| Narodziny |
7 maja 1913 Wiedeń |
|---|---|
| Śmierć |
28 lipca 2007(94) Saint-Vincent-le-Paluel |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Lekarz |
Jean Lassner , urodzony dnia7 maja 1913w Wiedniu (Austria) i zmarł w Dordonii dnia28 lipca 2007w Saint-Vincent-le-Paluel jest francuskim lekarzem austriackiego pochodzenia, który był pionierem w dziedzinie znieczulenia .
Jean Lassner urodził się w Wiedniu ( Austria ) dnia7 maja 1913. Tam odbył studia średnie i początek studiów medycznych. Jest powiązany z Oswaldem Schwarzem , twórcą medycyny psychosomatycznej.
Zainteresowany filozofią, a zwłaszcza fenomenologią , został uczniem Husserla . Bardzo wzruszony Nowym Testamentem i nauczaniem Ignacego Loyoli , przyłączył się do Kościoła Anglikańskiego , postawy Kardynała Arcybiskupa Wiednia Theodora Innitzera wobec nazizmu, który usunął go z Kościoła Katolickiego.
W 1938 roku opuścił Austrię wraz z rodziną i osiadł najpierw w Zurychu, a następnie kontynuował medycynę w Lozannie, gdzie zrobił doktorat. Następnie wyemigrował do Francji, gdzie spotkał Henry'ego de Kérillis, który energicznie potępił kapitulację Monachium . Zaproponował Wojskowej Służbie Zdrowia kontynuację badań na temat oparzeń i śmierci po oparzeniach, będącej przedmiotem jego pracy magisterskiej.
Został skierowany do szpitala Rothschildów, aby kontynuować tam swoją pracę. W 1939 r. Zaciągnął się do armii francuskiej i został skierowany do szpitala cywilnego w Wersalu w oddziale „Z”, przeznaczonym do leczenia ofiar gazów bojowych, a następnie, na jego prośbę, aby znaleźć się w centrum walk, do oddziału Zagraniczni dostawcy usług, choć wiadomo, że Niemcy strzelą do każdego obcego żołnierza ... Jednostka skierowana najpierw w kierunku Mayenne , doświadcza pośpiesznego odwrotu, katastrofy w Dunkierce i wycofania się na południe. Jean Lassner przybył do Albi w 1940 roku i został zdemobilizowany. Tam próbuje walczyć z epidemią czerwonki, która właśnie wybuchła. Skontaktował się z grupą bojowników ruchu oporu, których misją było poszukiwanie strategicznych informacji o zakładach przemysłowych w regionie pracujących dla Niemców.
W 1941 r. Otrzymał dokumenty przeznaczone dla Wolnej Francji i podjął kilka nieudanych prób wyjazdu, wielokrotnie uciekając z aresztu. Przyjaciel ambasady amerykańskiej dostaje fałszywe dokumenty i w końcu udaje mu się uciec. Zapytany przez celnika, poczynił następującą uwagę:
- Czy nie wstydzisz się wykonywać tej brudnej roboty, kiedy mogłeś walczyć u boku generała de Gaulle'a? "
Zaskoczony celnik przepuszcza go! Przedarł się przez Hiszpanię, a gdy przybył do Portugalii , przekazał dokumenty ambasadzie brytyjskiej w Lizbonie . Prosi przedstawiciela Wolnej Francji o pozwolenie mu na dołączenie do De Gaulle'a . Ale władze brytyjskie przeciągają sprawy i niecierpliwie i nie mając już dużo pieniędzy, udaje mu się uzyskać amerykańską wizę i wyrusza w podróż greckim statkiem Nyassa z niebezpiecznym przystankiem w Casablance . Przybył do Nowego Jorku , gdzie jego rodzina znalazła schronienie, bezskutecznie prosi o wyjazd do Syrii . WGrudzień 1941otrzymuje od Delegatury Wolnej Francji w Waszyngtonie rozkaz przyłączenia się do Sił Morskich Wolnej Francji (FNFL) w Saint-Pierre-et-Miquelon, gdzie właśnie wylądował admirał Muselier .
FBI uniemożliwia mu opuszczenie Stanów Zjednoczonych , który opóźnia swoje odejście przez kilka miesięcy. WStyczeń 1942ożenił się z Colette Diamant-Berger (1917-1999), najmłodszą prawniczką we Francji, córką filmowca Henri Diamant-Berger , która sama była zaangażowana w Wolną Francję .
Dopiero w marcu 1942 roku dotarli do Saint-Pierre. Jean Lassner współpracuje z doktorem Henri Debidourem , chirurgiem i zajmuje się znieczuleniem oraz różnymi innymi czynnościami. Następnie skontaktował się z doktorem Wesleyem Bourne'em, który poinstruował go w zakresie znieczulenia i uzyskał niezbędny sprzęt z amerykańskiej bazy marynarki wojennej w Nowej Funlandii. W latach 1942 i 1943 , 300 główne operacje były wykonywane w znieczuleniu i Pentothal został użyty po raz pierwszy na terytorium Francji. Jest drugim lekarzem Sił Zbrojnych Wolnej Francji zajmującym się znieczuleniem.
Wezwany do Algieru, by walczyć z panującą tam zarazą, pracował tam aż do powrotu do Francji w 1944 r. Z misją pomocy lekarzowi pułkownikowi Imbertowi, naczelnemu lekarzowi Szpitala Foch . Zorganizował tam naukę resuscytacji. W 1948 r. Uzyskał obywatelstwo francuskie i musiał ponownie zdać maturę i obronić pracę, aby uzyskać francuski doktorat. W tym samym roku został kierownikiem laboratorium na Wydziale Lekarskim w Paryżu. W 1949 roku został asystentem anestezjologa w szpitalach w Paryżu. W tym czasie Order Lekarzy upoważniający obie dyscypliny stworzył laboratorium analityczne, ale znieczulenie wybrał, gdy trzeba było zdecydować się na jedną z dwóch specjalności.
Studiuje i ćwiczy znieczulenie zewnątrzoponowe oraz technikę znieczulenia zewnątrzoponowego , którego uczy. Po krótkiej współpracy z położną ginekologiem Mauricem Mayerem został kolejno asystentem w Necker, Lariboisière, Saint-Louis, a następnie w Cochin. Prowadzi również prywatną praktykę w klinice Ambroise Paré w Neuilly, w Szpitalu Amerykańskim pod kierunkiem urologa profesora Pierre'a Aboulkera . W 1960 roku zorganizował kurs hipnozy w szpitalu Cochin, aw kwietniu 1965 roku światowy kongres hipnozy w Paryżu. W 1962 roku został mianowany adiunktem w dziedzinie anestezjologii w szpitalach w Paryżu.
W miesiącuKwiecień 1964, General de Gaulle ma przejść operację prostaty. Za operację w szpitalu w Cochin odpowiadają profesor Pierre Aboulker i Jean Lassner.
Kierownik oddziału anestezjologii w Cochin Port-Royal, zastępując Ernesta Kerna w 1969 r. , Został profesorem zwyczajnym w 1970 r. , A następnie profesorem honorowym w 1982 r .
On umarł na 28 lipca 2007, w zamku Paluel w Dordonii.
Napisał ponad 200 książek.