Dolina Aosty | ||
![]() Widok na równinę Aosty . | ||
Masywny | Mont Blanc / Alpy Pennińskie / Alpy Graian / Gran Paradiso ( Alpy ) | |
---|---|---|
Kraj | Włochy | |
Region o specjalnym statusie | Dolina Aosty | |
Współrzędne geograficzne | 45 ° 44 ′ północ, 7 ° 19 ′ wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Włochy
| ||
Orientacja pod prąd | na wschód, a potem na południowy wschód | |
Długość | 100 km | |
Rodzaj | Dolina lodowcowa | |
Pływ | Dora Baltea | |
Główna droga dojazdowa | Autostrada A5 , RN 26 , RN 27 | |
Geografii Dolinie Aosty przedstawiono charakterystykę najmniejszego regionu Włoch , znajdujące się w samym sercu Alp na przełom w Dora Baltea .
Historyczny i geograficzny obszar Doliny Aosty odpowiada terytorium obecnego autonomicznego regionu Doliny Aosty , w diecezji Aosta i na Dora Baltea dorzecza , na końcu północno-zachodniej części Włoch. .
Obszar ten graniczy z szwajcarski kanton w Valais do północy, francuskie departamenty z Sabaudii i Górnej Sabaudii na zachodzie i Piemoncie na południu i wschodzie .
Region jest całkowicie górzysty z minimalną wysokością 345 metrów w Pont-Saint-Martin i maksymalną wysokością 4809 metrów w Mont Blanc , ten ostatni jest tradycyjnie uważany za „dach Europy”. Średnia wysokość to 2400 metrów.
Zajmuje obszar 3263 kilometrów kwadratowych, ograniczony górzystym obwodem, na którym znajdują się wszystkie szczyty ponad 4000 metrów włoskich Alp: masyw Grand-Paradis na południu, Mont Blanc na zachodzie, masyw du Grand-Combin (całkowicie na terytorium Szwajcarii) na północy, Matterhorn i masyw Monte Rosa na północnym wschodzie.
Te współrzędne geograficzne z krańców regionu są:
Region Doliny Aosty był pod silnym wpływem procesów formacyjnych łańcucha alpejskiego , który tutaj prezentuje swoje najwyższe szczyty. W pobliżu Courmayeur przechodzi front Pennidic, linia uskoku, gdzie poprzez przesunięcie między płytą europejską a płytą afrykańską nastąpiło uformowanie się Alp .
Góry w Dolinie Aosty są słynne. Są one rozproszone na całym obwodzie regionu, a na wysokości Col Ferret podzielone są na platformy i penniny .
W szczególności na północy, wzdłuż granicy z Wallis , znajdują się Alpy Wielkokombinowane, Alpy Weisshorn i Matterhorn oraz Alpy Monte Rosa , które należą do Alp Pennińskich .
Na zachodzie, wzdłuż granicy z Francją, leżą Alpy Mont-Blanc , które są częścią Alp Szarych .
Na południu, na granicy z Piemontem, znajdują się Alpy Gran Paradiso , które są również częścią Alp Szarych .
Wreszcie na wschodzie znajdują się Alpy Biellais, które należą do Alp Pennińskich .
Szczyty Doliny Aosty były do dziś miejscem wyczynów alpinistów , z podbojem Mont Blanc (1786) lub Matterhorn (1865).
Dziś góry są również celem wycieczek turystycznych, aby poświęcić się praktyce wycieczek lub alpinizmu .
Kilka szczytów Doliny Aosty przekracza 4000 metrów wysokości:
Inne ważne szczyty Doliny Aosty to:
W Valle d'Aosta, górzystym regionie przygranicznym, przełęcze - alpejskie szlaki komunikacyjne - zawsze odgrywały kluczową rolę. Nawet dzisiaj, mimo obecności tuneli , zachowują swoje znaczenie nie tylko z historycznego i geograficznego punktu widzenia, ale także ze względu na ich tradycyjne i turystyczne zainteresowanie.
Główne przełęcze łączące Dolinę Aosty z sąsiednimi dolinami to:
Inne przepustki są ważne, w tym:
Główną bruzdą Doliny Aosty jest bieg rzeki Doire Baltée , która wpada do Padu . Jest to dolina polodowcowa - w kształcie litery " U " - zamykana kilkakrotnie śluzami i pozostałościami starych moren.
Z centralnej doliny otwierają się boczne doliny po obu stronach.
Od doliny górnej do doliny dolnej znajdziemy następujące doliny boczne:
Część doliny środkowej, wraz z dolinami bocznymi, na zachód od Pierre-Taillée (w pobliżu Runaz ) nazywa się Valdigne . Dlatego obejmuje również Val Ferret , dolinę Vény i dolinę La Thuile .
Około 4% obszaru Doliny Aosty pokrywają lodowce , których jest prawie 200. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach cofają się.
Najważniejsze lodowce to:
Dora Baltea całkowicie przecina Dolina Aosty z zachodu na wschód. Pochodzi z lodowca Brenva , w dolinie Vény , ale swoją nazwę bierze u zbiegu między Doire de Ferret, która schodzi z lodowca Pré de Bar i Doire de Vény (od lodowca Miage ). Następnie przyjmuje wody wszystkich potoków dolin bocznych, graniczy z miastem Aosta i kontynuuje swój bieg przez dolinę dolną, charakteryzującą się bystrzami i śluzami, do równiny Padu w Piemoncie . Wpada do Padu w pobliżu Crescentino .
Główne dopływy Dora Baltea to:
W Dolinie Aosty nie ma jezior o niezwykłej wielkości.
Jeziora Doliny Aosty są przede wszystkim sztuczne do produkcji energii hydroelektrycznej .
Naturalne jeziora alpejskie występują głównie między 2000 a 2700 m n.p.m., w basenach utworzonych w wyniku erozji lodowcowej. Najważniejsze z nich to:
Dolina Aosty klimat jest typowo alpejski , charakteryzuje się chłodnymi latami i zimnymi zimami. Centralna dolina Dora Baltea jest jedyną, w której panują bardziej mieszane warunki klimatyczne. Zimą występują obfite opady śniegu, ale przez resztę roku opady są dość słabe. Aby przezwyciężyć tę wadę, od wczesnego średniowiecza mieszkańcy kopali duże kanały irygacyjne zwane Rûs ; nadal pełnią swoją funkcję.
Dane z ośmiu stacji meteorologicznych w Dolinie Aosty są następujące:
Lokalizacja | Alt | TMA | TME | TMI | poprzedni | JP |
Aosta (plac Plouves) | 583 | 10,9 | 21,3 | 0,6 | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|
Brusson | 1338 | 6,3 | 16,7 | - 4,3 | - | - |
Courmayeur (szynka Dolonne) | 1220 | 7,8 | 17 | - 0,9 | - | - |
Gressoney-La-Trinité (lok. Ejòla) | 1850 | 4 | 12,7 | -3,6 | - | - |
Gressoney-Saint-Jean (szynka Bieltschòcke) |
1400 | 4,6 | 13,8 | - 4,8 | - | - |
Akty ( dolina Saint-Barthélemy ) | 1933 | 6,1 | 14,6 | - 1,2 | - | 72 |
Breuil ( Płaskowyż Rosa ) | 3 488 | - 5,8 | 1 | - 11 | - | - |
Valpelline | 950 | 8,7 | 16,8 | 0,4 | - | - |
Lokalizacja = stacja meteorologiczna ; alt = wysokość; TMA = średnia roczna temperatura w ° C; TME = Średnia temperatura latem w °C; TMH = Średnia temperatura zimowa w ° C; prec = roczny opad w milimetrach; JP = Dni deszczu w roku. |
Miesiąc | Jan | luty | Marsz | kwiecień | Może | czerwiec | Lipiec | sierpień | Siedem | Październik | Listopad | Grudzień | Rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Maksymalne temperatury w Aoście (° C) | 4,5 | 7,0 | 11,5 | 15,4 | 20,9 | 24,1 | 26,7 | 24,7 | 20,8 | 14,5 | 8.4 | 5,5 | 15,3 |
Minimalne temperatury w Aoście (° C) | -3,2 | -0,8 | 2,8 | 6,5 | 10,5 | 13,6 | 15,8 | 14,3 | 12,0 | 6,8 | 1,8 | -1,4 | 6,6 |
Aby chronić naturalne dziedzictwo Doliny Aosty, bogactwo i różnorodność jej środowiska, tworzenie obszarów chronionych stało się niezbędne w ostatnim stuleciu.
Specjalny statut obowiązujący w Dolinie Aosty przewiduje autonomicznej sekcji w lesie organu państwowego , który cieszy się szeroką możliwość samodzielnego zarządzania. Pozwala to władzom regionalnym na bardzo dogłębną kontrolę terytorium w celu zagwarantowania jego ochrony i zabezpieczenia.
Park Narodowy Gran Paradiso był jednym z pierwszych rezerwatów przyrody we Włoszech i wyraża przez antonomasis pojęciem obszaru chronionego, dla wzmocnienia i ochrony zasobów środowiska naturalnego. Bogactwo flory i fauny przyciąga dziś wielu zwiedzających.
Mont Avic Natural Park to park regionalny stworzony w1989w celu ochrony ekosystemu doliny Champdepraz , wciąż dziewiczego, przed obecnością człowieka i masową turystyką .
Alpejskie Ogrody Botaniczne to:
Na terenie utworzono regionalne rezerwaty przyrody:
Terytorium Doliny Aosty podzielone jest na osiem „jednostek gmin”, których celem jest ochrona i rozwój bogactwa oraz specyfiki kulturowej, językowej i środowiskowej: