Dicearch

Dicearch Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 350 pne J.-C.
Messina
Śmierć 290 pne J.-C.
Czas Okres hellenistyczny
Zajęcia Matematyk , filozof , historyk , geograf
Inne informacje
Pole Geometria
Mistrz Arystoteles

Dicearque (po grecku politonicznym: Δικαίαρχος / Dikaíarchos  ; po łacinie  : Dicaearchus Messenius  ; ok. 347 pne - ok. 285 pne), znany jako Dicearque of Messina , jest filozofem, greckim geografem, jednym z pierwszych uczniów Arystotelesa . Zerwał z Aristoxene .

Biografia

Syn niejakiego Fidiasza, urodził się w Mesynie na Sycylii (według Souda , delta, 1062). Dicearque napisał prace z zakresu filozofii, historii, geografii i matematyki. Cyceron , Warro i Pliniusz Młodszy cytują go z honorem.

Doktryny filozoficzne

Spekulatywną filozofię i życie kontemplacyjne przeciwstawiał działaniu jako idealnej drodze życia. Obaj uczniowie Arystotelesa , Teofrast i Dicaearchus, sprzeciwili się pytaniu, czy wybrać życie zgodne z intelektem, czy też życie w mieście. Dicearque jest zwolennikiem βίος πρακτικός , przeciwstawiając się swojemu koledze Teofrastusowi , zwolennikowi νο χωριστός Arystotelesa, na rzecz życia kontemplacyjnego . Dicearque zwrócił się do Teofrastusa z niektórymi swoimi dziełami, niektórymi mapami i ich wyjaśnieniami.

Pod tytułem Corinthians and Lesbiacs , dialogi Dicearque dotyczą duszy; utrzymuje, że materia sama w sobie posiada zdolność odczuwania i że dusza jest jedynie siłą życiową, naturalną dla ciała, i sama w sobie nie istnieje.

W ten sposób dusza byłaby dla niego śmiertelna. Przyznał jednak, że sny mogły w jakiś sposób pochodzić od Boskości i dlatego rozpoznał jakąś formę wróżbiarstwa.

Historia

Według Dicearque, Siedmiu Mędrców nie jest ani filozofami, ani mędrcami, ale dobrymi ustawodawcami i wnikliwymi ludźmi.

Prace geograficzne i historyczne

Dicearque jako pierwszy użył osi współrzędnych równoległej do równika zwanej „przeponą”, z punktu odniesienia wyśrodkowanego na Rodos .

Skomponował także Historię Republiki Sparty .

Dawne przypisanie „wierszy geograficznych”

To był długi przypisane do niego (wtedy Scymnos Chios ) fragmenty książki o Grecji, która znajduje się w geografów greckich Małe edytowany przez Karl Müller z XIX -tego  wieku. Nowe wydanie tych wierszy, wydane w 1990 roku przez Didiera Marcotte, potwierdza, że ​​te wiersze geograficzne (periegesis - przewodnik turystyczny - i opis Grecji) pochodzą od dwóch różnych autorów, Heraklidesa Kretyka i Dionizosa, syna Kalifona.

Lista jego prac

  • Dialog o duszy
  • List do Arystoksena
  • greckie życie
  • Historia Sparty

Uwagi i odniesienia

  1. Niektórzy autorzy proponują Mesen na Peloponezie . Ale już w 1855 roku Charles Athanase Walckenaer zauważył, że Johann Georg Hager  (de) ( Geographischer Büchersaal, zum Nutzen und Vergnügen eröffnet , 2, Chemnitz, 1774, s. 424 online ) nie przekonał się do przyjęcia hipotezy opartej na fragmencie Cycerona. , którego „  Suidas pomylił Mesynę na Sycylii z Mesenem na Peloponezie”.
  2. Tusculans of Cicero  : I, X
  3. Pseudo Galen History of Philosophy 24
  4. Historia filozofii im. Pseudo Galena 105
  5. Couloubaritsis 2010 , s.  41
  6. Germaine Aujac, „Astronomy and naukowa geografia w starożytnej Grecji”, w Biuletynie Stowarzyszenia Guillaume Budé: Letters of humanity , 32, 1973, s. 447 ( online ).
  7. Guy Bonnerot, Fernand Joly, Kartograficzny opis Ziemi , Encyclopædia univervalis
  8. Dzieło, w którym mówi o prawie, które nakazuje publiczne i coroczne czytanie w pałacu eforów w celu nauczania młodzieży
  9. Zobacz pierwsze greki z Les Géographes. Tom I, ogólne wprowadzenie. Pseudo-Scymnos , Circuit of the earth , wyd. i trad. Didier Marcotte, Paryż 2000, szczególnie s. XXVIII-XXX ( CUF , 403) ( ISBN  2-251-00487-4 ) .
  10. GGM I, Paryż, 1855, prolegomena str. LI-LIII, LXXX i CXXXIX-CXLI, wydanie tekstów str. 97-110 i 238-243.
  11. Poemat geograficzny Dionysiosa, syna Calliphona , wydanie, tłumaczenie i komentarz Didiera Marcotte, Louvain-Bruxelles, Peeters, 1990 ( Mémoires de l'Académie Royale de Belgique, Classe des Lettres, Fonds Draguet ) ( ISBN  90-6831- 239-1 ) .
  12. Por. Marie-Paule Loicq-Berger, „Marcotte (Didier). Geograficzny wiersz Dionizjosa, syna Kalifona. Edycja, handel i komunikacja », W belgijskim przeglądzie filologiczno-historycznym , 72-1, 1994, s. 147-148 ( online ).

Załączniki

Bibliografia

Starożytne źródła

Zobacz także odniesienia do Katalogu starożytnych źródeł filozoficznych CNRS ( online ) i tabeli zgodności Müllera-Jacoby'ego ( online ).

Główne wydania referencyjne
  • David C. Mirhady, „Dicaearchus of Messana: The Sources, Text and Translation”, w: Dicaearchus of Messana: Text, Translation, and Discussion , wyd. William Wall Fortenbaugh i Eckart Schütrumpf  (en) , 2001, s.  1-142 ( studia humanistyczne Uniwersytetu Rutgersa , 10) ( ISBN  978-0-7658-0093-0 ) .
  • Fritz Wehrli  (de) , Die Schule des Aristoteles. Text und Kommentar. I. Dikaiarchos , Bazylea, 1944; 2 th ed. 1967 ( recenzja ).
Inne badania
  • Lambros Couloubaritsis , U początków filozofii europejskiej: od myśli archaicznej do neoplatonizmu , Louvain-la-Neuve, Uniwersytet De Boeck,2010, 737  s. ( ISBN  978-2-8041-2754-1 i 2-8041-2754-0 ).
  • Marie-Dominique Richard, ustne nauczanie Platona. Nowa interpretacja platonizmu , Paryż 1986, s.  378-391 .
  • Konrad Gaiser  (de) , “La biografia di Platone in Filodemo: nuovi dati dal PHerc. 1021 ”, w Cronache Ercolanesi 13, Neapol, 1983, str.  53-62 ( ISSN  0391-1535 ) .
  • Hellmut Flashar  (de) , et. glin. , Die Philosophie der Antike. Zespół 3, Ęltere Akademie; Arystoteles; Peripatos , Bazylea, 1983, str.  535-540  ; Nowy wyd., 2004 ( Grundriss der Geschichte der Philosophie ) ( ISBN  3-7965-1998-9 ) .
  • Charles Athanase Walckenaer , „Dicéarque (Dicaearchus)”, w Biography Universelle Ancient and Modern , 11, wyd. przez Louis-Gabriel Michaud , Paryż, 1855, str.  14-15 ( źródło wiki ).

Powiązane artykuły