Hugues Quester
Hugues Quester
Hugues Questerbert, znany jako Hugues Quester , to francuski aktor urodzony w dniu5 sierpnia 1948w Échemiré w Maine-et-Loire .
Biografia
W wieku 17 lat reklama skierowała go na kurs dramatu prowadzony przez Guya Kayata 1966. W 1969 Roger Blin, który zauważył go na tym kursie] powiedział mu, że młody Patrice Chéreau próbuje dokończyć obsadę Ryszarda II przez Williama Szekspira . Na festiwalu w Awinionie. W 1970 grał Edwarda Bonda porannym obok Maria Casares, w 1972 roku został Gérard Depardieu jest partnerem w ocalonych przez Edwarda Bonda , pod kierunkiem Claude Régy . W kinie zadebiutował w Yannick Bellon w pierwszym filmie , Ktoś Kogoś , dla których Denise Bellon wziął strzałów pędów i portrety niego. Patrice Chéreau zatrudnia go do roli w swoim pierwszym filmie
„Ciało orchidei” obok Charlotte Rampling, Serge Gainsbourg oferuje jej jedną z głównych ról w filmie „Je t'aime moi non plus”. Ale to teatr go ożywia, z Patrice Chéreau, który gra w mitycznym spektaklu "La dyskusja" Marivaux. i otrzymuje główną nagrodę im. Gérarda Philipe od miasta Paryża za interpretację "Trépleva" Tchékhova m/s Luciana Pintilié w 1975 r. W 2003 r. tytuł czasopisma "Le Monde". Hugues Quester w nieskończoności gry.
Hugues Quester w gazecie Liberation : „Bardzo kocham swoją pracę. Moja relacja z nim jest wieczną iluzją. Wiszę za paznokcie na ścianie. Czuję, że istnieje objawienie, tajny kod, którego połączenia będę szukał przez całe życie. "
Ponadto, reżyser i były administrator Comédie Française - , Jacques Lassalle , oświadczył: „Hugues Quester, jeden z najpiękniejszych pól aktora teatru francuskiego. "
Teatr
-
1968 : Co zrobisz w listopadzie? przez René Ehni , skierowanego przez Aldo Trionfo , Théâtre de Lutèce
-
1970 : Richard II przez Williama Szekspira w reżyserii Patrice Chéreau , Théâtre du Gymnase , Théâtre National de l'Odeon
-
1970 : Wcześnie rano przez Edwarda Bonda w reżyserii Georges Wilson , Festival d'Avignon , TNP teatrze Chaillot
-
1972 : Uratowany przez Edwarda Bonda , reżyseria Claude Régy , TNP
-
1973 : Toller przez Tankreda Dorst , kierowane przez Patrice Chéreau , TNP Villeurbanne
-
1973 : Toller przez Tankreda Dorst , kierowane przez Patrice Chéreau , TNP
-
1973 : La Dispute de Marivaux , reżyseria Patrice Chéreau , Théâtre de la Gaîté-Lyrique Festiwal Jesienny w Paryżu
-
1974 : Toller przez Tankreda Dorst reżyserii Patrice Chéreau , Théâtre National de l'Odeon
-
1975 : La Mouette przez Antona Tchekhov reżyserii Lucian Pintilie , Théâtre de la Ville
-
1976 : Lulu przez Frank Wedekind w reżyserii Claude Regy , Athénée teatrze
-
1976 : Gilles de Rais przez Roger Planchon reżyserii autora, TNP Villeurbanne
-
1977 : Gilles de Rais przez Roger Planchon reżyserii autora, Théâtre de Chaillot krajowego
-
1977 : A Sen nocy letniej według Williama Shakespeare'a w reżyserii Pétrika Ionesco , Théâtre des Amandiers
-
1977 : Gilles de Ra przez Roger Planchon , kierowane przez Roger Planchon , TNP
-
1978 : The Two-Headed Eagle przez Jeana Cocteau w reżyserii Jean-Pierre Dusséaux , Athénée teatrze
-
1979 : Graal Théâtre przez Florence Delay i Jacques Roubaud reżyserii Marcela Maréchal , Theatre de la Criée
-
1979 : Danton i Robespierre przez Alain Decaux , stellio Lorenzi i Georges Soria , reżyseria Robert Hossein , Palais des Congres de Paris
-
1980 : The Tale winter of William Shakespeare , reżyseria Jorge Lavelli , Festiwal w Awinionie , Teatr Miejski
-
1981 : historie z wiedeńskim Lasu przez dn von Horváth , skierowanego przez Gabriel Garran , Théâtre de La commune
-
1981 : La księżna d'Amalfi przez Johna Webstera w reżyserii Adriana Noble , teatralnej Silvia-Monfort
-
1984 : L'Illusion comique de Corneille , reżyseria Giorgio Strehler , teatr Odéon
-
1988 : Wolność lub Śmierć po Danton i Robespierre przez Alain Decaux , stellio Lorenzi i Georges Soria , reżyseria Robert Hossein , Palais des Congres de Paris
-
1991 : Le Pilier przez Yachar Kemal , kierowany przez Mehmeta Ulusoy , Teatr National de la Colline , Teatr Jean Vilar- Louvain-la-Neuve
-
1992 : John and Mary przez Pascala Ramberta , reżyseria Pascal Rambert , teatr Nanterre-Amandiers
-
1992 : kvetch przez Steven Berkoff reżyserii Jorge Lavellim , Théâtre National de la Colline
-
1993 : W chowanego ze śmiercią Michaiła Wołochowa , reżyseria Bernard Sobel , Teatr Gennevilliers
-
1993 : kvetch przez Steven Berkoff reżyserii Jorge Lavellim , Festival d'Avignon
-
1994 : L'Ile des Esclaves przez Marivaux , w reżyserii Jean-Luc Lagarce , Théâtre de l'Athénée
-
1994 : Andromaque d' Eurypides , reżyseria Jacques Lassalle , Festival d'Avignon
-
1996 : L'Homme difficile przez Hugo von Hofmannsthal , w reżyserii Jacquesa Lassalle'a , Théâtre Vidy-Lausanne , Théâtre National de la Colline
-
1996 : L'Homme difficile przez Hugo von Hofmannsthal , w reżyserii Jacquesa Lassalle'a , Théâtre National de la Colline
-
1998 : Na tak lub nie , Nathalie Sarraute , reżyseria Jacques Lassalle , Théâtre national de la Colline
-
2000 : Przez tak lub NO przez Nathalie Sarraute reżyserii Jacquesa Lassalle'a , Théâtre de l'Atelier
-
2001 : Stella de Goethe , reżyseria Bruno Bayen , MC93 Bobigny , Théâtre national de Strasbourg
-
2002 : Odwiedziny autorstwa Jon Fosse w reżyserii Marie-Louise Bischofberger , Festival d'Avignon
-
2001 : Sześć postaci w poszukiwaniu autora przez Luigi Pirandello , reżyseria Emmanuel Demarcy-Mota , Comédie de Reims , koncertował w 2002 , 2003 : Théâtre du Nord , Théâtre des Bouffes du Nord , Théâtre de la Ville
-
2004 : La Danse de mort przez Augusta Strindberga w reżyserii Jacquesa Lassalle'a , Théâtre de l'Athénée-Louis-Jouvet
-
2004 , 2006 : Rhinoceros przez Eugène Ionesco w reżyserii Emmanuela Demarcy-Mota , Théâtre de la Ville
-
2007 : Mężczyzna wlać homme przez Bertolta Brecht , skierowanego przez Emmanuel Demarcy-Mota , Théâtre de la Ville , Comédie de Reims
-
2008 : Homme Pour Homme przez Bertolta Brechta w reżyserii Emmanuela Demarcy-Mota , Comédie de Reims , zwiedzanie
-
2009 , 2010 : Casimir i Caroline d' Ödön von Horváth , reżyseria Emmanuel Demarcy-Mota , Théâtre de la Ville
-
2011 , 2012 , 2013 : Victor lub Dzieci u władzy przez Roger Vitrac , kierowany przez Emmanuela Demarcy-Mota , Théâtre de la Ville następnie Barcelona i Seulu
-
2011 , 2012 , 2013 , 2014 : Rhinoceros przez Eugène Ionesco w reżyserii Emmanuela Demarcy-Mota , wycieczka międzynarodowa
-
2014 , 2015 : Sześć postaci w poszukiwaniu autora z Pirandello , reżyseria Emmanuel Demarcy-Mota , pokrywa w Théâtre de la Ville i trasy międzynarodowej (Ann Arbor, Berkeley, Nowym Jorku, Villeurbanne, Paryż)
-
2017 : L'État de oblężenie przez Alberta Camusa w reżyserii Emmanuela Demarcy-Mota , Théâtre de la Ville - Espace Pierre Cardin. (Wycieczka po Francji i USA)
Filmografia
Kino
. 1969: Mister Freedom Williama Kleina: figuracja
Krótki film
Telewizja 34 Filmy telewizyjne W tym.
Nagrody i nominacje
Opinie
-
„Sześć postaci w poszukiwaniu autora, gdzie odkryliśmy tego tyrańskiego i wzruszającego ojca, strasznego i szyderczego, władczego i nędznego, potem Nosorożca z Ionesco, gdzie prawie stał się tym zwierzęciem, bez przebrania i protezy, Człowiek dla człowieka, gdzie udało mu się skomponować w swoim Galy Gay wszystkie sprzeczne tendencje tej postaci, której Brecht stawia tak wiele żądań iw której też chyba tak wiele z siebie wkłada. A także Melquiot… Nie mówiąc już o lekturach, które przygotowuje z taką cierpliwością i wytrwałością. Że robi je, powiedziałbym, nie jako aktor, a raczej jako poeta, dzięki dość wyjątkowemu oddechowi jego głosu, którego uporczywa czułość zdaje się skrywać dzikie tajemnice. W zasadzie, jeśli kamień węgielny symbolizuje całą konstrukcję, to chciałbym powiedzieć, że Hugues Quester jest nie tylko świetnym aktorem, ale także, w dosłownym tego słowa znaczeniu, człowiekiem teatru. Emmanuel Demarcy-Mota ”
-
„Na scenie i na ekranie aktor prześlizguje się od jednej osoby do drugiej, przyjmując największe role. Są aktorzy, którzy opuściwszy scenę, zapominają o swoim blasku, by równie po ludzku wyjść na spotkanie publiczności. Jednym z nich jest Hugues Quester. Z wdziękiem poddaje się grze i opowiada o swojej niezwykłej podróży. Miał siedemnaście lat, kiedy Roger Blin zauważył go na bezpłatnej lekcji teatru prowadzonej przez Guya Kayata w Malakoff. „W tym czasie mieszkałem w Hôtel du Départ w Clamart. Wstałem o 5 rano 30, aby dostać się do akt Porte de Versailles, gdzie naprawiałem styczniki metra. Każdego wieczoru wracałem na zajęcia teatralne i późno w nocy, przez całą drogę, głośno powtarzałem swoje role ”. Chéreau, z którym spędził „kilka ekstrawaganckich lat”, przed jego decydującym spotkaniem z Marią Casarés. Następnie wir przyspiesza. biega pod kierunkiem wielkich nazwisk w kinie, Gainsbourg, Rohmer, żeby wymienić tylko kilka, współpracuje z Régy, Lassalle, Pintillié. Od reżysera zawsze miałam nadzieję, że pielęgnuje moją zdolność do zdziwienia, że otwiera przede mną wyimaginowane przestrzenie. Spotkania te sprawiły, że zasmakowałem w teatrze tak wymagającym, jak i popularnym, a jego powołanie było weryfikowane z roli na rolę. Talent szybko potwierdzony prestiżowymi nagrodami, od Gérard Philipe Prize, na początku jej powstania, po Grand Prix de la Critique w 2002 roku. Laure Gravier dla magazynu France Culture ”
Linki zewnętrzne
Uwagi i referencje
-
https://www.lesarchivesduspectacle.net/?IDX_Personne=4775
-
„ Według kategorii> Komedia dramatyczna> GDZIE KTOŚ – Yannick Bellon – Doriane Films ” , na stronie www.dorianefilms.com (dostęp 4 grudnia 2020 r. )