Javier Solana

Javier Solana
Rysunek.
Funkcje
Wysoki przedstawiciel ds. Wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa
18 października 1999 - 1 st grudzień +2.009
( 10 lat, 1 miesiąc i 13 dni )
Poprzednik Jürgen Trumpf
Następca Catherine Ashton (Wysoka Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa)
9 th sekretarz generalny NATO
5 grudnia 1995 - 6 października 1999
( 3 lata, 10 miesięcy i 1 dzień )
Poprzednik Willy Claes
Następca George Robertson
Hiszpański minister spraw zagranicznych
23 czerwca 1992 - 18 grudnia 1995
( 3 lata, 5 miesięcy i 25 dni )
Prezydent rządu Felipe González
Poprzednik Francisco Fernández Ordóñez
Następca Carlos Westendorp
Hiszpański minister edukacji i nauki
11 lipca 1988 - 23 czerwca 1992
( 3 lata, 11 miesięcy i 12 dni )
Prezydent rządu Felipe González
Poprzednik José María Maravall
Następca Alfredo Pérez Rubalcaba
Rzecznik rządu hiszpańskiego
04 lipca 1985 - 11 lipca 1988
( 3 lata i 7 dni )
Prezydent rządu Felipe González
Poprzednik Eduardo Sotillos
Następca Rosa Conde
Hiszpański minister kultury
2 grudnia 1982 - 11 lipca 1988
( 5 lat, 7 miesięcy i 9 dni )
Prezydent rządu Felipe González
Poprzednik Soledad Becerril
Następca Jorge Semprún
Biografia
Imię urodzenia Francisco Javier Solana z Madariagi
Data urodzenia 14 lipca 1942
Miejsce urodzenia Madryt ( Hiszpania )
Narodowość hiszpański
Partia polityczna PSOE
Ukończyć Uniwersytet Complutense of Madrid
University of Virginia
Zawód Fizyk
Javier Solana
Ministrowie Spraw Zagranicznych Hiszpanii
Ministrowie Edukacji Hiszpanii
Ministrowie Kultury Hiszpanii
Rzecznik Rządu Hiszpanii

Francisco Javier Solana de Madariaga (ur14 lipca 1942w Madrycie ) to polityk , fizyk i dyplomata hiszpański , który między 1999 i 2009 roku sprawuje funkcję wysokiego przedstawiciela do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) Unii Europejskiej. Wcześniej piastował stanowisko Sekretarza Generalnego z NATO ( 1995 - 1999 ), po krajowym karierę polityczną na czele różnych portfeli, takich jak Kultury, Edukacji i Nauki, rzecznik rządu, a ostatecznie Minister Spraw Zagranicznych w socjalista rządy z Felipe González .

W 2007 roku Solana otrzymała nagrodę Karola Wielkiego za swój wkład w budownictwo europejskie , aw 2003 roku Solana została ósmym laureatem nagrody Vision for Europe .

Kariera fizyka

Javier Solana pochodzi ze słynnej hiszpańskiej rodziny. Jej matka była kuzynką szefa Ligi Rozbrojenia Narodów, dyplomatą, pisarką i zwolennikiem integracji europejskiej Salvador de Madariaga . Jej ojciec był nauczycielem chemii. Jego starszy brat Luis został uwięziony za swój sprzeciw wobec dyktatury z Franco .

Studiował w Colegio del Pilar w Madrycie, zanim rozpoczął studia na Uniwersytecie Complutense w Madrycie (UCM). W 1963 r. Został usankcjonowany przez władze uczelni za zorganizowanie forum sprzeciwu wobec Tygodnia renowacji Uniwersytetu.

W 1964 r. Potajemnie wstąpił do Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), która pod rządami Franco stała się nielegalna od zakończenia hiszpańskiej wojny domowej w 1939 r . Ukończył studia w 1964 roku z tytułem licencjata w dziedzinie chemii i spędził rok, kończąc studia w Hiszpańskiej Wysokiej Rady ds. Badań Naukowych (CSIC) oraz w Wielkiej Brytanii . W 1965 r. Wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził sześć lat studiując na różnych uczelniach.

Przez pewien czas studiował na University of Chicago i La Jolla w Kalifornii i przyłączył się do walki z wojną w Wietnamie . Otrzymał doktorat z fizyki z tezy o nadciekłości w 1971 roku z Graduate School of Arts & Sciences na University of Virginia, gdzie pełnił funkcję asystenta naukowo-dydaktyczna, aż 1971 roku .

Po powrocie do Hiszpanii został wykładowcą fizyki ciała stałego na Uniwersytecie Autonomicznym w Madrycie (UAM). Następnie w 1975 roku został profesorem na Uniwersytecie Complutense. W ciągu tych lat opublikował ponad trzydzieści artykułów naukowych. Przez pewien czas pracował jako asystent Nicolása Cabrery, którego poznał, gdy Cabrera był profesorem na Uniwersytecie Wirginii. Ostatnią pracę doktorską był promotorem na początku lat 90.

Hiszpańska kariera polityczna

Po powrocie do Hiszpanii w 1971 roku Javier Solana dołączył do Demokratycznej Koordynacji Madrytu jako przedstawiciel PSOE.

W 1976 r. , Podczas pierwszego krajowego kongresu PSOE w Hiszpanii od zakończenia wojny domowej, został wybrany sekretarzem Federalnej Komisji Wykonawczej, a także Sekretarzem ds. Informacji i Prasy, pozostając na swoim stanowisku przez pięć lat.

Jest bliskim przyjacielem lidera partii Felipe Gonzáleza i uważany jest za jednego z liderów PSOE odpowiedzialnych za transformację partii w epoce post-Franco. W 1976 r. Reprezentował PSOE na kongresie Międzynarodówki Socjalistycznej w Suresnes , a także podczas kongresu Międzynarodówki Socjalistycznej w Hiszpanii w 1977 r . Plik20 maja 1977, towarzyszy Gonzálezowi w spotkaniu z królem Juanem Carlosem w Pałacu Zarzuela.

Został przedstawicielem związku nauczycieli Uniwersytetu Complutense i jako taki uzyskał mandat poselski dla PSOE na 15 czerwca 1977. Plik23 lutego 1981, przebywa w Kortezach, kiedy budynek, siedziba niższej izby hiszpańskiego parlamentu, był kontrolowany przez 18 godzin przez uzbrojonych żołnierzy w ramach próby zamachu stanu.

Plik 28 października 1982PSOE odnosi historyczne zwycięstwo, zdobywając 202 z 350 miejsc w izbie niższej. 3 grudnia ministrem kultury został Javier Solana (wprowadził m.in. bezpłatne zwiedzanie muzeów publicznych), na tym stanowisku pozostał do 1988 roku, kiedy to został ministrem edukacji. Plik5 lipca 1985, pełni również funkcję Rzecznika Rządu na okres trzech lat.

W dniu został ministrem spraw zagranicznych22 lipca 1992dzień przed otwarciem Iberoamerykańskiej Konferencji Szefów Państw, w miejsce ciężko chorego Francisco Fernándeza Ordóñeza . 27 i28 listopada 1995podczas gdy Hiszpania przewodniczy Radzie Unii Europejskiej , Javier Solana zwołuje konferencję w Barcelonie . Umożliwiając zawarcie traktatu między dwudziestoma siedmioma obecnymi narodami, podkreśla to, co nazywa się „procesem doprowadzenia do kulturowej i gospodarczej jedności basenu Morza Śródziemnego” (przyszłe partnerstwo eurośródziemnomorskie ).

W ciągu tych trzech lat jako ministra wzrosła jego reputacja jako dyplomatycznego i dyskretnego polityka. Stając się ministrem spraw zagranicznych, był w stanie uniknąć skandali korupcyjnych i brudnej wojny przeciwko ETA (zwłaszcza „Grupos Antiterroristas de Liberación”), która tak naznaczyła ostatnie lata ery Gonzáleza. Pod koniec 1995 roku hiszpańska prasa mówiła o Solanie, jedynym ocalałym z pierwszego gabinetu Felipe Gonzáleza, jako możliwym kandydacie, który go zastąpi i poprowadzi PSOE do wyborów w marcu 1996 roku . Zamiast tego zwrócił się ku polityce międzynarodowej.

W trakcie swojej kadencji sekretarza generalnego NATO, ale także później, Solana nadal odgrywa aktywną rolę w PSOE i hiszpańskiej polityce. W czerwcu 1997 The XXXIV th Kongres PSOE, Solana opuścił Zarząd i dołączył do Komitetu Federalnego, będąc ponownie wybrany na drugim miejscu trzech później. Wspierając przemówienie Colina Powella ,5 lutego 2003na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ONZ, gdzie zapewnił, że Irak posiada broń masowego rażenia , Solana zaprzeczył stanowisku lidera swojej partii José Luisa Rodrígueza Zapatero , sprzeciwiając się poparciu PP i rządu José Maríi Aznara dla amerykańskiej interwencji w Iraku w 2003 roku . Uważa się, że Solana, wraz z Gonzálezem, reprezentuje starą gwardię partii. Plik15 lutego 2005, krytykuje plan Juana José Ibarretxe za jego stanowisko w sprawie niepodległości Kraju Basków , potwierdzając, że wezwanie do oddzielenia reprezentacji Kraju Basków w UE nie miało miejsca w konstytucji proponowanej unii.

Został mianowany odpowiedzialny za rozwój strategii bezpieczeństwa hiszpańskiej (SEA) przez hiszpańskiego rządu w sprawie23 grudnia 2009.

W 2018 roku Stany Zjednoczone odmówiły mu wjazdu na ich terytorium z powodu podróży do Iranu .

NATO

Plik 5 grudnia 1995Pan Solana staje NATO „s nowego sekretarza generalnego , zastępując Willy Claes , który został zmuszony do rezygnacji z powodu korupcji skandal .

Jego nominacja była źródłem kontrowersji, ponieważ w przeszłości był przeciwnikiem NATO. Napisał tekst zatytułowany 50 powodów, by powiedzieć nie NATO i został wymieniony przez Stany Zjednoczone jako osoba wywrotowa.

Plik 30 maja 1982, Hiszpania przystępuje do NATO. Kiedy PSOE doszło do władzy w tym samym roku, partia i Solana zmienili swoje stanowisko wobec NATO w atlantycyzm. Plik12 marca 1986, Hiszpania organizuje referendum w sprawie utrzymania tego kraju w NATO, a rząd i pan Solana skutecznie walczyli o tak. Skrytykowany za swoją przeszłość jako przeciwnika NATO, Solana odpowiedział, że cieszy się z bycia jego reprezentantem, ponieważ organizacja ta została teraz odcięta od zimnej wojny .

Solana natychmiast musiał prowadzić Operation Joint Endeavor , NATO 60.000 silny misji pokojowej NATO w Bałkanach , IFOR, które nastąpiły po ONZ misji na 20 grudnia . Doprowadziło to do porozumień z Dayton , po zbombardowaniu przez NATO wybranych celów w Bośni i Hercegowinie w sierpniu i wrześniu poprzedniego roku. Zrobił to poprzez wysłanie Allied Rapid Reaction Corps (ARRC). W grudniu 1996 roku ARRC została reaktywowana, zastępując IFOR siłami stabilizacyjnymi złożonymi z 32 000 żołnierzy (SFOR) w ramach operacji Joint Guard, a następnie (w czerwcu 1998 ) Joint Forge .

Pod kontrolą pana Solany, w odpowiedzi na nową erę postzimnowojenną, NATO zreorganizowało swoją strukturę polityczną i wojskową oraz zmieniło podstawowe strategie. Zdobył reputację genialnego i dyplomatycznego Sekretarza Generalnego, który potrafił negocjować między konkurującymi interesami obu państw członkowskich, a także rozmówcami NATO. WGrudzień 1995, Francja reintegruje strukturę wojskową NATO, a Hiszpania przyłącza się do niejListopad 1996. Plik27 maja 1997po 5 miesiącach długich i skomplikowanych negocjacji z ministrem spraw zagranicznych Rosji Jewgienijem Primakowem zawarto porozumienie: Akt Stanowiący NATO-Rosja podpisany w Paryżu . Porozumienie to zostało uznane za znaczące osiągnięcie dyplomatyczne, ponieważ formalnie podpisało zakończenie działań wojennych między Rosją a NATO. Tego samego dnia powołał Radę Partnerstwa Euroatlantyckiego, aby poprawić stosunki między europejskimi państwami członkowskimi NATO a państwami trzecimi. W lipcu w Madrycie zaproszono państwa byłego bloku sowieckiego, Czechy , Węgry i Polskę do rozpoczęcia negocjacji w sprawie członkostwa w NATO.12 marca 1999.

Wojna w Kosowie

Utrzymanie pokoju w byłej Jugosławii nadal było trudne i kontrowersyjne. IFOR i SFOR były szeroko krytykowane za ich niepowodzenia uchwycić przywódców Serbów Radovan Karadżić i Ratko Mladić .

Pod koniec 1998 r. Stosunki w serbskiej prowincji Kosowo między władzami serbskimi a podziemną albańską armią Kosowa ( Armia Wyzwolenia Kosowa (KLA)) pogorszyły się, czego kulminacją była masakra Račaka na15 stycznia 1999. NATO uznało wówczas, że rozwiązanie konfliktu można znaleźć jedynie poprzez wysłanie sił pokojowych do interwencji między walczącymi stronami.

Plik 30 stycznia 1999NATO ogłosiło gotowość do przeprowadzania nalotów na cele w Jugosławii, co było postrzegane jako zagrożenie dla obu stron konfliktu. Od 6 lutego Solana spotkał się z dwoma bohaterami podczas negocjacji Rambouillet , które zakończyły się niepowodzeniem.

24 marca NATO przeprowadziło ataki powietrzne na cele wojskowe i cywilne w Jugosławii bez zgody Rady Bezpieczeństwa ONZ z powodu sprzeciwu Rosji . Uzasadnił te ataki względami humanitarnymi i odpowiedzialnością NATO za utrzymanie pokoju w Europie i zapobieganie czystkom etnicznym, takim jak te, które miały miejsce podczas wojny w Bośni .

23 i 24 kwietnia , Rada Północnoatlantycka spotyka się w Waszyngtonie , gdzie szefowie państw podjąć decyzję o nowej koncepcji strategicznej , która zmienia i wzmacnia obronny charakter organizacji. Umożliwiło to interwencje humanitarne w większej liczbie sytuacji kryzysowych. Umożliwiło również NATO zapobieganie kryzysom i kontrolowanie ich.

10 czerwca siły serbskie wycofały się z Kosowa, a pan Solana wstrzymał ataki, oficjalnie kończąc wojnę w Kosowie. To samo dnia, Rozdzielczość 1244 na Radzie Bezpieczeństwa ONZ upoważniła NATO, aby aktywować ARRC z Kosovo Force (KFOR) i zajmują prowincję na 12 czerwca . Javier Solana opuszcza NATO 6 października i zostaje zastąpiony przez George'a Robertsona .

Uwagi i odniesienia

  1. Antoine Feron, „  Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa  ”, CRISP Weekly Mail , t.  2183-2184, n O  182013, s.  5-58 ( DOI  10.3917 / cris.2183.0005 , czytaj online , dostęp 26 grudnia 2018 ).
  2. (es) „  Javier Solana Madariaga  ” , w Ministerio de Asuntos Exteriores, Unión Europea y Cooperación ,1 st styczeń 2013(dostęp 26 grudnia 2018 ) .
  3. (es) Miguel González , „  Estados Unidos niega el Permito de entrada a Javier Solana  ” , El País ,24 czerwca 2018 r( czytaj online , sprawdzono 24 czerwca 2018 r. )
  4. (es) Andreu Missé, „  La red de Solana  ” , w El País ,21 maja 2007(dostęp 26 grudnia 2018 ) .
  5. Zima Amélie, „  Akt założycielski NATO-Rosja, negocjacje i wpływy na politykę rozszerzenia NATO do Europy Środkowej  ”, Revue d'études Comparative Est-Ouest , vol.  3, n O  44,2013, s.  9-34 ( DOI  10.4074 / S0338059913003033 , czytaj online , dostęp 26 grudnia 2018 ).

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne