Cristóbal Balenciaga

Cristóbal Balenciaga Eizaguirre , urodzony dnia21 stycznia 1895w Getarii ( hiszpański Kraj Basków ) i zmarł dnia23 marca 1972w Xàbia ( Wspólnota Walencji ) jest hiszpańskim projektantem mody i modniarką .

Jest jednym z największych couturierów , jednogłośnie rozpoznawanym przez rówieśników i nazywanym „mistrzem”, a nawet „couturierem couturierów”. Jeśli zaczął na długo przed II wojną światową , to było w ciągu 1950 roku , że całkowicie zmieniła kobiecą sylwetkę, co czyni go rozwijać, aby w końcu osiągnąć swój szczyt na początku 1960 roku. Wśród swoich lojalnych klientów królowych Hiszpanii i Belgii, księżnej Grace z Monako i księżna Windsoru . Jego praca wywarła wpływ na wielu projektantów, takich jak Oscar de la Renta , André Courrèges, który pracował w jego warsztacie, Emanuel Ungaro i Hubert de Givenchy, któremu pomagał. W 1968 roku couturier zdecydował się przejść na emeryturę. Marka, obecnie należąca do francuskiego holdingu Kering , jest obecnie zarządzana przez Demna Gvasalia, po odejściu Alexandra Wanga w 2015 roku, który zastąpił Nicolasa Ghesquière'a w grudniu 2012 roku .

Biografia

Debiut w Hiszpanii

Cristóbal Balenciaga Eizaguirre urodził się 21 stycznia 1895 roku w Getarii , wiosce rybackiej w prowincji Gipuzkoa w hiszpańskim kraju Basków . Dorastał w skromnym środowisku, otoczony ojcem rybakiem i burmistrzem wioski, matką, krawcową oraz dwoma braćmi i siostrami, Augustiną i Juanem Martínami. Jego ojciec umiera młodo i pozostawia matkę Balenciagi, Martinę Eizaguirre, bez środków i trojga dzieci do utrzymania.

Martina, która uczy swojego zawodu młode dziewczyny z wioski, bardzo wcześnie wprowadza Cristóbal do szycia, przekazuje swoją wiedzę i pasję. W wieku dwunastu lat markiza de Casa Torres, ówczesna klientka Martiny, zauważyła jej dar i umiejętności. Następnie daje mu jedną ze swoich sukienek, prosząc o jej odtworzenie. Robi to, ujawniając swój wrodzony talent do szycia. Markiza następnie zachęcała go i ponaglała, aby wytrwał w tym kierunku, aw 1908 r. Odbył praktykę u krawca w Saint-Sébastien .

W wieku szesnastu lat wyjechał na kilka miesięcy do Bordeaux, aby podszkolić francuski. Rok później, w 1912 roku, wszedł do sklepu w Luwrze w Saint-Sébastien, rue Hernani, jako robotnik obok Mademoiselle Victoria, najpierw w warsztacie damskim. Następnie zostanie z kolei brygadzistą w Nowej Anglii .

Pod koniec lat 1910-tych, pewien swojego talentu, otworzył swój pierwszy dom mody, rue Vergara w San Sebastián, pod nazwą C. Balenciaga i zatrudnił około trzydziestu pracowników. W następnym roku siostry Benita i Daniela Lizaso połączyły się z nim i zainwestowały kapitał w jego biznes, który odtąd będzie nazywał się Balenciaga y Compañía . San Sebastian będąc letnią rezydencją dworu Hiszpanii , jego talent sprawił, że dotarł do rodziny królewskiej, w tym królowej Wiktorii Eugenii i królowej Marii Cristiny, i ubierała ją. Dzięki nim wszystkie panie firmy stają się stałymi klientami Balenciagi, a jej reputacja szybko się umacnia. Wielokrotnie podróżował do Paryża, gdzie dał się poznać jako kupiec wśród projektantów mody. Tam poznał Worth , Jeanne Lanvin , Chéruit , Paquin , Lelong aw szczególności Coco Chanel , z którymi miał do podrobienia bliską przyjaźń, aż do końca życia.

Koniec hiszpańskiej monarchii w 1931 roku oznacza koniec pewnej epoki, jej uprzywilejowana klientela zaczyna zanikać. Jednak dzięki sile swojego sukcesu i już dobrze otoczonym, w szczególności przez Wladzio d'Attainville, syna jednego ze swoich klientów, Balenciaga otworzył drugi dom mody w San Sebastián, który szybko się zamknął. W 1933 roku otworzył dom w Madrycie przy ulicy Caballero de Gracia. Po bankructwie drugiego domu Balenciaga nie ma już prawa używać swojej nazwy dla swoich domów. Dlatego właśnie imię jego matki, Eisy (Eizaguirre), będzie teraz nosić jego domy mody, Eisa Costura . W 1935 roku, kolejny dom został otwarty w Barcelonie , przy rue Santa Teresa 10, w jego rezydencji.

Paryż

Ale wojna domowa w 1936 roku zmusiła go do opuszczenia Hiszpanii i zamknięcia trzech domów mody, które istniały już od prawie dwudziestu lat. Najpierw próbował schronić się w Londynie i pracować dla Worth i Rouff . Ale w lipcu 1937 r. Przeniósł się do Paryża i otworzył dom pod nazwą Balenciaga 10 pod adresem Avenue George-V 10, dzięki patronowi i kilku francuskim producentom tkanin, którzy znali go od chwili, gdy przyjechał kupić swoje materiały. dla sądu hiszpańskiego. Swoją pierwszą paryską kolekcję zaprezentował w sierpniu 1937 r., Która odniosła natychmiastowy sukces. Daily Express nawet przydomek go „młody Hiszpan, który zrewolucjonizował modę”. Wielkim sukcesem okazał się także kolejny pokaz mody dwa lata później, tym razem prezentujący kolekcję inspirowaną Drugim Cesarstwem Francuskim.

Pod koniec hiszpańskiej wojny domowej Balenciaga postanowił ponownie otworzyć swoje lokalne domy. Ta w Madrycie przeniosła się na José Antonio Street na polecenie Marquise de Casa Torres i zatrudnia obecnie dwustu pięćdziesięciu pracowników; jego siostra przejęła kierownictwo w 1948 r., aż do zamknięcia w 1968 r. Jego bratanek, José Balenciaga, był odpowiedzialny za Barcelonę. Nadal ubiera hiszpańską arystokrację, ale także osobistości. Odnosząc coraz większe sukcesy, powiększył swój paryski dom w 1939 roku, kupując teren Mainbocher , sąsiadujący z jego własnym przy alei George-V.

Drugiej wojnie światowej nie go zatrzymać, on po prostu zamknąć swój dom w lipcu 1940 roku, aby ponownie otworzyć go we wrześniu, aby uniknąć zarekwirowane. Kolejne kolekcje w okresie obowiązywania ograniczeń to kolekcje zredukowane dla klientów prywatnych, wiernych swojej modzie. W tym okresie wprowadził hafty i lamówki do swoich strojów wieczorowych.

Pod koniec wojny w 1945 roku trzeba było odzyskać publiczność i odrodzić paryską haute couture . W związku z tym wziął udział w Théatre de la Mode , wystawie objazdowej, początkowo zainstalowanej w Pavillon de Marsan w Paryżu, gdzie wystawiano figurki ubrane przez największych projektantów mody tamtych czasów. Pojawienie się Christiana Diora w 1947 roku stworzyło prawdziwą falę w świecie mody, ale Balenciaga nie został za to ukarany, wprowadzając linię „Tonneau”. Jej reputacja jest już dobrze ugruntowana w prasie i międzynarodowych klientach , a jej moda nie może konkurować z modą Dior, ponieważ te dwa style są bardzo różne. Dior posunął się nawet do nazywania Balenciagi „naszym panem wszystkiego”.

W 1948 roku kolekcja została doceniona przez Carmel Snow . W tym samym roku Balenciaga miał do czynienia ze śmiercią swojego bliskiego współpracownika Wladzia d'Attainville 14 grudnia. Nastąpi trudny okres, kiedy planuje zaprzestać wszelkiej działalności, ale Diorowi udaje się przekonać go, by niczego nie rezygnował. Wprowadził na rynek swoje pierwsze perfumy Le Dix , będące aluzją do adresu jego domu mody w Paryżu w tym okresie; drugi nastąpi wkrótce po The Flight of the Hours , a następnie trzeci Quadrille . Otwiera także butik pod adresem Avenue George-V 10, w części nabytej od Mainbocher, który w całości ozdobi Christos Bellos.

André Courrèges dołączył do warsztatu Balenciaga w 1950 roku jako asystent. W latach pięćdziesiątych Balenciaga przedstawił tylko swoją pracę, swoją modę. Będzie to niewątpliwie najważniejsza dekada w jego karierze, w każdej kolekcji rozkwita nowy „mistrzowski” utwór. Spędza czas na odtwarzaniu sylwetki, doskonaleniu jej. Każdy nowy pokaz mody to przeróbka poprzedniego, kroje i tomy są dopracowywane; prasa modowa aprobuje. Jej projekty z tego okresu wykorzystywały meloniki, spódnice balonowe i obszerne, ciężkie tkaniny. W następnym roku Balenciaga powrócił do bardziej płynnych linii, z częściowo dopasowanymi garniturami, łukowatymi z przodu i falami z tyłu; ta linia zostanie nazwana przez Carmel Snow z Harper's Bazaar „  stylizacją na wpół dopasowaną  ” . W 1955 roku zaprezentował tunikę , wąską dwuczęściową sukienkę o prostych, czystych liniach.

W swojej klienteli ma wiele osobowości, w szczególności aktorki, takie jak Marlène Dietrich , Ginger Rogers , Alice Cocéa czy Carole Lombard , ale nie bierze udziału w żadnych przymiarkach, z wyjątkiem kilku uprzywilejowanych przyjaciół.

Balenciaga ma mieszkanie w Paryżu, Avenue Marceau, ale także dom pod Orleanem , La Reyneirie , a także dwa apartamenty w Hiszpanii, jedno w Madrycie, a drugie w Barcelonie. Ale jedynym miejscem, w którym całkowicie się bawi, poza swoim paryskim domem mody, jest niewątpliwie jego dom w Igeldo , Guipuscoa w Kraju Basków.

W 1958 roku Balenciaga odbył podróż do Stanów Zjednoczonych i chciał na własne oczy przekonać się o swoim sukcesie po drugiej stronie Atlantyku, że amerykańska prasa tak dużo o nim mówiła, a bogaci Amerykanie byli lojalnymi klientami. Tam odkrywa fabryki gotowych ubrań i zdaje sobie sprawę, że jego moda nigdy nie będzie w stanie dostosować się do tego trybu produkcji na dużą skalę, w którym wszystko jest wytwarzane na maszynach. Należy do świata haute couture i elegancji iw żaden sposób nie chce stracić tego, co daje mu tak dużą wartość. Bardzo niezależny, odmawia również przyłączenia się do Chambre Syndicale de la Haute Couture, aby kontynuować tworzenie bez konieczności przestrzegania pewnych ograniczeń, a dzięki swojej niezwykle bogatej międzynarodowej klienteli udaje mu się utrzymać obroty prawie tak ważne jak inne domy mody, z znacznie bardziej rzemieślnicza metoda produkcji i mniej pracowników. Jego hiszpańskie domy są bardzo ważne dla prawidłowego funkcjonowania jego firmy, materiały i materiały, z których korzysta, są tańsze w Hiszpanii, więc tworzy mniejszym kosztem.

12 maja tego samego roku Balenciaga został kawalerem Legii Honorowej za swój wkład w przemysł modowy. W tym samym roku stworzył „ Baby Doll  ” i sukienki z  pawim ogonem , długie z tyłu i krótkie z przodu.

We wczesnych latach sześćdziesiątych wprowadził na rynek perfumy „Eau de Balenciaga”. Perfumy Balenciaga pozostaną bardzo pomocniczą działalnością dla domu. Wkrótce potem Balenciaga wprowadził na rynek elegancką linię odzieży w sportowym stylu . W 1966 roku The Yorkshire Post zatytułował „Bomba Balenciagi” . Jego styl staje się coraz bardziej wyrafinowany, ale wciąż cieszy się uznaniem międzynarodowej prasy.

Rok 1968 był we Francji rokiem społecznego przewrotu. Dotyczy to również Balenciagi, którego nie ma już w nowych kodeksach i zwyczajach propagowanych przez francuskie społeczeństwo, według niego luksus, elegancja i moda nie mają już swojego miejsca w tym nowym świecie. Lata  Courrèges  i spódniczka mini , gotowa do noszenia, wzmocnią jego kreatywność i zaprezentuje swoją najnowszą kolekcję haute couture . Dlatego zdecydował się zamknąć wszystkie swoje domy mody po trzydziestu latach działalności paryskiej, która pogrążyła świat mody i setki pracowników, którzy do tej pory dla niego pracowali. W jedynym wywiadzie, jakiego udzielił w całej swojej karierze, w 1971 roku dla The Times , powiedział: „To było psie życie. "

Projekt zapoczątkowany na początku 1968 roku, jednakowo zaprojektował w 1969 roku, na zamówienie Air France , mundury stewardes narodowej firmy. Dwa lata później dom wyposaża obsługę naziemną w inny strój. Niemniej jednak mundury od początku spotkały się z dużą krytyką.

Następnie udał się na emeryturę do Hiszpanii, do swojego domu w Igeldo. Nie był ponownie widziany publicznie aż do pogrzebu Gabrielle Chanel w 1971 roku, a jego ostatnią pracą w świecie mody było stworzenie sukni ślubnej dla księżnej Kadyksu Carmen Martínez-Bordiú y Franco w 1972 roku. Zmarł 23 marca z głębi serca atak w Xàbia , w wieku 77 lat. Został pochowany w Getarii, jego rodzinnym mieście.

Uznanie

„The King is dead” to tytuł w biblii mody w marcu 1972 roku, bez konieczności podawania jego nazwiska. Największy z nich, „the couturier des couturiers” , właśnie zmarł i pozostaje w modzie jako najbardziej szanowany, czczony i podziwiany.

W Hiszpanii na początku Balenciaga kupował modele od paryskich couturierów, które dostosowywał, tworząc własne kreacje; szybko Madeleine Vionnet rozpoznała swój talent i zachęciła ją do otwarcia domu. Wkrótce po jego otwarciu Vogue napisał, że „jego dzieła przejdą przez historię, […] ponieważ nie podąża za inną modą poza własną, wszyscy podążają za nim. „ Aż do późnych lat czterdziestych Cristóbal Balenciaga jest uznanym projektantem za wysoką jakość swoich osiągnięć i prostotę, bez dominacji mody, która wkrótce się narzuci. Ale wydarzenie sprawi, że odnowi się i pozwoli eksplodować jego kreatywności.

W 1947 roku, kiedy Christian Dior zrewolucjonizował kobiecą sylwetkę swoim New Lookiem, Balenciaga - jego przyjaciel - odrzucił tę restrykcyjną, gorsetową modę dla kobiet. Nie ulegając trendom, przekracza sezonowość mody swoimi stonowanymi, trwałymi, pragmatycznymi, ale wyrafinowanymi sylwetkami; „Ma najbardziej elegancką klientelę na świecie” - pisze Vogue . W latach pięćdziesiątych człowiek, którego Dior nazwał „naszym wspólnym panem”, przekształcił kobiecą sylwetkę, a następnie ją udoskonalił: „Uosabiając zarówno absolutny klasycyzm, jak i nowoczesność, Balenciaga stał się nie do pobicia. "

Prudence Glyn, dziennikarz The Times , któremu projektant udzieli jedynego wywiadu w swoim życiu, precyzuje, że w tamtych latach „Dior stał się popularnym słowem dzięki wpływowi New Look, ale dla purystów był„ jeden kierunek ” w którym patrzeć, Cristóbal Balenciaga. „ Gabrielle Chanel , Balenciaga „ podziwiają ” i że odda swoją przyjaźń aż do śmierci w 1971 roku, cytowany jako jedyna istniejąca moda, a wszystkich innych uważa za zwykłych„ projektantów mody ”. „Haute couture to wspaniała orkiestra, którą tylko Balenciaga wie, jak prowadzić, a wszyscy inni twórcy, którymi jesteśmy, po prostu postępują zgodnie z jej instrukcjami” - mówi Christian Dior.

Dla wielu pozostaje zagadką: Balenciaga nie ma symbolicznej daty, jaką może mieć Dior, ani określonego stylu, takiego jak Chanel. Nie jest fenomenem kulturowym, jakim będzie później Yves Saint Laurent . Odmawiając wywiadu z powodu „absolutnej niemożliwości wyjaśnienia swojego zawodu” , rzadko spotykanego publicznie, jego życie prywatne jest nieznane, podobnie jak jego relacje; stroni od prasy i reklamy, nie pochodzi z żadnej korporacji, nawet nie jest zarejestrowany w Chambre Syndicale . Jego parady - ciche - są zarezerwowane dla uprzywilejowanych, ręcznie wybranych. Niektórzy dziennikarze, zirytowani, posuwają się nawet do spekulacji na temat jego istnienia. „Mistrz” odrzuca modę tym, czym jest, preferując cięcie i rysowanie sylwetki.

Tajemnica, która go otacza, nie przeszkadza mu w zdobywaniu publikacji w największych magazynach świata, między innymi dzięki wyraźnemu wsparciu bardzo wpływowych dziennikarzy Diany Vreeland, a zwłaszcza Carmel Snow, która określa go mianem „ostatecznego”. ultra fashion ” . Już w 1948 roku, po odwiedzeniu kolekcji couturier, ta ostatnia zdecydowała się nosić tylko Balenciagę przez całe życie; co zrobi: zostaje znaleziona martwa w swoim łóżku w 1961 roku, ubrana w ten sposób. Później to potężny John Fairchild  (en) z WWD dopełnił reputacji Balenciagi. Wyniosła atmosfera Lisy Fonssagrives lub Dovimy uchwycona przez Henry'ego Clarke'a , Louise Dahl-Wolfe , Georgesa Dambiera , Richarda Avedona lub Irvinga Penna, a następnie pokazana na okładce Vogue lub Harper's Bazaar utrwala rozprzestrzenianie elegancji Balenciagi.

Jednak daleki od surowości, utrzymuje klasztorną atmosferę w swoim domu i warsztatach, w których panuje cisza. W 1991 roku w Vogue , Hubert de Givenchy , który był szeroko wspierany przez swojego mentora Balenciaga w jego wczesnych dni, opisany hiszpańskiego Couturier jako „wdzięku, eleganckie, pobożny, prosty, utalentowanego człowieka” , później mówiąc, że „Balenciaga była moja religia. . Odkąd jestem wierzący, dla mnie jest Balenciaga i Pan. „ Metafora hiszpańskiego couturiera tak bliskiego Kościołowi katolickiemu i którego odniesienia do stroju religijnego są częste, jest często używana na różnych poziomach: „ mnich szycia ” lub „ biskup nowoczesności ”, na przykład„ czasami jest nazywany , „byłby - i jak dotąd - papieżem nowoczesnej mody. Człowiek ponad wszelką podejrzliwość, niepodważalny i nigdy nie dorównany. Deus ex machina, maszyny do szycia, że ani Chanel, ani Vionnet, ani Dior nigdy nie odważył się krytykować. […] Podczas gdy Dior przejął władzę, nowa świątynia mody ma teraz nowy adres, aleja George-V 10. „ Balenciaga ” nadal panuje nad duchami, jak nad warsztatami haute couture ”  ; „legenda moda” jest od jego początków aż do dzisiaj, całkowicie nietykalny.

Praca

Uważany za jednego z wielkich couturiers w XX th  wieku, dzieło Balenciaga ściśle towarzyszył sartorial ewolucję kobiet w pierwszej połowie tego stulecia. Jej styl charakteryzuje się trzeźwością, odważnymi zestawieniami kolorystycznymi i hiszpańską inspiracją, jak sukienki Infantki .

W latach czterdziestych wprowadził hafty i koronki. Balenciaga czerpie z przeszłości swoimi sukienkami o obszernych i zaokrąglonych kształtach, w przeciwieństwie do dopasowanych sylwetek Christiana Diora . Podczas jego największych lat, około 1950 roku , był często przeciwstawnych, z jego płynnych liniach, z New Look Diora, który następnie triumfował w Paryżu i na świecie od roku 1947. Potem przyszedł tonneau linie z zaokrąglonymi plecami i off - centrum, częściowo dopasowana talia w 1951 r., kurtka balonowa z 1953 r. okrywająca górną część ciała kokonem, sukienka-tunika dwa lata później, a sukienka-torebka w 1957 r.

Muzeum

Cristóbal Balenciaga Museoa został otwarty w 2011 roku w Getarii rodzinnym Balenciaga. Zajmuje dwa budynki, stary pałac Aldamar zbudowany w XIX -tego  wieku i nowoczesnej rozszerzenie zaprojektowany przez architekta Julián Argilagos. Muzeum prezentuje życie i twórczość Balenciagi w sześciu salach.

Życie prywatne

Cristóbal Balenciaga był gejem , chociaż przez całe życie zachował prywatność swojej seksualności. Miłością jej życia i jej wieloletnim partnerem był francusko-polski modniarz Władzio Jaworowski z Attainville, który pomógł w jej powstaniu. Kiedy Attainville zmarł w 1948 roku, Balenciaga był tak załamany, że rozważał zamknięcie firmy.

Wykup firmy

• 1986: przejęcie Balenciagi przez grupę Jacques Bogart.
• 1995: pierwsze kroki Nicolasa Ghesquière'a w Balenciadze
• 1997: Nicolas Ghesquière zostaje dyrektorem artystycznym, po czym prezentuje swoją pierwszą kolekcję gotowych do noszenia kobiet. W kolejnych latach zmieni markę.
• 2001: przejęcie Domu przez włoską markę Gucci , która dwa lata później zostanie włączona do działu luksusu grupy PPR , obecnie nazywanego Kering .
• 2011: otwarcie muzeum Balenciaga w Kraju Basków.
• 2012: przybycie Alexandra Wanga jako dyrektora artystycznego.
• 2015: Demna Gvasalia zostaje dyrektorem artystycznym.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Otwarcie jego paryskiego domu we współpracy z Nicolasem Bizcarrondo i Wladziem Jaworowskim d'Attainville.
2. Od 1956 r. Grabież i kopiowanie jego kolekcji oznacza, że ​​decyduje się nie paradować w tym samym czasie, co inni couturiers; prasa międzynarodowa jest zobowiązana specjalnie dla niego przyjechać do Paryża.
3. Na początku lat sześćdziesiątych Balenciaga i Chanel byli jedynymi dwoma znanymi domami, które odmówiły stworzenia gotowej do noszenia linii; Chanel zdecyduje się na to kilka lat później. Laurence Benaïm podsumowuje to zamknięcie prościej: „Balenciaga, który odkrył, że epoka nie jest już jej gatunkiem, zatrzasnął drzwi w 1968 roku.” Ale bardziej niż ówczesne trendy, to cały ekonomiczny system haute couture, niemożliwe do zrobienia zyskowności po latach pięćdziesiątych bez gotowego ubrania w tym samym czasie, który symbolicznie upadł wraz z tym zamknięciem: „Cristóbal Balenciaga […] wolał zamknąć swój dom mody w 1968 r., zamiast iść po stronie krawców . "
4. Mundur marynarek firmy składa się z krawieckiej zimowej marynarki o oznaczonym rozmiarze, z czterema kieszeniami, spódnicy zatrzymującej się na środku kolan, z ukrytymi kieszeniami na szwach, a także bluzki, szalika, i bomba z małym daszkiem. Reszta munduru składa się z płaszcza i płaszcza przeciwdeszczowego identycznego kroju, letniego garnituru z czapką . Air France dostarczy również po raz pierwszy wiele akcesoriów: torebki, czółenka i buty, rękawiczki itp.
5. Firma jest głównie krytykowana za dostarczenie niepraktycznego munduru, zaprojektowanego przez projektanta poza ówczesnymi trendami: pod koniec lat sześćdziesiątych André Courrèges , Pierre Cardin czy Yves Saint Laurent triumfowali i byli uwielbianymi krawcami. Odzież gotowa do noszenia zmieniła trendy. Mundur z podpisem Balenciagi jest „zbyt doskonały, zbyt modny, zbyt burżuazyjny” .
6. Carmel Snow pisze: „Nie ma nic bardziej tajemniczego niż prostota… Jak zawsze, można oczekiwać, że wpływ Balenciagi ujawni się dogłębnie, po cichu, aż zwycięży cały świat mody. „ Balenciaga posunęła się nawet do stworzenia specjalnie dla niej modelki, którą określiła jako „ najbardziej niezwykły zespół naszych czasów ” .
7. Również potwierdzone w tych słowach: „Jest jednym z największych projektantów naszych czasów, a jego klientki należą do kobiet, które prasa określa jako najlepiej ubrane na świecie. "
8. Jeśli chodzi o miejsce Diora i Balenciagi w krajobrazie haute couture, idea ta została wyrażona w podobny sposób w książce En Vogue  : „Wśród couturierów, gdy panował Dior w latach pięćdziesiątych, Cristóbal Balenciaga, obrońca europejskiego stylu i mistrz cięcie pozostało u szczytu jego mocy. "
9. Uwaga podkreślona kilkakrotnie, cytat z Chanel powtarza się w następujący sposób: „On sam jest w stanie ciąć materiał, złożyć go, uszyć ręką. Pozostali to tylko projektanci. "
10. Diana Vreeland powie: „Kiedy nosisz sukienkę Balenciagi, kobiety wokół ciebie przestają istnieć. "
11. Vreeland i Snow to jedyni dwaj dziennikarze, których akceptuje Balenciaga.

Bibliografia

1. (en) Design Museum i Paula Reed , Fifty fashon look, który zmienił lata 50. , Londyn, Conran Octopus,2012, 112  str. ( ISBN  978-1-84091-603-4 ) , „Cristóbal Balenciaga 1953” , s.  30
2. Kerlau 2013 , s.  163 do 202
3. Örmen 2012 , s.  29
4. Olivier Saillard ( reż. ), Elsa Rigaux et al. , Muzeum Historii i Kultur Imigracji , Fashion Mix: Tryb stąd. Twórcy z innych miejsc , Paryż, Flammarion ,2014, 176  str. ( ISBN  978-2-08-134309-2 , prezentacja online ) , „Cristóbal Balenciaga”, s.  91 do 92
5. Caroline Cox, Heritage luxury , Dunod, 2013, s. 220.
6. (w) Calvin Tomkins , „  Świat Carmel Snow  ” , The New Yorker ,7 listopada 1994, s.  148 do 158 ( ISSN  0028-792X , czytaj online )
7. Florence Müller i Eric Reinhardt (projekt redakcyjny), Aerial Elegance: A History of Air France Uniforms , Air France ,Sierpień 2004, 136  str. , „Mundur„ Couture ”Balenciagi zakwestionowany przez ducha maja 1968 roku”, s.  62 do 81
8. Örmen 2012 , s.  27

   „Mówiono, że Cristobal Balenciaga był surowy, a jego warsztaty przypominały klasztor… Był praktykującym katolikiem i wydawał się pozbawiony poczucia humoru i tajemniczy. Zaciekle chroniąc swoją prywatność, odporny na rozgłos […] ”

9. Örmen 2012 , s.  28
10. Didier Grumbach , Historie mody , Paryż, Éditions du Regard,2008( 1 st  ed. 1993 Seuil), 452  , str. ( ISBN  978-2-84105-223-3 ) , „Le Prêt-à-porter unloved”, s.  149
11. Laurence Benaïm , Azzedine Alaïa, Prince of Lines , Paryż, Grasset , wyd.  „Dokumenty francuskie”,Październik 2013, 160  pkt. ( ISBN  978-2-246-81055-1 , prezentacja online ) , „Anatomy of time”, s.  121
12. Olivier Saillard ( reż. ), Anne Zazzo ( reż. ), Alexandra Bosc et al. ( pref.  Bertrand Delanoë ), Paris Haute Couture , Paryż, Skira ,listopad 2012, 287  s. ( ISBN  978-2-08-128605-4 ) , „Początek i koniec haute couture”, str.  256
13. Marie Ottavi, „  Balenciaga wkrótce z powrotem w haute-couture  ” , Mode , na liberation.fr , Liberation ,7 grudnia 2012(dostęp 9 grudnia 2012 )
14. Kilka szczegółów na temat produkcji i anegdota pierwszej przymiarki w obecności Balenciagi w  : Didier Grumbach , Histoires de la mode , Paryż, Éditions du Regard,2008( 1 st  ed. 1993 Seuil), 452  , str. ( ISBN  978-2-84105-223-3 ) , „Gotowe do noszenia couturiers”, str.  250
15. (en) Susan Irvine, Vogue on: Cristobal Balenciaga , Quadrille Publishing Ltd, pot.  „Vogue on Designers”,wrzesień 2013, 160  pkt. ( ISBN  978-1-84949-311-6 , prezentacja online )
16. Valerie Mendes i Amy de la Haye ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Laurence Delage i in. ), Fashion since 1900 [„  20th Century Fashion  ”], Paryż, Thames & Hudson , wyd.  „Wszechświat sztuki”,2011, 2 II  wyd. ( 1 st  ed. 2000), 312  , str. ( ISBN  978-2-87811-368-6 ) , str.  131 i sv.

    Często nazywany projektantem couturierów, Balenciaga otworzył swój dom mody w Paryżu w 1937 roku i zapoczątkował wiele wybiegających w przyszłość stylów, osiągając po wojnie czołową pozycję we francuskim haute couture. "

17. Jean-Noël Liaut , Modele i manekiny: 1945 - 1965 , Paryż, Filipacchi ,Luty 1994, 220  s. ( ISBN  978-2-85018-341-6 , BNF Ogłoszenie n o  FRBNF35660421 , prezentacji on-line ) , „Cristobal Balenciaga”, str.  133

    „Cristobal Balenciaga był kimś więcej niż tylko utalentowanym projektantem. Dla wielu pozostaje największym projektantem mody stulecia. "

18. Muzeum Galliéra , str.  3, przedmowa Bertranda Delanoë

    „Czterdzieści lat temu jedno z największych nazwisk w historii mody zniknęło […] dzieło mistrza couturiera. "

19. Musée Galliéra , str.  8 i 9, wprowadzenie przez Oliviera Saillarda

    „( Violette Leduc ) przyznała bez rozczarowania, że ​​nie spotkała mistrza. W rzeczywistości Balenciaga odmawia jakiejkolwiek rozmowy. Według niektórych dałby tylko jeden w swojej karierze. „Niewidzialny człowiek mody francuskiej”, zwany także „mnichem mody” […] jest istotą tajemniczą. Od 1937 […] dziennikarze i autorzy, redaktorzy i dyrektorzy artystyczni, nie spotykając go, starali się rozwikłać tajemnicę jego twórczości. […] Podlegający fascynacji, także ze strony innych couturierów, którzy doceniają w nim jego mistrzostwo i wirtuozerię, Balenciaga nadal urzeka. […] Cristóbal Balenciaga budzi podziw […] ”

20. Linda Watson ( tłum.  Z angielskim) Vogue - The wiecznej mody: Styl każdej dekadzie, 100 lat twórcy [ "  Vogue Twentieth Century mody - 100 lat stylu przez dekady i projektanta  "], Paryż, Éditions Kolekcja Hors,2000, 255  str. ( ISBN  2-258-05491-5 ) , „Balenciaga, Cristobal”, str.  95
21. Jacqueline Dumaine i Palais Galliera 2014 , Le style Balenciaga, s.  60

    „Dla swoich rówieśników Balenciaga […] był uważany za architekta haute couture. Sam Dior darzył go bezgranicznym podziwem, mówiąc o nim: „On jest panem każdego. Odzież była jego religią. Balenciaga był niezwykłym technikiem, […] "

22. Georgina O'Hara Callan ( trad.  Lydie Échasseriaud), Fashion Dictionary [„  The Encyclopaedia of Fashion  ”], Paryż, Thames & Hudson , pot.  „Wszechświat sztuki”,2009( Rozrod.  2011) ( 1 st  ed. 1986), 303  , str. ( ISBN  978-2-87811-327-3 , prezentacja online ) , str.  21
23. Marnie Fogg ( red. ) I in. ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Denis-Armand Canal i in. , pref.  Valerie Steele ), Tout sur la mode: Panorama des chefs-d'oeuvre et des Technic , Paris, Flammarion , coll.  „Historia sztuki”,Październik 2013( 1 st  ed. 2013 Thames & Hudson ), 576  , str. ( ISBN  978-2-08-130907-4 ) , „The Golden Age of Haute Couture”, str.  299

    „Cristóbal Balenciaga również królował w zenicie haute couture. […] Balenciaga nie miał zamiaru wpływać na trend ani tworzyć linii gotowej do noszenia, woląc skupić czystość swojego projektu na szytym na miarę . "

24. Noël Palomo-Lovinski ( tłumaczone  z języka angielskiego przez Lise-Eliane Pomier) Najwięksi projektanci mody: od Coco Chanel Jean Paul Gaultier , Paryżu, Eyrolles ,2011, 192  pkt. ( ISBN  978-2-212-55178-5 ) , „Cristobal Balenciaga”, str.  94 do 97

    „Wielu przedstawicieli branży modowej uważa go za„ mistrza ”. "

25. Madeleine Delpierre i Davray-Piékolek, Kostium: haute couture 1945-1995 , Paryż, Flammarion , pot.  "Cała sztuka",Maj 1997( 1 st  ed. 1991), 80  , str. ( ISBN  2-08-011236-8 ) , str.  18 do 19
26. Didier Grumbach , Histoires de la mode , Paryż, Éditions du Regard,2008( 1 st  ed. 1993 Seuil), 452  , str. ( ISBN  978-2-84105-223-3 ) , „Puryści - Cristóbal Balenciaga”, s.  122
27. Norberto Angeletti, Alberto Oliva i wsp. ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Dominique Letellier, Alice Pétillot), En Vogue: Ilustrowana historia najsłynniejszego magazynu o modzie , Paryż, White Star ,czerwiec 2007, 410  s. ( ISBN  978-88-6112-059-4 , prezentacja online ) , „1940-1950: from the Café Society to Christian Dior”, s.  140
28. Muzeum Galliéra , str.  11, wprowadzenie Oliviera Saillarda

    „Mademoiselle Chanel rozpoznała w Cristóbal Balenciaga jedynego projektanta mody swoich czasów. "

29. Colin MCDowell, „  Fashion: for a free press  ” , Business of Fashion - lemonde.fr ,9 października 2013(dostęp 22 lutego 2015 )

    „Cristóbal Balenciaga zrobił wszystko, co w jego mocy, aby uniknąć jakiegokolwiek kontaktu z prasą, z wyjątkiem Diany Vreeland i Carmel Snow,„ wielkich dam ”z American Vogue i Harpers's Bazaar . Tylko Carmel Snow jest naprawdę pasowana na rycerza. "

30. (w) Leisa Barnett, „  The French Connection  ” na vogue.co.uk , Condé Nast ,4 lipca 2007(dostęp 26 marca 2014 )  :„  „ Balenciaga był moją religią ”- wyznaje Hubert de Givenchy. „Ponieważ jestem wierzący, dla mnie jest Balenciaga i dobry Pan”.  "
31. Marie-Laure Gutton w: w  : Musée Galliera , Czapki Balenciagi, inspirowanej kreacji, str.  29
32. Muzeum Galliéra , str.  12, wprowadzenie Oliviera Saillarda
33. Örmen 2012 , s.  26

    „Ten hiszpański projektant mody pozostawił niezatarty ślad na modzie dzięki rygorystycznym i niewiarygodnie wyważonym projektom, które zrewolucjonizowały techniki cięcia. "

34. Anne-Laure Quilleriet, „  The men of Balenciaga  ” , na lexpress.fr/styles , L'Express ,30 września 2010(dostęp 5 kwietnia 2012 )
35. Xavier de Jarcy , „  Fraîches collections  ” , telerama.fr ,5 marca 2011 r(dostęp 9 grudnia 2012 )
36. Lucie Dancoing, „  Balenciaga, immortalized at the museum  ” , na parismatch.com , HFM ,8 czerwca 2011(dostęp 9 grudnia 2012 )
37. Caroline Pigozzi , „  Skrojone na miarę muzeum dla Balenciagi  ” , na parismatch.com , HFM ,1 st lipca 2011(dostęp 9 grudnia 2012 )
38. „  Alexander Wang dyrektor artystyczny Balenciaga  ” , na lepoint.fr , Le Point ,3 grudnia 2012(dostęp 9 grudnia 2012 )
39. Eugènie Trochu, "  Demna Gvasalia mianowana dyrektorem artystycznym Balenciagi  " , na vogue.fr (dostęp 7 października 2015 )