Ojczyźnie | Kanada |
---|---|
Gatunek muzyczny | Pieśń Quebec , folk , kraj |
aktywne lata | Od 1997 |
Oficjalna strona | www.cowboysfringants.com |
Członkowie |
Karl Tremblay Jean-François Pauzé Marie-Annick Lépine Jérôme Dupras |
---|---|
Byli członkowie | Dominik Lebeau |
Frisky Cowboys to grupa z ludowej i kraju Quebec mieszkaniec Repentigny , w prowincji Quebec . Jej zaangażowanie w szczególności w niezależność Quebecu i środowiska wzbudza w Quebecu wielki entuzjazm. Grupa sprzedała ponad 1 300 000 albumów we francuskojęzycznym świecie. Wszyscy członkowie grupy uczestniczą w pisaniu piosenek, ale zdecydowana większość została napisana przez Jean-François Pauzé .
W 2006 roku założyli fundację „Cowboys fringants”, która walczy o ochronę części terytorium Quebecu.
We wrześniu 1994 roku Karl Tremblay i Jean-François Pauzé spotkali się po raz pierwszy po meczu hokejowym dla Jets de Repentigny , juniorskiego klubu B, w którym zasiadali w tym samym trio. W kierunkuStyczeń 1995, kiedy dowiaduje się, że Pauzé jest gitarzystą, Tremblay informuje go, że jest wokalistą i że próbuje założyć grupę. Jeden wieczór zLuty 1995, Pauzé zaprasza go na jam w piwnicy rodziców, po czym komponują pierwszą piosenkę zatytułowaną Les route du bonheur , a następnego dnia druga, Gaétane . W sumie w tym okresie powstanie około dwudziestu piosenek.
Latem 1996 roku Tremblay i Pauzé wzięły udział w konkursie amatorskich autorów piosenek organizowanym przez browar „La Ripaille” w Repentigny i zajęły drugie miejsce. Na ten krajowy konkurs duet zdecydował się zarejestrować pod nazwą „Les Cowboys fringants” bez zastanowienia: „Dlaczego ta nazwa? To naprawdę bardzo przyziemna historia. Cóż, tak jak powiedziałem, chcieliśmy wziąć udział w konkursie amatorskim, a ponieważ była to zachodnia piosenka w wiejskim barze w naszym regionie i zastanawialiśmy się, jaką nazwę przyjąć. Zawahaliśmy się między Dashing Birds a Dashing Cowboys, więc pomyśleliśmy, że skoro to western, będziemy nazywać się Dashing Cowboys. I nie było dalej. Wybranie tej nazwy zajęło minutę. "
Przez cały czas trwania zawodów tłum kibiców przyjeżdża ich zachęcać. Ten entuzjazm ostatecznie przekonał Marie-Annick Lépine , studentkę skrzypaczki, z którą Pauzé pracowała w swojej letniej pracy, do dołączenia do grupy na półfinały i finał. Następnie mała grupa zaczęła szukać basisty i perkusisty, aby ukończyć szkolenie. Zaczynając na basie, Jérôme Dupras , mały kuzyn Marie-Annick Lépine, dołączył do grupy; Następnie Dupras proponuje Dominique'owi Lebeau , już perkusistę w grupie kuzyna Duprasa, aby do nich dołączył. W tym czasie Lebeau zgodził się towarzyszyć im tylko przez lato, czas na nagranie pierwszej kasety, ponieważ chciał wtedy kontynuować studia.
W 1997 roku nagrano 12 Grandes Chansons , pierwszą kasetę grupy, zawierającą dwanaście z pierwszych dwudziestu piosenek skomponowanych wspólnie przez Karla Tremblaya i Jean-François Pauzé. Wyprodukowana w 500 egzemplarzach taśma przeszła w ciągu kilku miesięcy wśród przyjaciół i znajomych. Latem i jesienią 1997 roku grupa dała kilka koncertów w swoim rodzinnym regionie Lanaudière (La Ripaille, L'Oasis du Vieux Palais, bar Portage).
Pod koniec 1998 roku Pauzé i Lebeau chwilowo wstrzymali studia, aby skomponować kolejny album. Nagrana w ciągu dwóch dni jesienią 1998 roku kanapa Sur mon została wydana w listopadzie. Album, zawsze samodzielnie produkowany i dystrybuowany, sprzedał się w ponad tysiącu egzemplarzy, głównie dzięki poczcie pantoflowej i zaczął być znany w społeczności studenckiej. Przełomowy rok, 1999 , pozwoli grupie zacząć przebijać się w Montrealu podczas licznych Kabaretów Kerozen. Poszukiwany również w radiach CISM i CIBL, i pomimo drugiego miejsca w konkursie Francouvertes , fringants Les Cowboys nie znalazły żadnego producenta. Ich nowy album, Motel Capri , który nadal był produkowany we własnym zakresie , został wydany w kwietniu 2000 roku, ale album był licencjonowany przez Kerozen Empire i był dystrybuowany w sklepach.
Motel Capri pozwala grupie umocnić swój skromny sukces, który ma teraz małą społeczność fanów. Grupa wzięła udział w FrancoFolies de Montréal latem 2000 roku i wyprodukowała trasę Motel Capri z około pięćdziesięcioma koncertami, co gwarantowało im większą publiczność.
W marcu 2002 ukazał się album Break Syndical , który spotkał się z uznaniem krytyków i którego trasa koncertowa okazała się ogromnym sukcesem. Grupa zaczęła być nadawana w radiu komercyjnym, a piosenka Toune d'automne stała się jednym z największych hitów roku. Pod koniec lata 2002 roku wystąpili przed ośmioma tysiącami ludzi w Parc Jarry z Plume Latraverse . Wgrudzień 2002 odbywa się trasa po Montrealu, podczas której grupa przerabia dziesięć miejsc w Montrealu, w których występowała na początku swojego istnienia.
Trasa Break Syndical była kontynuowana w 2003 roku . W maju zespół wydał swój pierwszy koncertowy album Attache ta tuque! który zawiera wersje koncertów z trasy po Montrealu. Jesienią grupa zdobyła nagrody Félix za album alternatywny, grupę roku i show roku na gali Adisq . Po 153 koncertach trasa kończy się30 grudniaprzy Bell Center, gdzie zespół występuje po raz pierwszy. Pomimo obaw, programowi udaje się zapełnić 20 000 dostępnych miejsc. W kwietniu 2004 roku grupa wystąpiła we Francji w Élysée-Montmartre w Paryżu i została wyprzedana. Od tej pory grupa cieszy się pewną popularnością we francuskojęzycznej Europie.
W październiku 2004 r. fringants Les Cowboys po raz drugi z rzędu zostali wybrani Grupą Roku na październikowej gali ADISQ. Wlistopad 2004wydali swój nowy album La Grand-Messe, którego trasa rozpoczyna się cztery dni po wydaniu płyty. Na początku 2005 roku grupa wystawiała szesnaście przedstawień w Teatrze Latulipe w Montrealu i każdego wieczoru wypełniała salę. Latem 2005 roku, z okazji święta Saint-Jean-Baptiste , szykowni Cowboys wystąpili na torze Gilles-Villeneuve na Île Notre-Dame w bardziej upolitycznionym spektaklu obok Loco Locass , the Zapartistes i Mononc 'Serge, który skupia 25 000 ludzie. Inicjatywa grupy, która budzi kontrowersje ze względu na swój płatny charakter.
Jesienią 2005 roku ich piosenka Les Étoiles filantes zdobyła Félixa za piosenkę roku. Wraz z trasą koncertową po Quebecu i Francji uruchomili fringants Fondation des Cowboys, która działa na rzecz ratowania środowiska naturalnego Quebecu. Po 186 koncertach trasa Grand-Messe kończy się w Bell Center w dniu30 grudnia 2006 tak jak w przypadku trasy w 2003 r. Album osiągnął 230 000 sprzedanych egzemplarzy w ciągu dwóch lat.
Po krótkiej przerwie, latem 2007 roku grupa wyruszyła w trasę festiwalową .
Perkusista Dominique Lebeau stworzył niespodziankę, ogłaszając pocztą elektroniczną, że opuszcza grupę, dzień po ostatnim występie na Międzynarodowym Festiwalu Balonowym w Saint-Jean-sur-Richelieu .
„Myślałem o tym od dawna, ale czekałem, żeby się upewnić […] Nie zgadzaliśmy się w wielu punktach. Poza tym często jako jedyny z pięciu się nie zgadzałem. Byłem też jedynym z dziećmi. Od czasu do czasu nie mieliśmy takiego samego związku. Wyrzuciłem się dla dobra wszystkich, łącznie z opinią publiczną. "
- Dominique Lebeau, 23 maja 2009 r.
Wzorami kolejnego albumu, a także niektórych oficjalnych utworów, jest basista Jérôme Dupras, który dodatkowo wciela się w rolę perkusisty, a perkusista Steve Gagné zajmuje się tym zadaniem do końca albumu. Grupa zmieniła również współpracowników w studiu i połączyła siły z producentem Louisem Legaultem w celu nagrania i produkcji albumu.
W drugiej połowie 2007 roku Jean-François Pauzé napisał około trzydziestu piosenek, co sugeruje wydanie podwójnego albumu. Ta możliwość jest jednak wykluczona, aby uniknąć komplikacji na poziomie marketingu i produkcji. Wreszcie są dwa oddzielne albumy, które następują po sobie i cieszą się uznaniem krytyków: główny album L'Expdition enwrzesień 2008i na powietrzu deja vu inLuty 2009. Pierwsze trzy fragmenty albumu ( Entre deux taxis , Dopóki będziemy mieć miłość i La Tête haute ) dotarły na szczyty list przebojów radiowych w Quebecu w niecałe pół roku.
Wycieczka ekspedycyjna rozpoczyna się w Brossard w dniu6 listopada 2008i trwa w całym Quebecu i Europie. Aby zrównoważyć emisje CO 2spośród pojazdów grupy i widzów podczas wycieczki zasadzono 35 000 drzew. Fringantom Les Cowboys towarzyszy na scenie multiinstrumentalista (gitary, fortepian, mandolina, akordeon) Daniel Lacoste lub Simon Landry (w zależności od koncertu) w miejsce instrumentów dętych, a Marc-André Brazeau zastępuje Lebeau na perkusji.
W Luty 2009, odbywają krótką trasę koncertową pięciu koncertów w Europie, która gromadzi 20 000 widzów. Podczas tej europejskiej trasy koncertowej po raz pierwszy występują w Olimpii w Paryżu na trzy koncerty, które są wyprzedane. Następnie grają przed 6000 osób w Halle Tony-Garnier w Lyonie i na Arenie w Genewie .
W tym roku ich strona internetowa wskazuje, że od początku istnienia grupy sprzedali ponad 800 000 albumów.
25 listopada 2009, nagrywają swój koncert w Zénith w Paryżu na album koncertowy.
Wycieczka ekspedycyjna trwa do wrzesień 2010. Latem 2011 roku koncertowali na festiwalach, mimo pisania i nagrywania nowego albumu Que du vent , który został wydany14 listopada 2011.
Jesienią 2015 roku grupa wydała nowy album zatytułowany Październik . Ten album oznacza powrót bardziej zaangażowanych tekstów i możemy usłyszeć więcej gitar, pogłosu , bardziej szyderczy głos. Został on przeprowadzony w Stanach Zjednoczonych, wraz z Gus Van idź i Werner F .
Rozpoczynając latem 2019 roku nową europejską trasę koncertową, obejmującą festiwale takie jak Solidays czy Paleo Festival w Nyonie ( Szwajcaria ), The Dashing Cowboys ogłaszają wydanie nowego albumu zatytułowanego Les Antipodes le4 października 2019 r.. Ameryka płacze , tytuł zaczerpnięty z tego albumu, wygrywa wmaj 2020rekord długości piosenki najczęściej emitowanej w stacjach radiowych Quebecu (26 kolejnych tygodni), zanim tydzień później został zdetronizowany przez grupę 2Frères .
W 2020 roku strona internetowa grupy wskazuje, że łącznie sprzedano 1 300 000 albumów.
Grupa określa swój styl muzyczny jako „ alternatywny rock Quebecu” . Główny autor piosenek grupy, Jean-François Pauzé , mówi, że pisanie swoich tekstów miało na niego wpływ Plume Latraverse , Philippe Lafontaine i ogólnie wszystkie grupy francuskojęzyczne. Społeczne, polityczne i historia Quebecu są powtarzające tematów ozdobny Cowboys, ponieważ według JF Pauze, „aby zrozumieć i umiejscowienia siebie w tym świecie, trzeba najpierw wiedzieć, własnych korzeni i swojej historii, o dowolnej tożsamości” . Jednym z ich głównych zmagań jest ekologia , temat, który często pojawia się w ich piosenkach.
Dashing Cowboys nauczyli się grać podczas swojej kariery. Kiedy zaczynali, tylko Marie-Annick Lépine miała prawdziwe wykształcenie muzyczne, pozostali członkowie zaczęli grać muzykę.
Fringants Les Cowboys są częścią trzech ważnych ruchów nowej generacji muzyki w Quebecu . Przede wszystkim są częścią odnowy i popularyzacji muzyki tradycyjnej, jak np. grupa Mes Aïeux . Po drugie, wraz z innymi grupami, takimi jak Capitaine Revolte i Loco Locass zaznaczyć, że zwrot zaangażowanego muzyki do Quebec, ruchu, który stopniowo zmarł w latach 1980 i 1990, ofiara syndromu post-referendalnej ale przede wszystkim. Planetarnej przypływ muzyki i „komercyjnych” piosenek charakterystycznych dla tego okresu. Przesłanie śmiałych Cowboys jest przesłaniem lewicy reformistycznej, zachęcającej do solidarności społecznej , ochrony środowiska i suwerenności Quebecu, a wszystko to dostosowane do rzeczywistości współczesnego Quebecu. Wreszcie przyjmują prosty i minimalistyczny styl, a jednocześnie są inteligentne, a także używają dżualu w swoich tekstach, na wzór Roberta Charleboisa i Michela Tremblaya , ale bez przesady. Trend ten obecny jest również w tekstach nowych artystów, takich jak Les Trois Accords , Les Denis Drolet , Daniel Boucher czy Martin Lapalme, z jego piosenką Carole .
Typowymi tematami poruszanymi w ich piosenkach są środowisko , bieda , problemy osobiste i rodzinne, a także denuncjacja nadkonsumpcji , wpływy korporacji , państwowy krupier, cynizm rządowy czy nawet ogólna apatia wobec polityki . Te dość poważne tematy są często traktowane z humorem lub ironią w swojej muzyce. Teksty ich piosenek dotyczą m.in. historii Quebecu , niepodległości Quebecu , życia na przedmieściach oraz nostalgii za dzieciństwem i dorastaniem . Ich twórczość muzyczna słynie z setek fikcyjnych postaci, których przygody są śledzone z zainteresowaniem przez fanów podczas ich piosenek. Les Cowboys Fringants są wielkimi fanami Passe-Partout i jego kompozytora Pierre'a F. Braulta , a także znanego francuskiego piosenkarza Renauda .
Od momentu pojawienia się na scenie muzycznej Quebecu, fringants Les Cowboys stali się obiektem prawdziwego kultu wśród młodych Quebecczyków. Znane są również, choć skromniej, w francuskojęzycznej Europie ( Francja , Szwajcaria i Belgia ). Istnieje nawet grupa francuskich fanów o nazwie „ Les Cousins fringants ”, która jest odpowiedzialna za promocję muzyki zespołu we Francji.
Fundacja Dashing Cowboys jest dobrowolną, samofinansującą się organizacją bez opłat za zarządzanie. Ma trzy główne misje: zmniejszenie wpływu zespołu muzycznego na środowisko, ochronę obszarów o wysokiej wartości ekologicznej oraz badania naukowe. Fundacja organizuje offset węglowy emitowany przez grupę oraz transport ludności w przyszłości. Łącznie 7 556 ton CO 2 wydane na rok 2008, które reprezentują zasadzenie 33 584 drzew.
1997 : 12 wspaniałych piosenek
|
1998 : Na mojej kanapie
|
2000 : Motel Capri
|
2001 : w końcu zjednoczony 12 świetnych piosenek + Na mojej kanapie |
2002 : Break Syndical (La Tribu)
Nagrano w Studio 270 Outremont, Montreal, Quebec, Kanada
|
2002 : Dogrywka (La Tribu)
Niewydany singiel z Break Syndical
|
2003 : Zapnij tuque (La Tribu)
Album na żywo w dwóch płytach CD + DVD „Entracte”
Dysk 1 „Część pierwsza”
Dysk 2 „Część druga”
|
2004 : Msza święta
|
2007 : Fringants Les Cowboys w Grand Théâtre de Québec
Dysk 1:
Dysk 2:
|
2007 : Les Failures en spectacle (Dostępne na oficjalnej stronie zespołu)
|
2008 : Wyprawa
Wszystkie pieśni zostały napisane i skomponowane przez Jean-François Pauzé , o ile nie wskazano inaczej.
|
2009 : W powietrzu déjà vu (La Tribu)
|
2010 : Na koncercie w Zénith w Paryżu
|
2011 : Cały wiatr
|
2015 : październik
|
2019 : Les Antipodes (Plemię)
|
2021 : Noce skruchy (La Tribu)
|