Hoplostethus atlanticus
Hoplostethus atlanticus Rysunek Hoplostethus atlanticus .Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Actinopterygii |
Zamówienie | Beryciformes |
Rodzina | Trachichthyidae |
Uprzejmy | Hoplostethus |
VU : podatny na ataki
Pomarańczowy atlantycki , atlantycki czerwony lub ryby zegarek ( pomarańczowy atlantycki ) jest gatunkiem z ryb z rodziny z Trachichthyidae . Gardłosz atlantycki żyje we wszystkich oceanach na głębokości od 900 do 1800 m . Ma potencjalną długowieczność co najmniej 149 lat, a dojrzałość płciową osiąga dopiero od 20 do 30 lat. Przy maksymalnej długości 75 cm przy 7 kg , jest największym w swojej rodzinie.
Sprzedawany pod imieniem cesarza , jest przedmiotem ważnej eksploatacji handlowej, ale z powodu słabej rekrutacji jego populacja ma tendencję do zmniejszania się. Wiele zasobów, zwłaszcza tych w Nowej Zelandii i Australii, które były eksploatowane w latach siedemdziesiątych, już się wyczerpało; nowo odkryte zasoby zastępcze szybko się wyczerpują.
Gardłosz atlantycki jest czerwony, gdy żyje, ale po śmierci stopniowo zmienia kolor na pomarańczowy. Jest to największy gatunek z rodziny Trachichthyidae , o maksymalnej długości 75 cm i maksymalnej wadze 7 kg . Średnia wielkość połowów handlowych wynosi od 35 do 45 cm długości.
Jego zaokrąglona głowa jest podziurawiona śluzówkami, co jest typowe dla Trachichthyidae. Pojedyncza płetwa grzbietowa składa się z czterech do sześciu kolców i 15 do 19 miękkich promieni; anal fin ma trzy kolce i 10-12 miękkich promieni. Łuski brzuszne od 19 do 25 (łuski zmodyfikowane) tworzą środkowy grzebień kostny między płetwami miednicznymi a odbytem . Każda płetwa piersiowa ma 15-18 miękkich promieni; płetwy brzuszne są piersiowe i mają kręgosłup i sześć miękkich promieni; płetwa ogonowa jest rozwidlony. Wnętrze jamy ustnej i jama skrzelowa są niebieskawo-czarne, same usta są duże i mocno skośne. Łuski są guzowate i przylegające.
Gardłosz atlantycki jest generalnie nieaktywny i denny , tworząc duże ławice o średniej gęstości 2,5 ryby na metr kwadratowy, obecnie zmniejszonej do około 1 na metr kwadratowy z powodu przełowienia . Agregaty te tworzą się w strukturach geologicznych i wokół nich, takich jak kaniony podmorskie i góry podmorskie , gdzie prądy dostarczają obfitych ilości zdobyczy. Niekoniecznie musi się rozmnażać lub karmić, aby się połączyły: te agregaty zapewniają ochronę w okresach bezczynności. Rzeczywiście, cykl biologiczny gardłosza atlantyckiego przechodzi przez wyraźne fazy metaboliczne, aktywności poświęconej pożywieniu, braku aktywności i odpoczynku, podczas których tracą prawie całą pigmentację i są wrażliwe. W zależności od fazy, banki poszukują obszarów o najkorzystniejszych warunkach hydrologicznych dla tych zbiorowisk. Do drapieżników gardłosza atlantyckiego należą rekiny , ubite węgorze , morszczuk i escolar .
Gdy jest aktywny, to kanały głównie zooplanktonu , takiego jak lasonogi (IN) i euphausiids , ryby mesopelagic i benthopelagic, o obunogami małych głowonogach , z skorupiaków i innych. Dzienne spożycie pokarmu oszacowano na 0,91% masy ciała u nieletnich i 1,15% masy ciała u dorosłych. Uważa się, że fazy metaboliczne gardłosza atlantyckiego są związane z sezonowymi zmianami liczebności ofiar. Faza nieaktywna oszczędza energię w okresach ubogich.
Gardłosz atlantycki jest oceanodromem : co roku migruje kilkaset kilometrów między miejscem składania jaj a żerowiskami, ale nie ma bezpośrednich dowodów na te migracje. Pośrednich dowodów dostarcza odsetek samic rozmnażających się w szkole. Tworzy duże skupiska w okresie tarła (czasem oddzielonym ze względu na płeć), podczas którego ryby uwalniają kuliste jaja ( o średnicy 2,25 mm ), w oleistej pomarańczowo-czerwonej substancji, a plemniki bezpośrednio do wody. Zapłodnione jaja (a później larwy) są planktoniczne , sięgające około 200 metrów głębokości; następnie narybek schodzi do głębszej wody w miarę starzenia się. Gardłosz atlantycki jest również synchroniczny , wydalanie plemników i jaj następuje jednocześnie. Czas między zapłodnieniem a wylęgiem szacuje się na 10–20 dni; płodność jest niska, a każda kobiet wytwarzania tylko 22 000 jaj na kilogram masy ciała, która jest o 10% mniejsza niż średnia z innych gatunków ryb. Ponadto nieśność może trwać do 2-3 tygodni i zaczyna się około czerwca lub lipca. Wzrost gardłosza atlantyckiego jest bardzo powolny; osiąga dojrzałość płciową dopiero w wieku od 20 do 30 lat. Jego niskie tempo wzrostu można prawdopodobnie wytłumaczyć niskim wskaźnikiem drapieżnictwa i niewielką liczbą ofiar na dużych głębokościach. Należy do gatunków charakteryzujących się znikomym starzeniem . Najstarsza jednostka obserwowana była 149 lat, to wiek oblicza się radiometryczne pochodzącym z izotopów jego otoliths .
Gardłosz atlantycki żyje na głębokościach od stu do prawie 2000 metrów, ale powszechnie łowi się go na głębokości od 900 do 1800 metrów. Występuje w środkowej i dolnej części kontynentalnego zbocza i na grzbietach oceanicznych . Temperatura jego otoczenia wynosi od 4 do 7 ° C . Często bywa na rafach koralowych zimnej wody , gdzie znajduje schronienie.
Występuje w wodach na całym świecie, ale szczególnie w Oceanie Atlantyckim , Oceanie Indyjskim i Pacyfiku . Na zachodnim Pacyfiku, we wschodnim Atlantyku (od Islandii po Maroko i od Namibii po RPA ), na Indo-Pacyfiku (u wybrzeży Nowej Zelandii , Australia ) i u wybrzeży Chile , na wschodnim Pacyfiku.
Hoplostethus ze starożytnej Grecji , skonstruowany z „ όπλον ” ( hoplo ) oznaczającego „broń” i „ στῆθος ” ( stêthos ) oznaczającego „skrzynię”. Atlanticus odnosi się do Oceanu Atlantyckiego, na którym złowiono pierwsze okazy. Termin Hoplostethus zatem Frenchization z nazwą naukową w rodzaju Hoplostethus . Ale drugie „h”, które nie ma funkcji fonetycznej, jest często usuwane, co daje „gardło”.
Termin „watchfish” pochodzi od wyglądu głowy ryby. Jest okrągły i posiada liczne widoczne kanały śluzowe, przypominające trybiki zegarka . Jej nazwa handlowa „cesarz” powstała w latach 80-tych XX wieku wraz z wprowadzaniem do obrotu tej ryby.
Gardłosz atlantycki został po raz pierwszy opisany przez Roberta Colletta w 1889 roku jako Hoplostethus atlanticus . Takson nie zmienił się od tamtego czasu, jednak niektórzy autorzy piszą „ atlanticum ” zamiast „ atlanticus ”.
Ten takson zna kilka synonimów :
Gardłosz atlantycki jest bardzo pospolity, a jego miąższ jest znany jako pyszny. Jest obiektem ważnego łowiska poza Europą Zachodnią , a także, ale przede wszystkim, na południu Australii i Nowej Zelandii . Chociaż był już spożywany w Nowej Zelandii już w latach sześćdziesiątych XX wieku, cesarz zaczął być intensywnie łowiony przez inne kraje od lat osiemdziesiątych XX wieku, kiedy to odkryto duże ławice nad gajotami i innymi górami pod okrętami podwodnymi. W latach 90. połowy sięgały 50 000 ton rocznie. Rybacy przemysłowi zaczęli łowić setki ton dziennie, powodując niebezpieczny spadek zasobów. W rzeczywistości ta ryba, której liczba podwaja się przez ponad 14 lat, może szybko zniknąć, jeśli nadal będą odbywać się nadmierne połowy. W krajach dotkniętych tym przełowieniem mogłoby zostać wprowadzone moratorium na połowy tej ryby .
Wiek dojrzewania używany do oceny zasobów waha się od 23 do 40 lat, co ogranicza szybkość rekrutacji , ponieważ rozpoczęcie tarła każdego nowego pokolenia zajmuje dużo czasu.
Wszystkie gatunki głębinowe rozmnażają się bardzo późno i dlatego można je łatwo nadmiernie eksploatować.
Badanie wykazało w latach 90. XX wieku (w zachodniej Anglii) na rybach żyjących w głębi na skraju szelfu kontynentalnego, że redukcja ich biomasy po trałowaniu następuje bardzo szybko (w ciągu kilku lat), ale w mniej lub bardziej wyraźnym sposób w zależności od gatunku (w tym przypadku np. gardłosz atlantycki zanikał szybciej i silniej niż buławik czarny coryphaenoides rupestris
Środki ochrony polegają na stosowaniu limitów połowowych i rejestrowaniu różnych zagrożonych gatunków na listach prowadzonych przez rządy i stowarzyszenia ekologiczne. Według Seafood Watch (USA), Royal Forest and Bird Protection Society of New Zealand, Marine Conservation Society (Wielka Brytania), konsumenci powinni zdecydowanie unikać tego gatunku. Gardłosz atlantycki jest najczęściej łowionym gatunkiem w Nowej Zelandii , stanowiący 17,2% całkowitego eksportu ryb. Kiedy pierwotna biomasa osiągnęła 30%, ustalono kwoty. Maksymalny podtrzymywalny połów ustalono na 1200 ton rocznie, ale w 2005 r. Kwota ta została uznana za zbyt wysoką.
W 2010 roku Greenpeace International dodał gardłosza atlantyckiego do swojej czerwonej listy, która zawiera ryby podlegające niezrównoważonym połowom.
Miąższ gardłosza atlantyckiego jest zwarty o łagodnym smaku; jest sprzedawany w postaci filetów bez skóry, świeżych lub mrożonych. Ze względu na swoją długowieczność bioakumuluje duże ilości rtęci w swoich tkankach. Jego regularne spożywanie może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie.