I-123 (okręt podwodny)
| I-123 | ||
 I-21 , siostra statek z I-23 , ostatni I-123 | ||
| Rodzaj | Łódź podwodna | |
|---|---|---|
| Klasa | I-121 | |
| Historia | ||
| Służył | Cesarska Marynarka Wojenna Japonii | |
| Sponsor | Japonia | |
| Budowniczy | Kawasaki Shipbuilding Corporation | |
| Stocznia | Kobe , Japonia | |
| Leżał kil | 12 czerwca 1925 | |
| Uruchomić | 19 marca 1927 | |
| Komisja | 28 kwietnia 1928 | |
| Status | Zatopiony 29 sierpnia 1942 roku | |
| Charakterystyka techniczna | ||
| Długość | 279,6 stóp (85,2 m) | |
| Mistrz | 24,8 stóp (7,6 m) | |
| Wersja robocza | 14,6 stóp (4,5 m) | |
| Przesunięcie | 1160 t (powierzchnia) 1796 t (nurkowanie) |
|
| Napęd | 2 x Rauschenbach Mk.1 4-suwowe silniki wysokoprężne 2 silniki odrzutowe śmigłowe
|
|
| Moc | 2400 KM (powierzchnia) 1100 KM (nurkowanie) |
|
| Prędkość |
14,9 węzłów (27,6 km / h) (powierzchnia) 6,5 węzłów (12 km / h) (nurkowanie) |
|
| Głębokość | 75 m | |
| Funkcje wojskowe | ||
| Uzbrojenie | 4 x torpeda rury 21 cali (533 mm) (dwie rury do układania min) 12 x torpedy typu 6 th lat 1 x 140 mm armaty typu 11 th roku 42 x morskich miny |
|
| Zakres działania |
10500 mil morskich (19400 km) przy 8 węzłach (15 km / h) na powierzchni 40 mil morskich (100 km) przy 4,5 węzłów (8 km / h) pod wodą 20 ton oleju napędowego |
|
| Lokalizacja | ||
| Informacje kontaktowe | 9 ° 21 ′ 00 ″ na południe, 160 ° 43 ′ 00 ″ na wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Ocean Spokojny
| ||
Japoński podwodny I-123 (-123イ) jest podwodny z Imperial marynarki japońskiej w klasy I-121 (伊百二十一型潜水艦I-Hyaku-Ni-ichi JU-gata sensuikan) lub typu Kiraisen (機 雷 潜 型 潜水 艦, Kiraisen-gata sensuikan) w służbie podczas II wojny światowej .
Podczas tego ostatniego konfliktu kierował operacjami wspierającymi japońską inwazję na Filipiny , bitwę o Midway , kampanię na Guadalcanal i bitwę na wschodnich Wyspach Salomona . Został zatopiony w 1942 roku.
Po zmianie numeracji I-123 w 1938 roku, numer I-23 został przydzielony do późniejszego okrętu podwodnego, który służył również podczas II wojny światowej.
Projekt
Cztery okręty podwodne klasy I-121 - I-21 , I-22 , I-23 i I-24 , przemianowane odpowiednio na I-121 , I-122 , `` I-123 '' i I-124 1 czerwca 1938 r. - były tylko stawiacz min podwodnych w japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. Ich konstrukcja została oparta na tym Of The Imperial German Navy U-125 stawiacz min łodzi podwodnej , typu UE II podwodny , który był największym z siedmiu niemieckich okrętów podwodnych przeniesionych do Cesarstwa Japonii w tej wojennej odszkodowania po I wojnie światowej i który służył w Cesarska Marynarka Wojenna Japonii pod nazwą O-6 od 1920 do 1921 roku. Podobnie jak UB-125 , okręty podwodne typu Kiraisen były wyposażone w dwa silniki wysokoprężne o łącznej mocy 2400 koni mechanicznych (1790 kW), mogły przenosić 42 miny i miał cztery wyrzutnie torpedowe i jedno działo pokładowe kal. 140 mm na japońskich okrętach podwodnych, w przeciwieństwie do działa 150 mm na UB-125. W porównaniu z niemieckimi okrętami podwodnymi były wyższe - o 3 m wyższe i przenosiły o 220 ton więcej na powierzchni i 300 ton więcej pod wodą - i miały większy zasięg na powierzchni - 970 mil morskich (1800 km) dalej z prędkością 8 węzłów (15 km / h) i zanurzony - 5 mil morskich (9,3 km) dalej z prędkością 4,5 węzła (8,3 km / h). Były o 0,2 węzła (0,37 km / h) wolniejsze niż UB-125 , zarówno na powierzchni, jak i zanurzone, przenosiły o dwie mniej torped i mogły nurkować tylko na 61 m (200 stóp), w porównaniu do 76 m (250 stóp) dla UB-125 .
Budowa i uruchomienie
Zamówiony jako okręt podwodny nr 50 , I-123 został zbudowany przez stocznię Kawasaki w Kobe w Japonii i zacumowany 12 czerwca 1925 r. Jako okręt podwodny I-23 . Został zwodowany 19 marca 1927 roku, ukończony i oddany do użytku 28 kwietnia 1928 roku.28 kwietnia 1928.
Historia usługi
Rozpoczęcie usługi
Po uruchomieniu I-23 został przydzielony do Okręgu Marynarki Wojennej Yokosuka . W dniu 25 maja 1935 roku, po jego siostrzanym statku The I-24 , trwałe uszkodzenie jego głównych stateczników natomiast I-23 i I-24 były przeprowadzanie testów głębokie nurkowania, I -23 został wycofany z eksploatacji w dniu 25 listopada 1935, aby można było wzmocnić jego główne balasty. W 1936 roku planowana głębokość nurkowania czterech okrętów podwodnych w swojej klasie została ograniczona do 55 m.
Druga wojna chińsko-japońska
7 lipca 1937 r. Był pierwszym dniem incydentu na moście Marco Polo , który zapoczątkował drugą wojnę chińsko-japońską . We wrześniu 1937 roku 9 th podział łodzi podwodnych , składa się z I-23 i jego siostrzanym statkiem I-24 , które będą rozliczone na bazie w Tsingtao w Chinach i zaczął działać w wodach północnych Chinach jako część japońskiego blokady Chiny. W grudniu 1937 roku światło krążownik Kuma przybył Tsingtao służyć jako Flagship o 3 e szwadron podwodnych , które obejmowały 13 th dział okrętów podwodnych (składającego się z I-21 i I-22 ) i 9 TH podwodnych podziału ( I- 23 i I-24 ).
W dniu 1 czerwca 1938 roku I-23 zmieniono I-123 , uwalniając w ten sposób swój stary numer na nowy okręt podwodny I-23 , którego stępka została położona, że rok. W celu zmniejszenia napięć międzynarodowych związanych z konfliktem w Chinach Japonia wycofała swoje okręty podwodne z wód chińskich w grudniu 1938 r., A I-123 wrócił do Japonii.
1939–1941
W połowie 1940, I-123 i jego trzy siostrzane statki - który, podobnie jak to, że przenumerowano w dniu 1 czerwca 1938 roku, z I-21 staje I-121 , I-22 staje I- 122 i I-24 staje I -124 - zostały przekształcone w okręty podwodne zaopatrzeniowe. Zachowując zdolność do kładzenia min i torped, zostały one zmodyfikowane tak, aby każdy z nich mógł przewozić 15 ton benzyny lotniczej, za pomocą której można zatankować wodnosamoloty , dzięki czemu wodnosamoloty mogą rozszerzyć swój zasięg działania podczas misji zwiadowczych i bombardujących, udając się do spotkać okręty podwodne w portach i lagunach, aby zdobyć więcej paliwa.
W dniu 1 maja 1941 r I-123 była oparta na Kure i jego podziału, 9 th dział okrętów podwodnych , podporządkowano 6 th eskadrę podwodnych , która z kolei na podstawie 6 th Fleet . Stał się wizytówką 9 th podziału okrętów podwodnych 2 sierpnia 1941. W listopadzie 1941 roku, kiedy Imperial Japanese Navy zaczęła wdrażać w oczekiwaniu rychłego konfliktu na Pacyfiku, 3 th eskadra okrętów podwodnych był częścią 3 -go Fleet , aw tym miesiącu I-123 przeszedł przez Japonię do Samah na wyspie Hainan w Chinach.
Druga wojna światowa
Pierwszy patrol wojenny1 grudnia 1941 r. I-123 opuścił Samah z I-124, aby rozpocząć swój pierwszy patrol wojenny. Przyłączone do filipińskich sił przechwytujących, obie łodzie podwodne udały się na Filipiny, aby wesprzeć zbliżającą się japońską inwazję. Na morzu, w dniu 2 grudnia 1941 roku, I-123 otrzymał od Połączonej Floty komunikat „Climb Mount Niitaka 1208” (po japońsku: Niitakayama nobore 1208), wskazujący, że wojna z aliantami rozpocznie się 8 grudnia 1941 roku o porze dnia. , Japonia (7 grudnia 1941 r. Po drugiej stronie międzynarodowej linii daty na Hawajach, gdzie wojna miała się rozpocząć wraz z japońskim atakiem na Pearl Harbor ).
6 grudnia 1941 r. O godzinie 4:20 I-123 doznał awarii pierwszego planu, co uniemożliwiło mu nurkowanie przez resztę patrolu. Mimo to 7 grudnia 1941 roku w cieśninie Balabac umieścił czterdzieści min typu 88 Mark 1 , a następnie skierował się do zatoki Cam Ranh we francuskich Indochinach okupowanych przez Japończyków w celu naprawy. 8 grudnia 1941 roku okręt podwodny był nadal w drodze, gdy w Azji Wschodniej wybuchła II wojna światowa , ale przybył bezpiecznie do zatoki Cam Ranh 9 grudnia 1941 roku, przeprowadzając swój pierwszy patrol wojenny.
Jest możliwe, że pole minowe z I-123 wylądował w Balabac Strait zatonął okręt podwodny USS Flier (SS-250) z US Navy (US Navy) 13 sierpnia 1944 r.
Patrol drugiej wojnyPo ponownym uruchomieniu pierwszego planu I-123 opuścił zatokę Cam Ranh 15 grudnia 1941 r., Aby rozpocząć drugi patrol wojenny, kierujący się na Morze Jawajskie . 18 grudnia 1941 r. O godzinie 20:53 bezskutecznie zaatakował transport aliancki na Morzu Celebes . 22 grudnia 1941 roku doniósł, że widział dwa lotniskowce na Morzu Jawajskim. Ponownie przydzielony z I-121 , I-122 i I-124 do grupy okrętów podwodnych "A" 26 grudnia 1941 r., I-123 zakończył patrol 31 grudnia 1941 r. Po przybyciu do nowo zdobytego Davao na wyspie Mindanao w Filipiny, gdzie spotkał się z I-121 , I-124 i okrętem podwodnym Chōgei .
Patrol Trzeciej WojnyI-123 w lewo Davao 10 stycznia 1942, aby rozpocząć swój trzeci patrol wojenny, na obszarze Zatoki Beagle i Gulf Van Diemen , u północnych wybrzeży Australii . Przybył do zachodniego wejścia do Cieśniny Clarence , niedaleko Terytorium Północnego Australii, 18 stycznia 1942 r. Był w Zatoce Beagle, 40 mil morskich (74 km) na zachód od Darwin w Australii, rano 20 stycznia 1942 r., Kiedy zobaczył tankowiec USS Trinity (AO-13) marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych zmierzający do Darwin, eskortowany przez niszczyciele USS Alden (DD-211) i USS Edsall (DD -219) . Błędnie identyfikując Trinity jako transportowiec, I-123 wystrzelił cztery torpedy Typu 89 w kierunku Trinity w położeniu geograficznym 12 ° 05 ′ 30 ″ S, 130 ° 05 ′ 36 ″ E po 5:20 rano. Człowiek nasłuchujący na pokładzie I-123 doniósł, że słyszał torpedę uderzającą w Trinity , ale w rzeczywistości wszystkie cztery torpedy zostały przeoczone, chociaż Trinity zobaczył trzy i zgłosił atak. Alden wziął krótki atak przez bomb głębinowych na 5:41 przed utratą dźwięku dotykowego na I-123 , który jest nietknięty. Tego wieczoru, po godzinie 20:46, I-123 złożył 30 min w cieśninie Dundas w pobliżu Cape Don na półwyspie Cobourg na Terytorium Północnym . Następnie wrócił do Davao, gdzie zakończył swój patrol przybyciem 3 lutego 1942 roku.
Patrol Czwartej WojnyPo uzupełnieniu zapasów i naprawach przez Chōgei , I-123 wypłynął z Davao 19 lutego 1942 roku, aby rozpocząć swój czwarty patrol wojenny, którego zadaniem było stawianie min w Cieśninie Torres między Nową Gwineą a Australią. Przybył tam 25 lutego 1942 r., Zastępując I-122 , który opuścił ten obszar, aby dołączyć do Chōgei w celu zaopatrzenia w Staring Bay na wybrzeżu Celebes . Tej nocy I-123 położył 40 min 80 mil morskich (150 km) na zachód od wyspy Booby . Jego patrol wyruszył bez incydentów i zakończył się przybyciem do Staring Bay, gdzie zrobił sobie przerwę w dniach 9-14 marca 1942 r., Zanim udał się do Yokosuki . Przybył do Yokosuki 25 marca 1942 roku, rozpoczął remont i naprawy.
Operacja MidwayPo remoncie I-123 opuścił Yokosukę i udał się na Kwajalein 7 maja 1942 r., Aby wziąć udział w operacji Mi , planowanej japońskiej inwazji na atol Midway . Zatrzymał się na Kwajalein od 17 do 19 maja 1942 r., A następnie wznowił drogę, aby wesprzeć wstępną fazę operacji Midway, operacji K-2 , która polegała na wykorzystaniu I-121 i I-123 do uzupełnienia zaopatrzenia. Dwa wodnosamoloty Kawanishi H8K (alianckie nazwa kodowa "Emily") na mieliźnie francuskiej fregaty , na północno-zachodnich Hawajach, tak aby oba samoloty mogły wykonać lot rozpoznawczy nad Pearl Harbor , podczas gdy I-122 patrolował na południe od Pearl Harbor, aby ratować załogi samolotów, gdyby były zestrzelony i okręt podwodny I-171 operował na wschód od mielizny francuskiej fregaty, aby zapewnić radiolatarnię dla samolotów. Wodnosamolotów był przyjazd na mieliźnie francuska fregata w dniu 30 maja 1942 roku i latać na Pearl Harbor w dniu 31 maja, ale kiedy I-123 przybył na mieliźnie francuska fregata w dniu 29 maja 1942 roku, znalazł wodnosamolotów transportu z US Navy USS Ballard (DSA-10) i USS Thornton (AVD-11) obsługują już wodnosamoloty. Po wynurzeniu się tej nocy przez radio przekazał wiadomość o obserwacji, a lot rozpoznawczy został przełożony o jeden dzień. Kiedy 31 maja I-123 ponownie zaobserwował mieliznę francuskiej fregaty, znalazł tam wciąż tam amerykańskie okręty i zauważył, że w lagunie wylądowały wodnosamoloty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. baza. Japończycy zdecydowali się całkowicie odwołać loty zwiadowcze.
Po odwołaniu misji wsparcia dla hydroplanów I-121 , I-122 i I-123 zajęły pozycje patrolowe 4 czerwca 1942 r. W celu wsparcia planowanej inwazji na Midway. Battle of Midway rozpoczął tego dnia, a zakończył w dniu 7 czerwca 1942 roku o decydującej japońskiej klęski. Japończycy odwołali inwazję na Midway. I-123 zakończył patrol jego przybyciu na Kwajalein w towarzystwie I-121 i I-122 w dniu 25 czerwca 1942. Następnie powrócił do Japonii, gdzie dotarł w Yokosuka.
Piąty Patrol WojennyPodczas pobytu I-123 w Yokosuka The 13 th Division podwodny ponownie podporządkowany 7 th eskadrę okrętów podwodnych Spośród 8 th Fleet 14 lipca 1942. W dniu 26 lipca 1942 roku wyjechał do podjęcia Yokosuka swoje nowe obowiązki i przybył w Truk 2 sierpnia 1942 r.
Podczas gdy I-123 był w Truk, kampania Guadalcanal rozpoczęła się 7 sierpnia 1942 r. Od lądowania amerykańskich desantu na Guadalcanal , Tulagi , Florydzie , Gavutu i Tanambogo na południowo-wschodnich Wyspach Salomona . Tego dnia opuścił Truk, aby rozpocząć swój piąty patrol wojenny, z rozkazem operacji u wybrzeży Niezastąpionej Cieśniny na Wyspach Salomona. Ale po wyjściu na morze rozkazano mu skierować się w celu rozpoznania dróg Lungga u północnego wybrzeża Guadalcanal . 11 sierpnia 1942 roku przybył z Lungga Point na północnym wybrzeżu Guadalcanal. Wypłynął po godzinie 11:00 12 sierpnia 1942 roku, 640 metrów od Lungga Point i zbombardował pozycje Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych na Guadalcanal, wystrzeliwując 14 pocisków z działa pokładowego . Później tego samego dnia rozkazano mu skontaktować się z wojskami Cesarskiej Armii Japońskiej w Taivu Point , dalej na wschód wzdłuż północnego wybrzeża Guadalcanal. Próbował się z nimi skontaktować 16 sierpnia 1942 r., Ale nie mógł znaleźć żołnierzy.
24 sierpnia 1942 r., Gdy rozpoczęła się dwudniowa bitwa o wschodnie Salomony , I-123 otrzymał rozkaz skontaktowania się z jednostką straży przybrzeżnej Cesarskiej Armii Japońskiej na wybrzeżu Florydy.
UtrataW nowym obszarze patrolowym I-123 został zmuszony do nurkowania przez aliancki wodnosamolot 29 sierpnia 1942 roku o godzinie 1:25. Zgłosił to spotkanie w wiadomości, którą nadał o 3:12. Japończycy nigdy więcej o nim nie słyszeli.
Na 8:05 The minusy niszczyciel USS Gamble (DM-15) , który przeniósł się do Guadalcanal pod Task Force 62.2.4 (jednostki operacyjnej 62.2.4) z US Navy, zobaczył wieżę kontroli na I -123 natomiast zanurzony 60 mil morskich (110 km) na wschód od wyspy Savo . Używając magnetycznego detektora anomalii do śledzenia śladu I-123 , Gamble przeprowadził kilka ataków z użyciem ładunków głębinowych między 8:44 a 11:47 rano. Po ostatnim ataku Gamble przeszedł przez dużą plamę ropy, a jego załoga zauważyła duży pęcherzyk powietrza, który roztrzaskał powierzchnię. Następnie Gamble wydobył z wody połamane deski pokładowe. To oznaczało koniec I-123 , zatopiony w pozycji geograficznej 9 ° 21 'S, 160 ° 43 „E .
Japoński okręt podwodny Ro-34 , który patrolował na zachód od I-123 , powiedział, że słyszał szereg eksplozji pochodzących z lokalizacji I-123 w czasie ataku Gamble .
1 września 1942 roku Cesarska Marynarka Wojenna Japonii oficjalnie ogłosiła utratę podejrzanego I-123 , a 71 członków załogi nie było na Guadalcanal.
5 października 1942 roku I-123 został skreślony z listy Marynarki Wojennej.
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Japanese submarine I-123 ” ( zobacz listę autorów ) .
- Bob Hackett i Sander Kingsepp , „ IJN Submarine I-121: tabelarycznych Zapis Ruchu ” , na combinedfleet.com ,2018(dostęp 4 sierpnia 2020 )
- Bob Hackett i Sander Kingsepp , „ IJN Submarine I-122: tabelarycznych Zapis Ruchu ” , na combinedfleet.com ,2015(dostęp 5 sierpnia 2020 )
- Bob Hackett i Szlifierka Kingsepp , " IJN podwodna i-123: Tabelaryczne Zapis ruchu " na combinedfleet.com ,2015(dostęp 6 sierpnia 2020 )
- Bob Hackett i Sander Kingsepp , " IJN podwodna I-124: tabelarycznych Rekord Przepływu " na combinedfleet.com ,2017(dostęp 9 sierpnia 2020 )
- Boyd i Yoshida, s. 18.
- Boyd i Yoshida, s. 54.
- Bob Hackett i Sander Kingsepp , „ IJN Submarine I-171: tabelarycznych Zapis Ruchu ” , na combinedfleet.com ,2014(dostęp 2 sierpnia 2020 )
- " W połowie: Podejście " , pacificeagles.com,26 listopada 2017 r(dostęp 8 listopada 2020 )
Bibliografia
- (w) Boyd, Carl i Akihiko Yoshida. Japońskie okręty podwodne i II wojna światowa . Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1995. ( ISBN 1-55750-015-0 ) .