1844 r. Poślubił Louise Wilm (urodzoną i zmarłą w Sankt Petersburgu w latach 1823–1913) „córkę bogatego cukiernika pochodzenia duńskiego i północnoniemieckiego”, z którą miał sześcioro dzieci: pięciu chłopców, aw 1861 r. Dziewczynkę imieniem Louise. .

Mała Luiza dorastała „otoczona mundurami oficerskimi”, w dużej mierze z dala od społeczeństwa rosyjskiego, w niewielkiej społeczności niemieckojęzycznych emigrantów lub niemieckich poddanych Imperium Rosyjskiego, dla której jej ojciec uzyskał pozwolenie od cara na utworzenie reformowanej Kościół .

Uczy się z wychowawcami, którzy sprawiają, że realizuje program słynnej niemieckiej prywatnej szkoły Sankt-Petri-Schule w stolicy Rosji; zna rosyjski i francuski (język wyższych sfer), ale mówi i pisze głównie po niemiecku. Bardzo młoda, interesowała się filozofią, czytała Spinozy i Kanta . W wieku 17 lat straciła ojca, którego namiętnie kochała, i porzuciła religię .

Następnie poznała swojego pierwszego nauczyciela, pastora Hendrika Gillota, który uczył jej teologii , filozofii , religii światowych, literatury francuskiej i niemieckiej. On (ponownie) nawraca ją na wiarę luterańską . Czuje platoniczną miłość do młodej dziewczyny, aż do tego stopnia, że ​​chce rozwodu, aby ją poślubić. Zszokowana Louise odmówiła i wyjechała z matką do Zurychu , gdzie zapisała się na uniwersytet (był to jedyny uniwersytet w Europie, który wówczas przyjmował kobiety). Teraz nazywa się Lou - zdrobnienie podane przez Gillota - bierze udział w kursach logiki, historii religii i metafizyki.

Spotkanie z Nietzsche'em

Lou jest w złym stanie zdrowia; jej matka zabiera ją na słoneczne wakacje do Włoch . Tam poznaje Fryderyka Nietzschego  ; ona ma dwadzieścia jeden lat, on trzydzieści osiem. Wraz z nią w 1882 roku filozof zobaczył swoją jedyną prawdziwą historię miłosną. Ale to związek trójstronny, w tym Paul Rée , bogaty niemiecki filozof, który bezskutecznie prosi Lou o małżeństwo. Młoda kobieta zaproponowała, że ​​będzie „stanowić rodzaj  intelektualnej „  trójcy ” i „ przypieczętować pakt ”. Ich zdjęcie zostało zrobione w maju 1882 r. W inscenizacji, która wywołała skandal: „ Nietzsche i Rée zaprzężeni do wozu z chwytami Lou lejce ” , co sprawi, że Nietzsche napisze w Zaratustrze  : „ Czy zamierzasz zobaczyć kobiety? Nie zapomnij o biczu. ” .

Małżeństwo z Fryderykiem Carlem Andreasem

W 1886 r. Ponownie we Włoszech spotkał się z niemieckim orientalistą , specjalistą od Iranu, Friedrichem Carlem Andreasem  (de) . Ten ostatni zakochuje się w niej do tego stopnia, że ​​grozi, że sam się zabije, jeśli odmówi poślubienia go. Wyraża zgodę na ten związek pod warunkiem, że nigdy nie zostanie on skonsumowany seksualnie. Lou udaje się przekonać swojego byłego konkurenta, pastora Gillota, do wykonania ślubu, który ma miejsce20 czerwca 1887.

Według Julii Vickers, „jeśli Lou Andreas-Salomé wyzwala miłosne namiętności, ma jedynie umiarkowany upodobanie do ich cielesnego wymiaru” . Élisabeth Roudinesco i Michel Plon donoszą, że Lou Andreas Salomé „pojmował miłość seksualną jako fizyczną namiętność, która została wyczerpana, gdy pragnienie zostało zaspokojone” , podczas gdy „miłość intelektualna, oparta na absolutnej wierności, była w stanie, jak powiedziała, oprzeć się czasowi” . Wciąż według Roudinesco i Plona pierwszym kochankiem Lou Andreasa Salomé był Georg Ledebourg (założyciel Niemieckiej Partii Socjaldemokratycznej ); Druga sprawa Lou z wiedeńskiego lekarza Friedrich Pineles zakończony „o aborcji i tragicznym zrzeczenie macierzyństwa . ”

Spotkanie z Rilkem

W maju 1897 roku w Monachium poznała Rilkego, przedstawionego jej przez Jacoba Wassermanna. W tym samym czasie poznała też Friedę von Bülow . Ma zatem trzydzieści sześć lat, młody poeta ma dwadzieścia dwa lata. Opublikowała już z pewnym sukcesem „Walkę o Boga ”, „w której obnażyła problem utraty wiary (który był jej problemem przez długi czas)” , kilka artykułów, a także przeczytaną przez Rilkego studium Jezusa Żyda . Jak relacjonuje Philippe Jaccottet , pisze w Regards sur ma vie : „Byłam twoją żoną przez lata, ponieważ byłaś pierwszą rzeczywistością, w której człowiek i ciało są nie do odróżnienia od siebie, co jest niezaprzeczalnym faktem samym w sobie. Mógłbym dosłownie powiedzieć to, co mi powiedziałeś, wyznając mi swoją miłość: Ty sam jesteś prawdziwy . W ten sposób zostaliśmy mężem i żoną, jeszcze zanim zostaliśmy przyjaciółmi, nie z wyboru, ale przez to niezgłębione małżeństwo. […] Byliśmy bratem i siostrą, ale jak w odległej przeszłości, zanim małżeństwo między bratem i siostrą stało się świętokradztwem ” .

W 1899 r. Wraz z mężem Friedrichem-Carlem, a następnie w 1900 r. Lou wyjechała do Rosji z mężczyzną, którego imię zmieniła z René na Rainer. Romantyczny związek między poetą a Lou trwa trzy lata, po czym przeradza się w przyjaźń, która potrwa do śmierci Rilkego, o czym świadczy ich korespondencja. W 1937 roku Freud powie o związku Lou Andreasa-Salomé z Rainerem Marią Rilke: „była zarówno muzą, jak i troskliwą matką wielkiego poety” .

Freud i psychoanaliza

Psychoanaliza znak „punkt zwrotny w życiu Lou Andreas-Salomé” już obeznany z filozofią od Spinozy , a „przeniknięte koncepcji nieświadomości , jak również teorii libido  ” .

Poznała Zygmunta Freuda w 1911 roku w Weimarze na Kongresie Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego (IPA), dzięki Poul Bjerre . W 1912 r. Uczestniczyła w środowych spotkaniach u Freuda w Wiedniu , gdzie się osiedliła . Wraz z Viktorem Tauskiem pozna praktykę psychoanalityczną podczas spotkań z wiedeńskimi intelektualistami. Oprócz Freuda Lou jest „pod wielkim wrażeniem Sandora Ferencziego i Viktora Tauska” . Stała się przyjaciółką rodziny Freudów i szczególnie przywiązała się do Anny Freud : osoba Freuda i psychoanaliza stanowią jednak „węzłowy punkt tej relacji” . Po zostaniu psychoanalitykiem w Getyndze w Niemczech, Lou Andreas-Salomé będzie nadal „po okresie wiedeńskim” utrzymywać stałą korespondencję z Freudem.

Andreas-Salomé pisze swoje teksty psychoanalityczne w latach 1911–1931. Według Marie Moscovici bardzo interesuje ją kwestia narcyzmu i stworzenia, w szczególności jego związku z miłością . Według Inge Weber „ ujawniła ona pojęcie„ podwójnego kierunku ”obecne u Freuda w jego koncepcji libido” (1921, Narzissmus als Doppelrichtung , „ Narcyzm jako podwójny kierunek”). Idąc za Freudem, „jego wspólnym wątkiem jest pojęcie seksualności w całym jej zakresie” , stąd jego zainteresowanie pojęciem popędu . Dla Marie Moscovici „to, wokół której kręci się we wszystkich swoich tekstach”, to „obecność medium w ciele” : „połączenie„ ja ”z tym, co poza nim, w akcie seksualnym , [...] związek popędów seksualnych i popędów ego w życiu miłosnym, […] związki życia seksualnego z aktywnością twórczą (inaczej u mężczyzn niż u kobiet) ” , albo „ co łączy najbardziej surową seksualność ( anal ) z najbardziej wysublimowaną ” duchowa produkcja . Refleksje Andreasa-Salomé na temat kobiecości zostały zebrane w eseju „Kobiecy typ du” ( Zum Typus Weib , 1914). Według Inge Weber Lou Andreas-Salomé „zapowiada utopię kobiecej kultury” .

Ostatnie lata

Zmarła w wieku 76 lat w Niemczech zdominowanych przez ideologię narodowosocjalistyczną . To Freud wygłasza swoją pochwałę. Władze narodowosocjalistyczne odmawiają rozrzucenia jej prochów w ogrodzie jej domu, który nazywała Loufried. Prochy Lou Andreas-Salomé zostaną złożone na cmentarzu w Getyndze , w pobliżu grobu jej męża Friedricha Carla Andreasa.

Pisma

W twórczości literacko-krytycznej Lou Andreasa-Salomé spotykają się powieści , opowiadania i eseje: Walka o Boga (1885), Ruth (1895), Child of Men (1899), Rodinka (1922)… Korespondencja jest bogata. Historia Moje życie (1951) to pośmiertnie opublikowana autobiografia.

Kilka esejów psychoanalitycznych, które Lou Andreas-Salomé opublikował w czasopiśmie Imago ( Od pierwszego kultu , 1915; Od typu kobiecego , 1914; „Anal” i „Seksualny” , 1915; Narcyzm jako podwójny kierunek , 1921) lub w „ Almanach der Psychoanalyse ( The6 maja 1926, 70. urodziny Freuda , 1927; Wynika to z faktu, że to nie kobieta zabiła ojca , 1928; Pacjent ma zawsze rację , 1933), zostały zebrane we francuskim tłumaczeniu pod tytułem nadanym przez wydawcę: L'amour du narcissisme (1980).

Podczas gdy w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku studium Rilkego (1927) i List otwarty do Freuda (1931) „karmiły się wielkimi wydarzeniami jego życia” , Lou Andreas-Salomé również z opóźnieniem powrócił do gatunku opowiadań, w ten sposób trylogia zatytułowana Jutta (wymawia „Youtta”): Stéphane Michaud, który dla francuskiego tłumaczenia tego trójdzielnego tekstu na podstawie Archiwum Lou Andreasa-Salomé w Getyndze, zgromadził Geschwistera (1921), Jutta (w Amorze skomponował od Jutta , Die Tarnkappe , Drei DICHTUNGEN , 1981) oraz Heimkehr (do tej pory niepublikowane), stawia pytanie, które odczuwa jako biografa jako mogąc być odtąd Lou Andreas-Salomé aż do ostatnich miesięcy jego życia. " Jak literatura łączy się z psychoanalizą, którą autorka uprawia od dwudziestu lat? " ” .

Pracuje

W języku niemieckim, w porządku chronologicznym

Tłumaczenia francuskie

Eseje i powieści Pisma psychoanalityczne
  • Miłość do narcyzmu. Teksty psychoanalityczne , przekład Isabelle Hildebrand, Przedmowa Marie Moscovici , Paryż, Gallimard, 1980 :
    • Od pierwszego kultu (1913)
    • Typ kobiecy (1914)
    • „Anal” i „Seksualny” (1915)
    • Narcyzm jako podwójny kierunek (1921)
    • Plik 6 maja 1926, Siedemdziesiąte urodziny Freuda (1927)
    • Co wynika z faktu, że to nie kobieta zabiła ojca (1928)
    • Pacjent ma zawsze rację (1933)
Inne pisma
  • Eros , zbiór esejów, przetłumaczone z języka niemieckiego przez Henri Plarda , Przedmowa Ernsta Pfeiffera, éditions de Minuit, 1984 , ( ISBN  9782707306845 ) :
    • Człowieczeństwo kobiet. Zarys problemu , 1899
    • Refleksje nad problemem miłości , 1900
    • Erotyka , 1910
    • Psychoseksualizm , 1917
Korespondencja, pisma autobiograficzne
  • Korespondencja z Sigmundem Freudem , 1912-1936, następnie Journal d'une année, 1912-1913 , Gallimard, 1970
  • Moje życie: szkic niektórych wspomnień (wydanie pośmiertne Ernsta Pfeiffera), Presses Universitaires de France, 1977
  • Friedrich Nietzsche, Paul Rée, Lou von Salomé, Correspondance (wydanie przygotowane przez Ernsta Pfeiffera, Presses Universitaires de France, 1979 )
  • List otwarty do Freuda , Seuil, 1987
  • W Rosji z Rilke 1900: niepublikowane czasopismo (tekst opracowany przez Stéphane Michaud i Dorothée Pfeiffer), Seuil, 1992
  • W cieniu ojca: Korespondencja z Anną Freud , 1919-1937 , Hachette, 2006
  • Intymne zeszyty ostatnich lat (tekst opracował Ernst Pfeiffer), Hachette, 1983

Bibliografia

  1. Isabelle Mons, Lou Andreas-Salomé: W pełnej wolności , akademicka księgarnia Perrin ,2012, 364  str. ( ISBN  978-2-262-03243-2 i 2-262-03243-2 )
  2. HF Peters, Lou Andreas-Salomé. Das Leben einer außergewöhnlichen Frau ( Moja siostra, mój małżonek , 1962), 1984 , s.  17.
  3. HF Peters, 1984 , str.  22.
  4. Lou Andreas-Salomé, Moje życie. Szkic niektórych wspomnień , Paryż, PUF, 1977, s. 60.
  5. Muriel Steinmetz, „  Ale kim jest Lou Andreas-Salomé?”  " 1 st czerwiec 2000
  6. Roudinesco i Plon, 2011 , s.  65.
  7. Julia Vickers, Lou von Salomé. Biografia kobiety, która zainspirowała Freuda, Nietzsche i Rilke , MacFarland, 2008, s. 112. Online w Google Books .
  8. Roudinesco i Plon, 2011 , s.  63.
  9. Philippe Jaccottet, Sam Rilke , 1970 , str.  29.
  10. Volker Klimpel: Frieda von Bülow , w: Hubert Kolling (Hrsg.): Biographisches Lexikon zur Pflegegeschichte „Kto był kim w historii pielęgniarstwa” , Bd. 7 hpsmedia Nidda, S. 53 + 54.
  11. Philippe Jaccottet, Rilke sam , 1970 , s.  29-30.
  12. Gerald Stieg, 2007 , s.  979-980.
  13. Inge Weber, 2005 , str.  105.
  14. Roudinesco i Plon, 2011 , s.  66.
  15. Inge Weber, 2005 , str.  104.
  16. Marie Moscovici Prefację L. Andreas-Salome, L'Amour du narcissisme , 1980 , str.  33-34.
  17. Fried znaczy po niemiecku „pokój”
  18. J.-B. Pontalis , "ostrzeżenie redaktora" do: Lou Andreas-Salomé, L'Amour du narcissisme . Teksty psychoanalityczne , przekład Isabelle Hildebrand, Przedmowa Marie Moscovici, Paryż, Gallimard, Zbiór „Wiedza o nieświadomości” pod redakcją J.-B. Pontalis, 1980 , s.  7  : „Ponieważ wybrane teksty nie zostały zebrane przez autora pod względem objętości, ponosimy wyłączną odpowiedzialność za tytuł nadany tej kolekcji. […]. J.-BP ” .
  19. Stéphane Michaud, Przedmowa do L. Andreas-Salomé, Jutta , 2000 , str.  9.
  20. W swojej prezentacji książki Henri Plard wyjaśnia, że ​​są to „cztery eseje na temat miłości i seksu [...] różnego rodzaju i pisarstwa” , strona Éditions de Minuit [1] , dostęp 16 czerwca 2019 r.

Zobacz też

Bibliografia

  • Liliane Abensour, „  Lou Andréas-Salomé, sojusznik życia  ”, w Revue française de psychanalyse , vol. 66, n o  3, 2002, str.  955-960 , [ czytaj online ] .
  • Dorian Astor , Lou Andreas-Salomé , pot. Folio biografie, Gallimard, 2008. ( ISBN  978-2-07-033918-1 )
  • Agnès Besson, Lou Andreas-Salomé, Catherine Pozzi , Dwie kobiety w lustrze nowoczesności , L'Harmattan, wyd. Uwertura filozoficzna, 2010. ( ISBN  978-2268069333 )
  • Liliana Cavani , Beyond Good and Evil , film, 1977.
  • Françoise Giroud , Lou: historia wolnej kobiety , ( ISBN  225307277X ) .
  • François Guery, Lou Salomé, genius życia , Calmann-Lévy, 1978, ( ISBN  2-7021-0237-9 ) ; wznowienie: Éditions des femmes, 2007, ( ISBN  2-7210-0543-X )
  • Philippe Jaccottet , Rilke sam , Paryż, Seuil , pot.  "Pisarze zawsze",1970, „Narodziny Rainera-Marii”, s.  29-37 Dokument użyty do napisania artykułu
  • Michel Meyer, Lou Andreas von Salomé, kobieta oceanu , éditions du Rocher, 2010
  • Stéphane Michaud,
    • Lou Andreas-Salomé. Sprzymierzeniec życia , red. Biografia Seuil, 2000, ( ISBN  2-02-023087-9 ) .
    • „Les sources vives du temps”, przedmowa do Lou Andreas-Salomé ( tłum.  Z niemieckiego), Jutta , Paryż, Seuil , rozdz.  „Kolor życia”,2000, 195  s. ( ISBN  2-02-040288-2 ) , str.  7-31. Dokument użyty do napisania artykułu
  • Marie Moscovici, „Kobieta i psychoanaliza”, przedmowa do Lou Andreas-Salomé, L'Amour du narcissisme. Teksty psychoanalityczne , przekład Isabelle Hildebrand, Paryż, Gallimard, Zbiór „Wiedza o nieświadomości” pod redakcją J.-B. Pontalis , 1980 , s.  9-43 .Dokument użyty do napisania artykułu
  • Heinz Frederick Peters, Moja siostra, moja żona ( Moja siostra, mój małżonek , Nowy Jork 1962), Gallimard, 1967; Lou Andreas Salomé. Das Leben einer Pani außergewöhnlichen (Monachium, Kindler Verlag, 1964), Monachium, Wilhelm Heyne Verlag, 8 th edition: 1984 ( ISBN  3-453-55007-2 ) Dokument użyty do napisania artykułu
  • Ernst Pfeiffer , Nietzsche, Rée, Salomé: korespondencja , PUF, 1979.
  • Elisabeth Roudinesco i Michel Plon , Słownik psychoanalizy , Paryż, Fayard , wyd.  "  The Pochothèque  ",2011( 1 st  ed. 1997), 1789  , str. ( ISBN  978-2-253-08854-7 ) , „Andreas-Salomé Lou, z domu Liola (Louise) von Salomé (1861-1937). Niemka listów i psychoanalityk ”, s.  63-68. Dokument użyty do napisania artykułu
  • Yves Simon , Lou Andreas-Salomé , wyd. Mengès, 2004, pot. Losy ( ISBN  2-85620-443-0 )
  • Gerald Stieg, „Rilke (Rainer Maria)”, w Słowniku świata germańskiego , reż. É. Décultot, M. Hiszpania i J. Le Rider , Paryż, Bayard, 2007, s.  979-980 ( ISBN  9782227476523 )
  • Anne Verougstraete, Lou Andreas-Salomé i Sigmund Freud. Historia miłosna , L'Harmattan, 2005, ( ISBN  2-7475-8267-1 )
  • Inge Weber, „Andreas-Salomé, Louise, znana jako Lou” , w Alain de Mijolla (reż.), Dictionnaire international de la psychanalyse , Paryż, Hachette,2005( ISBN  201279145X ) , s.  104-105.Dokument użyty do napisania artykułu
  • Irvin Yalom , Et Nietzsche a pleuré , Galaade Éditions, 2007 ( (en)  When Nietzsche Wept , 1992 ) ( ISBN  978-2-35176-039-0 )

Filmografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne