Mont Blanc z Courmayeur

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym góry i Doliny Aosty .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Mont Blanc z Courmayeur
Mont Blanc de Courmayeur widziany z La Thuile.
Mont Blanc de Courmayeur widziany z La Thuile .
Geografia
Wysokość 4748 lub 4765  m²
Masywny Masyw Mont-Blanc ( Alpy )
Informacje kontaktowe 45° 49 ′ 44 ″ północ, 6° 52 ′ 10 ″ wschód
Administracja
Kraj Włochy Francja
Region o statusie specjalnym
Region 		Dolina Aosty
Owernia-Rodan-Alpy
Departament Górna Sabaudia
Wniebowstąpienie
Pierwszy 20 sierpnia 1822 r. Frederick Clissold z braćmi Joseph-Marie, David i Jacques Couttet, Pierre-Marie Favret, Jean-Baptiste Simond i Matthieu Bossonney
Geolokalizacja na mapie: Dolina Aosty
(Zobacz lokalizację na mapie: Dolina Aosty) Mont Blanc z Courmayeur
Geolokalizacja na mapie: Górna Sabaudia
(Zobacz lokalizację na mapie: Górna Sabaudia) Mont Blanc z Courmayeur
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Mont Blanc z Courmayeur
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Mont Blanc z Courmayeur

Mont Blanc z Courmayeur w Mont Blanc , podnosi się do 4748 i 4765  m .

Jest to antecime 650  m na południowy-wschód od Mont Blanc, do którego jest podłączony przez niezbyt stromym śniegu grani, która przechodzi przez Col-dur (4741  m ), a Rocher de la Tourette (4759  m). ) która jest najwyższą skalną wychodnią szczytu Mont Blanc (nie mylić ze skałą Tournette (4677 m), po drugiej stronie Mont Blanc, na grani Bosses ).

Szczyt jest łatwo dostępny ze szczytu Mont Blanc. Jest to przede wszystkim punkt, do którego docierają główne szlaki włoskiej strony Mont Blanc: Grand Pillar d'Angle , grań Peuterey, strona Freney, grań Innomée, strona Brouillard i grań.

Pierwsze wejście

Horace-Bénédict de Saussure w relacji Michela Paccarda z pierwszego wejścia na Mont Blanc z Jacquesem Balmatem donosi, że szukali schronienia w skałach na południowy wschód od szczytu: „Ze szczytu można zejść łagodnym zboczem po stronie doliny Aosty i docieramy do skał, które wznoszą się ostrym dziobem. Szukali schronienia do spania, ale wszędzie wiał równie silny i zimny wiatr. Według Douglasa Williama Freshfielda , w jego biografii Saussure, „skały wznoszące się ostrym dziobem po stronie doliny Aosty” odpowiadają Mont Blanc w Courmayeur, co oznaczałoby powrót do pierwszego wejścia w 1786 roku.

Ale według Thomasa Grahama Browna i Gavina de Beera , szczyt został osiągnięty po raz pierwszy w historii20 sierpnia 1822 r.Fredericka Clissolda z sześcioma przewodnikami: braćmi Joseph-Marie, David i Jacques Couttet, Pierre-Marie Favret, Jean-Baptiste Simond i Matthieu Bossonney, podczas dziesiątego dnia Mont Blanc . W swojej historii Clissold opowiada, że ​​przebywał trzy godziny na szczycie Mont Blanc: „Usiadłem na czubku skały, która wznosi się w kierunku kąta po stronie Courmayeur, aby kontemplować strome zbocze góry. i wziąć, z pomocą moich przewodników, próbki tej samej skały ”.

Pierwsze bezpośrednie wejście na Mont Blanc de Courmayeur, a także pierwsze wejście na Mont Blanc południowym stokiem włoskim, dokonano 30.31 lipca 1877 r.przez Jamesa Eccles z prowadnicami Michel-Clément Payot i Alphonse Payot podczas pierwszego grzbietu PEUTEREY.

Linia granicy

Jeśli Włosi ogólnie uznają, że najwyższym szczytem Włoch jest Mont Blanc (na mapie załączonej do traktatu turyńskiego z 1860 r. wyraźnie zaznaczono, że znajduje się na linii granicy ), to jednak trzeba zaznaczyć, że francuskie mapy Narodowego Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej wskazuje szczyt Mont Blanc jako całkowicie położony we Francji, granicę przechodzącą przez Mont Blanc de Courmayeur. Jeśli zdecydujemy się na odwołanie do tych dokumentów i jeśli zgodzimy się uznać Mont Blanc de Courmayeur za szczyt sam w sobie, co może być dyskusyjne (w pewnym sensie dominuje on nad otoczeniem tylko o 18  m , ale w przeciwnym kierunku wydaje się na liście alpejskich szczytów o wysokości ponad 4000 metrów sporządzonej przez Międzynarodową Unię Stowarzyszeń Alpinistów ) to Mont Blanc z Courmayeur jest najwyższym szczytem Włoch.

Bibliografia

  1. „  Klasyczny IGN map  ” na Géoportail .
  2. Wizualizacja na włoskiej geoportalu .
  3. Mont Blanc de Courmayeur znajduje się na granicy tylko dla niektórych map, takich jak National Institute for Geographic and Forest Information
  4. T. G. Brown, G. de Beer, Pierwsze wejście na Mont Blanc , 1957, s. 14: „Następnego ranka wszedł na szczyt i udał się z niego na Mont Blanc de Courmayeur, z czego było to pierwsze pewne wejście”
  5. Alpine Journal , vol. XXV, s. 620
  6. Robert Vivian , Les glaciers du Mont-Blanc , Les Marches, La Fontaine de Siloé , coll.  "Les Savoisiennes",2005, 315  pkt. ( ISBN  978-2-84206-285-9 , czytaj online ) , s.  95.
  7. Douglas William Freshfield Życie Horace Benedict de Saussure , Londyn, Edward Arnold, 1920 - Douglas William Freshfield, Horace-Bénédict de Saussure , przekład Louise Plan Slatkine, 1989 s.192-193
  8. Życie Horacego Benedict de Saussure , E. Arnold, 1920
  9. Frederick Clissold, Opowiadanie o wejściu na szczyt Mont Blanc, 18 sierpnia 1822. Z dodatkiem, o doznaniach doświadczanych na wielkich wysokościach , Londyn, Rivington i Cochran, 1823; 18 sierpnia to data wyjazdu karawany, na szczyt dotarli rankiem 20
  10. M. Frédéric Clissold, „Szczegóły wejścia na szczyt Mont-Blanc w dniu 18 sierpnia 1822 r.”, pobrane i przetłumaczone z angielskiego, Nouvelles annales des voyages , Gide fils, 1823, s. 230
  11. (w) Carl McKeating Rachel Crolla, Europe's High Points: Zdobycie szczytu w 50 krajach , Cicerone Press Limited,2010, 256  s. ( ISBN  978-1-85284-577-3 ), s. 88

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne