| Zaklęcie głupców | |
| Autor | John Kennedy toole |
|---|---|
| Kraj | Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy |
Komedia rzymska |
| Orginalna wersja | |
| Język | amerykański angielski |
| Tytuł | Konfederacja Dunces |
| Redaktor | Louisiana State University |
| Miejsce publikacji | Czerwony kij |
| Data wydania | Styczeń 1980 |
| ISBN | 0-8071-0657-7 |
| wersja francuska | |
| Tłumacz | Jean-Pierre Carasso |
| Redaktor | Robert Laffont |
| Kolekcja | Pawilony |
| Miejsce publikacji | Paryż |
| Data wydania | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden |
| Typ mediów | Papierowa książka |
| Numer stron | 403 |
| ISBN | 2-221-00785-9 |
La Sprowadzanie des imbecyle (tytuł oryginalny: konfederacja od dunces ) jest pełen humoru powieść o John Kennedy Toole , niepublikowane w trakcie jego trwania. Tytuł jest nawiązaniem do cytatu Jonathana Swifta w epigrafii: „ Kiedy na tym świecie pojawia się prawdziwy geniusz, można go rozpoznać po tym znaku, że wszyscy głupcy są skierowani przeciwko niemu. "
To właśnie depresja i wyczerpanie spowodowane niemożnością opublikowania jego książki, odrzucone przez kilku amerykańskich wydawców , zmusiły Toole'a do popełnienia samobójstwa w 1969 roku , w wieku 31 lat. Dzięki niestrudzonym wysiłkom Thelmy, matki Toole'a i pisarza Walkera Percy'ego , któremu ją przeczytała, książka została ostatecznie opublikowana w 1980 roku przez Louisiana State University Press .
„[…] Zabawne w tej historii, o ile smakuje czarny humor, jest to, że gdy tylko została opublikowana, powieść odniosła ogromny sukces w Stanach Zjednoczonych i została ukoronowana w 1981 roku prestiżową nagrodą Pulitzera . Sposób dla Amerykanów, aby z opóźnieniem zaprzeczyć pośmiertnemu lekceważeniu pisarza, który do nich skierował… ”
Powieść jest dziś uznawana za jeden z największych klasyków amerykańskiej literatury humorystycznej, a jako jeden z najważniejszych powieści, co nazywa się „Southern literatura”, to znaczy, zajmującej się stanach USA. Południowa Stany Zjednoczone lub napisane przez autorów tam pochodzących.
The Conjuration of Fools sprzedało się w ponad 1,5 miliona egzemplarzy i zostało przetłumaczone na osiemnaście języków. Wiele prób przystosowania się do teatru lub kina nie powiodło się lub zakończyło się ograniczonym sukcesem.
Urodził się w Nowym Orleanie dnia17 grudnia 1937John Kennedy Toole przez pewien czas pracował jako nauczyciel na różnych uniwersytetach w Nowym Jorku i Luizjanie . Powołany w 1961 r. Spędził dwa lata w Puerto Rico, podczas których uczył angielskiego rekrutów mówiących po hiszpańsku i napisał swoją drugą i główną powieść, The Conjuration of the Fools .
Pod koniec służby wojskowej wrócił do Nowego Orleanu, aby zamieszkać z rodzicami i uczyć w Dominican College. Próbuje też, ale na próżno, opublikować swoje dzieło, które uznał za arcydzieło. Jego zdrowie i morale szybko się pogorszyły, a po utracie nadziei popełnił samobójstwo26 marca 1969w wieku trzydziestu jeden lat, podłączając przedział pasażerski do rury wydechowej swojego samochodu.
Po jego śmierci matka kontynuowała swoje wysiłki i udało jej się skłonić pisarza Walkera Percy'ego do przeczytania jej powieści, którą to oryginalne dzieło przekonało w 1976 roku . On z kolei lobbował u wydawcy, a książka została ostatecznie opublikowana w 1980 roku . Bardzo dobrze przyjęty przez krytykę i opinię publiczną, sprzedał się w ponad 1,5 miliona egzemplarzy i został przetłumaczony na osiemnaście języków. John Kennedy Toole został pośmiertnie uhonorowany nagrodą Pulitzera w dziedzinie beletrystyki w 1981 roku .
Po sukcesie La Conjuration des imbeciles , jego druga powieść, The Neon Bible , którą napisał w wieku szesnastu lat i która w tamtym czasie była uważana za zbyt niedojrzałą, została również opublikowana w 1989 roku (wydanie 10/18).
Akcja rozgrywa się w Nowym Orleanie w Luizjanie na początku 1963 roku. Głównym bohaterem jest Ignatius J. Reilly, student literatury średniowiecznej , wybitnie erudyta i inteligencja granicząca z paranoicznym geniuszem, ale żyjący jak prawdziwy pasza ze swoim matka z zapaleniem stawów i alkoholikiem. Ignacy, który wypowiada się w imieniu swojego stwórcy, brzydzi się swoim czasem. Wydaje się uparcie, ale namiętnie oderwany od swoich rówieśników, którymi zaciekle gardzi. I wszystkie archetypy współczesnej Ameryki przez niego przechodzić: the marlous, że Beatniks , zapadki, COP, stare fundamentalistycznych chrześcijan , tym kłótliwy sąsiad, działacz anarcho-neurotyczny, gorące sprzedawców pies, itp
Hipochondryk i nieskończenie dręczony pierścieniem odźwiernika, który zamyka się przy najmniejszej irytacji, Ignatius J. Reilly jest dosłownie wstrętną i egocentryczną postacią, której mizoneistyczne i reakcyjne przekonania wyrażane są na różne sposoby. Spacery, czy raczej kołysząc śladami starożytnych autorów ( Platon , Diogenes , Boecjusz ) oraz z wielkich teologów XIII th wieku ( filozofia scholastyczna ), Ignacy marzyć o świecie wolnym od „zdegenerowanego semi-Mongol” , który zamieszkują. Męczennik, autor „prywatnej geometrii i teologii” upadku ludzkości , Ignacy poświęcił się w autobiografii, obejmującej zeszyty „ Wielki Wódz (nie) ” jej światopoglądu. Kiedy jego matka jest zmuszona spłacić szkody, które wyrządziła podczas prowadzenia samochodu, rozproszony przez swoją niekończącą się winę, Ignacy po raz pierwszy w życiu zostaje zmuszony do poszukiwania pracy. Następnie został pracownikiem w fabryce spodni, a następnie ulicznym sprzedawcą hot dogów. Podczas tej nieuchronnej konfrontacji z rzeczywistością spróbuje dostosować społeczeństwo do jego Weltanschauung , jego „koncepcji świata”, ale jego wysiłki w tej misji doprowadzą do serii nieszczęść, z których każda jest bardziej zwariowana niż następna.
Konfederacja od dunces jest jednym z najbardziej żywych opisów folkloru miasta Nowy Orlean i jego mieszkańców.
Struktura powieści opiera się na tym, o ulubionej książce Ignacego Reilly, pociechy Filozofii ( Consolatio Philosophiae ) chrześcijańskiego filozofa VI th century Boecjusz .
Ignatius J. Reilly to rodzaj współczesnego Don Kichota - ekscentrycznego, idealistycznego i twórczego, czasami doprowadzającego do delirium. W przedmowie do książki Walker Percy opisuje Ignatiusa jako „niezwykłą świnię, szalonego Olivera Hardy'ego , grubego Don Kichota, zboczonego Tomasza z Akwinu , wszystko w jednym” ( „ dziwaczny niezwykły, szalony Oliver Hardy, gruby Don Kichot , przewrotny Tomasz z Akwinu w jednym ” ). Gardzi nowoczesnością, a zwłaszcza popkulturą. Pogarda stanie się jego obsesją.
Turecki pisarz i uczony Elif Shafak mówi o Ignacym w ten sposób: „Gdyby Don Kichot został rzucony w sam środek współczesnego Nowego Orleanu, stałby się takim: hipochondrykiem, melancholią, chodzącą katastrofą, nieprawdopodobnym filozofem. w świecie, w którym niewielu smakuje abstrakcję. Z jego niezgrabnymi manierami, tweedowymi spodniami i niewybaczalnym brakiem taktu. Ciężki i słoniowy, nie znajduje swojego miejsca w kontekście społecznym. "
Myrna Minkoff, pod pseudonimem Minx autorstwa Ignatiusa, jest młodą aktywistką Baba Cool pochodzenia żydowskiego. Ona i Ignatius poznali się podczas studiów na Uniwersytecie w Nowym Orleanie . Ich bliskość jest zaskakująca ze względu na silne różnice polityczne, społeczne, filozoficzne i religijne, ale prowadzą dość regularną korespondencję.
Pojawia się głównie w listach, które wymieniają dwie postacie od czasu powrotu Myrny do Nowego Jorku - listach silnie naznaczonych analizami seksualnymi Myrny i pogardą Ignacego dla jego rzekomych aktów profanacji. Oficjalnie dwoje bohaterów potępia wszystko, co reprezentuje druga postać. Ale chociaż żadne z nich się do tego nie przyzna, ich regularna korespondencja pokazuje, że chociaż są oddzielone jednym kontynentem, większość ich działań jest skazana na wywarcie wrażenia na drugim.
Irène Reilly jest matką Ignacego. Jest wdową od 21 lat i ma problemy z piciem, często daje się skusić małemu moskatowi - problem, który Ignacy lubi wyolbrzymiać, nazywając to obraźliwym alkoholem. Początkowo pozwala mu żyć swoim życiem, prowadząc go tam, gdzie chce, ale w miarę postępów w powieści uczy się bronić.
Zakochuje się w Claude Robichaux, dość zamożnym człowieku, otrzymującym emeryturę z kolei i czynszów. Pod koniec powieści postanawia go poślubić. Ale wcześniej, słuchając Santa Battaglia (która niedawno stała się najlepszą przyjaciółką M me Reilly i żywi głęboką niechęć do Ignacego), uznaje Ignatius za szalonego i udaje mu się wysłać ją do szpitala psychiatrycznego .
Relacja między matką a synem jest bardzo napięta. To napięcie jest wyczuwalne poprzez trudności w porozumiewaniu się, nie rozumieją się nawzajem i nie wiedzą, jak ze sobą rozmawiać. Irena zwraca się do syna, jakby miał cztery lata, a Ignacy nie kryje wstrętu, kiedy musi z nim porozmawiać.
Powieść słynie z bogatych opisów Nowego Orleanu i jego dialektów jako yat (in) . Wielu mieszkańców miasta i pisarzy uważa, że są to najdokładniejsze opisy miasta, jakie można znaleźć w dziele fikcyjnym.
Miasto przedstawione w powieści różni się pod pewnymi względami od Nowego Orleanu takim, jakim jest naprawdę. W pierwszym rozdziale wspomina się, że słońce zachodzi nad Mississippi , u podnóża Canal Street , ale jest to niemożliwe, ponieważ kierunek ten wskazuje na południowy wschód. Możliwe, że John Kennedy Toole chciał żartować, że obszar za rzeką nazywa się „Zachodni Brzeg”, chociaż w rzeczywistości znajduje się na południe lub na zachód od centrum Nowego Orleanu, ze względu na meandry. Takie szczegóły mogą dostrzec tylko znający miasto.
Brązowy pomnik Ignacego Reilly znajduje się poniżej wahadła n ° 819 Canal Street, stara witryna sklepu DH Holmes (w), obecnie zastąpiony przez hotel Dzielnicy Francuskiej. Rzeźba odtwarza pierwszą scenę powieści: Ignacy czeka na matkę pod zegarem w domu towarowym DH Holmes, ściskając torbę z zakupami Werlein i ubrany w zieloną czapkę myśliwską, flanelową koszulę, obszerne spodnie. tłum na oznaki jego kiepskiego gustu krawieckiego. Pomnik jest oparty na aktorze Johnie McConnellu , który grał Ignacego w teatralnej adaptacji powieści.
Oprócz sklepu DH Holmes wymienia się wiele lokalnych firm, w tym sklep muzyczny Werlein i kina, takie jak Prytania. Czytelnicy z innych miejsc mogą pomyśleć, że ulubiony napój gazowany Ignacego, dr Nut , jest fikcyjny, ale w rzeczywistości jest to napój wyprodukowany w Nowym Orleanie. Przyczepy hot dogów Paradise Hot Dogs można łatwo zidentyfikować jako satyrę przyczep Lucky Dogs .
Struktura powieści przypomina strukturę ulubionej powieści Ignacego, The Pocieszenia Filozofii przez Boecjusza . Podobnie jak książka Boecjusza , La Conjuration des Imbéciles jest podzielona na rozdziały, które z kolei są podzielone na różne podrozdziały. Ważne elementy niektórych rozdziałów są oderwane od głównej narracji. W Pocieszeniu proza narracyjna przeplata się ze strukturą metryczną. W Zaklęciu zmiany narracyjne są częstsze i zróżnicowane formalnie, w tym np. Wersety, fragmenty z dziennika Ignacego czy korespondencja jego i Myrny. Co więcej, w samej opowieści kopia Pocieszenia filozofii staje się częścią fabuły na kilka sposobów.
Jak dowiadujemy się ze wstępu do poprawionego wydania, powieść nigdy nie zostałaby opublikowana, gdyby Thelma, matka Toole'a, nie znalazła kopii rękopisu w domu, po samobójstwie Toole'a w 1969 roku, gdy miał zaledwie 31 lat stary. Thelma Toole była wytrwała, kontaktując się z różnymi redaktorami, ale bezskutecznie.
Thelma wielokrotnie dzwoniła do Walkera Percy'ego , pisarza i nauczyciela z Loyola University w Nowym Orleanie , prosząc go o przeczytanie rękopisu. Zaczął od odmowy, ale, jak wspomina we wstępie:
„Pani była bardzo uparta i pewnego dnia przyszła do mojego biura, wręczając mi duży rękopis. Nie mogłem od tego uciec; była tylko jedna nadzieja, że uda mi się przeczytać kilka stron i z czystym sumieniem uznać je za wystarczająco złe, by rzucić palenie. Zwykle to robię. Często wystarczy pierwszy akapit. Obawiałem się, że ten pierwszy akapit nie był wystarczająco zły, a nawet wystarczająco dobry, że musiałem czytać dalej. "
„W tym przypadku czytałem dalej. Najpierw z nieprzyjemnym uczuciem, że rezygnacja nie jest wystarczająca, potem z nutą zainteresowania, potem z rosnącym entuzjazmem, a na końcu z niedowierzaniem. Nie mogłem sobie wyobrazić, żeby było tak dobrze. "
Powieść została wydana przez Louisiana State University Press w 1980 roku. W 1981 roku otrzymał nagrodę Pulitzera w dziedzinie beletrystyki . W 2005 roku Blackstone Audio (w) opublikował audiobook powieści, czytany przez Barretta Whitenera (w) . Podczas gdy Uniwersytet Tulane w Nowym Orleanie przechowuje zbiór pism Toole'a i znaleziono kilka szkiców, lokalizacja oryginalnego rękopisu pozostaje nieznana.
Podjęto wiele prób adaptacji powieści na potrzeby kina. W 1982 roku Harold Ramis miał napisać i wyreżyserować adaptację, wraz z Johnem Belushim i Richardem Pryorem , ale śmierć Belushiego rzuciła projekt w powietrze. Później to John Candy i Chris Farley zostali wybrani do głównych ról, ale podobnie jak Belushi, obaj mężczyźni zmarli bardzo wcześnie - wielu uważało wtedy rolę przeklętą.
Reżyser John Waters był również zainteresowany pomysłem nakręcenia adaptacji z Divine , który zmarł bardzo wcześnie, jako Ignatius.
W pewnym momencie brytyjski aktor i pisarz Stephen Fry otrzymał zlecenie adaptacji pracy Toole'a na ekran. W 1997 roku Paramount Studios wysłało go do Nowego Orleanu w celu udokumentowania adaptacji.
John Goodman , wieloletni mieszkaniec Nowego Orleanu, również miał w pewnym momencie zagrać Ignatiusa.
Na 2005 rok zaplanowano adaptację Stevena Soderbergha i Scotta Kramera (w reżyserii Davida Gordona Greena) . W filmie wystąpili Will Ferrell jako Ignatius ( Philip Seymour Hoffman po raz pierwszy otrzymał napiwek) i Lily Tomlin w roli matki Ignatiusa. Teatralnej odbyła się 8 th Nantucket Festiwalu Filmowym z Ferrell jako Ignacego, Anne Meara gra jego matkę, Paul Rudd jako oficer Mancuso, Kristen Johnston jako Lana Lee, Mos Def gra Burma Jones, Rosie Perez jako Darlene, Olympia Dukakis jako Santa Battaglia i Miss Trixie, Natasha Lyonne jako Myrna, Alan Cumming jako Dorian Greene, John Shea jako Gonzales, Jesse Eisenberg w roli George'a, John Conlon w roli Claude'a Robichaux, Celia Weston jako Miss Annie, Miss Inez i M me Levy oraz Dan Hedaya w roli Mr. , Levy.
Istnieje kilka powodów, dla których wersja Stevena Soderbergha nie została jeszcze nakręcona, w tym dezorganizacja, brak zainteresowania Paramount Pictures , zabójstwo dyrektora Louisiana State Film Commission i niszczycielskie skutki huraganu Katrina nad Nowym Orleanem. Kiedy zapytano Willa Ferrella, dlaczego film nigdy nie powstał, odpowiedział, że to „tajemnica”.
W 2012 roku wynegocjowano nową wersję, na czele której stanął James Bobin i potencjalnie Zach Galifianakis w roli głównej.
W wywiadzie z 2013 roku Steven Soderbergh powiedział: „Myślę, że ten film jest przeklęty. Nie jestem typem, który wierzy w przesądy, ale ten projekt naprawdę ma złą karmę ”.
W listopad 2015The Huntington Theatre Company (w) rozpoczyna światową premierę spektaklu The Conspiracy of Fools , napisanego przez Jeffreya Hatchera (w) , granego w ich Avenue of the Arts / BU Theatre w Bostonie , z Nickiem Offermanem w roli Ignatiusa.