Fortyfikacje Paryżu w XIX TH i XX th  wieków

Te fortyfikacje Paryża do XIX th i XX th  stulecia obejmują trzy obszary:

  1. Obudowa Thiers , tuż obok miasta Paryża;
  2. Pierwszy pas fortów, około 5 km od Paryża, składał się z szesnastu wolnostojących fortów i prac dodatkowych;
  3. Drugi pierścień fortów, około 20 km od Paryża.

Zostały zbudowane w dwóch odrębnych okresach:

Kontekst ogólny

Na poziomie wojskowym Paryż jest umocnionym obozem położonym w dorzeczu.

W 1670 Ludwik XIV zburzył mury Karola V i Ludwika XIII . Paryż staje się miastem otwartym i pozostanie nim przez prawie dwa stulecia. W 1689 r. Vauban wyraził zastrzeżenia do tego wyburzenia i zalecił urządzenie obejmujące: odbudowę ogrodzenia, jego podwojenie przez inne, które obejmowały wsie Chaillot, Montmartre i Belleville, dwie cytadele (na zachodzie i na wschodzie) umożliwiające wrogowi być widzianym z daleka i opóźniając swoje podejście, oraz wykorzystanie przestrzeni między dwoma zagrodami do hodowli, w celu zwiększenia zdolności oporu do wsparcia oblężenia. Jego pomysły pozostają martwą literą.

Ludwik XVI kazał wybudować Mur Generała Rolników , który nie był pomyślany jako fortyfikacja wojskowa, ale jako ogrodzenie przeznaczone do uzyskania dotacji .

W Słowniku Encyklopedycznym opublikowanym w 1844 roku czytamy :

„Opinia już dawno powstała, że ​​Paryż nie powinien mieć fortyfikacji. Dlatego nie bez zdziwienia pojawiła się nagle w 1841 r. propozycja ufortyfikowania go. Ale stan rzeczy w Europie wzbudził obawy; mówiono o wojnie i wkrótce wszyscy byli przekonani, że Francja będzie musiała bronić się przed nową koalicją europejską. To pod wpływem tej troski zaproponowano i przyjęto ustawę, która nakazywała budowę systemu obronnego wokół Paryża. Później chcieliśmy wrócić do tego pomysłu, ale byliśmy zbyt zaangażowani; niektórzy ze strachu, inni z fałszywego wstydu, cofnęli się przed przypomnieniem prawa, słyszeli tylko letnie lub niepełne skargi, a przez niewiarygodną niekonsekwencję Paryż zobaczył czternaście wznoszących się wokół niego fortów, w tym erekcja wzbudziła oburzenie ludności rok wcześniej. "

W XIX th  wieku każdy najazd pruski ( 1814/15 i 1870 ) powoduje usunięcie fortyfikacji, rola każdego z tych kolejnych ścian (1841-1845, 1874) linii obejmować szczyty, z których nieprzyjaciel zbombardował miasto podczas poprzedniej inwazji.

Chronologia

Pod imperium

1814-1815. Pod koniec panowania Napoleon  I er , Paryż został dwukrotnie poddany obcej okupacji.

Pierwszy program fortyfikacji

1818. Utworzona przez ministra wojny Gouviona Saint-Cyra komisja obrony terytorium jest odpowiedzialna za „przedstawienie swoich poglądów na najlepszy system obronny”.

1820. Komisja stwierdza, że ​​konieczne jest wprowadzenie Paryża w stan obrony, ale żaden projekt nie zostaje zachowany.

1830. Utworzenie komitetu fortyfikacyjnego, który wznawia debatę, kończy się koniecznością umocnienia Paryża, ale nie osiąga konsensusu co do sposobu obrony.

1833. Na planie topograficznym okolic Paryża podano:

Prace prowadzone przez generała Valazé są często przerywane i nie są dokończone. Rzeczywiście, dwie opcje są przeciwstawne:

1836. Utworzenie komisji obrony królestwa.

1838 16 lipcaprzyjmuje się plan obronny, który łączy obie opcje i wydaje się jednomyślny.

1840. Traktat londyński z15 lipcawyklucza Francję. Adolphe Thiers , uznając, że traktat niesie za sobą nowe zagrożenie inwazją, korzysta z okazji, aby ogłosić pożyteczność publiczną i pilność budowy nowej klauzury. 1 st września Ogólne Dode z Brunerie został dyrektorem umocnień Paryża. 13 września, Monitor ogłasza decyzję. Rozpoczynają się prace.

1841. Aby wykonać dzieło pomimo zastrzeżeń Rady Generalnej Sekwany, przygotowywana jest ustawa otwierająca kredyty (140 mln franków w złocie) niezbędne do stworzenia warownej klauzury, która będzie nazywana klauzura de Thiers , od nazwiska Przewodniczącego Rady:

Program budowy przewiduje:

1845. Praca zakończona.

1860. W ramach głównych prac Paryżu barona Haussmanna , granica Paryżu przechodzi na 1 st stycznia ścianie Farmers generalnego do głośnika Thiers.

Wojna 1870

lipiec 1870. Francja 13 wypowiada wojnę Prusom.

wrzesień 1870. Napoleon III zostaje wzięty do niewoli w Sedanie i kapituluje 2. Paryż proklamuje republikę. Zostaje powołany rząd tymczasowy. Prusacy pędzą w kierunku Paryża. Stolica zamienia się w obóz umocniony. Niektóre drzwi klauzury Thiersa są zamknięte. Przejścia dwóch kanałów, Bièvre i wejścia kolejowe są zamknięte. Domy w obszarze non edificandi są zburzone . 19-go Prusacy przybyli pod Paryż i rozpoczęli oblężenie, które trwało cztery miesiące.

Styczeń 1871. W dniu 28, Jules Favre podpisały się rozejm z Bismarck , artykuł 3, który przewidziany „oddającego do armii niemieckiej, francuskiej władzy wojskowej wszystkich fortów tworzących obwód obrony zewnętrznej Paryża, jak również ich sprzęt wojenny ”. Umowa aneksu podpisana tego samego dnia przewiduje przekazanie tych fortów w dniu 29 i30 stycznia, od 29 styczniao 10 rano, z wyjątkiem tego w Vincennes, które może schronić francuski garnizon składający się z 200 ludzi, bez możliwości odciążenia tego jednego. Artykuł 5 rozejmu przewiduje rozbrojenie murów Paryża .

Marzec 1871 : armia niemiecka ewakuuje forty na lewym brzegu Sekwany.

20 września 1871 r : armia niemiecka ewakuuje forty na prawym brzegu Sekwany.

Drugi program fortyfikacji

W czasie wojny 1870 r. fortyfikacje okazały się nieskuteczne.

1874 17 lipca, ustawa inspirowana ideami Séré de Rivières w sprawie obrony kraju, doprowadziła do nowego programu prac obronnych na północy i wschodzie, z których część miała na celu ochronę Paryża.

1885. Zakończenie programu: umożliwił wybudowanie 196 fortów, 58 małych zakładów i 278 baterii na wszystkich granicach i strategicznych miejscach kraju, za nakłady szacowane na 450 mln franków (fabryk) w złocie i 229 mln w złocie franki (uzbrojenie).

Zniknięcie ogrodzenia Thiersa

1883 11 czerwcarada miejska Paryża głosuje życzenie o niezadowolenie z klauzury Thiersu, jego cesji miastu i zniesienia strefy służebności.

1918. W czasie wojny zabudowa Thiers okazała się nieskuteczna w obronie Paryża, biorąc pod uwagę postęp artylerii (ogień z niemieckich dział długich - błędnie nazywany Grosse Bertha , z odległości 120  km ).

1919 19 kwietnia, ogłoszona zostaje ustawa, zgodnie z którą miasto kupuje od państwa ogrodzenie za 100 milionów i musi kupić lub wywłaszczyć ziemię na tym obszarze, przy zachowaniu służebności zakazującej budowy. Trwa rozbiórka ogrodzenia.

1925-1930. Terytorium strefowe jest przyłączone do miasta.

1930. Prawo 10 kwietnia reguluje warunki odszkodowań dla streferów.

Uwaga na temat linii Maginota

W ramach trwających po I wojnie światowej rozważań na temat obronności kraju nic nowego nie oznaczało ścisłej obrony stolicy. Przypominamy, że ogólny harmonogram wygląda następująco:

1922. Początek refleksji Komisji Obrony Pogranicza , która opracowuje pierwsze plany;

1928-1933. Budowa głównych konstrukcji.

1940 10 maja, Wehrmacht , z Niemiec, przecina Luksemburg i Belgię (prowincja Luksemburg) w kierunku Sedan. Był to przełom w Sedanie  : wojska niemieckie przekroczyły masyw Ardenów, uznany przez francuski sztab generalny za nieprzejezdny, unikając w ten sposób linii Maginota , która odgrywała rolę opóźnienia i przymusowej obwodnicy, która została im przypisana w jej projekcie.

Forty

Doktryna wojskowa użytkowania fortów

Doktryna użycia fortów zależy od kontekstu czasu. W połowie XIX e  wieku, drogi są nieliczne. Ze względu na liczebność armii w polu, zmuszona jest korzystać z istniejących linii komunikacyjnych, aby wozy z zaopatrzeniem mogły podążać za nią bez utykania na polnych drogach w złej porze roku.

W ten sposób struktura wojskowa, umieszczona na ważnej osi komunikacyjnej, jest w stanie silnie spowolnić, a nawet zatrzymać kilkutysięczny oddział. Przykład: fort Charenton znajduje się na obecnych drogach RN6 i RN19, które w tym czasie były drogami Genewy i Belfort  ; w pobliżu znajduje się most Charenton nad Marną i most angielski nad Sekwaną.

W czasie wojny fort spełnia kilka funkcji, które są klasycznymi funkcjami twierdzy  :

W tym czasie, gdy nieprzyjaciel chciał ją zdobyć, żołnierze musieli szturmować pod strzałem winogron obrońców chronionych grubymi murami i strzelnicami.

Pierwszy pas fortów

System robót wolnostojących, stanowiących pierwszą linię obrony kilka kilometrów od Paryża, oprócz muru otaczającego Paryż , obejmował:

Mapa obok pokazuje położenie fortów w stosunku do miasta w czasie walk Komuny Paryskiej w 1871 roku.

Szesnaście fortów

Szesnaście fortów zbudowanych wokół Paryża w latach 1840-1845 jest przedmiotem poniższej tabeli.

Kolejność (pierwsza kolumna) to taka, w jakiej pojawiają się forty podczas okrążania Paryża zgodnie z ruchem wskazówek zegara (NESO).

W zależności od przypadku nazwa fortu jest nazwą gminy, w której się znajduje, lub gminy, której broni.

Zamówienie reż. Nazwisko Lokalizacja Odległość
od
przyznania ściany		 Odległość
do
Luwru 		Inne zajęcia Pozycja
1 NIE Korona fortu Briche Św. Denis 6900  m² 9600  m² 48 ° 56 ′ 44 ″ N, 2 ° 20 ′ 28 ″ E
2 NIE Fort Podwójnej Korony Św. Denis 6850  m² 9600  m² 48 ° 56 ′ 39 ″ N, 2 ° 21 ′ 25 ″ E
3 URODZONY fort wschodni Św. Denis 5000  m² 7900  m² 48 ° 55 ′ 50 ″ N, 2° 22 ′ 20 ″ E
4 URODZONY Fort d'Aubervilliers Aubervilliers 3875  m² 7250  m² Książka + bateria 48°54′39″N, 2°24′22″E
5 mi Fort Romainville Bzy 3500  m² 6650  m² Ramka + Kurtyna 48 ° 53 ′ 09 ″ N, 2 ° 25 ′ 25 ″ E
6 mi Fort de Noisy Romainville 4800  m² 8300  m² Zakres + Reduta 48 ° 53 ′ 00 ″ N, 2 ° 26 ′ 55 ″ E
7 mi Fort de Rosny Rosny-sous-Bois 5750  m² 9800  m² Okulary 48 ° 52 ′ 12 ″ N, 2° 28 ′ 28 ″ E
8 S / E Fort Nogent Fontenay-sous-Bois 5900  m² 10300  m² Okulary 48 ° 50 41 ″ N, 2° 28 ′ 54 ″ E
9 S / E Fort Neuf de Vincennes Paryż 2800  m² 7800  m² 48 ° 50 ′ 31 ″ N, 2 ° 26 ′ 32 ″ E
10 S / E Fort Charenton Maisons-Alfort 4000  m² 8400  m² Śmiech 48 ° 48 ′ 32 ″ N, 2° 25 ′ 42 ″ E
11 S Fort d'Ivry Ivry-sur-Seine 3900  m² 7300  m² 48 ° 48 ′ 08 ″ N, 2° 23 ′ 24 ″ E
12 S Fort Bicêtre Kreml-Bicêtre 2650  m² 6100  m² 48 ° 48 ′ 19 ″ N, 2 ° 21 ′ 16 ″ E
13 S Fort Montrouge Arcueil 2900  m² 5800  m² 48 ° 48 ′ 28 ″ N, 2 ° 19 ′ 18 ″ E
14 S Fort Vanves Malakoff 3600  m² 6400  m² 48 ° 48 ′ 42 ″ N, 2 ° 17 ′ 22 ″ E
15 S Fort d'Issy Issy 3900  m² 6850  m² 48 ° 49 ′ 01 ″ N, 2 ° 16 ′ 08 ″ E
16 O Twierdza Mont-Valérien Suresnes 5250  m² 9100  m² 48°52′24″N, 2°12 °48″E
Książki uzupełniające
Zamówienie reż. Nazwisko Lokalizacja Przestarzały
1 NIE Grobla Croulta Św. Denis
2 NIE Grobla ru de Montfort , Św. Denis
3 NIE Cnoty Bateria Aubervilliers
4 NIE Reduta Flache Aubervilliers
5 URODZONY Bateria Pantin Marionetka
6 mi Reduta Montreuil Noisy-le-Sec
7 mi Reduta La Boissière Rosny-sous-Bois 1831
8 mi Reduta Fontenay-sous-Bois Fontenay-sous-Bois
9 mi Bażant Reduta Paryż (obecne ograniczenia) ( Bois de Vincennes ) 1846
10 mi Reduta Żwirowa Paryż (obecne ograniczenia) ( Bois de Vincennes ) 1840
11 NIE Bateria Rouvray Aubervilliers
12 O Reduta Montretout Święta Chmura
13 O Bateria Petit-Nanterre Colombes - Nanterre
14 NIE Bateria Charlebourg Colombes — La Garenne-Colombes
15 NIE Bateria Colomba Gołębie
16 NIE Reduta Gennevilliers Asnières-sur-Seine
17 NIE Bateria Villeneuve Villeneuve-la-Garenne
18 NIE Bateria Saint-Ouena Saint-Ouen

Drugi pas fortów

W tym rozdziale wymieniono zaawansowane prace prowadzone w latach 1870-1890 , w ramach fortyfikacji systemu Séré de Rivières , około 20  km od stolicy.

# reż. Nazwisko Lokalizacja Przestarzały
1 NIE Fort Cormeilles Cormeilles-en-Paryż
2 NIE Fort Montlignon Montlignon i Andilly
3 NIE Fort Domontu Domont
4 NIE Fort Montmorency Montmorency
5 NIE Fort d'Écouen Ecouen
6 NIE Reduta Butte-Pinson Montmagny 1875 - 1877
7 NIE Fort Plam Garges-lès-Gonesse
8 mi Fort Vaujours Courtry
9 mi Fort Chelles Drabiny 1876 ​​- 1878
10 mi Fort Villiers Noisy-le-Grand 1878
11 mi Fort Champigny Chennevières-sur-Marne
12 mi Fort de Sucy Sucy-en-Brie 1879 - 1881
13 S / E Fort Villeneuve Villeneuve-Saint-Georges 1876
14 S Reduta Hautes-Bruyères Villejuif 1870
15 S Fort Palaiseau Palaiseau 1874 - 1879
16 S Fort Châtillon Châtillon-sous-Bagneux
Fontenay-aux-Roses
17 S Baterie drewniane Verrières Verrières-le-Buisson 1874 - 1879
18 S Fort Villeras Saclay
19 nie dotyczy Bateria Bouviers Guyancourt 1879
20 nie dotyczy Bateria Ravin-de-Bouviers Wersal
21 nie dotyczy Fort du Haut-Buc Buc 1879
22 nie dotyczy Fort Saint-Cyr Montigny-le-Bretonneux 1879
23 O Fort du Trou-d'Enfer Marly-le-Roi 1881
24 O Fort Bois-d'Arcy Lasek Arcy

Uwagi i referencje

  1. Vauban , O znaczeniu Paryża dla Francji i trosce o jego zachowanie .
  2. Philippe Le Bas i Augustin François Lemaitre w „Francja: Dictionnaire encyclopédique”, Firmin Didot frères, 1844, s.  393)
  3. Koszt 140 milionów rozkłada się następująco:
    • uzasadnienie budżetu (w milionach, sygn.: Le Hallé, s.  178): • zakupy ziemi 17 970 • koszty robót ziemnych 16 608 • roboty murarskie 83 356;
    • koszt (ref. Lazare): • ogrodzenie 54 361 959,22 • forty i drogi strategiczne 59 633 163,69 • zakup gruntów 17 571 838,54 • koszty ogólne: 8 433 038,55.
  4. Dziennik Urzędowy z 22 września 1871 r., Alfred de Villefort, „Zbiór traktatów, konwencji, praw, dekretów i innych aktów dotyczących pokoju z Niemcami”, tom II, Imprimerie Nationale, Paryż, 1872, s.  282.
  5. Źródło: Lista oderwanych prac zaczerpnięta ze strony referencyjnej, http://www.fortifs.org/
  6. najpierw Châtillon-sous-Bagneux , potem Vanves , a na końcu Malakoff
  7. „  forty – zapomniane dziedzictwo Ile de France  ” , na www.marquis78.fr (dostęp 26 października 2015 )
  8. Źródła: linki zewnętrzne ASFV i Chelles-Fortifs
  9. „Stowarzyszenie Ochrony Fort de Villiers” na stronie asfv.eu .
  10. https://www.chennevieres.com/ma-mairie/les-grands-projets/ouverture-du-parc-du-fort-de-champigny/
  11. „Dziedzictwo kulturowe” na stronie Villeneuve-Saint-Georges, villeneuve-saint-georges.fr .
  12. "  Redoute des Hautes Bruyères - Wikimapia  " , na wikimapia.org ( dostęp 19 października 2015 )
  13. „  Dwie lub trzy rzeczy… – Fotografie Yannicka Valleta – Dwie lub trzy rzeczy – fotografie: Les Oubliés (lub La position du Bois de Verrières)  ” , na stronie yannick-v.blogspot.fr (dostęp 19 października 2015 r.) )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Félix et Louis Lazare, Słownik historyczny ulic i zabytków Paryża w 1855 r  .; przeredagowane Maisonneuve i Laroze, 1993, s.  132.
  • Renaud Gagneux i Denis Prouvost , Śladami obudów Paryża: spacer wzdłuż zaginionych murów , Paryż, edycje Parigramme,2004, 246  s. ( ISBN  2-84096-322-1 ).
  • Jacques Hillairet , Słownik historyczny ulic Paryża , Paryż, Éditions de Minuit
  • Guy le Hallé, Historia fortyfikacji Paryża i ich rozbudowa w Île-de-France , Éditions Horvath, 1995.
  • Guy le Hallé, „Śladami klauzury klasztoru Saint-Martin-des-Champs”, „La Ballade des Fortifs”, w Paryżu aux sto wsi , numery 34 do 45 .
  • Martin Barros , Fortyfikacje w Île-de-France 1792-1944 , Paryż, IAURIF i Stowarzyszenie Vauban,2000( 1 st  ed. 1993),.