Nicolas Charles Oudinot, książę Reggio | ||
Nicolas Charles Oudinot, portret Roberta Lefèvre'a . | ||
Przezwisko | „ Nowoczesny Bayard ” „Bayard armii francuskiej” „Marszałek z 35 ranami” |
|
---|---|---|
Narodziny |
25 kwietnia 1767 Bar-le-Duc ( Francja ) |
|
Śmierć |
13 września 1847(w wieku 80 lat) Paryż ( Francja ) |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność |
Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji Królestwo Francji |
|
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | Marszałek Cesarstwa | |
Lata służby | 1784 - 1830 | |
Przykazanie | Oddział Grenadierów Oudinot | |
Konflikty |
Wojny rewolucyjne Wojny napoleońskie |
|
Nagrody |
Orzeł Wielki Legii Honorowej Wielki Krzyż Saint-Louis Chevalier du Saint-Esprit |
|
Daniny |
Imię wygrawerowane pod łukiem triumfalnym Gwiazdy (filar wschodni) Zobacz „Hołdy” |
|
Inne funkcje |
Wielki Kanclerz Legii Honorowej Peer of France Minister Stanu Gubernator Hôtel royal des Invalides |
|
Rodzina | Zobacz „Małżeństwo i potomkowie” | |
Nicolas Charles Marie Oudinot, książę Reggio , urodzony dnia25 kwietnia 1767w Bar-le-Duc i zmarł dalej13 września 1847w Paryżu jest francuskim generałem rewolucji i imperium , podniesionym do godności marszałka imperium w 1809 roku.
Mówi się, że jest żołnierzem, który odniósł najwięcej obrażeń podczas wojen o rewolucję francuską i wojny imperium , łącznie 34 obrażenia. W latach 1795-1796 odniósł jedenaście ran: dwie kule i dziewięć cięć szablą. Kiedy przyszły Marszałek Canrobert spotkał go w wodach o Barèges w 1830 roku, miał ten komentarz: „To był tylko sito” .
Urodzony 25 kwietnia 1767w Bar-le-Duc , stolicy Księstwa Bar , niedawno zaanektowanego przez Królestwo Francji (obecnie w departamencie Mozy ), Nicolas-Charles Oudinot, syn Nicolasa Oudinota i Marie Anne Adam, pochodzi z drobnomieszczaństwa z Mozy .
Jego ojciec jest rzemieślnikiem piwowara. Po studiach w rodzinnym mieście, a następnie w Toul wstąpił do pułku Médoc w latach 1784-1787, gdzie uzyskał stopień sierżanta. Zostawił go po kilku latach. Wracając do cywilnego życia, wrócił do rodzinnego miasta, gdzie poślubił Charlotte Françoise Derlin, z którą miał siedmioro dzieci.
On jest z powrotem w akcji, gdy wybuchła rewolucja i objął drugą podpułkownik z 3 -go batalionu ochotników Mozy w 1791. Wyróżnia sięWrzesień 1792przez piękną obronę pruskiego ataku na zamek Bitche i otrzymuje pierwszą ranę w swojej karierze. Bierze 700 więźniów. Otrzymał polecenie z 2 e Batalionu 2 -go pp ( dotychczas Pikardia ) Pułkownik emigracji i od 4 th półbrygady z pierwszego treningu z5 listopada 1793. Plik23 maja 1794, przedarł się z bagnetem w bitwie pod Kaiserslautern , co przyniosło mu awans na pułkownika. WCzerwiec 1794, zaatakowany w pobliżu Moclautera przez 10.000 wrogów, stawiał opór przez dziesięć godzin jednym pułkiem. Następnie włącza swój odwrót bez cięcia, a jako cenę postępowania, jest on wykonany generał brygady na14 czerwca 1794. W lipcu następnego roku zdobył Trier śmiałym manewrem i dowodził tam doSierpień 1795. Przekazany następnie armii Mozeli , w październiku zostaje zaatakowany nocą w bitwie pod Neckerau , zraniony pięcioma cięciami szabli, wzięty i wysłany do Niemiec . Po pięciu miesiącach wymiany, wrócił do wojska i usunął Nordlingue , Donauworth i Neubourg .
Podczas blokady Ingolstadt , gdzie musiał walczyć z dziesięciokrotnymi siłami, otrzymał kulę w udo, trzy cięcia szablą w ramiona i jedno w szyję; jednakże, nie czekając na całkowite wyzdrowienie, wrócił do swojej dywizji w Ettenheim i zaatakował wroga z procą. Sprawa mostu Mannheim , bitwa pod Feldkirch i zdobycie Konstancji , której bronił książę Condé , przyniosły mu stopień generała dywizji . Służył pod Hoche , Pichegru i Moreau , a następnie w 1799 roku w armii Helvétie pod Masséna . Ponownie ranny w bitwie o Zurych , został szefem sztabu Massény , z którym udał się do Włoch i z którym wspierał oblężenie Genui . Zatrzymany przez Brune'a na stanowisku szefa sztabu armii włoskiej , wyróżniał się we wszystkich sprawach, których dotyczyły brzegi Mincio , w Boże Narodzenie 1800 r., I był odpowiedzialny za przyniesienie do Paryża wiadomości o Wkrótce w Treviso podpisano pokój . Po bitwie pod Monzambano Napoleon podarował mu szablę honorową, a następnie krzyż Legii Honorowej .
Został wybrany w 1803 r. Na posła Mozy , ale bez udziału w posiedzeniach Izby.
Dokonał selekcji żołnierzy do utworzenia dywizji grenadierów w korpusie Lannes, zwanym „piekielną kolumną”. Wkrótce ci elitarni żołnierze stali się znani jako „Grenadiers d'Oudinot”. Wielki orzeł Legii Honorowej w 1805 r. Opuścił obóz Boulogne na czele 8000 grenadierów, zajął Wiedeń, jakby przechodząc, po 45 dniach marszu stanął na moście nad Dunajem, na którym broniono 180 dział, oderwanych lont pierwszego austriackiego strzelca przekroczył rzekę, zajął przeciwległy brzeg swoją dywizją i zmusił wszystkie napotkane oddziały wroga do kapitulacji. Kontuzjowany w Wertingen został zastąpiony przez Duroc . Po wzięciu udziału w bitwach pod Amstetten , Oudinot, ponownie ranny w bitwie pod Hollabrunn , bierze udział, choć odzyskuje siły, w bitwie pod Austerlitz , gdzie zbiera nowe laury. W 1806 r. Objął hrabstwa Neuchâtel i Valangin , po czym wkroczył do Berlina .
Na początku 1807 roku, zdobył w bitwie pod Ostrołęką w Polsce , która przyniosła mu tytuł hrabiowski i dożycie jednego miliona. Następnie udał się pod rozkazami Lannesa z silną dywizją, aby wzmocnić korpus marszałka Lefebvre, który oblegał Gdańsk i uczestniczył w kapitulacji tego miejsca. Przyjechaliśmy późno w bitwie pod Heilsberg na10 czerwca 1807po przejechaniu 60 km wymuszonym marszem, bez postojów, jego grenadierzy odmówili udziału w ostatecznym natarciu i zwycięstwie nad Rosjanami, odrzucając z pogardą zadanie, które nic nie dodałoby ich chwały. Plik14 czerwcaO pierwszej w nocy znajduje się na lewo od wojsk Lannesa, zaatakowanych przez 80 000 Rosjan na równinie Friedland . Korpus Lannesa przetrwał do południa, w szczególności dzięki grenadierom, a Napoleon, przybywając z resztą armii, odniósł to krwawe zwycięstwo, po którym wkrótce nastąpił pokój w Tilsitt , podpisany25 czerwca. Podczas wywiadu cesarz przedstawia Carowi Aleksandrowi Oudinota jako „ Bajarda armii francuskiej” .
Marszałek CesarstwaStworzony hrabia Cesarstwa w 1808 r. Nie wyjechał do Hiszpanii . Gubernator Erfurtu w 1808 r., Podczas zjazdu władców, kontynuował dowodzenie zjednoczonymi grenadierami w 1809 r. Ta awangarda, zwycięska wszędzie, pokonała Austriaków pod Pfaffenhofen dnia19 kwietnia. Wchodzi do13 majaw Wiedniu , przyczynia się do zwycięstwa pod Wagram , które warto do niego się nazywać Marszałek Imperium w12 lipca 1809i książę Reggio z silnym wyposażeniem14 kwietnia 1810. W 1810 r. Napoleon powierzył mu rząd Królestwa Holandii , zastępując Ludwika Bonaparte , aż do rozpoczęcia kampanii rosyjskiej . Umieszczony w głowicy 2 -go Korpusu Wielkiej Armii, po śmierci marszałka Lannes podczas bitwy Essling , udał się do Berlina , gdzie był gubernatorem przez dwa miesiące, a następnie brał udział w wielu bitwach. Aż poważnie ranny w Połocku , musiał przekazać dowództwo generałowi Gouvion-Saint-Cyr . Jednak wkrótce, gdy dowiedział się o ewakuacji Moskwy , pierwszych francuskich katastrofach i kontuzji swego następcy, spieszy, choć ledwie uzdrowiony, aby wrócić do ciała. Połączył siły z marszałkami Ney , Mortierem i Victorem, aby zapewnić, że resztki armii francuskiej przeszły przez Berezynę i nadal był ranny.
W 1813 roku był nieobecny w bitwie pod Lützen, ale walczył chwalebnie pod rozkazami Napoleona w bitwie pod Budziszynem . Na czele ciała 12 e usuwa awarię Grossbeeren the23 sierpnianastępnie przeszedł pod rozkazami marszałka Neya , który z kolei został pokonany w bitwie pod Dennewitz , z6 września. W bitwie pod Lipskiem Oudinot wyróżnił się na czele dwóch dywizji Młodej Gwardii, ale chory na tyfus nie wziął udziału w bitwie pod Hanau . Wyleczony wziął udział w kampanii we Francji w 1814 roku . Po wzięciu udziału w bitwie pod Brienne walczył głównie na linii Sekwany. Podczas bitwy pod Brienne , jego uda zostały zadrapane kulą armatnią, a następnie w bitwie pod Arcis-sur-Aube , jego płyta Grand Aigle zatrzymała kulę, która powinna być śmiertelna, lekko go raniąc. To jego trzydziesta druga i ostatnia kontuzja w całej jego karierze wojskowej.
Po kapitulacji Paryża i utracie Napoleona, książę Reggio całkowicie poświęcił się służbie Ludwika XVIII , który mianował go generałem-pułkownikiem grenadierów i królewskich myśliwych oraz gubernatorem Metzu . W 1815 r., Pomimo wszystkich jego wysiłków i pomocy udzielonej w tym zadaniu przez prefekta Metz, hrabiego Vaublanc , mógł powstrzymać tylko Troyes niecierpliwość swoich żołnierzy, którzy go opuścili, by iść przed Napoleona.
Spędził sto dni na swoich ziemiach na Mozy, unikając angażowania się, ale otwarcie sprzeciwiał się potępieniu marszałka Neya . Po drugiej restauracji , na wniosek hrabiego de Vaublanc, który w międzyczasie został ministrem spraw wewnętrznych, został mianowany Naczelnym Komendantem Paryskiej Gwardii Narodowej , generałem-majorem Gwardii Królewskiej , parem francuskim , Minister stanu, Krzyż Wielki Orderu Świętego Ludwika , a na końcu rycerz Ducha Świętego .
Podczas wyprawy do Hiszpanii w 1823 roku, Oudinot, na czele z 1 st korpusu armii, wśród bez sprzeciwu w Madrycie , gdzie odbiera polecenia generalissimus Prince, i aż do jego wyjazdu do Paryża, stosuje się do zachowania spokoju.
Kiedy wybuchła rewolucja w lipcu 1830 r. , Oudinot był nadal jednym z czterech głównych generałów Gwardii Królewskiej. Został zaprzysiężony nowemu rządowi, ale przez kilka lat wydawał się go unikać. W 1839 r. Przyjął stanowisko Wielkiego Kanclerza Legii Honorowej , którą opuścił w 1842 r., Aby objąć stanowisko gubernatora Hôtel royal des Invalides . Zmarł w wykonywaniu tych obowiązków dnia13 września 1847, o szóstej wieczorem, w wieku osiemdziesięciu lat.
Dokumenty personalne marszałka Nicolasa-Charlesa Oudinota znajdują się w Archiwum Narodowym pod numerem 206AP.
Pewne rzeczy ruchome, które należały do niego, pojawiły się na publicznej aukcji zbiorów Château de Malicorne prowadzonej przez dom Artcurial w Paryżu w dniu 13.06.2017 r. ( La Gazette Drouot nr 22 - 2/06/2017, s.99); Na początku 2018 roku na stoisku galerii Berger w Beaune w brukselskiej Brafie pojawiła się para alabastrowych waz przedstawiających Herkulesa, które zostały mu ofiarowane na jego ślub w 1812 r. Marszałek Ney (por. Le Journal des Arts n ° 493, od 01/19 do 02/01/2018, s. 31).
Jego czterej synowie i dwóch zięciów to żołnierze (Pierre Claude Pajol i Guillaume Latrille de Lorencez).
Żonaty po raz pierwszy, 15 września 1789w Bar-le-Duc , z Charlotte Derlin (1768–1810), „bez fortuny, wymazany i chory”, ma siedmioro dzieci:
Wdowiec, poślubia 12 stycznia 1812Marie-Charlotte Eugénie de Coucy, młodsza o 24 lata arystokratka, z którą ma czworo dzieci:
Postać | Ozdobić herbem |
Broń hrabiego Oudinota i Imperium (dekret z19 marca 1808, patent listów 2 lipca 1808), Generał brygady (tymczasowo na14 czerwca 1794, Potwierdź to 13 czerwca 1795), generał dywizji (12 kwietnia 1799), Marszałek imperium (12 lipca 1809), Legionnaire (19 Frimaire, XII rok:11 grudnia 1803), a następnie wielki oficer (11 czerwca 1804), to orzeł Wielki Legii Honorowej (6 marca 1805),
Gules, do lwa Lub, trzymając granat tego samego, 3 barweny Argent na czele; w kantonie wojsk hrabiów Imperium . |
|
Broń 1 st księcia Reggio i Imperium (patent litery i dekret14 kwietnia 1810), Wielki Kanclerz Orderu Legii Honorowej (17 maja 1839 - 21 października 1842), Kawaler Orderu Żelaznej Korony , Rycerz (2 czerwca 1814), a następnie dowódca (24 września 1814), a następnie Wielki Krzyż Królewskiego i Wojskowego Orderu Saint-Louis (3 maja 1816), Kawaler Orderu Ducha Świętego (30 września 1820), Wielki Krzyż Orderu Wojskowego Maksymiliena-Józefa Bawarii , Komandora Orderu Wojskowego Saint-Henri de Saxe , Peer of France (4 czerwca 1815( Pierwsza Przywrócenie ),24 lipca 1815( Drugie Przywrócenie ), Duke and Peer the31 sierpnia 1817(ale bez patentu majorata i liter ma rangę barona ), członek Tajnej Rady (19 września 1815),
Impreza: 1, Gules, 3 kaski Argent; 2, Argent, do lwa Gulesa, trzymającego granat Sable zaognił Gules; do wodza debruzujących książąt Cesarstwa . |
Statua (1850) autorstwa Jeana Debaya na placu Reggio w Bar-le-Duc .
Nazwy grawerowane pod łukiem triumfalnym Gwiazdy : słupowej Wschodzie, 13 th i 14 th kolumny.
Grób jego rodziny, jego dwóch żon i czwórki dzieci.