Diaceratherium
Diaceratherium
Czaszka Diaceratherium aurelianensew Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. † Diaceratherium
Dietrich , 1931
Gatunki niższej rangi
- † D. aginense (Repelin, 1917 )
- † D. aurelianense (Nouel, 1866 )
- † D. lamilloquense Michel, 1983
- † D. lemanense (Pomel, 1853 )
- † D. massiliae B. Ménouret i C. Guérin, 2009
- † D. tomerdingense Dietrich, 1931 , ( gatunek typowy )
Diaceratherium to wymarły rodzaj przodkówssaków perysodaktylowych współczesnych nosorożców . Ma parę wydatnych dolnych siekaczy, jak wszyscy członkowie jego podrodziny , Aceratheriinae .
Mieszkał w Europie i przypuszczalnie w Azji od górnego oligocenu do końca dolnego miocenu , około 28,1-15,97 mln lat temu.
Lista gatunków
Wiele gatunków zostało przypisanych do rodzaju, z których kilka zostało później przypisanych do innych rodzajów, takich jak Prosantorhinus , Brachydiceratherium i Brachypotherium :
- † D. massiliae , Ménouret B. i C. Guerin, 2009 z glinek oligocenu (MP26 = Szat ) św Andrzeja i św Henryka w Marsylii oraz Les Milles koło Aix-en-Provence (Francja SE);
- † D. lamilloquense Michel, 1983, odkryty w Chattien (MP 29) w La Milloque ( Lot-et-Garonne ) oraz w rejonie Tuluzy w południowo-zachodniej Francji;
- † D. lemanense (Pomel, 1853) (MP 30 = Chattien, ale zasadniczo MN 1 = Akwitania ), zdefiniowany w Gannat i odkryty w wielu miejscach na południu Francji, Limagne i Szwajcarii ;
- † D. aginense (Repelin, 1917) jest zdefiniowany w Laugnac ( Lot-et-Garonne , Francja), pochodzi z Akwitanii;
- † D. tomerdingense Dietrich, 1931 jest gatunkiem typowym , pochodzi z Akwitanii w Szwabii w Niemczech;
- † D. aurelianense (Nouel, 1866), znany we Francji w Loiret we Francji oraz w Hiszpanii i Portugalii w Burdigalien (MN 3 i 4).
W 2004 roku, drugi przedtrzonowy odkryte w środkowej Tajlandii , w związku z pozostałościami diatomyid gryzonia , Fallomus ladakhensis została nadana D. cf. lamilloquense . Wskazywałoby to na późny wiek oligocenu, pokazując tym samym, że rodzaj Diaceratherium może pochodzić zarówno z Azji Południowo-Wschodniej, jak iz Europy.
Opis
Jest nosorożcem o bardzo mocnym i masywnym ciele. Jego bardzo krótkie i mocne nogi mają wydłużone, beczkowate ciało, dzięki czemu wygląda bardziej jak hipopotam niż nosorożec.
Dorasta do około czterech stóp wysokości, trzech stóp długości i waży może półtorej tony. Czaszka była krótka i zawierała mały występ rozdzielony na pół na kościach nosowych, co sugeruje obecność małego rogu (lub dwóch małych rogów). Trzonowce były hypsodontami (z wysoką koroną). „Różne gatunki Diaceratherium wykazują z biegiem czasu tendencję do powiększania się, molowania przedtrzonowców i skracania dystalnego odcinka nóg. Tendencje te będą wyolbrzymiane w środkowym miocenie wraz z Brachypotherium , które jest następcą Diaceratherium ” .
Diaceratherium jest większe niż inne Rhinocerotidae, które żyły w tym samym czasie (jak Prosantorhinus ).
Paleobiologia
Diaceratherium żyło w środowisku wodnym, z obyczajami przypominającymi hipopotamy .
Klasyfikacja
Rodzaj Diaceratherium został utworzony w 1973 roku w celu zgrupowania nosorożców z miocenu Europy, wcześniej rozproszonych w innych rodzajach. W 2000 roku P.-O. Antoine i in. odnosić go do plemienia z Teleoceratini , nosorożce z mocnymi nogami i bardzo wytrzymałych organy, typowych rodzaju, którego jest Teleoceras .
Uwagi i referencje
- (De) Dietrich, WO, 1931. Neue Nashornreste aus Schwaben (Diaceratherium tomerdingensis ngn sp.). Zeitschrift für Säugetierkunde 6, 201-223
- Cerdeño, E., 1993. Badanie Diaceratherium aurelianense i Brachypotherium brachypus (nosorożcowatych, Mammalia) ze środkowego Miocenu Francji. Biuletyn Narodowego Muzeum Historii Naturalnej 15, 25–77
- B. Ménouret i C. Guérin. 2009. Diaceratherium massiliae Nov. sp. Iły oligoceńskie z Saint-André i Saint-Henri w Marsylii oraz z Les Milles w pobliżu Aix-en-Provence (SE Francji), pierwszego dużego europejskiego ramienionoga Rhinocerotidae. Geobios 42: 293-327
- (en) http://fossilworks.org/?a=taxonInfo&taxon_no=96584
- (w) Becker, D. Bürgin, T. & Oberli, U. 2006. Odkrycie młodocianego Diaceratherium lemanense (Rhinocerotidae) z Akwitańskiej Molasse w Szwajcarii: systematyczne i biostratygraficzne implikacje paleobiogeograficzne. 4. Szwajcarskie Spotkanie Nauk o Ziemi, Bern
- (w) D. Becker , T. Bürgin , U. Oberli i L. Scherler , " Diaceratherium lemanense (nosorożcowatych) z Eschenbach (wschodnia Szwajcaria) systematyki, Paleoekologia, palaeobiogeography " , Neues Jahrbuch for Geologie und Paläontologie - Abhandlungen , lot . 254,2009, s. 5 ( DOI 10.1127/0077-7749/2009/0002 )
- (w) Marivaux L. Chaimanee Y., C. Yamee, Srisuk P. & JJ Jaeger 2004. - Odkrycie Fallomusa ladakhensis Nanda & Sahni, 1998 (Mammalia, Rodentia, diatomyidae) w węglu brunatnym Nong Ya Plong (prowincja Phetchaburi) , Tajlandia): implikacje systematyczne, biochronologiczne i paleośrodowiskowe. Geodiversitas 26 (3): 493-507
- (en) Heissig, Kurt. (2017). Rewizja europejskich gatunków Prosantorhinus (Mammalia, Perissodactyla, Rhinocerotidae). Odcisk skamieniałości. 73. 236-274. 10.2478 / jeśli-2017-0014
- (De) Heissig, K. (1973): Die Unterfamilien und Tribus der rezen-ten und kopalne Rhinocerotidae (Mammalia). - Säuge-tierkundliche Mitteilungen, 21: 25–30
- P.-O. Antoine, C. Bulot i L. Ginsburg. 2000. Rzadka fauna nosorożców (Mammalia, Perissodactyla) w dolnym miocenie Pellecahus (Gers, Francja). Geobios 33 (2): 249-255
Odniesienia taksonomiczne
(en) Referencyjna baza danych paleobiologii : Diaceratherium Dietrich, 1931