Alternatywny rock

Alternatywny rock Kluczowe dane
Stylistyczne początki Garażowy rock , nowa fala , post-punk , punk rock , hardcore punk
Pochodzenie kulturowe Wczesne lata 80 .  ; Stany Zjednoczone , Wielka Brytania
Typowe instrumenty Gitara elektryczna , bas , perkusja , wokal
Popularność Ograniczone do kręgów undergroundowych w latach 80 . Świetne od komercyjnego sukcesu grunge'u i britpopu w latach 90 .
Sceny regionalne Bardzo szeroka dystrybucja na całym świecie
Zobacz też Lista artystów alternatywnego rocka , kontrkultury , zrób to sam , lo-fi , med-fi, punk rock

Podgatunki

Emo , Britpop , college rock , grunge , math rock , post-rock , Paisley Underground , rock gotycki , indie rock , shoegazing , twee pop , rock alternatywny latino

Gatunki pochodne

Alternatywny metal , nu metal , riot grrrl , industrial rock

Gatunki pokrewne

Pop rock , post-punk

Rock alternatywny to gatunek o skały ze sceny metrze z 1980 roku i bardzo popularne od lat 1990 . Termin „alternatywa” był używany w latach 80. do opisania inspirowanych punkrockiem grup, które podpisały kontrakty z niezależnymi wytwórniami i nie pasowały do ​​głównego nurtu tamtych czasów. Jako gatunek muzyczny , rock alternatywny obejmuje różne podgatunki, które pojawiły się na scenie indie lat 80., takie jak grunge , Britpop , indie rock i shoegaze . Wszystkie te gatunki uległy etycznemu lub muzycznemu wpływowi punka, który w latach 70. stworzył muzykę alternatywną .

Chociaż gatunek ten jest uważany za odmianę rocka, kilka jego podgatunków jest inspirowanych między innymi muzyką ludową , reggae , muzyką elektroniczną i jazzem . Czasami alternatywny rock był używany do opisania wszystkich undergroundowych artystów lat 80., całej muzyki wywodzącej się z punk rocka (w tym samego punk rocka , nowej fali i post-punku ) i, paradoksalnie, ogólnie rocka w okresie Lata 90. i 2000 .

Chociaż kilku artystów, takich jak REM , The Pixies i The Cure, osiągnęło sukces komercyjny i uznanie głównego nurtu, wielu artystów alternatywnego rocka lat 80. było undergroundowymi grupami, które nagrywały swoją muzykę w niezależnych wytwórniach i które były nagłaśniane przez uniwersyteckie stacje radiowe i pocztę pantoflową . Wraz z sukcesem Nirvany i popularnością ruchów grunge i Britpop na początku lat 90., rock alternatywny odniósł wielki sukces komercyjny, a wiele alternatywnych grup z kolei odniosło sukces międzynarodowy i komercyjny.

Terminologia

Muzyka znana obecnie jako rock alternatywny była wcześniej określana różnymi innymi terminami, zanim „alternatywa” stała się najpowszechniejszym wyrażeniem. Termin „  rock studencki  ” był używany w Stanach Zjednoczonych do opisania tej muzyki w latach osiemdziesiątych , ze względu na jej związek z radiem uniwersyteckim i gustami studentów. W Wielkiej Brytanii termin „indie” jest używany częściej, chociaż od 1985 r . Termin „indie” stał się określeniem konkretnego obecnego, niezależnego rocka , a nie innym terminem opisującym rock alternatywny.

W 1990 roku gatunek nazwano „rockiem alternatywnym” . Termin „alternatywa” pojawił się w połowie lat osiemdziesiątych; był to termin, który odzwierciedlał nowość gatunku i jego tendencję do rekontekstualizacji dźwięków z przeszłości i był szeroko stosowany w przemyśle fonograficznym tamtych czasów, aby zademonstrować aktualność muzyki. Ludzie pracujący jako DJ lub promotorzy w latach 80. twierdzą, że termin ten wywodzi się z amerykańskiej stacji radiowej w latach 70., która pełniła rolę progresywnej alternatywy dla 40 najlepszych rockowych radia, grających utwory dłużej i dających DJ-om większą swobodę w wyborze utworów. Były DJ i promotor stwierdza: „W pewnym sensie termin„ alternatywa ”został ponownie odkryty i użyty w latach 80. przez słuchaczy radia z college'u, aby zastosować go do nowego post-punka, indie rocka lub muzyki. Underground w ogóle…” . Tak więc pierwotne użycie tego terminu było często bardziej otwarte niż obecnie i obejmowało punk rock, new wave, post-punk, a nawet pop , obok indie / college rock. Użycie terminu „alternatywa” zyskało popularność w 1991 roku wraz z wprowadzeniem kategorii muzyki alternatywnej podczas ceremonii rozdania Grammy Awards i MTV Video Music Awards, a także dzięki sukcesowi Lollapalooza (założyciel festiwalu i Perry Farrell of Jane's Uzależnienie stworzyło nawet termin „Alternative Nation” ).

Zdefiniowanie muzyki jako „alternatywnej” jest często trudne ze względu na dwa zastosowania tego terminu, które czasami mogą być sprzeczne. Termin „alternatywa” rzeczywiście może opisywać muzykę, która wymyka się istniejącemu status quo, ale może być również używany do opisywania muzyki dostępnej tylko w sklepach z wytwórniami, radiu, telewizji i Internecie.

Historia

Pochodzenie

„Rock alternatywny” jest zasadniczo pojęciem muzyki podziemnej, które pojawiły się w wyniku ruchu punk rockowej od połowy 1980 roku jak historia pozwala zobaczyć, alternatywą skała jest w dużej mierze określone przez odrzucenie sukcesu komercyjnego w ogólnej kultury. Alternatywne zespoły w latach 80. na ogół występowały w małych klubach, nagrywały je z niezależnymi wytwórniami i zdobywały rozgłos dzięki ustom. W ten sposób w ogóle nie ma ustalonego stylu muzycznego dla alternatywnego rocka, chociaż New York Times w 1989 roku stwierdził, że gatunek ten to „muzyka gitarowa ponad wszystko inne” . Brzmienie jest zróżnicowane, od „brudnych” gitar grunge po klimat mrocznego gotyckiego rocka, Britpop i Twee Pop. Teksty rocka alternatywnego częściej niż w innych gatunkach rockowych dotyczą problemów społecznych, takich jak zażywanie narkotyków , depresja i środowisko . Takie podejście do tekstów piosenek rozwinęło się w odpowiedzi na napięcia społeczne w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w latach osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych.

Choć artyści alternatywni lat 80. nigdy nie osiągnęli spektakularnej sprzedaży albumów, to jednak wywarli znaczący wpływ na muzyków alternatywnych kolejnych lat i byli podstawą ich sukcesu. Popularny i komercyjny sukces albumu Nevermind zespołu Nirvana z 1991 roku wprowadził alternatywnego rocka do głównego nurtu muzycznego, ustanawiając jego komercyjną żywotność i kulturę oraz Pixies z Doolittle . Następnie rock alternatywny stał się najpopularniejszą formą rocka dekady, a wiele alternatywnych grup rockowych odniosło komercyjny sukces. Ale wielu z tych artystów unika sukcesu, ponieważ jest to sprzeczne z buntowniczą etyką DIY, którą ten gatunek obnosi przed pojawieniem się na mainstreamowej scenie muzycznej, a także z ich pomysłami na artystyczną autentyczność. Gdy ważne grupy oddzielają się lub wycofują z ruchu, alternatywny rock staje się coraz mniej widoczny na mainstreamowej scenie muzycznej.

W latach 80. rock alternatywny w Stanach Zjednoczonych był głównie domeną radia uniwersyteckiego. Większość komercyjnych stacji radiowych zignorowała ten gatunek. Na telewizji , MTV sporadycznie nadawane późno nocnych klipy rock alternatywny. W 1986 r. Sieć zaczęła nadawać, zawsze późno w nocy, program poświęcony muzyce alternatywnej, 120 minut , który pełnił rolę głównego zbytu dla gatunku muzycznego przed jego komercyjnym przełomem pięć lat później. Ostatecznie, pod koniec lat 80., komercyjne stacje radiowe, takie jak WFNX (w Bostonie ) i KROQ (w Los Angeles ), zaczęły grać alternatywnego rocka, będąc pionierem formatu radiowego „nowoczesnego rocka” .

Scena z lat 80

Wśród pierwszych amerykańskich alternatywnych grup rockowych były REM , The Feelies i Violent Femmes , które łączyły wpływy punkowe z muzyką ludową i wpływami muzyki popularnej. REM była grupą, która najszybciej odniosła sukces; jego pierwszy album, Murmur , w 1983 roku , znalazł się na liście Top 40 i doprowadził do pojawienia się wielu jangle popowych grup. Przykładem takich grup jest Paisley Underground , który łączy w sobie muzykę psychodeliczną , harmonie wokalne i techniki gitarowe unikalne dla rocka ludowego, jednocześnie wykazując wpływy lat 60 .

Niezależne wytwórnie, takie jak SST Records , Twin / Tone Records, Touch and Go Records i Dischord Records przewodziły przejściu od hardcore punka, który zdominował amerykańską scenę undergroundową, do coraz bardziej zróżnicowanych i różnorodnych stylów alternatywnego rocka, które się pojawiły. Grupy Hüsker Dü i The Replacements z Minneapolis uczestniczą w tej przemianie. Te dwie grupy zaczynają grać punk rock, ale urozmaicają swoje brzmienia i stają się bardziej melodyjne, docierając na albumach z 1984 roku Zen Arcade i Let It Be autorstwa Hüskera Dü i The Replacements. Albumy te odniosły sukces i zwróciły uwagę na kwitnący gatunek alternatywny. W tym samym roku SST Records wydało albumy Minutemen i Meat Puppets , które odpowiednio łączą punk rock z muzyką funk i country .

REM i Hüsker Dü wywarli duży wpływ na muzykę alternatywną dekady, zarówno pod względem brzmienia, jak i kariery. Pod koniec lat 80. amerykańska scena undergroundowa i studencka została zdominowana przez studenckie zespoły rockowe, takie jak Pixies , They Might Be Giants , Camper Van Beethoven , Dinosaur Jr i Throwing Muses , a także brytyjskie zespoły post-punkowe. Inną główną siłą jest noise rock z Sonic Youth , Big Black , Butthole Surfers , między innymi. WWrzesień 1988Magazyn Billboard tworzy ranking czterdziestu najczęściej emitowanych tytułów w alternatywnych radiach muzycznych. Lista alternatywnych piosenek : Siouxsie and the Banshees jest pierwszą grupą, która zajęła pierwsze miejsce z singlem Peek-a-Boo . Pod koniec dekady alternatywne grupy, takie jak Sonic Youth, podpisały kontrakty z głównymi firmami z branży fonograficznej. Chociaż kontrakty z dużymi wytwórniami płytowymi z Hüsker Dü i The Replacements przyniosły niewielkie komercyjne owoce, REM i Jane's Addiction otrzymały złote i platynowe płyty, przygotowując grunt pod przełom w alternatywnym rocku. The Pixies odnieśli większy sukces w Wielkiej Brytanii i Francji niż u siebie w Stanach Zjednoczonych. W 1989 roku angielska grupa The Cure po raz pierwszy zagrała na stadionie w Los Angeles na Dodger Stadium przed ponad 60 000 widzami, a ich tytuł Lovesong znalazł się na drugim miejscu w sprzedaży singli w Stanach Zjednoczonych. Na początku lat 90. przemysł muzyczny dostrzegł komercyjne możliwości alternatywnego rocka i aktywnie kontaktował się z alternatywnymi zespołami, takimi jak Dinosaur Jr, FIREHOSE i Nirvana .

Przełom i grunge

W 1991 roku w Stanach Zjednoczonych pierwsza edycja objazdowego festiwalu Lollapalooza zgromadziła Jane's Addiction jako headliner, a następnie Siouxsie and the Banshees, Nine Inch Nails , Ice-T i Butthole Surfers. Festiwal, na który składa się trzydzieści koncertów w Ameryce Północnej, staje się najbardziej lukratywną trasą koncertową w Ameryce od lipca doSierpień 1991, zaskakując wszystkich tradycyjnych promotorów. Dla Dave'a Grohla z Nirvany, który jest obecny na scenie festiwalu na przedmieściach Los Angeles, „od razu zrozumieliśmy, że oznacza to początek nowej ery” . Ta trasa zmienia podejście w przemyśle muzycznym do komercyjnego potencjału alternatywnej muzyki rockowej: „Do jesieni zmieniły się radio, MTV i muzyka. Naprawdę myślę, że gdyby Perry Farrell [z Jane's Addiction] tego nie stworzył, gdyby nie Lollapalooza, ty i ja nie prowadzilibyśmy teraz tej rozmowy ” .

Grunge to podgatunek z alternatywnego rocka, które pojawiły się w Seattle w państwie w Waszyngtonie w 1980 roku połowy grunge pojęcie obraca się wokół gitary akustycznej „brudny” to mieszanka elementów metalu i punk rocka . Na początku lat 90. ten styl stał się wielkim ruchem w głównym nurcie muzycznym. 1991 był przełomowym rokiem w historii alternatywnego rocka, a zwłaszcza grunge'u, wraz z wydaniem we wrześniu drugiego albumu Nirvany , Nevermind (pierwszy album Nirvany wydany przez wytwórnię Geffen); a także debiutancki album Pearl Jam , Ten i Badmotorfinger z Soundgarden . Zaskakujący sukces Nirvany z Nevermind prowadzi do „nowego otwarcia dla alternatywnego rocka” z komercyjnymi stacjami radiowymi, otwierając drzwi dla cięższych alternatywnych zespołów rockowych. Podczas przebudzenia Nevermind rock alternatywny „trafia [...] na scenę muzyki popularnej”, a wytwórnie płytowe, wciąż zdezorientowane sukcesem gatunku, ale żarliwe, by go dalej rozwijać, starają się podpisywać kontrakty z zespołami.

W 1992 roku album Blood Sugar Sex Magik z Red Hot Chili Peppers stał się światowy sukces dzięki tytułem Give It Away . Eksplozji alternatywnego rocka towarzyszyło MTV i kolejne edycje Lollapalooza Festival, który pomógł spopularyzować inne alternatywne zespoły, takie jak The Smashing Pumpkins i Hole . W połowie lat 1990, alternatywny termin stał się synonimem grunge w oczach mediów i ogółu społeczeństwa, a „kultury alternatywnej” był promowany i sprzedawany do ogółu społeczeństwa w taki sam sposób. Niż hippie przeciw- kultura w 1960 roku (samo istnienie alternatywnej kultury jest ponadto przedmiotem debaty, i jest często postrzegana przez fanów alternatywnego rocka jako twór mediów masowych).

W latach 90. różni artyści pop, tacy jak Alanis Morissette i Hootie and the Blowfish, byli reklamowani przez wytwórnie płytowe jako alternatywni artyści z nadzieją, że skorzystają na popularności tego pomysłu. Wiele zespołów pop punkowych, takich jak Green Day i The Offspring, jest również oznaczonych jako zespoły alternatywne. Nadużywanie tego terminu do celów komercyjnych prowadzi do tego, że określa się artystów afroamerykańskich , którzy nie pasują do gatunków R&B , hip-hopu lub popu, takich jak muzyk folkowy Tracy Chapman , cóż, ich muzyka nie miała nic do zaoferowania. zrobić z punkiem i post-punkiem i w żaden sposób nie podzielał jego wpływów. W tym samym czasie zespoły post-grungeowe, takie jak Third Eye Blind , The Goo Goo Dolls i Matchbox Twenty, sięgają do korzeni alternatywnego rocka i wykorzystują go do celów komercyjnych. The New York Times ogłosił w 1993 r., „Alternatywny rock nie brzmi już tak alternatywnie”, potępiając fakt, że niezliczone duże wytwórnie miały kilka alternatywnych zespołów. Mimo to, kilka alternatywnych grup, obawiających się komercyjnego sukcesu i preferujących pozostanie w podziemiu, nazywa siebie niezależnymi grupami rockowymi i rozwija takie ruchy muzyczne, jak lo-fi , gatunek, który oznacza powrót do pierwotnej etyki muzyki alternatywnej. Wytwórnie takie jak Matador Records , Merge Records i Dischord, a także zespoły takie jak Pavement , Liz Phair , Superchunk , Fugazi i Sleater-Kinney zdominowały amerykańską scenę niezależną przez większość lat 90.

Komercyjna prymat rocka alternatywnego słabnie z powodu wielu wydarzeń, w szczególności śmierci Kurta Cobaina , gitarzysty , piosenkarza , autora tekstów i kompozytora Nirvany w 1994 roku, a także pozwu Pearl Jam przeciwko organizatorowi koncertu Ticketmaster. , co uniemożliwia im granie w najważniejszych terminach ich krajowej trasy koncertowej. Innym wydarzeniem, które przyczyniło się do spadku popularności rocka alternatywnego, jest przerwa na festiwalu Lollapalooza po bezskutecznych próbach znalezienia głównego zespołu do zagrania w 1998 roku. W związku z problemami festiwalu w tym roku Spin ogłasza, że „Lollapalooza jest teraz w śpiączce jak alternatywny rock”. .

Popularyzacja międzynarodowa

Australijski przyczyniły się do powstania wielu najważniejszych alternatywnych zespołów w połowie 1980 roku, z Nick Cave and the Bad Seeds , The Go pośredników , Dead Can Dance , Silverchair i The Vines . Double J, stacja radiowa w Sydney i niezależna stacja radiowa 3RRR w Melbourne, grały alternatywnego rocka w latach 80. W 1990 roku Double J, który zmienił nazwę na Triple J, zaczął nadawać w całym kraju i reprezentuje alternatywny rock w Australii. Podobnie jak festiwal Lollapalooza w Stanach Zjednoczonych, Big Day Out to wydarzenie, które dało lokalnym i zagranicznym alternatywnym zespołom możliwość występów w całym kraju. Na wschodzie, alternatywny scena rozwija się w miejscowości Nowa Zelandia z Dunedin i etykiety Latający Nun Records . Ta scena, która rozwinęła się w połowie lat 80., była reprezentowana przez takie zespoły jak The Bats , The Clean i The Chills .

Alternatywny rock w Kanadzie obejmuje zarówno humorystyczny pop Barenaked Ladies and Crash Test Dummies, jak i post-grunge Our Lady Peace , Matthew Good Band i I Mother Earth . W Montrealu niezależna infrastruktura powstała po ekonomicznych i społecznych problemach lat 90. Obecnie miasto jest domem dla wielu niezależnych grup rockowych, takich jak Arcade Fire , Godspeed You! Czarny cesarz i kochani .

The Sugarcubes to najbardziej utytułowany islandzki zespół . Po rozpadzie zespołu na początku lat 90. piosenkarka Björk rozpoczęła karierę solową, która oprócz alternatywnego rocka obejmowała wpływy trip hopu , jazzu i elektroniki . Wśród islandzkich grup indie rockowych są Múm i Sigur Rós . Europa kontynentalna również wygenerowała swój udział w alternatywnych zespołach i stylach, od niemieckiego industrialnego rocka przez KMFDM i Rammstein po bardziej charakterystyczne zespoły, takie jak holenderski zespół The Gathering i włoski zespół Bluvertigo .

We Francji ruch alternatywny był reprezentowany przez niezależne wytwórnie, takie jak Bondage Records z grupami takimi jak Lucrate Milk i Bérurier Noir (które sprzedały ponad 20000 albumów w 1987 r. ), A nawet Nuclear Device lub wytwórnię Boucherie z Les Garçons Bouchers i Mano. Negra , czyli producentka Sodi , z Les Négresses verte . Grupy te, dotknięte francuskim krajobrazem społecznym, w swoich tekstach zajmowały się problemami politycznymi i społecznymi. W latach 90. fala grunge dotarła do Francji i zaowocowała komercyjnym i popularnym sukcesem francuskojęzycznych grup, takich jak Noir Désir . Inne grupy, od późnych lat 80., ucieleśniały formę alternatywnego rocka, estetycznie bliższą angielskiej muzyce pop rock. Inne grupy znaczących należą gamine (w połowie 1980), Les Thugs , Diabologum , Sloy lub niedawno Eiffla, Łuk i Dionysosa .

W Szwajcarii szczególnie twórczy ruch alternatywny był reprezentowany w 1985 roku przez takie grupy jak The Young Gods , Alboth! Czy Goz of Kermeur. W Japonii występuje rockowy hałas sceniczny, charakteryzujący się takimi zespołami jak Boredoms i Melt-Banana . Grupa indie pop Shonen Knife jest często wymieniana jako inspiracja amerykańskich artystów alternatywnych, w tym Nirvana i Sonic Youth .

Odrodzenie sukcesu

Na początku XXI th  wieku , wiele alternatywnych zespołów, w tym Nirvana, The Smashing Pumpkins, Soundgarden, Alice in Chains, Rage Against the Machine , Hole i nie istnieją już od lat lub są wstrzymane. Tymczasem niezależny rock zróżnicowany; Obok bardziej klasyczne indie dźwięki rockowe, takie jak te z Modest Mouse , Bright Eyes i Death Cab for Cutie , na garaż rockowego odrodzenia w White Stripes i The Strokes, jak również dźwięki post-punk z Interpolem i The Killers są sukcesy komercyjne i popularne . Po sukcesie tych grup Entertainment Weekly zadeklarowanych w 2004 roku, „Po niemal dekadzie dominacji skale rap i nu metalu , popularny rock alternatywny jest znowu dobry .

W pierwszej dekadzie XXI th  wieku , skała społeczeństwo w dużej mierze rozwija się poza korzeniami 1980 i etyki lo-fi rock alternatywny. Dzisiejsze zespoły rockowe, typowe dla nowoczesnych grup rockowych skierowanych do nastolatków, takich jak Linkin Park , na które wpływ ma metal i grunge, mogą zawierać złożone elektroniczne bity, a także wyrafinowany styl produkcji. W 2004 roku alternatywny rock został odrodzony i ponownie zwrócił uwagę głównego nurtu dzięki popularności, odpowiednio, Modest Mouse i Franz Ferdinand , niezależnych grup rockowych i post-punkowych.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Popkin, Helen AS, „  Alternative to what?  " , MSNBC.com ,2006(dostęp 8 lutego 2015 ) .
  2. (en) Alan di Perna, Chrobry hałasu - Historia alternatywna Rock Guitar , w Guitar World , grudzień 1995 r.
  3. (w) Reynolds 2005 , s.  391.
  4. (w) Azerrad, Michael. Nasz zespół może być twoim życiem: sceny z amerykańskiego indie underground, 1981-1991 . Little Brown and Company, 2001, strona 446. ( ISBN  0-316-78753-1 ) .
  5. (w) Thompson, Dave. Wprowadzenie . Trzecie ucho: alternatywny rock . San Francisco: Miller Freeman, 2000, strona VIII.
  6. (w) Reynolds 2005 , s.  338.
  7. (w) Mullen, Brendan. Whores: ustna biografia Perry'ego Farrella i uzależnienia Jane . Cambridge: Da Capo, 2005, strona 19. ( ISBN  0-306-81347-5 )
  8. (w) Starr, Larry; Waterman, Christopher. Amerykańska muzyka popularna: od Minstrelsy do MTV . Nowy Jork: Oxford University Press, 2003, strona 430. ( ISBN  0-19-510854-X ) .
  9. (en) Stephen Thomas Erlewine , „  Pop / Rock” Alternative / Indie  Rock, ” na allmusic (dostępny 8 luty 2015 ) .
  10. (en) Muzyka rockowa . Microsoft Encarta 2006 [CD]. Redmond, WA: Microsoft Corporation, 2005.
  11. (en) Jon. Pareles , „  A New Kind of Rock  ” , New York Times ,5 marca 1989( Czytaj online , obejrzano 1 st wrzesień 2007 ).
  12. (w) Katherine Charlton, Rock Music Styles: A History , McGraw Hill, 2003, s.  346-47 . ( ISBN  0-07-249555-3 ) .
  13. (w) Nasz zespół może być twoim życiem , str.  3-5 .
  14. (w) Eric Olsen, „  10 lat później Cobain żyje dalej w swojej muzyce  ” , MSNBC.com,2004(dostęp 21 czerwca 2008 ) .
  15. (en) JD Considine, The Decade of Living Dangerously , Guitar World , marzec 1999.
  16. (w) Reynolds 2005 , s.  390.
  17. „  Top 10 Billboard Chart Milestones  ”, magazyn Billboard ,27 listopada 2004, s.  17
  18. (w) Azerrad, Michael. Come As You Are: The Story of Nirvana . Doubleday, 1994. s. 160 ( ISBN  0-385-47199-8 ) .
  19. (w) Azerrad (1994), str. 4
  20. „  Billboard 200 Week of September 15, 1990  ” , Billboard.com (dostęp 2 października 2018 )  : „Bossanova osiągnął 70. miejsce na liście najlepiej sprzedających się albumów w USA we wrześniu 1990 roku”
  21. Brent DiCrescenzo , „  Dave Grohl z Foo Fighters Extended wywiad Lollapalooza 2011  ” , Timeout.com,28 lipca 2011(dostęp 3 lipca 2018 )
  22. (w) „  Grunge  ” , w AllMusic (dostęp 8 lutego 2015 ) .
  23. (w) Rosen, Craig. Niektórzy widzą „nową otwartość” po sukcesie Nirvany. Billboard . 25 stycznia 1992.
  24. (w) Browne, David, „  Turn That @ #!% Down!  " , EW.com,2007(dostęp 17 kwietnia 2007 ) .
  25. (en) Garofalo, Reebee. Rockin 'Out: Popular Music in the USA , trzecie wydanie. Boston: Allyn & Bacon , 2005. strony 367-368. ( ISBN  0-13-189785-3 ) .
  26. (en) Jon. Pareles , „  Great Riffs. Duże pieniądze. Nowe nadzieje?  " , New York Times ,28 lutego 1993( Czytaj online , obejrzano 1 st wrzesień 2007 )
  27. (w) Azerrad (2001), str. 495-497.
  28. (w) Weisbard, Eric. Ta małpa poszła do nieba. Spin , lipiec 1998
  29. (w) „Triple J: Australia's uncensored voice” (publikacja z 27 grudnia 2008 r. W Internet Archive ) , The News Tribune ,19 stycznia 2007.
  30. (en) Perez Rodrigo. Następna duża scena: Montreal , Spin , luty 2005.
  31. (w) Stephen Thomas Erlewine , „  The Sugarcubes - Biography  ” w AllMusic (dostęp: 8 lutego 2015 ) .
  32. „NOIR DESIR, Biography” ( archiwum internetowe wersja z 19 października 2005 ) , na MCM .
  33. „  The Thugs, last watts  ”, Liberation.fr ,Grudzień 1999( czytaj online , sprawdzono 31 marca 2018 r. )
  34. „  Diabologum, nie wszyscy to tracą  ”, Slate.fr ,29 stycznia 2015( czytaj online , sprawdzono 31 marca 2018 r. )
  35. „  69: Novo Rock  ”, Taste My Records ,Maj 2010( czytaj online , sprawdzono 31 marca 2018 r. )
  36. (w) „Twee Pop” (wersja z 1 lipca 2004 w Internet Archive ) , na mp3.com .
  37. (w) Hiatt, Brian; Bonin, Lian; Volby, Karen, „  Czym właściwie jest rock Setha Cohena ?  " , EW.com,2007(dostęp 28 sierpnia 2007 )
  38. (en) Dolan, Jon. Odrodzenie niezależnego rocka . Spin , styczeń 2005.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia