Rodzaj | Kościół |
---|---|
Dedicatee | Matka Boska |
Właściciel | Gmina |
Dziedzictwo |
Na liście MH ( 1912 ) Na liście MH ( 2001 ) |
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Oksytania |
Departament | Ariège |
Gmina | Pamiers |
Informacje kontaktowe | 43 ° 06 ′ 58 ″ N, 1 ° 36 ′ 42 ″ E |
---|
Kościół Matki Bożej Obozu jest kościół katolicki położony w miejscowości Pamiers w Francji .
Miasto Pamiers zostało założone po powrocie z krucjaty hrabiego Rogera II z Foix na miejscu starego rzymskiego castrum , Castrum Appamiense , niedaleko Frédélas. Przywiózł ze Wschodu relikwie świętych Kajusza i Aleksandra. Populacja miasta zainstalowane w pobliżu lochu wzrosła w XII -tego wieku. Wylała się z murów miejskich, aby zbudować swoje domy na przedmieściach, pośrodku pól. Hrabia Foix zdecydował się na budowę kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny pośrodku pól, około 1170-1180.
Pamiers była jednym z ośrodków kataryzmu . Konferencja Pamiers , ostatni głównym debata między katarów i Kościoła katolickiego, stosowane w 1207. Cierpiała z albigensów Crusade i został przebudowany w XIV -go wieku na fundamentach starego kościoła. Troska o obronę miasta spowodowała, że nad romańskim portalem wzniesiono wysoki mur z blankami.
Kościół został wzniesiony jako kolegiata w 1466 roku.
Kościół XIV XX wieku został zniszczony w czasie wojen religijnych , raz w 1563 i ponownie w lecie 1577 roku zaczęło się jego odbudowę od 1603. Została ponownie zwolniony w 1621 roku przez wojska księcia z Rohanu . Sklepienie runęło, a jedyne, co pozostało, to wysoka ściana wieży. Odbudowę kontynuowano w latach 1630-1672. W 1769 r. Podwyższono zachodnią ścianę i powiększono okna. Murowane sklepienie odbudowano w 1773 r.
Portal rzymski został przebudowany przez architekta Laryxa w latach 1870-1872 oraz dwie wieże wraz z blankami.
Fasada kościoła została uznana za pomnik historii im23 maja 1912 a cały budynek z wyjątkiem tajnej części został wpisany 19 września 2001.
Organy w galerii zostały zbudowane i zainstalowane w latach 1859-1860 przez organmistrzów Émile Poirier i Nicolas Lieberknecht, którzy zainstalowali je w Tuluzie po bankructwie domu Daublaine Callinet .
Organy zostały sklasyfikowane jako zabytek jako obiekt w 1979 roku, a skrzynia organowa, której stolarka została zaprojektowana przez Mayrixa, zarejestrowana w 1997 roku.