Więź jest zbywalne papiery wartościowe , które stanowi roszczenie o jego emitentem jest zatem reprezentatywna długu finansowego w perspektywie średnio- i długoterminowego, czasem nawet na zawsze. Dług ten jest emitowany w danej walucie, na czas określony i daje prawo do wypłaty oprocentowania stałego lub zmiennego, zwanego kuponem, który czasami jest kapitalizowany do terminu zapadalności. Certyfikaty depozytowe lub papiery komercyjne są uważane za krótkoterminowe instrumenty finansowe i dlatego różnią się od obligacji. Obligacje są oceniane przez agencje ratingowe zgodnie z profilem ryzyka ich emitentów . Na rynku obligacji istnieje wiele różnych papierów wartościowych.
Emitentem obligacji jest pożyczkobiorca; zobowiązany jest subskrybent lub posiadacz zobowiązania . Obligacja jest często zbywalne i mogą być wymienione na magazynie wymiany. W praktyce papiery wartościowe są głównie przedmiotem obrotu pozagiełdowego . W przypadku likwidacji wierzyciele, którzy są pożyczkodawcami pieniędzy, mają pierwszeństwo przed akcjonariuszami, którzy rozdzielają nadwyżkę likwidacyjną po bezinteresowności wszystkich wierzycieli.
W 2014 roku światowy rynek obligacji reprezentował około 150 bilionów dolarów , czyli ponad 50% całego rynku aktywów finansowych i 66% rynku długu. Dla porównania, rynek akcji to tylko około połowa (69 bilionów dolarów) rynku obligacji. Kryzys finansowy od 2007 do 2011 roku rentowności obligacji piła osiągnie historycznie niskich poziomach.
Emisja obligacji jest zjawiskiem bardzo starym, sięgającym renesansu i mającym na celu obniżenie kosztu długu królewskiego , przy czym rynek obligacji jest składnikiem giełdy . Wśród pierwszych operacji, te rozpoczęte przez Henryka II w Lyonie w 1555 roku , Grand Parti de Lyon , pożyczka w wysokości 2 mln ecu na 11 lat, z 16% oprocentowaniem, „znacznie wyższym niż poprzednie”, 12%. średni. Trzy czwarte pożyczki to stare kredyty, zebrane i przekształcone. Do tego czasu deficyt królewski był uzupełniany trzymiesięcznymi pożyczkami odnawianymi w terminie zapadalności .
Od samego początku zdecydowaną większość obligacji stanowiły obligacje rządowe, a handlowcy preferowali zaciąganie krótkoterminowego długu za pomocą papierów komercyjnych. Państwo jest kredytobiorca, który jest rzadko upadłości od XIX th century, wydajność obligacji jest związane z inflacją, zwłaszcza we Francji przez czterdzieści lat:
Rok | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | lata 80 |
Stawka 10-letnia (fr) | 17,4% | 14,8% | 14,4% | 13,4% | 11,9% | 9,2% | 9,9% | 8,6% | 9,3% | 10,0% | 11,9% |
Indeks cen | 13,4% | 11,8% | 9,6% | 7,4% | 5,8% | 2,7% | 3,1% | 2,7% | 3,6% | 3,4% | 6,6% |
10-letnia stopa realna | 4,0% | 3,0% | 4,8% | 6,0% | 6,1% | 6,5% | 6,8% | 5,9% | 5,7% | 6,6% | 5,5% |
Rok | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 1990 |
Stawka 10-letnia (fr) | 8,6% | 8,1% | 5,6% | 8,3% | 6,6% | 5,8% | 5,3% | 3,9% | 5,5% | 5% | 6,3% |
Indeks cen | 3,2% | 2,4% | 2,1% | 1,6% | 1,8% | 2,0% | 1,2% | 0,7% | 0,5% | 1,7% | 1,7% |
10-letnia stopa realna | 5,4% | 6,1% | 3,5% | 6,7% | 4,8% | 3,8% | 4,1% | 3,2% | 5% | 3,3% | 4,6% |
Rok | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2000s |
Stawka 10-letnia (fr) | 5% | 4,3% | 4,3% | 3,7% | 3,3% | 4% | 4,4% | 3,4% | 3,6% | 3,4% | 3,9% |
Indeks cen | 1,7% | 2,1% | 1,9% | 2,1% | 1,8% | 1,6% | 1,5% | 2,8% | 0,1% | 1,5% | 1,7% |
10-letnia stopa realna | 3,3% | 2,2% | 2,4% | 1,6% | 1,5% | 2,4% | 2,9% | 0,6% | 3,5% | 1,9% | 2,2% |
Rok | 2011 | 2012 | 2013 | Lata 2010 |
10-letnia stawka | 2,5% | 3,2% | 2,2% | 2,6% |
Indeks cen | 1,7% | 2,1% | 1,3% | 1,7% |
10-letnia stopa realna | 0,8% | 1,1% | 0,9% | 0,9% |
Zabezpieczenie to jest umową pomiędzy emitentem a kolejnymi posiadaczami zabezpieczenia, której dwoma głównymi elementami są harmonogram przepływów finansowych oraz sposób ich kalkulacji . Wszystko zostaje naprawione podczas emisji obligacji, kiedy obligacja jest tworzona.
Te nadajniki są również wiele prywatnych organizacji, że władze publiczne (zwłaszcza Treasuries).
Obligacja daje osobie, która ją kupuje, stałe oprocentowanie, takie samo co roku, zwane kuponem na obligacje i płacone przez pożyczkobiorcę, który dokonał emisji obligacji . Dzięki temu stałemu dochodowi jest uważany za mniej ryzykowny niż akcje , których dochód jest zmienny i często trudny do przewidzenia.
Obligację może wyemitować:
Posiadanie obligacji przez osoby fizyczne stało się zasadniczo pośrednie: odbywa się w dużej mierze za pośrednictwem UCITS i umów ubezpieczenia na życie .
Niemniej jednak obligacje zawsze mogą teoretycznie być w posiadaniu bezpośrednio osób fizycznych i dlatego podlegają oficjalnym notowaniom – choć często bez transakcji, a zatem fikcyjnym lub teoretycznie – na giełdzie .
Praktycznie cały wolumen transakcji odbywa się bez recepty , OTC , pomiędzy instytucjami finansowymi: bankami inwestycyjnymi , ubezpieczycielami , zarządzającymi funduszami inwestycyjnymi , bankami powierniczymi itp.
Wolumen obrotu jest znaczny, kilka bilionów euro dziennie, zwłaszcza w przypadku obligacji rządowych i ich produktów pochodnych , które stanowią kluczowy rynek dla średnio- i długoterminowych stóp procentowych .
W zbywalne dłużne papiery wartościowe są bardzo blisko instrumentów obligacji, ale którzy sami nie mają się odbyć bezpośrednio przez osoby, tylko przez menedżerów funduszy inwestycyjnych i innych specjalistów rynku finansowego. Ich przepisy są więc nieco inne.
Zobowiązanie to zbiór przepływów przesuniętych w czasie. Przepływy te nie są zatem bezpośrednio ze sobą porównywalne. Euro w dniu nie ma takiej samej wartości jak to samo euro w dniu , choćby z powodu inflacji .
Wycena zobowiązania sprowadza się do ustalenia, ile powinno być co do zasady warte w obecnych warunkach rynkowych, za pomocą operacji matematycznej zwanej dyskontowaniem , poprzez określenie teoretycznej wartości bieżącej wszystkich przepływów, które je tworzą. Te stopy dyskontowe wybrane dla tej transakcji są określane przez obserwację tych już stosowane na rynku zobowiązań porównywalnych pod względem czasu trwania, płynności i ryzyka kredytowego prezentowane. Teoretyczna wartość obligacji, a także jej cena rynkowa, ulega ciągłym zmianom w wyniku zmian na rynku, stóp procentowych i upływu czasu.
Uwaga ze wszystkimi przepływami przypadającymi na daty i stanowiącymi obowiązek. Aby sprowadzić te przepływy z powrotem do wspólnej podstawy, do ich równowartości w jednym dniu , każdy z nich jest mnożony przez ich współczynnik dyskontowy . Ten współczynnik dyskontowy jest uzyskiwany przez obliczenie na podstawie stopy procentowej, którą ktoś zdecyduje się zastosować do tego konkretnego obowiązku dyskontowania między datami i .
Wartość bieżąca (prawidłowe określenie to raczej wartość bieżąca, ale wartość bieżąca jest zwykłym wyrażeniem) zobowiązania jest zatem sumą bieżących wartości każdego z przepływów:
Istnieje uproszczona formuła dyskontowania, z jednolitą stawką, stopą aktuarialną , która choć nieprecyzyjna, jest szeroko stosowana i stosowana jako pierwsze przybliżenie.
Narzędzie oceny: plon do dojrzałościOgólna zasada jest taka, że mechanicznie ceny obligacji o stałym oprocentowaniu zmieniają się odwrotnie do stóp procentowych: jeśli stopy rosną, ceny spadają i odwrotnie. Często stosowanym uproszczeniem rozumowania jest:
Dyskontowanie polega na uczynieniu ceny w roku N+1 ekwiwalentem ceny w roku N. Każdego roku ceny rosną o X%, a zatem w tym samym czasie wartość pieniądza spada o tyle samo (1 2000 euro nie jest warte 1 euro dzisiaj). Aby wrócić do obligacji, będą płacić co roku takie same odsetki.
Definicja: rentowność do wykupu to stopa, która sprawia, że bieżąca cena ekwiwalentu obligacji (= porównywalna) z dyskontowaniem przyszłych dochodów.
(przypuśćmy, że 1000 € ). Wiemy, że otrzymanie 1000 dzisiaj lub za 10 lat to nie to samo: dlatego zaktualizujemy te odsetki, a zwłaszcza kapitał, który zostanie spłacony na końcu, aby poznać wartość obligacji.
Przykład: 3-letnia obligacja o wartości 100 000 €, która daje oprocentowanie w wysokości 10%, jest kwotowana na 98%. Jaka jest rentowność do dojrzałości?
przyszły dochód to:
Aby poznać plon do dojrzałości, musisz rozwiązać następujące równanie:
Rentowność do zapadalności to stopa (t), która rozwiązuje ten wzór. Tutaj znajdujemy 10,82%
Definicja: Stopa aktuarialna to realna rentowność obligacji do terminu zapadalności, która nie ma nic wspólnego z nominalną stopą procentową.
Przykład: przez przybliżenie:
Nominalny | Nominalna stopa procentowa | Trwanie | Cena emisyjna | Cena wykupu | Stawka aktuarialna | |
---|---|---|---|---|---|---|
Obowiązek A | 100 000 | 7% | 10 lat | 100 000 (100%) | 100 000 (100%) | 7% |
Wiązanie B | 100 000 | 7% | 10 lat | 102 000 (102%) | 100 000 (100%) | 6,8% |
Aby określić stawkę aktuarialną przez aproksymację, wystarczy określić dodatkowy koszt i rozłożyć go w czasie. Dodatkowym kosztem jest cena emisyjna 2%, czyli 0,2% rocznie, która jest odejmowana od stawki nominalnej (7% - 0,2% = 6,8%).
Wniosek: Im dłuższy okres życia obligacji, tym bardziej rozłożony zostanie koszt premii, a tym samym jej wpływ będzie mniejszy.
Przykład: według przybliżonego wzoru:
Stawka aktuarialna =Warunki prawne zobowiązania mogą być bardzo zróżnicowane. W przypadku oferty prywatnej (obligacje nienotowane) warunki papierów wartościowych określa umowa emisyjna (lub umowa subskrypcji ). W przypadku emisji prowadzonej w drodze oferty publicznej lub w przypadku złożenia wniosku o dopuszczenie obligacji do obrotu na rynku regulowanym (obligacje notowane) warunki papierów wartościowych są co do zasady określone w prospekcie kontrolowanym przez organ nadzoru rynku ( w przypadku notowań na giełdzie Euronext Paris – Autorité des marchés financiers, w przypadku notowań na Giełdzie Papierów Wartościowych w Luksemburgu – Commission desur- cing du secteur financier).
Przepływy obligacji są określone przez:
Procentowa stawka może być:
Ponadto niektóre obligacje mają opcje , takie jak przedterminowy wykup w określonych terminach według wyboru emitenta (w języku angielskim: obligacje na żądanie ) lub przeciwnie, przedłużenie terminu zapadalności lub zamiana na inny papier wartościowy, z oddzielnym nakazem subskrypcyjnym lub bez niego. .
Niektórzy mają możliwość wymiany na akcje :
Większość obligacji to klasyczne obligacje roczne (zwane zwykłymi obligacjami waniliowymi : klasyczne lub konwencjonalne), czyli:
Przykład: ekwiwalent obligacji skarbowej 4,75% 25.04.2035, już przytoczony jako przykład powyżej we wstępie, to klasyczna obligacja o stałym oprocentowaniu wymagalnym 25.04.2035 i oprocentowaniu nominalnym 4,75 %.
Zwyczajowo arbitralnie dzieli się wartość bieżącą obligacji na:
Ten zwyczaj pochodzi z czasu - XIX th century - kiedy ani komputery i kalkulatory istniał. Dlatego ważne było, aby móc wyświetlić pozorną cenę obligacji ( cenę ), umożliwiającą ich porównywanie ze sobą bez konieczności dokonywania skomplikowanych obliczeń. Rozwój elektronicznych środków obliczeniowych sprawił, że było to mniej konieczne, ale zastosowanie pozostało.
Rzeczywiście, jak widać na wykresie obok, im bliżej daty wypłaty kuponu, tym bardziej cena obligacji (linia niebieska), mechanicznie, uwzględnia kwotę tego kuponu. Traci go ponownie, równie mechanicznie, ale nagle, po opłaceniu wspomnianego kuponu. Odejmując pro-rata temporis od ceny obligacji efekt kolejnego kuponu, „kuponu naliczonego”, otrzymujemy krzywą (na wykresie zaznaczoną na czerwono), która jest znacznie bardziej regularna i łatwiejsza do interpolacji w czasie : lekcja ".
Do wyceny obligacji regularnie używa się dwóch angielskich terminów:
Znaczenie w nocie |
Moody'ego |
Standard i biedni |
Oceny Fitch |
Dagong | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
długi termin |
krótki termin |
długi termin |
krótki termin |
długi termin |
krótki termin |
długi termin |
krótki termin |
|
Premium Pierwsza jakość First |
Aaa | P-1 Prime -1 |
AAA | A-1 + | AAA | F1 + | AAA | A-1 |
Wysokiej jakości Wysoka jakość |
Aa1 | AA + | AA + | AA + | ||||
Aa2 | AA | AA | AA | |||||
Aa3 | AA- | AA- | AA- | |||||
Wyższa średnia jakość Wyższa średnia jakość |
A1 | + | A-1 | + | F1 | + | ||
A2 | W | W | W | |||||
A3 | P-2 | A- | A-2 | A- | F2 | A- | A-2 | |
Niższa średnia ocena Średnia jakość niższa |
Baa1 | BBB + | BBB + | BBB + | ||||
Baa2 | P-3 | BBB | A-3 | BBB | F3 | BBB | A-3 | |
Baa3 | BBB− | BBB− | BBB− | |||||
Ocena nieinwestycyjna, spekulacyjna Spekulacyjna |
Ba1 |
Nie pierwsza Nie pierwsza |
BB + | b | BB + | b | BB + | b |
Ba2 | nocleg ze śniadaniem | nocleg ze śniadaniem | nocleg ze śniadaniem | |||||
Ba3 | BB− | BB− | BB− | |||||
Wysoce spekulacyjne Bardzo spekulacyjne |
B1 | B + | B + | B + | ||||
B2 | b | b | b | |||||
B3 | B− | B− | B− | |||||
Wysokie ryzyko | Caa1 | CCC + | VS | CCC | VS | CCC | VS | |
Ultra spekulacyjny | Caa2 | CCC | ||||||
Domyślnie, z pewną nadzieją na odzyskanie |
Caa3 | CCC− | ||||||
To | CC | CC | CC | |||||
VS | C / CI / R | VS | VS | |||||
Selektywna wartość domyślna | SD | re | R & D | re | re | re | ||
Domyślnie | re | re |
Wycena instrumentu na stopę procentową obejmującego, w przeciwieństwie do obligacji rządowych, ryzyko kredytowe, np. obligację wyemitowaną przez samorząd, spółkę, państwo zagraniczne itp., przeprowadzana jest teoretycznie poprzez:
Kwota wyrażona w punktach bazowych , o którą cała zerokuponowa krzywa dochodowości obligacji rządowych musiałaby zostać przesunięta równolegle, generalnie w górę, aby dyskontowanie przepływów obligacji na tej nowej krzywej odpowiadało jej cenie faktycznie obserwowanej na rynku , nazywa się spreadem kredytowym obligacji.
W przypadku niewykonania zobowiązania przez emitenta (upadłość, upadłość itp.) posiadacz obligacji ponosi ryzyko nieodzyskania swojego kapitału (np. Enron, Worldcom, Parmalat itp.). Oczywiście, ryzyko związane z obligacji jest niższa niż ta przedstawiona przez magazynie , ponieważ obligatariusze rangi znacznie wyższa w kolejności wierzycieli niż akcjonariuszy. Jednak to ryzyko jest bardzo realne.
Istnieje dobre przybliżenie pożyczki, która jest zarówno wolna od ryzyka, jak i jeszcze nie zaległa. Są to najbardziej płynne obligacje rządowe wyemitowane przez najmniej zadłużone z dużych krajów rozwiniętych, czyli obligacje:
Stopy uzyskane z tych pożyczek odpowiadają zatem, dla każdej waluty, w której istnieją, stopom wolnym od ryzyka . Pozostałe obligacje, mniej płynne, niosą ze sobą ryzyko, którego miarą przez rynek obligacji jest różnica stóp między ich stopą zwrotu a stopą wolną od ryzyka. Ten spread oprocentowania lub spread kredytowy odpowiada teoretycznie sumie:
Obligacje są często – choć nie jest to obowiązkowe – przedmiotem ratingu finansowego, który zwykle zapewnia lepszą ocenę ryzyka kredytowego, jakie przedstawia papier wartościowy.
Jak widzieliśmy, obligacja to pożyczka, która służy oprocentowaniu , wyrażonym jako ciąg kuponów w danym okresie, a następnie ostatecznej spłacie, najczęściej według wartości nominalnej . Aby wycenić obligację, obliczamy aktualną wartość wszystkich przyszłych rat ( kuponów i wartości nominalnej ) dyskontując kwoty stopą procentową odpowiadającą ryzyku obligacji. Ponadto, gdy stopy procentowe wzrosną, dyskontowanie będzie wyższe, a co za tym idzie, zmniejszy się wartość bieżąca dochodu z obligacji. Wywnioskujemy, że: