Varro (pisarz)

Varro

Funkcje

Kwestor
Pożyczający

Biografia

Narodziny	116 pne J.-C. Rieti
Śmierć	27 pne J.-C. Rzym
Czas	Republika rzymska
Zajęcia	Pisarz , poeta , teoretyk muzyki , filozof , historyk starożytnego Rzymu, grammaticus , kronikarz , żołnierz
Rodzina	Terentii Varroes ( d )
Tata	Nieznany
Matka	Nieznany
Małżonka	Fundania ( d )
Ludzie	Terentii
Status	Rzymski rycerz

Inne informacje

Mistrzowie	Ælius Stilo , Tyrannion of Friends , Antiochos of Askalon

Podstawowe prace

Przez lingua Latina ( d )

Varro ( Marek Terencjusz Warron ) to pisarz , uczony i magistratura od stanu jeździeckich , urodzonego w Reate (obecnie Rieti ), w Sabina , w116 pne J.-C. i umarł w 27 pne J.-C.. Jego pisma, z których większość nie dotarła do nas, rzucają nieco światła na etymologię łacińskich słów i organizację wiedzy w Rzymie u schyłku Republiki.

Biografia

Był uczniem Acciusa i gramatyków Aeliusa Stilo i Tyrannion . Ich wpływ pojawia się w pracach filologicznych Varro.

Od 76 do72 pne J.-C., uczestniczy jako legat i proquester w kampanii prowadzonej w Hiszpanii przez Pompejusza przeciwko Sertoriusowi . Skorzystał z okazji, aby dokonać obserwacji na temat praktyk rolniczych i hodowlanych, których ślady można znaleźć w De re rustica . W 70 roku był trybunem plebsu . W 67 roku był ponownie u boku Pompejusza w wojnie z piratami, prowadzonej przez lex Gabinia ; powierzono mu nadzór nad sektorem biegnącym z Sycylii do Delos . Osiągnął stopień pretora .

W 49 pne J.-C.Podczas rzymskich wojen domowych, był legat od Pompejusza w późniejszym Hispania , wobec Juliusza Cezara . Ta prowincja i jej legiony zbierają się na Cezara, Warro kapituluje i poddaje się temu drugiemu. W 47 roku Marc Antoine przeniósł się do swojej wiejskiej willi w Casinum w Lacjum i, według Cycerona , prowadził tam najgorsze orgie.

Otrzymawszy przebaczenie Cezara , przyłączył się do niego i stał się odpowiedzialny za organizację pierwszych bibliotek publicznych w Rzymie. Po śmierci Cezara Oktawian musi go odkupić, ponieważ Marc Antoine ogłosił go wyjętym spod prawa. Następnie całkowicie porzucił karierę polityczną, aby poświęcić się wiedzy i pisaniu.

Pracuje

Jest autorem blisko 600 tomów, ale tylko około pięćdziesięciu zachowało się w kilku fragmentach, a jedyną kompletną pracą jest De re rustica . Praca ta jest uważana za ważny wkład w rozwój encyklopedii, ze względu na bardzo klarowną ideę organizacji wiedzy Varro. Tym samym Disciplinarum poświęciło każdą książkę odrębnemu tematowi, w tym przypadku siedmiu sztukom wyzwolonym .

Jego rerum Antiquitates poświęcił pierwsze 25 książek sprawom ludzkim, a kolejnych 16 bóstwom. Uważa się, że ten uczony był pierwszym, który w sposób nieuchwytny wyznaczył datę powstania Rzymu na ten rok753 pne J.-C., odniesienie oficjalnie używane przez rzymską administrację po nim.

De re rustica libri III : Rural Economy to traktat o rolnictwie w trzech tomach, że zachował; to trzy książki adresowane do jego żony Fundanii: sztuka rolnika, stad, gospodarka wiejska;
De lingua latina w 25 książkach: De la langue latin było przez długi czas punktem odniesienia dla gramatyków łacińskich i zachowaliśmy jedną czwartą;
Ménippée Satyry : satyryczne wiersze, z których tylko nieliczne fragmenty przetrwały;
The Epistulae („Listy”) i Epistolicae quaestiones („Pytania epistolarne ”) [wyd. Bipont, wyd. Wolff] są znane tylko fragmentarycznie.

Zaginione książki, z których pozostały tylko fragmenty:

Saturarum Menippearum libri CL , naśladowane satyry cynicznego filozofa Menippusa z Sinope , w 150 książkach, z których 90 jest dostępnych dla nas i około 600 fragmentów;
Antiquitates rerum humanarum et divinarum (it) (lub znowu Antiquitates rerum humanarum et divinarum libri XLI , „Des things human and bosine antiques”, w 41 książkach): dzieło o charakterze encyklopedycznym, którego fragmenty zostały wykorzystane jako odniesienie przez ojców Kościoła chrześcijańskiego w sprawach pogańskiej religii rzymskiej;
Logistoricon libri LXXVI ;
Heébrades vel de imaginibus ;
Disciplinarum libri IX : praca poświęcona siedmiu sztukom wyzwolonym .

Bibliografia

Utwory przetłumaczone na język francuski

Gospodarka wiejska , trad. J. Heurgon i Ch. Guiraud, Paryż, Les Belles Lettres, coll. z uniwersytetów francuskich, 3 t. (LXXXV-277 str., 1978; XVII-172 str., 1985; XXXIII-176 str., 1997), wyd. 2003
Język łaciński , trad. P. Flobert, Paryż, Les Belles Lettres, wyd. uniwersytetów we Francji. T. II. Książka VI XLI-228 P, 1985, 2 II wyd. 2004
Satires Ménippées , red., Trad. i komentarz Jean-Pierre'a Cèbe (Kolekcja Szkoły Francuskiej w Rzymie, 9/1 do 13), Rzym, Szkoła Francuska w Rzymie; Paryż, dystrybucja De Boccard, 13 vol., 1972-1999. Woluminy w darmowym dostępie w Persée .

Rodzina

Pochodził z rodziny Gaiusa Terentiusa Varro, konsula w -216, Marcusa Terentiusa Varro Lucullusa i Aulusa Terentiusa Varrusa Murena, konsula w -23, zamordowanych.

Varro Studies

Gaston Boissier, Studium życia i twórczości MT Varron , Paryż, Hachette, 1861.
Jean Collart, Varron, łaciński gramatyk („Publikacje Wydziału Literatury Uniwersytetu w Strasburgu”, 121), Paryż, 1954, 377 s.
(it) Francesco Della Corte (it) , Varrone, il terzo gran lume romano , Genua, 1954; 2 th ed., Florencja, 1970.
Jean Pépin , „Trójstronna teologia” Varronu. Rekonstrukcja i poszukiwanie źródeł ”, w: Memorial Gustave Bardy [ Revue des Études augustiniennes 2, 1956], t. II, s. 265-294 .
(en) Daniel J. Taylor, Declinatio: A Study of the Linguistic Theory of Marcus Terentius Varro (zbior. „Studies in the History of the Language Sciences”, 2), Amsterdam, John Benjamins, 1974, XV-131 s. (przedruk 1988). ( ISBN 90-272-0893-X )
Lucienne Deschamps, Study on the language of Varro in the Satires Ménippées , 2 tomy, Lille-Paris, 1976.
(it) F. Cavazza, Studio su Varrone etimologo e grammatico , Florencja, 1981, 202 s.
Yves Lehmann, teolog Varron i filozof rzymski , Bruksela, Latomus, 1997, dostępne w Persée .
Aude Lehmann, krytyk literacki Varron. Perspektywy archaicznych poetów łacińskich , Bruksela, Latomus, 2002.

Uwagi i odniesienia

Della Corte, op. cit. , rozdz. II: „Alla scuola di Accio e di Stilone” .
Większość znanych faktów dotyczących kariery Varro jest nam znanych z Attic Nights of Aulu-Gelle . Por. Także G. Boissier, Życie i dzieła Varron , Paryż, Hachette & C ie ,1861, PDF ( czytaj online ), jak również (de) KL Roth, Über das Leben des M. Terentius Varro , Basel,1857.
Pliniusz Starszy , Historie naturalne , III, 101; VII, 115.
Według (w) Thomas Spencer Baynes , The Encyclopaedia Britannica: A Dictionary of Arts, Sciences, and General Literature , Charles Scribner's Sons,1 st styczeń 1891( czytaj online ) , „Marcus Terentius Varro”
Według (w) Erich S. Gruen, The Last Generation of the Roman Republic , Berkeley (Kalifornia), University of California Press ,1974( przedruk 1995), 596 str. ( ISBN 0-520-20153-1 , czytaj online ) , „Senat” , s. 165.
Julius Caesar, Commentaries on Civil Wars , I, 38; II, 17; II, 20
Cicero , Philippics , II, 103-105.
„Varro, Marcus Terentius”, w Encyclopædia Britannica 2007 Ultimate Reference Suite (2008).
Robert Collison, Encyklopedie: ich historia na przestrzeni wieków , Nowy Jork, Hafner, 1964, s. 23 .
Początek szkicu możemy zlokalizować w 37 lub 36, ponieważ Varro deklaruje na początku pierwszej książki (I, I.1): „ mój osiemdziesiąty rok zaprasza mnie do zebrania bagażu przed odejściem z życia . "
Jednakże Varron dedykuje książkę II (Introd. 6) swojemu przyjacielowi Turraniusowi Nigerowi, a książkę III (I.1 i 9-10) innemu przyjacielowi, Pinniusowi, kiedy „obiecał te trzy książki swojej kobiecie”, jak zauważa tłumacz William Davis Hooper.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Fragmenty ludzkich i boskich starożytności zachowane przez innych autorów, tekst łaciński przesłany przez forumromanum
Z lingua latina , łaciński tekst przesłany przez intratext
Z języka łacińskiego, tekstu łacińskiego i francuskiego tłumaczenia przesłanego w trybie tekstowym przez Philippe'a Remacle
Dokumentacja urzędowa :