Rząd Jacques Chirac (1)

Rząd Jacques Chirac I

V th Rzeczypospolitej

Kluczowe dane

Prezydent	Valéry Giscard d'Estaing
Premier	Jacques Chirac
Trening	27 maja 1974 r.
Koniec	25 sierpnia 1976
Trwanie	2 lata, 2 miesiące i 29 dni

Skład początkowy

Koalicja	UDR - FNRI - CD - PRV - CR
Ministrowie	15
Sekretarze Stanu	21
Kobiety	4
Mężczyźni	32

Reprezentacja

Piąta legislatura	302  /   490

Rząd Pierre Messmer III Rząd Raymond Barre I

Niniejszy artykuł przedstawia skład rządu premiera Jacquesa Chiraca , według27 maja 1974 r. w 25 sierpnia 1976, podczas prezydentury Valéry'ego Giscarda d'Estaing . To pierwszy rząd kierowany przez Jacquesa Chiraca.

Pierwszy rząd Jacques Chirac jest 11 th rząd z V -go Republiki Francuskiej .

Kontekst szkolenia

Kontekst polityczny i gospodarczy

Wybór ministrów

Feminizacja rządu

Rząd ma sześć ministrów , w tym cztery w momencie mianowania: Simone Veil , minister zdrowia, Françoise Giroud , sekretarz stanu ds. statusu kobiet, Hélène Dorlhac , sekretarz stanu ds. warunków w więzieniach, Annie Lesur , sekretarz stanu ds. edukacji pozaszkolnej .

Dwie nazwane później: Alice Saunier-Seïté , sekretarz stanu ds. uniwersytetów i Christiane Scrivener , sekretarz stanu ds. konsumentów.

Koalicja

Socjologia wyborcza

Rząd Chiraca I charakteryzuje się wyższym odsetkiem ministrów, którzy są byłymi dyrektorami wyższego szczebla w sektorze prywatnym (25% w porównaniu z 15,1% w poprzednim rządzie i 14,9% w kolejnym rządzie). Przemysłowcy i duzi handlowcy stanowią 3,3% ministrów, a wolne zawody 8,3%.

Wyższa służba cywilna stanowi 45% rządu. 16,7% pochodzi z Wielkiego Korpusu Stanu , a 10% z prefektury i dyplomacji. 18,3% pochodzi z innych wyższych administracji administracji publicznej.

1,7% ministrów to byli nauczyciele szkół wyższych, a 11,7% wykonywało zawody umysłowe.

Skład początkowy

Jacques Chirac zostaje mianowany premierem dekretem27 maja 1974 r.( Dz.U. z28 maja), ministrowie rządu na mocy dekretu z dnia 28 maja 1974( Dz.U. z29 maja) i Sekretarzami Stanu dekretem z dn 8 czerwca 1974( Dz.U. z9 czerwca).

Premier

Obrazek	Funkcjonować		Nazwisko	Lewo
	Premier		Jacques Chirac	UDR

Ministrowie Stanu

Obrazek	Funkcjonować		Nazwisko	Lewo
	Minister Stanu , Minister Spraw Wewnętrznych		Michał Poniatowski	FNRI

Ministrowie

Obrazek	Funkcjonować		Nazwisko	Lewo
	Strażnik Pieczęci, Minister Sprawiedliwości		Jean Lecanuet	Płyta CD
	Minister obrony		Jacques Soufflet	UDR
	Minister Reform		Jean-Jacques Servan-Schreiber	TWS
	minister spraw zagranicznych		Jean Sauvagnargues	SE
	Minister Gospodarki i Finansów		Jean-Pierre Fourcade	FNRI
	Minister Edukacji Narodowej		René Haby	FNRI
	Minister Współpracy		Pierre Abelin	Płyta CD
	Minister Sprzętu		Robert galera	UDR
	Minister Rolnictwa		Christian Bonnet	FNRI
	Minister Jakości Życia		André Jarrot	UDR
	Minister Pracy		Michel durafour	CR
	Minister Zdrowia		Simone welon	płyta DVD
	Minister Przemysłu , po powołaniu, następnie Minister Przemysłu i Badań Naukowych		Michel d'Ornano	FNRI
	Minister Handlu i Rękodzieła		Vincent Ansquer	UDR

Sekretarze Stanu

Obrazek	Funkcjonować	stowarzyszony minister		Nazwisko	Lewo
	Sekretarz Stanu ds. Weteranów	-		André Bord	UDR
	Sekretarz Stanu ds. Poczty i Telekomunikacji	-		Pierre Lelong	UDR
	Sekretarz Stanu ds. Transportu	-		Marcel Cavaillé	FNRI
	Sekretarz Stanu ds. Kultury	-		Michel Guy	SE
	Sekretarz Stanu ds. Handlu Zagranicznego	-		Norbert Segard	UDR
	Sekretarz Stanu ds. Uczelni	-		Jean-Pierre Soisson	FNRI
	sekretarz stanu ds. departamentów i terytoriów zamorskich	-		Olivier Stirn	UDR
	Sekretarz Stanu ds. Stosunków z Parlamentem	Premier		René Tomasini	UDR
	Sekretarz Stanu Służby Cywilnej	Premier		Roger poudonson	Płyta CD
	Sekretarz Stanu ds. Kształcenia Zawodowego	Premier		Paweł Granet	UDR
	sekretarz stanu ; Rzecznik rządu	Premier		André Rossi	TWS
	Sekretarz Stanu ds. Warunków Więziennych	Strażnik Pieczęci, Minister Sprawiedliwości		Helene Dorlhac	płyta DVD
	sekretarz stanu	minister spraw zagranicznych		Bernard Destremau	FNRI
	Sekretarz Stanu ds. Budżetu	Minister Gospodarki i Finansów		Chrześcijański Poncelet	UDR
	Sekretarz Stanu ds. Edukacji Przedszkolnej	Minister Edukacji		Annie lesur	Płyta CD
	Sekretarz Stanu ds. Mieszkalnictwa	Minister Sprzętu		Jacques Barrot	Płyta CD
	Sekretarz Stanu ds. Środowiska	Minister Jakości Życia		Gabriel Peronnet	TWS

• Sekretarz Stanu przy Ministrze Jakości Życia (Młodzież i Sport): Pierre Mazeaud ( UDR )
• Sekretarz Stanu przy Ministrze Jakości Życia (Turystyka): Gérard Ducray ( FNRI )
• Sekretarz Stanu przy Ministrze Pracy (Pracownicy Imigracyjni): André Postel-Vinay
• sekretarz stanu przy ministrze zdrowia (działania społeczne): René Lenoir

Modyfikacje

Przetasowania z 9 czerwca 1974 r.

Minister Reform Jean-Jacques Servan-Schreiber oświadcza, że:9 czerwcaże jest przeciwny wznowieniu prób jądrowych w Moruroa . Jacques Chirac naciska na prezydenta republiki, aby wykluczył z rządu Jean-Jacques Servan-Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber rezygnuje z rządu w dniu9 czerwca 1974( Dz.U. z11 czerwca). Nie zostaje zastąpiony.

Powołanie 16 lipca 1974 r.

Françoise Giroud ( Rad ), weszła do rządu i została mianowana w dniu16 lipca 1974 r( Dz.U. z17 lipca) sekretarz stanu przy premierze ds. statusu kobiet.

Przetasowania z 22 lipca 1974 r.

André Postel-Vinay , sekretarz stanu ds. pracowników imigrantów, nie zgadza się z premierem, składa rezygnację. Jego rezygnacja zostaje sformalizowana w dniu22 lipca 1974 r( Dz.U. z23 lipca) i zastępuje go Paul Dijoud ( FNRI ).

Przetasowania z 29 października 1974 r.

Roger Poudonson , sekretarz stanu ds. służby cywilnej, zostaje wybrany senatorem Le22 września 1974i postanawia ustąpić z rządu. Zastępuje go Gabriel Péronnet , do tej pory sekretarz stanu ds. środowiska29 października 1974 ( Dz.U. z30 października).

Reorganizacja 31 stycznia 1975 r

Po rezygnacji Jacquesa Souffleta i Pierre'a Lelonga doszło do przetasowań w31 stycznia 1975 r.( Dz.U. z1 st lutego):

• Jacquesa Souffleta , Ministra Obrony, zastępuje Yvon Bourges ( UDR );
• Norbert Ségard , dotychczas sekretarz stanu ds. handlu zagranicznego, został mianowany ministrem handlu zagranicznego;
• Pierre'a Lelonga , sekretarza stanu ds. poczty i telekomunikacji, zastępuje Aymar Achille-Fould  ;
• Marcel Bigeard zostaje mianowany sekretarzem stanu przy ministrze obrony;
• Jean-François Deniau zostaje mianowany sekretarzem stanu przy ministrze rolnictwa.

Reorganizacja z 12 stycznia 1976 r.

To przetasowanie 12 stycznia 1976( Dz.U. z13 stycznia) zapewnia:

• Jean Lecanuet ( MR ), Strażnik Pieczęci, Minister Sprawiedliwości, zostaje mianowany Ministrem Stanu  ;
• Pierre Abelin , Minister Współpracy, rezygnuje z rządu i zostaje zastąpiony przez Jeana de Lipkowskiego ( UDR ), który wchodzi do rządu;
• André Jarrot , Minister Jakości Życia, rezygnuje z rządu i zostaje zastąpiony przez André Fosseta, który wchodzi do rządu;
• Norbert Ségard , minister handlu zagranicznego, zostaje zastąpiony przez Raymonda Barre, który wchodzi do rządu;
• Jean-Pierre Soisson , sekretarz stanu ds. uniwersytetów, zostaje zastąpiony przez Alice Saunier-Seïté ( UDR ), która wchodzi do rządu;
• Aymar Achille-Fould , Sekretarz Stanu ds. Poczty i Telekomunikacji, rezygnuje z rządu i zostaje zastąpiony przez Norberta Ségarda ( UDR ), dotychczasowego Ministra Handlu Zagranicznego;
• Paula Graneta , sekretarza stanu ds. kształcenia zawodowego, zastępuje Jean-Pierre Soisson ( FNRI ), dotychczasowy sekretarz stanu ds. uniwersytetów;
• Annie Lesur , sekretarz stanu ds. edukacji przedszkolnej, rezygnuje z rządu, a jej stanowisko zostaje zlikwidowane;
• Jean-François Deniau , Sekretarz Stanu przy Ministrze Rolnictwa, rezygnuje z rządu i zostaje zastąpiony przez Pierre'a Méhaignerie, który wchodzi do rządu;
• Gérard Ducray , sekretarz stanu ds. turystyki, rezygnuje z rządu i zostaje zastąpiony przez Jacquesa Médecina ( FNRI ), który wchodzi do rządu;
• Pierre-Christian Taittinger wszedł do rządu i został mianowany sekretarzem stanu przy ministrze stanu, ministrem spraw wewnętrznych;
• Jean François-Poncet wszedł do rządu i został mianowany sekretarzem stanu przy ministrze spraw zagranicznych;
• Christiane Scrivener dołączyła do rządu i została sekretarzem stanu przy ministrze gospodarki i finansów (sprawy konsumenckie);
• Lionel Stoléru ( Rad ) dołączył do rządu i został mianowany sekretarzem stanu przy ministrze pracy (status pracowników fizycznych);
• Paul Granet , do tej pory sekretarz stanu ds. szkolenia zawodowego, został mianowany sekretarzem stanu przy ministrze jakości życia (środowisko) (stanowisko to nie zostało obsadzone od czasu powołania Gabriela Péronneta na29 października 1974);
• Jean Tiberi ( UDR ) dołączył do rządu i został mianowany sekretarzem stanu przy ministrze rolnictwa oraz ministrem przemysłu i badań (przemysł spożywczy).

27 lipca 1976 korekta

Jean François-Poncet , ówczesny sekretarz stanu przy Ministrze Spraw Zagranicznych, zrezygnował z pełnienia funkcji w rządzie27 lipca 1976 r.( Dz.U. z28 lipca) Ma zostać powołany Sekretarz Generalny Prezydencji Rzeczypospolitej ( Dz.U. z28 lipca).

Korekta z 4 sierpnia 1976 r.

Marcel Bigeard , sekretarz stanu przy Ministrze Obrony, zrezygnował z pełnienia funkcji w rządzie w dniu4 sierpnia 1976( Dz.U. z5 sierpnia).

działania

Budżet polityczny

W obliczu szkodliwych konsekwencji pierwszego szoku naftowego oraz spadku popytu krajowego i inwestycji, eksperci ekonomiczni zalecają keynesowskie stymulowanie gospodarki poprzez inwestycje publiczne w gospodarkę, które tymczasowo zawyżają dług publiczny, w celu zrekompensowania drenażu popytu prywatnego i inwestycja. Strategia ta musi dotyczyć krajów „lokomotywowych”, które zbliżają się do kryzysu z dużymi nadwyżkami (Niemcy, Japonia). Jednak jesienią 1975 roku premier Jacques Chirac zdecydował o planie wspierania wzrostu.

Ożywienie dzieli się na kilka elementów: 15 miliardów franków na wielkie dzieła, takie jak TGV , 5 miliardów wzrost świadczeń socjalnych i 18 miliardów obniżki podatków w celu wygenerowania siły nabywczej. Płaca minimalna wzrosła o 8,4% w 1974 r., 6,6% w 1975 r. i 4,7% w 1976 r. Pozwoliło to Francji na odzyskanie tempa wzrostu z 1974 r. w 1976 r. (4,3%).

Polityka pieniężna

Polityka przemysłowa i zatrudnienia

Rząd musi radzić sobie ze stopniowym niszczeniem miejsc pracy w przemyśle stalowym po recesji w 1975 roku. Globalny popyt na stal spada o 16%; we Francji instalacje pracują na 70% swojej mocy; francuski producent stali produkujący 175 ton stali rocznie, w porównaniu z 250 w przypadku amerykańskiego lub 360 w przypadku japońskiego, zaczyna się likwidacja miejsc pracy. Raymond Barre odziedziczy te akta, gdy zostanie premierem i opracuje plany refinansowania przez państwo francuskiego przemysłu stalowego, pomimo likwidacji ponad 20 000 miejsc pracy.

Aby poradzić sobie ze wzrostem bezrobocia, w styczniu 1975 r. wprowadzono zezwolenie na zwolnienie administracyjne, zgodnie z którym każde zwolnienie musi być zatwierdzone przez państwo. W ten sposób chroni wtajemniczonych . Następujące blokady na rynku pracy mają pośrednią konsekwencję, że trudności koncentrują się na populacjach, w których różnica między płacami a wydajnością jest największa.

Finanse publiczne

Deficyt budżetowy w momencie zamknięcia budżetu na 1975 r., przegłosowany pod koniec 1974 r., wynosił 4 miliardy franków; wzrasta do 38,2 miliarda (2,6% PKB) w budżecie z 1976 roku, przegłosowanym pod koniec poprzedniego roku.

Rząd ma dwa problemy. Ceną za ten poziom wzrostu było przede wszystkim znaczne poszerzenie francuskiego deficytu zewnętrznego; po drugie, wpływ na bezrobocie jest stosunkowo niewielki, ponieważ stale rośnie. W październiku 1975 r. liczba bezrobotnych przekroczyła 1 mln osób. To sygnalizuje częściowe niepowodzenie tego keynesowskiego bodźca.

Polityka zagraniczna

Analiza popularności

Rezygnacja

Rząd rezygnuje w dniu 25 sierpnia 1976( Dz.U. z26 sierpnia).

Uwagi i referencje

1. Birnbaum, Pierre. , Socjalistyczne elity u władzy: przywódcy socjalistyczni wobec państwa, 1981-1985 , Presses Universitaires de France,1985( ISBN  2-13-039351-9 i 978-2-13-039351-1 , OCLC  13459377 , czytaj online )
2. Dekret z 27 maja 1974 r. powołujący Prezesa Rady Ministrów
3. dekretu z dnia 28 maja 1974 w sprawie mianowania członków rządu
4. Skład rządu na government.fr stronie
5. Dekret z 8 czerwca 1974 r. powołujący członków rządu
6. Dekret z dnia 14 czerwca 1974 r. w sprawie uprawnień Ministra Przemysłu i Badań Naukowych
7. "  Koniec francuskich testów lotniczych  " , na moruroa.assemblee.pf ( dostęp 28 grudnia 2018 )
8. Dekret z 9 czerwca 1974 r. o zakończeniu pełnienia funkcji członka rządu
9. Dekret z 16 lipca 1974 r. powołujący członka rządu
10. Sylvain Laurens, "  " 1974 " i zamknięcie granic. Analiza krytyczna decyzji postawionej jako punkt zwrotny  ”, Politix , t.  82 N O  22008, s.  69-94 ( ISSN  1953-8286 , czytaj online , konsultacja 29 grudnia 2018 r. )
11. Dekret z 22 lipca 1974 r. powołujący członka rządu
12. Daniel Amson , La République du blou , Paryż, wyd. Odile Jakubie ,styczeń 2002, 252  s. ( ISBN  2-7381-1065-7 i 978-2-73811065-7 , czytaj online ) , s.  147.
13. Dekret z 29 października 1974 r. powołujący członka rządu
14. Dekret z 31 stycznia 1975 r. dotyczący składu rządu
15. Dekret z dnia 12 stycznia 1976 r. dotyczący składu rządu
16. Dekret z 27 lipca 1976 r. o zakończeniu funkcji członka rządu
17. Dekret Prezydencji Republiki z 27 lipca 1976 r.
18. Guillaume Tabard, „  Polityczne dziedzictwo generała Bigearda  ” , na lefigaro.fr , Le Figaro ,18 czerwca 2010(dostęp 29 grudnia 2018 )
19. Dekret z dnia 4 sierpnia 1976 r. o zakończeniu pełnienia funkcji członka rządu
20. Daniel, Jean-Marc, (1954-...) , Francuski bałagan: 40 lat kłamstw gospodarczych , Paryż, Tallandier, dl 2015, © 2015, 265  s. ( ISBN  979-10-210-0287-6 , OCLC  924058241 , czytaj online )
21. Dekret z dnia 25 sierpnia 1976 r. o zakończeniu funkcji rządu

Zobacz również

Bibliografia

• Serge Berstein , René Rémond i Jean-François Sirinelli , Lata Giscarda: instytucje i praktyki polityczne, 1974-1978 , Paryż, Fayard, coll.  „Nowe współczesne studia”,2003, 279  s. ( ISBN  978-2-213-61737-4 , prezentacja online ).
• Serge Berstein i Jean-François Sirinelli , Lata Giscarda: Valéry Giscard d'Estaing i Europa, 1974 -1981 , Paryż, Armand Colin,2006, 272  s. ( ISBN  978-2-200-34583-9 , prezentacja online ).
• Serge Berstein i Jean-François Sirinelli , Lata Giscarda: reformy społeczne, 1974-1981 , Paryż, Armand Colin,2007, 296  s. ( ISBN  978-2-200-35036-9 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .
• Serge Berstein , Jean-Claude Casanova i Jean-François Sirinelli , Lata Giscarda: polityka gospodarcza, 1974-1981 , Paryż, Armand Colin,2009, 192  pkt. ( ISBN  978-2-200-35468-8 , prezentacja online ).
• Serge Berstein i Jean-François Sirinelli , Lata Giscarda: 1978-1981: instytucje na próbę? , Paryż, Armand Colin,2010, 136  s. ( ISBN  978-2-200-24644-0 , prezentacja online ).
• Samy Cohen i Marie-Claude Smouts , Polityka zagraniczna Valéry'ego Giscarda d'Estaing , Paryż, Prasy Narodowej Fundacji Nauk Politycznych ,1985, 436  s. ( ISBN  2-7246-0515-2 , prezentacja online ).

Link zewnętrzny

• „  Wszystkie rządy od 1958  ” , na stronie assemblee-nationale.fr , Zgromadzenie Narodowe (konsultacja 30 listopada 2018 r . ) .
• „  The French policy database  ” , na politiquemania.com (dostęp 30 listopada 2018 r . ) .