Georges gurdżijew

Georges gurdżijew Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 13 stycznia 1866 r, 1872 lub 27 grudnia 1877 r.
Giumri
Śmierć 29 października 1949
Amerykański Szpital w Paryżu
Pogrzeb Cmentarz Avon ( d )
Imię w języku ojczystym Գեորգի Իվանովիչ Գյուրջիև i Γεώργιος Γεωργιάδης
Narodowość Rosyjski
Dom Armenia
Trening Seminarium Teologiczne w Tbilisi ( w )
Zajęcia Filozof , kompozytor , pisarz , scenarzysta , choreograf , pedagog
Inne informacje
Obszary Filozofia , mistycyzm
Stronie internetowej www.gurdjieffarabic.org
Podstawowe prace
Czwarta droga , Spotkania z Wybitnymi Mężczyznami ( d )

Georges Gurdjieff lub Georges Ivanovitch Gurdjieff lub GI Gurdjieff, których daty urodzenia są różne (13 stycznia 1866 rlub 1872 , lub27 grudnia 1877 r.) urodził się w Aleksandropolu (obecnie Giumri ), Armenii - wówczas w Imperium Rosyjskim  - i zmarł dnia29 października 1949. Gurdżijew to mistyk , filozof , profesor duchowy i kompozytor wpływać na pierwszą połowę XX th  century . Wierzył, że większość ludzi, którym brakuje zjednoczonej świadomości umysł-emocja-ciało, prowadzi swoje życie w hipnotycznym stanie „snu na jawie”, ale możliwe jest przejście na wyższy stan świadomości i osiągnięcie pełnego ludzkiego potencjału.

Gurdżijew opracował metodę osiągnięcia tego potencjału, którą nazwał Pracą (nad sobą) lub metodą . Aby obudzić jego świadomość, metoda ta łączy techniki fakira , mnicha i jogina  : nazwał ją Czwartą Drogą .

Krajowy Związek Stowarzyszeń na rzecz Obrony Rodzin i Osób Ofiar Sekt (UNADFI) podkreśla, że ​​pomimo duchowych roszczeń systemów nauczania Gurdżijewa, rozpowszechnianie jego pracy mającej na celu objęcie wszelkich istniejących przekonań, wiedzy lub filozofii zostało zinstrumentalizowane przez wiele marek (prowadzonych przez Gurdżieffiens i które same w sobie nie są sektami) w rozwoju sekciarstwa na całym świecie.

Biografia

Młodzież i podróże

Ta część jego życia, znana głównie z zeznań, które zostawił w książce Encounters with Remarkable Men , jest mało znana i wątpliwa.

Urodzony z ojca Greka i matki Ormianki , najstarszy z trójki dzieci, Gurdżijew spędził dzieciństwo i młodość w regionie Kars , a następnie w Rosji . Początkowo zamożni, jego rodzina została zrujnowana we wczesnym dzieciństwie, co zmusiło ojca do opuszczenia Aleksandropola i podjęcia pracy jako stolarz w Kars. Tam uczył się w szkole greckiej, a następnie w kolegium rosyjskim. Jego rodzina chciała, aby studiował na prawosławie, więc wstąpił do seminarium duchownego.

Jego ojciec, który pracował jako bard, miał wielki wpływ na Gurdżijewa, w szczególności opowiadając mu obszernie starożytne legendy, takie jak ta o Gilgameszu , oraz wpajając mu pojęcia duchowości i rozważania na temat życia, które zostaną odnalezione przez kontynuację jego nauczania.

Niemniej jednak własne zainteresowania Gurdżijewa prowadzą go do studiowania nauki i technologii. Miejscowy ksiądz zasugerował następnie, aby uczęszczał zarówno do seminarium, jak i studiów medycznych, aby móc „uzdrawiać zarówno duszę, jak i ciało”.

Georges Ivanovich Gurdżijew ostatecznie odrzuca wszystkie powyższe z powodu swojej fascynacji okultyzmem . Astrologia The telepatia The spirytualizm i gramofony The wróżby i demoniczne opętanie , wszystkie Stanowi to swego młodzieńczego zainteresowania. Nie chce słuchać ostrzeżeń swego księdza na ten temat i uważa wyjaśnienia naukowe za niezadowalające. Dlatego w ostatnich latach swojego dorastania zaczął studiować te „nauki okultystyczne”, podróżując po Azji Środkowej, basenie Morza Śródziemnego, Egipcie, Tybecie i Indiach. Specyficznym obiektem badań jest szkoła ezoteryczna Sarmouni  (w) , założona rzekomo w Babilonie około 2500 roku  p.n.e. AD Po odkryciu go w starożytnej ormiańskiej księdze, poczułby pociąg do tej szkoły.

Według jego własnych zeznań, Gurdżijew wspiera się w tej duchowej przygodzie zarówno legalnym biznesem (np. sprzedaż dywanów), jak i oszukańczym biznesem (takim jak barwienie wróbli aniliną, nazywanie ich „amerykańskimi kanarkami” i sprzedawanie ich z dużym zyskiem). Jego przenikliwość biznesowa pozwala mu na dużą swobodę finansową.

Georges Ivanovich opowiada, że ​​podczas podróży do Afganistanu około 1897 r. derwisz przedstawił go starcowi z sekty Sarmouni, co było celem jego poszukiwań. Mówi się, że ten ostatni zorganizował ekspedycję, aby zabrać Gurdżijewa do klasztoru Sarmouni w środkowym Turkiestanie, gdzie nauczyłby się ich mistycznego tańca, ich psychicznych mocy i Enneagramu . Ten symbol jest dla Sarmounis ważnym środkiem wróżenia, jak również diagramem procesów życiowych (osobista przemiana,  itp .). Używali go również jako symbolu świadomych i nieświadomych stanów istot ludzkich, tematu podjętego przez duchowe nauczanie Gurdżijewa, kiedy założył własną szkołę, aby osiągnąć oświecenie.

Mówi się, że po opuszczeniu klasztoru Sarmouni Gurdżijew utworzył grupę Poszukiwaczy Prawdy wraz ze swoimi towarzyszami w poszukiwaniu oświecenia i (pełnej) świadomości. Pojechaliby do Tybetu, aby nawiązać kontakt z wewnętrznym „przebudzonym” kręgiem ludzkości i poznać mądrość tulku , reinkarnowanych tybetańskich lamów (mnichów). Później Gurdżijew wślizgnąłby się do Mekki i Medyny, centrów islamu, nie znajdując tam wewnętrznej prawdy. Następnie udał się do Buchary, gdzie Bahaudin Naqshbandi grupa sufich żył .

Ci Sufi z Naqshbandi (zwani również Khwajagan lub „Mistrzami Mądrości”) twierdzą, że są „Braterstwem Świata”, złożonym ze wszystkich narodowości i religii, nauczając, że „wszyscy byli zjednoczeni przez Boga Prawdy”. Mówi się, że Naqshbandi mają legendę o wewnętrznym kręgu ludzkości złożonym z sieci wysoce rozwiniętych ludzi ze specjalną wiedzą. Ten ostatni czuwałby nad rasą ludzką i kierował biegiem jej historii.

Naqshbandi wierzyli również w nieustanną duchową hierarchię kierowaną przez Kutb i Zaman lub „Biegun czasu”, osobistego ducha otrzymującego bezpośrednie objawienia boskiego celu. Duch ten rzekomo przekazuje te objawienia człowiekowi poprzez inne duchy zwane Abdal lub „Przemieniony”. Dla Gurdżijewa i jego uczniów te duchy, „demiurgiczne esencje” wyższego poziomu niż człowiek, są odpowiedzialne za utrzymanie i ewolucję harmonii planetarnej, chociaż ich działanie niekoniecznie sprzyja wyzwoleniu jednostek. Pomimo ich potencjalnej wrogości, Gurdżijew i jego zwolennicy utrzymywali kontakt z tymi duchami.

Życie w Rosji

Istnienie Gurdżijewa do czterdziestego roku życia jest nieweryfikowalnym mitem. Wiemy tylko z całą pewnością, że przeniósł się do Moskwy w 1912 r. (przy bulwarze Nativité 9 ) jako kupiec orientalnych dywanów i zaczął skupiać wokół siebie uczniów rekrutowanych w kręgach okultystycznych, w szczególności teozofów . Uczniowie ci mają strukturę Instytutu dla harmonijnego rozwoju człowieka . Jednak Moskwa szybko staje się nieodpowiednim miejscem dla milionera; więc wrócił do Armenii w 1915 roku. Przybycie bolszewików do Armenii oznaczało wygnanie dla rzadkiego kapitalisty, takiego jak Gurdżijew, który przeniósł się kolejno do Konstantynopola, Berlina, Drezna, a wreszcie w 1922 do Avon (Francja), gdzie ponownie otwiera Instytut, potem Paryż, przy 6 rue des Colonels-Renard .

Życie we Francji

W Paryżu oraz w nowojorskim oddziale Instytutu, który został otwarty w 1924 roku, naucza „ezoterycznego chrześcijaństwa” z programem pomagającym studentom osiągnąć najwyższy poziom świadomości. Jego doktryna inspirowana przez sufich/gnostyków obejmuje przekonanie, że każdy ma trzy osobiste centra: umysł znajdujący się w głowie (ścieżka), emocjonalny zlokalizowany w sercu (oth) i fizyczny zlokalizowany w łonie (kath). Podstawową przyczyną duchowego „śpienia” lub „mechaniczności” ludzi jest brak równowagi między tymi trzema ośrodkami w każdej osobie. Jego sufickie tańce i inne ćwiczenia mają na celu przywrócenie równowagi tych trzech ośrodków i zbliżenie osoby do czujnego stanu duchowego.

Śmierć

Zmarł w wieku 82 lat w amerykańskim szpitalu w Neuilly-sur-Seine . Został pochowany na cmentarzu Avon w Seine-et-Marne .

Potomkowie

Po jego śmierci powstało wiele grup Gurdżijewa, takich jak ośrodki Gurdżijewa-Ouspieńskiego, „Drużyna Przyjaciół” Roberta Burtona, Teatr Wszystkich Możliwości oraz Instytut Harmonicznego Rozwoju Człowieka. Możemy również wspomnieć o formacji Arica (od nazwy miasta położonego w północnym Chile), programie „potencjału ludzkiego” założonym przez Oscara Ichazo zajmującego się głównie propagowaniem Enneagramu .

Jego twórczość rozpowszechniają także uczniowie, tacy jak Henri Tracol , Véra Daumal, żona René Daumala , czy Jeanne de Salzmann , żona malarza Alexandre de Salzmanna .

Grafika

Teoria

Sedno doktryny Gurdżijewa dotyczy integracji wszystkich sił życiowych, aby doprowadzić je do harmonii ze sobą, jak również z porządkiem kosmicznym, tak aby każda jednostka nauczyła się „Być”. Według niego prawdziwa wiedza jest funkcją bytu. To, co człowiek wie, jest bezpośrednio związane z tym, kim jest.

Gurdżijew rozróżnia istotę esencjonalną od powierzchownej osobowości i przydziela swoim uczniom różne ćwiczenia mające na celu osłabienie uwarunkowań. Metody te obejmowały pracę psychofizyczną i terapię grupową.

Wprowadza postać Enneagramu .

Praca grupowa

Uspieński opisuje to następująco:

„Ćwiczenia rytmiczne z akompaniamentem muzyki, taniec derwiszy, ćwiczenia umysłowe, nauka różnych sposobów oddychania i tak dalej. Do najbardziej wymagających należały ćwiczenia naśladowania zjawisk parapsychicznych: czytania myśli, jasnowidzenia, przejawów mediumistycznych  itp. Przed ich rozpoczęciem Gurdżijew wyjaśnił nam, że studiowanie tych „rzeczy”, jak je nazywał, było obowiązkowe we wszystkich szkołach wschodnich, ponieważ przed zbadaniem wszystkich imitacji, wszystkich możliwych podróbek, nie było sensu rozpoczynać badanie zjawisk o charakterze nadprzyrodzonym. […] Jednak nasz wysiłek koncentrował się głównie na rytmie i na dziwnych tańcach, które miały nas później przygotować do ćwiczeń derwiszów. Gurdżijew nie powiedział nam ani swoich celów, ani zamiarów, ale z tego, co powiedział wcześniej, można by sądzić, że wszystko to prowadzi nas do lepszej kontroli nad ciałem fizycznym. "

Katherine Mansfield pisze, że po przyjęciu do pracy po jej powtarzających się naleganiach, gdy jest nieuleczalnie chora na gruźlicę:

„Z pewnością nie ma miejsca na tej planecie, gdzie można by otrzymać naukę, którą otrzymuje się tutaj. Ale życie nie jest łatwe. Mamy wielkie trudności, bolesne chwile. Teoretycznie jest to cudowne, ale w praktyce wiąże się z cierpieniem. "

Borys Murawiew (przyjaciel Uspieńskiego, miał kontakt z Gurdżijewem, nigdy nie będąc częścią jego „instytutów”) pisze:

„Na ludzi, którzy wpadli w jego orbitę, Gurdżijew wywarł swój wpływ w bardzo prosty, a nawet brutalny sposób. Pomijając treść wiadomości, nazywał to „  Pracą  ”. Ta „praca”, oprócz „rozmów” i „ćwiczeń”, miała przekonać jego zwolenników, że są dosłownie zero w liczbach. Powiedział im wprost – i sobie nawzajem – że są niczym więcej niż śmieciami. […] I – czytelnik musi wiedzieć – wpływ hipnotyczny, jak każdy wpływ natury, jest odwrotnie proporcjonalny do kwadratu odległości. Dystans fizyczny i psychiczny lub jedno lub drugie. Jednak efekty tego wpływu Gurdżijewa na jego bezpośrednią świtę były widoczne. Mógł oferować swoim wyznawcom wszelkie bzdury - nawet wszelkie potworności, z góry pewny, że zostaną entuzjastycznie przyjęte jako objawienie. W tak stworzonym stanie psychicznym ludzie już nie rozumowali. Wszystko było dobrze, bo „tak przemówił Zaratustra”. "

„Samopamiętanie”

Metody Gurdjeffa miały na celu promowanie samoobserwacji i „samopamienności”, tak aby jego uczniowie mogli obudzić się z głębokiego snu i uświadomić sobie swoje prawdziwe ja. Dopiero wtedy przestaną być ludzkimi maszynami. Ta koncepcja pamiętania siebie była kluczem do prawdziwego życia, do prawdziwej świadomości prawdziwego mnie, powiedział. Bez tej zdolności do samopowrotu, do całkowitej i swobodnej świadomości, człowiek jest tylko zbiorem automatycznych reakcji zaprogramowanych przez jego wykształcenie, osiągnięcia i iluzję wyboru, czyli prawdziwą "maszyną" bez względu na skalę. .

Pracuje

  1. Historie Belzebuba do wnuka (1950), wyd. du Rocher, 1995, 1177  s. , przekład z rosyjskiego Jeanne de Salzmann z pomocą Henri Tracol
  2. Spotkania z wybitnymi mężczyznami (1960), wyd. du Rocher, 2004, 374  s. , tłumaczenie z języka rosyjskiego.To w istocie „autobiograficzne” dzieło zaadaptował do kina Peter Brook ( Spotkania z wybitnymi ludźmi ) w 1978 roku.
  3. Życie jest prawdziwe tylko wtedy, gdy „Jestem” (1974), wyd. Zdjęcie, tłumaczenie na język angielski ( Życie jest prawdziwe tylko wtedy, gdy "ja jestem" )

Dyskografia

Krytyczne przyjęcie przez dwóch autorów francuskich

Jean-François Revel opowiada w The Thief in the Empty House, Mémoires (Plon, 1997), że był uczniem Gurdżijewa około 1947 roku. Opisuje go jako „oszusta i oszusta, którego zarozumiałość nie musiałaby się ukrywać ubóstwo intelektualne ode mnie” . Revel wspomina o pogłoskach, które „przypisywały Gurdżijewowi pewną odpowiedzialność” za przedwczesną śmierć Katherine Mansfield , „ponieważ stary szarlatan twierdził, że posiada również tajemnice medyczne, wywodzące się z tajemniczej tradycji, mającej być skuteczniejsze niż nudna i intelektualna zachodnia medycyna. . "

Louis Pauwels informuje, że został nazwany „nowym Pitagorasem” i wskazuje:

„[Że] po dwóch latach ćwiczeń, które mnie oświetlały i paliły, znalazłem się w szpitalnym łóżku: zakrzepica żyły centralnej w lewym oku i czterdzieści pięć kilogramów. […] Wydaje mi się, że grzech Gurdżijewa nie cofa się na czas. "

Aby wejść głębiej

Bibliografia

W porządku alfabetycznym autorów to tytuły (wiele prac zostało przetłumaczonych przez Henri Tracola ):

Muzyka

Kino

Telewizja

Radio

Sztuka współczesna

Uwagi i referencje

  1. W języku ormiańskim  : Գեորգի Գյուրջիև  ; w języku rosyjskim  : Георгий Иванович Гюрджиев  ; Georgi Iwanowicz Gourdjiev  ; w języku greckim Γεώργιος Γεωργιάδης.
  2. „  Gurdżijew – trzecia część systemu  ” , na stronie unadfi.org , Bulle, nr 89, 1. kwartał 2006 r., Zagrożenia związane z religią i sekciarstwami ,marzec 2015(dostęp 30 marca 2020 r . ) .
  3. GI Gurdżijew, Spotkania z niezwykłymi mężczyznami , 1960, s.  51-53 . Gurdżijew zapowiada czytelnikowi, że relacja, którą złoży ze swojego życia, powinna być ujęta zarówno w sposób symboliczny, jak i biograficzny.
  4. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  63 .
  5. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  64 .
  6. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  80 .
  7. PD Uspieński, Fragmenty nieznanego nauczania , 1949, s ????
  8. Louis Pauwells, Pan Gurdżijew , 1954, s.  27 .
  9. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  56-57 .
  10. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  61-62 .
  11. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  60 .
  12. GI Gurdżijew, op. cyt. , s.  75 .
  13. W budynku Beboutov
  14. „  Anegdotyczny spacer po Faubourg du Roule  ” na apophtegme.com, stronie zakochanych, artystów i ciekawskich (konsultacja 14 lutego 2010 r . ) .
  15. „  Zdjęcie 6, rue des Colonels-Renard  ” , na www.gurdjieffian.net (dostęp 14 lutego 2010 ) .
  16. "  Georgij Gurdżijew Bruno de Panafieu  " , w sprawie Google Books (dostęp 14 lutego 2010 ) .
  17. Fragment jego artykułu: „Uspieński, Gurdżijew i fragmenty nieznanej nauki” (opublikowany ponownie przez Dervy w 2008 r.).
  18. Louis Pauwels donosi, że w ten sposób został nazwany przez gazetę The New Age . Louis Pauwels, Pan Gurdżijew , s.  31 .
  19. Wywiad z Jacquesem Nersonem, Francja-Kultura, lipiec 1990, opublikowany w Georges Ivanovitch Gurdżijew , Bruno de Panafieu, l'Âge d'Homme, 1993.
  20. Artykuł dostępny w sieci.
  21. "  Pan Gurdżijew. Wideo INA  ” .
  22. „  Człowiek, który nie śpi lub niezwykły pan Gurdżijew”. - audycja radiowa we Francji  ” .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne