Daublaine-Callinet
Daublaine-Callinet oznacza francuskiej faktury firma narząd z XIX -tego wieku.
Firma przeszła przez dwa główne okresy: pierwszy z duetem Daublaine (właściciel-założyciel i pierwszy kierownik) - Louis Callinet (organmistrz), drugi z duetem Ducroquet (właściciel i trzeci menadżer) - Barker (szef warsztatu głównego) ), następcy Daublaine.
Historyczny
Fabryka narząd Daublaine & Callinet, spółka komandytowa utworzona na24 czerwca 1839, jest wynikiem stowarzyszenia André-Marie Daublaine (głównego inżyniera katastru departamentu Marne), Louisa Callineta (budowniczego organów w Paryżu) i organisty Félixa Danjou (właściciela kościoła Saint-Eustache i katedry Matki Bożej z Paryża ), od 1839 do 1844 roku , kiedy Louis w Callinet został usunięty z powodu skandalu spowodowanego przez jego zwolnieniu mechanizmu i narządów rura St. Sulpice w Paryżu, który był odpowiedzialny za przywrócenie.
André-Marie Daublaine wszedł do przemysłu organowego, kupując od ojca Jean-Louisa Cabiasa swój wynalazek mechanizmu organowego, który udoskonalił w domu Daublaine & Cie (z Marie Antoine Louis Suret jako kontr-mistrzem) aż do złożenia w 1836 roku patentu za „ Uproszczone organy ”, małe mechaniczne organy, dzięki którym nawet początkujący organista może grać harmonijnie. Aby rozwinąć swoją działalność i rozszerzyć swoją działalność na „wielkie organy”, kupił firmę od Louisa Callineta, znajdującego się w trudnej sytuacji finansowej, i dodał się jako brygadzista, aby skorzystać z jego reputacji. W 1841 roku przeszedł na emeryturę z kierownictwa firmy Daublaine & Callinet, pozostając jednocześnie większościowym udziałowcem na rzecz braci Girard w osobie Bénigne, Lambert, Jacques Girard.
Firma, osłabiony przez skandal Saint-Sulpice spowodowane Louis Callinet wówczas przypadkowy ogień narządu Saint-Eustache powodu Charles Barker, został zakupiony w 1845 roku przez Pierre-Alexandre Ducroquet , a następnie, po jego upadłości, wchłaniane przez Josepha Merklin w 1855 roku, a następnie stracił wszelką egzystencję prawną.
Po organizatorze Théodore Sauerze (wnuku konstruktora organów Conrada Sauera i byłego brygadzisty Jean-André Silbermanna ), który stał na czele oddziału w Lyonie, Charles Spackmann Barker przybył w 1841 r., Aby wesprzeć Louisa Callineta, jako brygadzistę, a następnie go zastąpić. został wyłącznym kierownikiem projektu pod kierunkiem Girarda, a następnie Ducroqueta, z którym połączył siły. Danjou pozostał dyrektorem artystycznym i handlowym.
W przeciwieństwie do tego, co można przeczytać tu i ówdzie, Louis Callinet, Théodore Sauer i Charles Barker zawsze byli jedynymi prawdziwymi mistrzami budowy organów w tej manufakturze.
Grafika
Dom Daublaine-Callinet, a następnie Ducroquet-Barker zbudował następujące instrumenty:
-
Lons-le-Saunier , kościół Saint-Désiré , instrument niejawny MH
-
Crépy-en-Valois , kościół Saint-Denis , instrument sklasyfikowany jako MH , odrestaurowany w 1986 roku przez Michela Garniera
-
Paryż , kościół Saint-Denys-du-Saint-Sacrement , bufet z klasyfikacją MH
-
Paryż , katedra Notre-Dame , organy chóru, przeniesione do kościoła Saint-Michel w Cordes-sur-Ciel w 1842 roku i odrestaurowane w 1991 roku przez Patrice'a Belleta, sklasyfikowany instrument MH
-
Morez , kościół Wniebowzięcia Notre-Dame , tajny instrument MH
-
Bletterans , Saint-Paul, organy chóralne, instrument sklasyfikowany jako MH
-
Angers , Kościół Trójcy , instrument niejawny MH
-
Lille , kościół Saint-Étienne , odrestaurowany przez Philippe'a Emeriau w 1995 roku, sklasyfikowany jako instrument MH
-
Chaumont-en-Vexin , kościół Saint-Jean-Baptiste , sklasyfikowany instrument MH , odrestaurowany w 1980 roku przez Jean-Jacquesa Mouniera
-
Loudun , Saint-Pierre-de-Martray , odrestaurowany w 1980 roku przez Jean-François Muno, a następnie w 2010 roku, sklasyfikowany instrument MH
- około 1840 r., Carpentras , rekonstrukcja organów braci Eustache w dawnej katedrze Saint-Siffrein
1841
-
Lyon , budowa organów Saint-Jean primatiale , z maszyną Barkera , została zainaugurowana16 września 1941. Następnie kilkakrotnie przerobiony i powiększony; rekonstrukcja Pascala Quoirina rozpoczęła się wiosną 2018 r. w celu inauguracji, na którą spodziewano się w 2020 r.
-
Garchizy , Saint-Martin, sklasyfikowany instrument MH , odrestaurowany przez Aristide Cavaillé-Coll w 1867
-
Niort , kościół Notre-Dame , powiększony przez Alexandre Ducroquet w 1853 roku, odrestaurowany w 2000 roku przez Henry'ego Saby, sklasyfikowany instrument MH
1842
-
Carbonne , Saint-Laurent, MH sklasyfikowany instrument )
-
Évreux , kościół Saint-Taurin
-
L'Isle-Jourdain , kolegiata Saint-Martin, instrument sklasyfikowany jako MH , odrestaurowany w 1983 roku przez Alaina Leclère'a
-
Joigny , kościół Saint-Thibault , instrument sklasyfikowany jako MH , odrestaurowany w 1986 roku i podniesiony w 2007 roku przez Jean-François Muno
-
Uzès , kościół Saint-Étienne , naprawiony w 1965 roku przez Alfreda Kerna, sklasyfikowany jako instrument MH
1843
-
Aix-en-Provence , Saint-Jean de Malte , zastąpione całkowicie nowymi organami przez Daniela Kerna w 2006 roku
-
Samatan , Saint-Jean-Baptiste, sklasyfikowany instrument MH
- Uzès, rekonstrukcja instrumentalnej części organów starej katedry Uzès , kredens sklasyfikowany jako MH oraz część instrumentalna
-
Metz , rekonstrukcja instrumentalnej części organów kościoła św. Marcina , sklasyfikowany jako instrument MH
-
Saint-Claude ( Jura ), od 1843 do 1844, katedra Saint-Pierre-Saint-Paul-et-Saint-André , bufet z klasyfikacją MH
1844
-
Eauze , katedra Saint-Luperc
-
Montpellier , kościół Saint-Roch
-
Nîmes , kościół Saint-Charles , instrument z napisem MH
-
Brignoles , kościół Saint-Sauveur , niewątpliwie ostatni instrument zbudowany we współpracy z Louis Callinet, MH sklasyfikowany
-
Paryż , kościół Saint-Eustache , jeden z najwspanialszych instrumentów tamtych czasów, z podwójnymi pedałami, zbudowany przez Daublaine & Callinet pod nadzorem Charlesa Spackmanna Barkera, który przypadkowo zniszczył go ogniem podczas sesji tuningowej na16 grudnia 1844, kilka miesięcy po inauguracji.
1845
-
Toulouse , Saint-Nicolas , MH sklasyfikowano bufet, a także partię instrumentalną, odrestaurowaną przez Jacquesa Nonnet - Orgues Giroud Successeurs w 2005
-
Saint-Calais , Notre Dame , przebudowa w bufecie XVII -tego wieku Miejsce MH i część instrumentalna, odrestaurowany w 1974 roku
-
Gonfaron (Var), kościół Niepokalanego Poczęcia, przejęty przez François Madera w 1860 roku
-
Tuluza , rekonstrukcja organów Roberta Delaunaya ( 1674 ) w bazylice Saint-Sernin , przebudowana przez Aristide Cavaillé-Coll w 1888 roku
-
Le Havre , główne prace konserwatorskie i niektóre modyfikacje wielkich organów katedry Notre-Dame , zniszczonych w 1944 roku
Od 1846 do 1848 roku
1847
1854
- Paryż, kościół Saint-Eustache , w miejsce instrumentu zniszczonego przez pożar w rGrudzień 1844, arcydzieło i ostatni wielki instrument Ducroquet & Barker, w monumentalnym kredensie autorstwa architekta Victora Baltarda , część instrumentalna zastąpiona przez Holendra JL van den Heuven w 1989 roku.
-
Morez
-
Saint-Calais, Notre-Dame
-
Katedra św. Teodoryta w Uzès
-
Carpentras, dawna katedra św. Siffreina
-
Angers, Kościół Trójcy
-
Chaumont-en-Vexin
-
Paryż, Saint-Eustache
Po jego śmierci dwaj byli pracownicy domu Daublaine-Callinet, Émile Poirier i Nicolas Lieberknecht , osiedlili się w Tuluzie i zbudowali:
-
Notre-Dame de la Daurade w Tuluzie
-
Notre-Dame-du-Camp w Pamiers
-
Kościół Saint-Caprais w dzielnicy Croix-Daurade w Tuluzie
Uwagi i odniesienia
-
Opis .
-
źródło: ostatnia strona, wstaw w lewym dolnym rogu .
-
Wskazówka n o PM39003585 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
" Crepy-en-Valois - część instrumentalna " , instrukcja n o PM60000685, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Zobacz na stronie Musimen.com : „Ten instrument, zainaugurowany w 1839 roku przez Séjana, Simona i Fessy'ego, pierwotnie składał się z 31 przystanków rozmieszczonych na 3 klawiszach i pedalboardzie”.
-
Wskazówka n o PM75000530 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM81000127 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM39003587 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM39000197 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM49001927 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM59000850 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM60000514 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM86000271 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Pierre-Marie Guéritey i Michelle Guéritey , Organy Rodanu , t. 1: Organy Lyonu , wydania Comp'Act,1992, s. 292-300.
-
Jeśli chodzi o daty inauguracji, organy Daublaine i Callinet z Saint-Jean primatiale w Lyonie (zainaugurowane 16 września 1941 r.) Używały automatu Barkera przed organami w bazylice Saint-Denis (zainaugurowano 21 września 1841 r. ).
-
W 1928 roku jego znakomity posiadacz Edouard Commette nagrał tam pierwsze płyty z muzyką organową Jean-Sébastiena Bacha .
-
Wskazówka n o PM58000639 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM79000100 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM31000093 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM32000191 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM89000674 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM30000594 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM32000551 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM30000822 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM30000582 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM57000207 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM39001321 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM30000806 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM83001460 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM31001457 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM31000997 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM72000792 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM72000793 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Pierre-Marie Guéritey i Michelle Guéritey , Organy Rodanu , t. 1: Organy Lyonu , wydania Comp'Act,1992, s. 353-358.
-
Wskazówka n o PM21000738 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM21002654 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM13000744 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM31000995 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM09000993 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Wskazówka n o PM09000537 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
„ empora organowa: część instrumentalna narządu ” , instrukcja n ° PM31001004, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
Zobacz też
Bibliografia
-
" Nieznany CHALONNAIS: André Marie Daublaine " Le Petit Catalaunien ilustrowany , n o 49, zimą 2004-2005.
-
Pié Meyer-Siat , Les Callinet, organmistrzowie w Rouffach i ich praca w Alzacji , ISTRA,1965.
Powiązane artykuły
Link zewnętrzny