Gilles Lipovetsky

Gilles Lipovetsky Obraz w Infobox. Gilles Lipovetsky the 19 sierpnia 2013.
Narodziny 24 września 1944
Millau
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet Grenoble-Alpes
Szkoła / tradycja filozofia postmodernistyczna
Wpływem Nietzsche, Marx, Castoriadis, Tocqueville
Nagrody Kawaler Legii Honorowej
Doctor honoris causa Uniwersytetu Sherbrooke
Price Montyon (2018)

Gilles Lipovetsky , urodzony dnia24 września 1944in Millau ( Aveyron ), eseista i profesor języka francuskiego . Jest profesorem nadzwyczajnym filozofii , członkiem Rady Analitycznej Spółki oraz konsultantem Association Progres du Management .

Jego nazwisko pozostaje związane z myślą postmodernistyczną , a także z pojęciami hipermodernizmu i hiperindywidualizmu.

Biografia

Gilles Lipovetsky był uczniem Lycée Michelet w latach sześćdziesiątych . Studiował filozofię na Sorbonie w Paryżu . Na uczelni, wstąpił do Socialisme ou grupę barbarie z Cornelius Castoriadis , aż do innego profesora, Claude Lefort , wprowadził go do Tocqueville .

Wyróżnienia

Główne osie jego myśli

W jednej ze swoich głównych prac, The Age of empty ( 1983 ), Lipovetsky analizuje społeczeństwo „  postmodernistyczne  ” naznaczone, jak powiedział, dezinwestycją sfery publicznej i utratą poczucia wielkich zbiorowych instytucji (społecznych i politycznych). i „otwartej” kultury opartej na regulowaniu relacji międzyludzkich ( tolerancja , hedonizm , personalizacja procesów socjalizacyjnych, liberalna edukacja, wyzwolenie seksualne , humor ). Ta wizja społeczeństwa stawia przesyła neo indywidualizm z narcystycznego typu , a bardziej dokładnie, co Lipovetsky nazywa „  drugi indywidualista rewolucja  ”.

W swoich najnowszych esejach Lipovetsky kwestionuje koncepcję ponowoczesności uważaną za niejednoznaczną, a nawet niewystarczającą. W rzeczywistości jest to hipernowoczesność, „nowoczesność najwyższa i nieokiełznana”, która w jego oczach charakteryzuje nowy historyczny moment liberalnych społeczeństw . Wszystkie dawne przeszkody dla modernizacji zniknęły i nie ma już wiarygodnego i legalnego systemu alternatywnego dla demokratycznej i komercyjnej nowoczesności : jest to czas całkowitej nowoczesności, bez ograniczeń, deregulacji i globalizacji . Ta druga nowoczesna rewolucja to ta, która pogodzona z jej podstawowymi zasadami ( techno-nauka , demokracja, prawa człowieka , rynek ) zostaje zmieciona przez hiperboliczny proces modernizacji samej nowoczesności . Co oznacza coraz większą konkurencję , coraz większą konkurencję, utowarowienie, mobilność i elastyczność.

Hipernowoczesność jawi się więc pod znakiem przesady, popadania w skrajności w najróżniejszych sferach życia społecznego i gospodarczego , medialnego , artystycznego i sportowego ( doping ). Nawet życie indywidualne nie jest wyjątkiem, o czym świadczą bulimia , „anarchie” żywieniowe i wszelkiego rodzaju nałogi.

Dla Lipovetsky'ego druga rewolucja indywidualistyczna wyraża się w obyczajach , w modzie , ale także w sferze etycznej, naznaczonej upadkiem ofiarnych ideałów i powstaniem bezbolesnej i poszlakowej, mnogiej i emocjonalnej etyki. Lipovetsky odmawia utożsamienia tej indywidualizacji z „końcem moralności” i upadkiem wszelkich wartości. Podkreśla trwałość wspólnych podstaw wspólnych wartości, rozwój wolontariatu i życia społecznego, wymogi ekologiczne , akcje humanitarne lub prośby o walkę z korupcją. Reakcje oburzenia moralnego nie ucichły. Jeśli hipernowoczesne społeczeństwo tworzy to, co Lipovetsky nazywa „nieodpowiedzialnym indywidualizmem”, to jednocześnie napędza „odpowiedzialny indywidualizm” w tym samym ruchu. Stosując się do tej perspektywy, konieczne jest, według niego, aby dać się tylko i wyłącznie identyfikujące indywidualizm i egoizm .

Stan kobiet będzie w pełni uczestniczyć w tej globalnej rewolucji. Po raz pierwszy w historii miejsce kobiecości nie byłoby już, według diagnozy Lipovetsky'ego, z góry porządkowane i kierowane od końca do końca przez zbiorowy porządek. W hipermodernach egzystencją kobiet rządzi zasada nieokreśloności i niezależności. Ale ten potężny indywidualistyczno-demokratyczny postęp w żaden sposób nie oznacza zamienności ról płciowych, przy czym kobiety pozostają związane z rolami rodzinnymi i estetycznymi odziedziczonymi z historii . Co Lipovetsky nazywa „trzecia kobieta” skupia rewolucję indywidualistycznej autonomii i utrzymywanie dziedzictwa historycznego, dynamika równości i odnowienia samiec - samica asymetrię społeczną .

W sercu hipernowoczesność, Lipovetsky analizuje metamorfozy z konsumpcyjnego kapitalizmu , zwane w jej końcowej fazie, „społeczeństwo hyperconsumption” i charakteryzujących się coraz bardziej oczywiste kolonizacji w życiu codziennym przez marek i handlu. Płacenia. W tym wieku hiper-handlowej, o neo konsument wyzwolonego z dawnych klas przepisów , coraz bardziej nieprzewidywalne, nieskoordynowanych, telefonów w jego gustów i zakupów, wyłania się: a hyperconsumer mniej obsesję stojąc niż z trwałych zmian i doświadczeń emocjonalnych, jakość życia. , zdrowie i komunikacja wirtualna. Nawet luksus i moda nie są odporne na powstanie tego „turbo-konsumenta”, który buduje swój styl życia à la carte, ma obsesję na punkcie marek, ale jednocześnie chce za darmo, aspiruje do luksusu i kupuje po niskich cenach.

Dla Lipovetsky'ego to społeczeństwo hiperkonsumpcji jest społeczeństwem „paradoksalnego szczęścia”, ponieważ największa liczba deklaruje się raczej jako szczęśliwa, podczas gdy nigdy nie było tylu depresji , złego życia , zmartwień, niepokojów . Społeczeństwo hiperkonsumpcyjne mnoży prywatne przyjemności, ale nie jest w stanie zwiększyć radości życia.

Badając różne oblicza hipernowoczesności, Lipovetsky analizuje również wraz z Jeanem Serroy przyszłość kultury poprzez nową wielofunkcyjną rolę ekranów w naszym świecie. Pod tym względem zjawisko jest uderzające: jest to czas rozprzestrzeniania się ekranów ( kino , telewizja , mikrokomputer , telefon komórkowy , GPS , gry wideo , kamery monitorujące ). Stając się ekranem , hipernowoczesność może sugerować rychłą śmierć kina, które było jego pierwszym wcieleniem. Jednak to założenie okazało się fałszywe, a era wszystkich ekranów zarejestrowała największą mutację w historii kina. Z jednej strony dzięki efektom specjalnym , technikom cyfryzacji , eksplozji kosztów produkcji i marketingu , nowej estetyce obrazu i produkcji, kino przeistacza się w hipercinema . Z drugiej strony stał się producentem świata, światopoglądu, filmu. Hipernowoczesność to epoka, w której wszystkie ekrany są przekształcane przez samą logikę hipercinema, to znaczy głodówkę, hiperspekularyzację, masową rozrywkę . Teraz kino jest wszędzie, także tam, gdzie go nie ma, w modzie, luksusie, sporcie, reality TV , reklamie , architekturze , spojrzeniu, sztukach wizualnych . W tym kontekście każdy ma tendencję do stawania się filmowanym obiektem i podmiotem, który filmuje. Hiper-konsument staje się aktorem oddającym się uogólnionej postawie filmowej .

Tutaj, podobnie jak w innych swoich książkach, Gilles Lipovetsky zwraca uwagę na niebezpieczeństwa hiperindywidualizmu, komercyjnej i kulturowej hipermodernizmu, ale bez popadania w katastrofizm i radykalny pesymizm . Świat hiperkonsumpcji, „totalnej mody”, „globalnego ekranu”, „skrajnego indywidualizmu” jest rzeczywiście „najgorszym scenariuszem, z wyjątkiem wszystkich innych”.

Publikacje

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Uwagi i odniesienia

  1. „  Gilles Lipovetsky  ” , na Evene.fr (dostęp 22 września 2016 ) .
  2. Charles Jaigu, „Lipovetsky, the enchanter of capitalism” w Le Figaro , czwartek 11 kwietnia 2013, s.  19 .
  3. Lipovetsky 1983 , s.  33-37
  4. Lipovetsky 1987 , s.  ?
  5. Lipovetsky 1992 , s.  ?
  6. Lipovetsky 2003 , s.  ?

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne