Lissotriton vulgaris

Lissotriton vulgaris Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Lissotriton vulgaris , samiec w fazie wodnej Klasyfikacja według ASW
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Klasa Gady
Zamówienie Caudata
Rodzina Salamandridae
Podrodzina Pleurodelinae
Uprzejmy Lissotriton

Gatunki

Lissotriton vulgaris
( Linnaeus , 1758 )

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

Traszka zwyczajna jest to gatunek z salamandry z rodziną z salamandrowate . Nazywa się to po francusku traszka lub traszka płatkowa lub traszka wulgarna lub traszka pospolita . Od dawna nazywany jest Triturus vulgaris

Dystrybucja i podgatunki

Newt przecinał szerokie pasma, od Irlandii aż po zachodnią Syberię w Rosji oraz od centrum Skandynawii i Finlandii po Bałkany .

Lissotriton vulgaris, jak również gatunki blisko spokrewnione, nie występują jednak w południowo-zachodniej Europie ( Hiszpania , Portugalia , południowa połowa Francji ). We Francji występuje głównie w północnej połowie.

Podgatunki według Dubois i Raffaëlli, 2009:

Dawne podgatunki Europy Południowej i Azji Mniejszej zostały niedawno podniesione do gatunków, ale status niektórych z nich jest nadal przedmiotem dyskusji: Lissotriton meridionalis (Włochy, szwajcarskie Ticino), Lissotriton graecus (Bałkany), Lissotriton schmidtleri (Anatolia i Bałkany), Lissotriton kosswigi (Anatolia) i Lissotriton lantzi (Kaukaz).

Opis

Jak większość traszek wykazuje silny dymorfizm płciowy , szczególnie w okresie lęgowym, w którym łatwo rozpoznawalny jest dorosły samiec. Można go łatwo odróżnić od samców Lissotriton helveticus (traszki palmowej), w przeciwieństwie do samic obu gatunków, które są bardzo podobne. Jest bardziej kolorowy i ma mniej lub bardziej falisty grzebień grzbietowy, który rozciąga się wzdłuż grzbietu i ciągnie się do końca ogona i kończy się w tym miejscu. Ogon samca jest ozdobiony od spodu niebieskim i pomarańczowym brzegiem. Jego palce są bardziej klapowane niż płetwiaste: te płaty tylko nieznacznie łączą palce ze sobą, w przeciwieństwie do prawdziwych płetw traszki płetwiastej. Podłużne ciemne pasma biegną wzdłuż głowy, od nozdrzy do szyi, przechodząc przez oko. Jego boki ozdobione są dużymi ciemnymi plamami, często znacznie bardziej zaznaczonymi niż u T. helveticus . Kryterium pozwalającym na wyraźne rozróżnienie obu gatunków jest obserwacja brzucha barwionego od żółto-pomarańczowego do jaskrawoczerwono-pomarańczowego, najczęściej cętkowanego u wulgary . Z reguły gardło ma również kilka plam. Samiec mierzy od 7 do 11  cm w zależności od regionu.

Podczas gdy na ogół samica jest często większa od samca u traszek , wyjątkiem jest Lissotriton vulgaris , ponieważ samica jest nieco mniejsza od samca. Jednolicie brązowa, o bokach pozbawionych plam, bardzo często łączy się z samicą Lissotriton helveticus (traszki palmowej) występującej w tych samych regionach Europy Zachodniej i dość często w tych samych zbiornikach wodnych. Następujące cechy, zwykle obecne u samicy, mogą pomóc w dokonaniu różnicy:

Siedlisko

W fazie wodnej występuje we wszelkiego rodzaju punktach wodnych, raczej stojących i słonecznych, które łatwo się nagrzewają, często o niewielkich rozmiarach, jak stawy , na ogół bez ryb. Można go również spotkać na skraju stawów i jezior. Przystosowuje się do punktów wodnych stworzonych przez człowieka, takich jak oczka wodne, zbiorniki na wodę deszczową, kamieniołomy. Może występować w tymczasowych wodach, takich jak łąki i zalane pola. Ale on woli ewoluować wody bogate w roślinność wodną. Jednym z najbardziej korzystnych siedlisk są zbiorniki łąkowe. Występuje często w rolniczych rowach melioracyjnych . Często współistnieje z innymi gatunkami traszek w swoim zasięgu w różnych siedliskach, ale w porównaniu z innymi traszkami jest bardziej obecny na terenach otwartych, choć występuje również w lasach. Wody zbyt zacienione i chłodne są mniej ruchliwe. Unika kwaśnych wód. Zajmuje mniej małych punktów wodnych, takich jak koleiny. Jest bardziej podporządkowana aluwialnym mokradłom i bagnom, regionom stawów, a także równinom morskim. Dobrze znosi słonawą wodę. Jest to również traszka, która najlepiej przystosowuje się do regionów rolniczych. Generalnie jest to gatunek nizin i wzgórz o niewielkiej wysokości, na którym często unika się reliefów, ale na płaskowyżu Jura osiąga 1050  m npm, a sporadycznie 2150  mw Alpach Austriackich.

jedzenie

Smooth Newt żywi się bezkręgowcami , małymi skorupiakami , z zooplanktonu dla dafni i również kijanki od żab . Wiadomo również, że wykazują tendencje kanibalistyczne .

Reprodukcja

Lissotriton vulgaris spędza część roku na lądzie, ale w okresie lęgowym , od lutego do czerwca / lipca , żyje w wodzie .

W tym okresie samiec rozwija cechy lęgowe gatunku: falisty grzebień na grzbiecie i ogonie, który staje się bardziej kolorowy. Następnie ćwiczy zaloty charakterystyczne dla traszek: staje przed samicą i macha ogonem wzdłuż ciała w kierunku samicy. Poprzez te ruchy dyfunduje do feromonów żeńskich wydzielanych przez gruczoły grzbietowe i kloakowe w celu uwodzenia samicy.

Pod koniec zalotów samiec odkłada na dnie spermatofor , kapsułkę zawierającą plemniki , które samica zbiera przez kloakę . Nawożenie będzie wewnętrznego. Samica złoży od 100 do 300 jaj, z których wykluwają się larwy (nie mówimy o „kijankach”, termin ten jest zarezerwowany dla anuranów) po około 2–3 tygodniach. Początkowo larwy są ściśle wodne, początkowo zaopatrzone są w często dobrze widoczne skrzela zewnętrzne. W miarę rozwoju zdobędą płuca , pozwalając dorosłym żyć na lądzie. Pełne przeobrażenie larw trwa od 6 do 9 tygodni .

W chłodniejszych rejonach larwy często zimują w wodzie, a w następnym roku przechodzą metamorfozę. Dojrzałość płciową osiągają w drugim roku życia, ale niektóre osobniki czasami zachowują cechy larwalne (zjawisko „  neotenii  ”, stosunkowo powszechne u tego gatunku).

Predators

Podobnie jak jego kongenerów, Lissotriton vulgaris jest ofiarą wielu zwierząt, zarówno w trakcie jego larw życia ( duży chrząszcz , graniczy chrząszcz , ważka larwy , ale również ryb takich jak pstrąg , okoń i ciernika ) lub do stanu dorosłego ( dobowe lub nocnych ptaków drapieżnych , ssaki, takie jak borsuki , lisy itp.)

Stan i ochrona

Podobnie jak wiele gatunków płazów, Lissotriton vulgaris jest chroniony w kilku krajach. We Francji jest chroniony na poziomie krajowym, aw Europie gatunek jest chroniony poprzez włączenie go do załącznika III Konwencji Berneńskiej o ochronie dzikiej przyrody w Europie.

Nazewnictwo i systematyka

Linneusz opisał Lacerta vulgaris w 1758 roku . Staje się Triturus vulgaris w 1918 r., A następnie Lissotriton vulgaris w 2004 r. , Kiedy Triturus zostaje przeorganizowany w trzy rodzaje i gatunek ten należy do rodzaju Lissotriton .

Synonimy

Ten gatunek dopuszcza wiele synonimów:

Publikacje oryginalne

Linki zewnętrzne

Powiązany artykuł

Uwagi i odniesienia

  1. Gatunki płazów świata , oglądane podczas aktualizacji linku zewnętrznego
  2. Dubois i Raffaëlli, 2009: Nowa ergotaksonomia rodziny Salamandridae Goldfuss, 1820 (Amphibia, Urodela). Alytes, vol.  26, s.  1-85 .
  3. Andreas and Christel Nöllert, Guide to European Amphibians , delachaux and niestlé editions, ( ISBN  2-603-01280-0 ) , pierwsze wydanie 1992, francuskie 2003.
  4. Arkusz pochodzi od JP Jacoba, C. Percsy'ego, H. de Wavrina, E. Graitsona, T. Kineta, M. Denoëla, M. Paquay, N. Percsy i A. Remacle, Amphibiens et Reptiles de Wallonie , Aves - Raïnne and Ośrodek Badań Przyrody, Lasów i Drewna (MRW - DGRNE), Seria „Fauna - Flora - Habitats” nr 2, Namur, 2007, [1] , [2] .
  5. Dunn, 1918: Kolekcja Amphibia Caudata z Muzeum Zoologii Porównawczej. Biuletyn Muzeum Zoologii Porównawczej. Cambridge, tom. 62, s.  445-471 .
  6. García-París, Montori i Herrero, 2004: Amphibia: Lissamphibia. Fauna Iberica. lot. 24. Madryt: Museo Nacional de Ciencias Naturales i Consejo Superior de Investigaciones Científicas