Narodziny |
22 maja 1950 Lorient , Francja |
---|---|
Imię i nazwisko | Irena Le Pohon |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Dziennikarka , literatka , powieściopisarka |
Nagrody |
---|
|
Irène Frain , urodzona jako Irène Le Pohon ,22 maja 1950w Lorient ( Morbihan ), to kobieta z liter francuski , pisarz i dziennikarz . Jest członkiem założycielem Forum Kobiet na Rzecz Gospodarki i Społeczeństwa .
Urodzona w rodzinie wciąż bardzo bliskiej wiejskiemu środowisku i jego nędzy, Irène Frain po raz pierwszy wyróżniła się historyczną pracą na temat złotego wieku morskiej Bretanii, Kiedy Bretoni zaludnili morza (1979).
Po ukończeniu szkoły średniej w Dupuy-de-Lôme ( Lorient ), w 1972 roku uzyskała agregację klasycznych liter . Od 1972 do 1978 roku uczyła klasyki kolejno w liceach Lagny-sur-Marne , Champigny-sur-Marne i wreszcie Jacques Decour w Paryżu . Od 1975 do 1981 wykładała literaturę łacińską i łacińską na Uniwersytecie Sorbonne-Nouvelle w Paryżu.
Swoją pierwszą powieść wydaje René Madec , mała pianka Breton została Mogulem w Indiach . Ta epicka opowieść o Indiach XVIII -tego wieku, nabab ( 1982 ) to sukces Smash oraz następujące powieści oddany talent Irene Frain: ostre poczucie intrygi , pisanie czasami wyschnięcia czasem ekstrawagancki prezent do życia czytelnika w empatii ze swoich bohaterów, niektóre humor, bogata wyobraźnia.
Od powieści do powieści - Modern Style ( 1984 ), Desirs ( 1986 ), Secret de famille ( 1989 ), Histoire de Lou ( 1990 ), Devi ( 1992 ), L'Homme fatal ( 1995 ), Les Hommes, etc. ( 2003 ), W królestwie kobiet ( 2007 ), Les Naufragés de l'île Tromelin ( 2009 ) - zainteresowanie czytelników jego twórczością i oryginalnością jego osoby nigdy nie zostały zaprzeczone.
W twórczości Irène Frain są dwa głębokie nurty: pasja do zagadnień związanych z kondycją kobiet i afirmowana skłonność do Wschodu – często oba te nurty nakładają się na siebie. Jego książka, zakochany Beauvoir ( 2012 ), oparta na sondażu przeprowadzonym w Stanach Zjednoczonych i na Uniwersytecie Columbus w Ohio , rzuca światło na mało znaną część pasji „Bobra” dla amerykańskiego pisarza Nelsona Algrena . W ten sposób była w stanie wyreżyserować nieznane epizody w karierze Simone de Beauvoir i rzucić światło na dotychczas ignorowane cechy jej psychologii, retuszując w ten sposób często stronniczy, a nawet negatywny portret, jaki Beauvoir zrobił z jej amerykańskiego kochanka po ich rozstaniu. Podkreśla także rolę Algrena w genezie drugiej płci . Wspaniała podróżniczka, pisarka przypisuje swoje upodobanie do Azji swoim narodzinom w Lorient, dawnym porcie Compagnie des Indes , dawniej określanym jako L'Orient .
Kilka jego relacji z podróży ilustruje to upodobanie: Quai des Indes ( 1992 ) opowiadający o swoim śledztwie dotyczącym słynnej indyjskiej bandyty Phoolan Devi , La Vallée des hommes perdus ( 1995 ), we współpracy z rysownikiem André Juillardem , Pour que bloom , raz świat ( 2002 ) z Dziecyn Pema , siostra 14 -tego Dalajlamy , a po jego podróży do Chin i Tybetu w ślady słynnego amerykańskiego odkrywcy Joseph rock , królestwo kobiet ( 2006 ) oraz w poszukiwaniu królestwa ( 2007 ) ze zdjęciami François Frain.
Jej zamiłowanie do badań widać także w La Guirlande de Julie ( 1991 ) o narodzinach języka kwiatów i miłosnej uprzejmości we Francji, L'Inimitable ( 1998 ) historycznej biografii Kleopatry , Gandhiego, la liberté en marche ( 2007). ) czy La Forêt des 29 ( 2011 ) , która opowiada o podróży Jambojiego , założyciela społeczności Bishnois .
Wielbicielka Juliena Gracqa , Irène Frain poświęciła mu w 2001 r. krótki esej : Julien Gracq et la Bretagne .
Odnotowujemy również jego zainteresowanie sztuką życia: Szczęście z kochania się w kuchni i odwrotnie ( 2004 ) oraz od początku kariery silne zamiłowanie do baśni : Contes du Cheval bleu les dni wielkiego wiatru ( 1980 ), wydane ponownie i odnowione pod tytułem Statek smutnego człowieka i inne opowieści morskie ( 2010 ), Czekoladowa wróżka ( 1995 ), Król kotów ( 1996 ).
Irène Frain opowiedziała część swojego bretońskiego dzieciństwa w La Côte d'Amour ( 2001 ) ze zdjęciami Christiana Renaut oraz w La Maison de la source ( 2000 ). W A Unimportant Crime ( 2020 ) opowiada o morderstwie swojej starszej siostry Denise, która została zamordowana 8 września 2018 r. w jej podmiejskim pawilonie w Essonne .
W Lesie 29 ( 2011 ), ona wystawiona jako docufiction trasę Jamboji , założyciel XV th wieku gmina Bishnoi w Indiach . Relacjonuje również masakrę, która miała miejsce w 1730 roku w Khejarli, niedaleko Jodhpur . 363 mężczyzn, kobiet i dzieci oddało tam swoje życie, aby chronić drzewa w lesie należącym do wieśniaczki Bishnoi Amrita Devi.
Regularnie współpracuje z tygodnikiem Le 1 pod kierownictwem Érica Fottorino , który opublikował swoje artykuły w kilku zbiorach ( Il me faut de l'Aventure , Éditions de l'Aube, 2018 oraz Les nouvelles combats des femmes , Éditions de Dawn, 2018).
Jest członkiem komitetu honorowego Stowarzyszenia na Rzecz Prawa Godnej Śmierci .
Irène Frain regularnie uczestniczy w akcjach sprzyjających sprawie tybetańskiej. Jest ambasadorką Tybetańskiego Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom i La Voix de l'Enfant .
W 2018 roku została powołana na członka rady Narodowego Orderu Zasługi .