Dulkadir

Turkmen Beylical dynastia z Anatolii z Dulkadir , Dulkadirides lub Dhû l-Qâdirides panowała od 1337 roku na południowym wschodzie Anatolii po upadku Seldżuków z Roum , aby ostatecznie zobaczyć swoje terytorium włączone do Imperium Osmańskiego w 1522 roku . Ich stolicą był Maraş (obecnie Kahramanmaraş ) lub Elbistan . Centrum ich terytorium stanowiła obecna turecka prowincja Kahramanmaraş zwana również Zulkadriyyew tekstach osmańskich. Terytorium to czasami rozciągało się na wschód do Mosulu ( Irak ) i do Kırşehir w Kapadocji na zachodzie. Terytorium to działa jako państwo buforowe między upadającą potęgą mameluków w Egipcie a rosnącą potęgą Turków .

Historia

W dniu 26 czerwca 1243 roku , w bitwie Kose Dağ, na Seldżuków sułtana z Roum Kay Khusraw II poniósł ciężką porażkę przed mongolskich wojsk dowodzonych przez Baïdju . W Seldżukowie z Sułtanatu Roum stać się wasalami Hulagid Mongołów . Po tej porażce sułtanat Roum upadł. Około 1307 roku ostatni sułtan Roum Ghiyâth ad-Dîn Mas`ûd zmarł bez dziedzica. To koniec sułtanatu Roum. W 1335 roku Abu Saïd Bahadur zmarł dziewiąty i ostatni niezależny Ilkhan . Nie ma już żadnej dominującej władzy w Anatolii, która jest podzielona na około dwudziestu beylicates mniej lub bardziej efemerycznych i mniej lub bardziej niezależnych. Osmanie utworzyli wtedy tylko jeden z tych beylicates.

Założenie dynastii

W 1337 roku turecki wódz Zayn al-Din Qaraja zajął Elbistan . Jest synem Dulkadir, arabizowanego imienia w Dhu'l-Qadir, od którego pochodzi nazwa dynastii. Elbistan jest kluczowym punktem przy wejściu na Półwysep Anatolijski, co nadaje znaczenie tej dynastii. Qaraja jest uznawany za zastępcę (nāʾīb) przez mameluckiego sułtana rzeki An-Nāsir Muhammad . Za jego panowania siedmiu sułtanów mameluków następowało po sobie w Kairze. Qaradża czasami poddaje się mamelukom, czasem dystansuje się. Osiąga pewien sukces militarny, zajmuje kilka twierdz wokół Aleppo . W 1348 roku nadał sobie tytuł „Malik az-Zâhir”. W 1352 roku gubernator Aleppo w Zatoce Buga (lub BayBugha), mianowany przez mameluków, zbuntował się. Qaraja jest jednym z jego sojuszników, ale przed natarciem armii mameluków z Egiptu, Qaraja zdradził Bay Buga i uciekł, by znaleźć schronienie w sąsiednim beylicacie. Bay Buga i Qaraja zostają zabrane przez mameluków. Karadża zginął w Kairze w wieku osiemdziesięciu trzech lat 11 grudnia 1353 roku . Podczas tego panowania Turcy doświadczyli okresu stabilności i ekspansji z długim panowaniem Orhana (1326-1359).

Następcy

W 1353 roku Khalil, syn Karadży, zastąpił swojego ojca na 33-letnie panowanie. Państwo osmańskie nadal rozprzestrzenia się w Anatolii za panowania Murada I er (1359-1389). Khalil Bey zginął w wieku dziewięćdziesięciu sześciu lat w 1386 roku.

Süli Bey, brat Khalila, przejmuje po nim krótkie panowanie: od 30 maja 1398 r. Do 2 września 1399 r. Ma trzy córki: najstarsza poślubia Rahatoğlu Alaeddin Ali bey of Sivas, młodszy jest żonaty z cadi Burhaneddin Ahmedem i najmłodszy (Devlet Hatun) żona Sultan Ottoman Bayezid I er w siódmym ślubu. W 1399 r. Syn Khalila Beya, Mehmed Bey, objął panowanie na 45 lat, aż do śmierci w wieku siedemdziesięciu siedmiu lat w 1443 r. W 1402 r. Osmański sułtan Bayezid I er zostaje pokonany przez Tamerlana . Umiera i opuszcza państwo osmańskie w niestabilnej sytuacji, która trwa do 1413 roku. Mehmed Bey musi wtedy poddać się władzy Tamerlana. W 1403 roku Emine, córka Mehmed Bey, poślubiła tego, który dziesięć lat później został sułtanem osmańskim Mehmed I er Çelebi . Inna z jego córek poślubiła mameluckiego sułtana Sayfa ad-Dîn Jaqmaq (Cakmak). Mehmed Bey walczy z sąsiednimi beylicatesami Karamanidami i Ramazanidami . W nagrodę Mamelucy przypisują mu miasto Kayseri . Podczas tego okresu moc zmienia się także w Egipcie, Burjite mameluków zastąpi Bahrites .

W 1443 roku do władzy doszedł Süleyman Bey, najstarszy syn Mehmed Bey. Jego córka, uważana za najpiękniejszą z nich, Sitt Hatun, poślubiła osmańskiego sułtana Mehmeda II Fatiha . Süleyman Bey zostaje zabity w 1454 roku. Pozostawia czterech rywalizujących synów: Melik Arslan, Şahbudak, Şehsuvar i Alaüddevle Bozkurt. Jego pozostali synowie zmarli przed nim.

W 1454 roku , najstarszy Melik Arslan, został następcą ojca. W 1465 roku został zamordowany przez swojego brata Şahbudaka, który miał poparcie mameluków.

W 1467 Şahbudak został usunięty przez swojego drugiego brata Şehsuvara, który miał poparcie Mehmeta II Fatiha po swojej stronie . Dla mameluckiego sułtana Qaitbay jest to casus belli. W 1469 roku wysłał dwie wyprawy, na czele których stał jego atabeg Azbak. Şehsuvar wyszedł zwycięsko, skorzystał z okazji i rozpoczął inwazję na Syrię. W 1471 r. Trzecia wyprawa mameluków była tym razem prowadzona przez Jasbaka. Ten ostatni będzie korzystał z artylerii podczas oblężeń. Şehsuvar ma tylko dwa działa, których nie może użyć. Yashbakowi udaje się rozbić armie Şehsuvara. W sierpniu 1472 Şehsuvar zostaje zabrany i przewieziony z powrotem do Kairu. Więzień zostaje zakwaterowany, a jego szczątki wiszą nad bramą Zawiya w Kairze.

W 1472 r. Şahbudak przejął tron, z którego został usunięty w 1467 r. W 1480 r. Również został obalony za namową Mehmeda II. Alaüddevle Bozkurt, jego brat, czwarty syn Süleymana Beya, przejmuje władzę.

Koniec beylicat

12 czerwca 1515 r. Zwycięstwo Selima I st na Alaüddevle Bozkurt Bey of beylik of dulkadir w bitwie pod Turną (Turna Dağ koło Elbistanu). Alaüddevle Bozkurt zmarł w wieku osiemdziesięciu siedmiu lat. Następuje Ali Bey, syn Şehsuvara. Był namiestnikiem Maraş i otrzymał od Osmanów tytuł paszy . Księstwo Dulkadir zostało włączone do Imperium Osmańskiego.

24 sierpnia 1516 r. Zwycięstwo Selima I st nad mamelukami w bitwie pod Marj Dabiq w okolicach Aleppo ( Syria ) ogłosiło koniec beylik beylik z dulkadir. Mameluków zmiażdżyła przewaga wojsk osmańskich. Mamelucki Sułtan Qânsûh al Ghûri zginął i abbasydzki Kalif Al-Mutawakkil III jest uwięziony. Selim wszedł do Aleppo 28 sierpnia 1517 roku . Następnego dnia odmawia się w jego imieniu modlitwy, ogłaszając go kalifem.

W 1522 roku , za panowania sułtana Sulejmana Wspaniałego , stracono Ali, ostatniego Beja z dynastii. Niemniej jednak, aż do XVII -tego  wieku, niektórzy członkowie rodziny dulkadiride nadal korzystać z przywilejów królewskich. Maras stał się siedzibą wojewody wyznaczonego Dhu'l-Qadriyya lub Zulkadriyye ( Ejalet z beylik z dulkadir ) aż do połowy XIX th  wieku w dokumentach Osmańskiego.

Dziedzictwo

• Meczet Ulu w zamku Kahramanmaraş, zbudowany w 1496 roku przez jednego z synów Süleymana Beya.

Dynastia

Daktyle	Nazwa turecka	Transliteracja z arabskiego	Syn
1337 -09 / 1353	Zeyneddin Ahmet Karaca	Zayn al-Din Qaraja	Dhu'l-Qâdir
1353- 1386	Garseddin Halil	Ghars al-Din Khalil	Karaca
1386-05 / 1398	Şaban Süli (Sevli)	Sha`bân Süli	Karaca
1398-09 / 1399	Sadaka	Sadaka	Süli	krótkie panowanie
1399- 1442	Nasireddin Mehmed	Nâsir al-Din Muhammad	Halil
1442- 1454	Süleyman	Sulayman	Mehmed
1454- 1465	Melik Arslan	Malik Arslan	Süleyman
1465- 1467	Şahbudak	Shah Budak	Süleyman	pierwsze panowanie
1467- 1472	Şehsuvar	Shah Suwâr	Süleyman
1472- 1480	Şahbudak	Shah Budak	Süleyman	drugie panowanie
1480-06 / 1515	Alaüddevle Bozkurt	Alâ'al-Dawla Bozqurd	Süleyman
1515- 1522	Ali	`` Ali	Şehsuvar	Aneksja do Imperium Osmańskiego

Uwagi i odniesienia

1. Janine Sourdel i Dominique Sourdel, op. Cit. , „Dulkadirides lub Dhû l-Qâdirides”, str.  254-255. Znajdujemy również: Dulgadir, Dulghadir; w języku tureckim: Dulkadiroğlu lub Dulkadiroğulları, nazwa tego niepewnego pochodzenia została arabizowana w Dhu'l-Qadir, Dhu'l-Qadr, Dhu'l-Kadr, Zol al-Qadr, Zulkadr, po arabsku: ḏū al-qādir, ذو القادر , (ten), który ma władzę
   (w) Clifford Edmund Bosworth, op.cit. ( czytaj online ) , „The Dulghadir Oghullari or Dhu'l-Qadrids”, str.  238
2. Zulkadriyye w celu oznaczenia terytorium Dulkadiridów, patrz na przykład „  Teşkilat İçi Eğitim Seminerleri 2001-2002  ”
3. Janine Sourdel i Dominique Sourdel, op. Cit. , „Kösedağ (bitwa), czerwiec 1243”, s.  486
4. Nâ'îb po arabsku: nāʾīb, نائب , przedstawiciel, zastępca
5. Malik az-Zâhir po arabsku: mālik aẓ-ẓāhir, مالك الظاهر , oczywisty król
6. (en) „  Księstwo Dulkadirogullari  ”
7. (w) Robert Irwin , op. cit. ( czytaj online ) , s.  139-140
8. (i) "  główne Postacie Dulkadirogullari Księstwa  "
9. (en) Charles Cawley, „  Ottomans  ” , na stronie http://fmg.ac/ Foundation for Medieval Genealogy
10. (en) Franz Babinger, William C. Hickman, Ralph Manheim, op. Cit. ( czytaj online ) , s.  57
11. (en) Theoharis Stavrides, op. cit. ( czytaj online ) , s.  342
12. (w) Michael Winter, Amalia Levanoni, op. cit. ( czytaj online ) , „Proch strzelniczy i broń palna mameluków”, s.  130
13. Bozqurd lub Bozkurt po turecku: bözkurt, „szary wilk”
14. (w) Martin Sicker, op. cit. ( czytaj online ) , s.  197
15. (w) Clifford Edmund Bosworth, op. ( czytaj online ) , „The Dulghadir Oghullari or Dhu'l-Qadrids”, str.  238
16. Lista sporządzona według:
    • ( fr ) Clifford Edmund Bosworth, op.cit. ( czytaj online ) , „The Dulghadir Oghullari or Dhu'l-Qadrids”, str.  238
    • (tr) „  Dulkadir Beyliği Dönemi  ”
17. Sadaki nie ma na liście podanej przez (nie) Clifforda Edmunda Boswortha, op. ( czytaj online ) , „The Dulghadir Oghullari or Dhu'l-Qadrids”, str.  238ale pojawia się w „  Dulkadir Beyliği Dönemi  ” z datami początku i końca panowania.

Załączniki

Powiązane artykuły

• Sułtanat Roum
• Imperium Osmańskie
• Mamelucy z Wieży
• Era beylicates

Linki zewnętrzne

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Dulkadir  ” ( zobacz listę autorów ) .
• (en) „  Anatolian Turkish Beyliks  ”
• (en) „  Księstwo Dulkadirogullari  ” na Öztürkler

Bibliografia

• Janine Sourdel i Dominique Sourdel, Historyczny słownik islamu , PUF, pot.  "Kwadryga",2004, 1056  s. ( ISBN  978-2-13-054536-1 ) , str.  254, artykuł Dulkadirides lub Dhû l-Qâdirides
• (en) Shai Har-El, Walka o dominację na Bliskim Wschodzie: wojna osmańsko-mamelucka , 1485-91, BRILL,1995( ISBN  978-90-04-10180-7 , prezentacja online )
• (en) Nagendra Kr. Singh, Międzynarodowa encyklopedia dynastii islamskich , Anmol Publications PVT. SP. Z O.O. ( ISBN  978-81-261-0403-1 , prezentacja online )
• (en) Clifford Edmund Bosworth, The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual , Edinburgh University Press ,2004, 400  pkt. ( ISBN  978-0-7486-2137-8 , prezentacja online )
• (en) Robert Irwin , The Middle East in the Middle Ages: The Early Mameluk Sultanate, 1250-1382 , Routledge,1986, 180  pkt. ( ISBN  978-0-7099-1308-5 , prezentacja online )
• (en) Franz Babinger, William C. Hickman, Ralph Manheim ( tłum.  Ralph Manheim), Mehmed the Conqueror and His Time , Princeton University Press,1992, 572,  str. ( ISBN  978-0-691-01078-6 , prezentacja online )
• (en) Theoharis Stavrides, The Sultan of Vezirs: The Life and Times of the Ottoman Grand Vezir Mahmud Pasha Angelovic (1453-1474) , BRILL,2001, 449  s. ( ISBN  978-90-04-12106-5 , prezentacja online )
• (en) Martin Sicker, The Islamic World in Ascendancy: From the Arab Conquests to the Siege of Vienna , Greenwood Publishing Group,2000, 232  str. ( ISBN  978-0-275-96892-2 , prezentacja online )
• (en) Michael Winter, Amalia Levanoni, Mamelucy w polityce i społeczeństwie Egiptu i Syrii , BRILL,2004, 450  pkt. ( ISBN  978-90-04-13286-3 , prezentacja online )