Brachypotherium
Brachypotherium brachypus
Brachypotherium
Żuchwa Brachypotheriumw Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Stuttgarcie . † Brachypotherium
Roger, 1904 † Brachypotherium brachypus
Lartet, 1848
Brachypotherium jest wymarły rodzaj z nosorożców żyjących głównie w okresie miocenu , w przybliżeniu pomiędzy 23.03 i 5.333 milionów lat temu. Jego szczątki kopalne znaleziono w Europie , Azji , Afryce i Ameryce Północnej .
Gotówka
Do rodzaju dołączony jest tylko jeden gatunek : Brachypotherium brachypus , chociaż historycznie opisano wiele gatunków, w tym:
- † B. brachypus Lartet, 1937
- † B. fatehjangense Pilgrim, 1910
- † B. goldfussi Kaup, 1834
- † B. heinzelini Hooijer, 1963
- † B. lewisi Hooijer, 1972
- † B. minor Geraads i Miller, 2013
- † B. perimense Falconer i Cautley, 1847
- † B. pugnator Matsumoto, 1921
- † B. shangangensis , Wang, 1965
- † B. snowi Fourtau, 1918.
Opis
Jest to dość duży nosorożec, którego wysokość w kłębie miała sięgać 1,40 m, długość około 3 m, a masa 1,5 tony. W przeciwieństwie do obecnych nosorożców, to zwierzę miało bardzo krótkie nogi i bardzo masywne ciało, podobne do hipopotama .
Czaszka
Charakteryzuje się żuchwą z długimi, w kształcie kłów siekaczami o długości około 10 centymetrów. Jego zęby trzonowe to brachyodonty (niska korona).
Jego czaszka , raczej krótka, również jest wzniesiona na poziomie nozdrzy, co sugeruje obecność małego rogu, być może rozwidlonego.
Klasyfikacja
DR Prothero w 2005 miejscach go w podrodziny aceratheriinae i plemienia z Teleoceratini , zwierzęta otyły.
Brachypotherium prawdopodobnie wywodzi się z form zbliżonych do dolnego miocenu, takich jak Diaceratherium czy Prosantorhinus .
Paleobiologia
Brachypotherium musiało żyć w stosunkowo bagnistym środowisku, żywiąc się roślinami wodnymi. Styl życia tych zwierząt musiał być bardzo podobny do stylu życia obecnego tapira lub hipopotama.
Bibliografia
- L. Ginsburg i P. Tassy. 1977. Nowe złoża środkowego vindobonu mastodonta w Simorre (Gers) . Raporty podsumowujące Towarzystwa Geologicznego Francji 1: 24-26
- (w) C.-k. Li i Z.-d. Qiu. 1980. Wczesnomioceńskie skamieniałości ssaków z basenu Xining, Qinghai . Vertebrata PalAsiatica 18 (3): 198–214
- D. Geraads. 1989. Kopalne kręgowce z górnego miocenu Jebel Krechem el Artouma (Środkowa Tunezja). Porównania biostratygraficzne. Geobios 22 (6): 777–801
Bibliografia
- (en) DR Prothero. 1998. Rhinocerotidae. W CM Janis, KM Scott i LL Jacobs (red.), Evolution of Tertiary Mammals of North America 595-605
- (en) http://fossilworks.org/?a=taxonInfo&taxon_no=43194
- (en) DR Prothero. 2005. Ewolucja nosorożców północnoamerykańskich. 1-218
Odniesienia taksonomiczne
(en) Referencyjna baza danych paleobiologii : Brachypotherium Roger, 1904