Pavilion de Marsan , część Luwru Pałacu , był częścią tej tuilerie w Paryżu .
Podczas Rewolucji Francuskiej i pobytu rodziny królewskiej w tym tuilerie , pani Adelajdy , córki Ludwika XV , zajmowała parter pawilonu.
Dekretem z 1801 roku Bonaparte , który mieszka w Pałacu Tuileries , wydala artystów i inne osoby mieszkające w Luwrze. Domy założone pod wpływem Luwru zostały zniszczone. Architekci Charles Percier i Fontaine są odpowiedzialni za prowadzenie operacji i prace w Tuileries i Luwrze. Uzupełniają elewacje dziedzińca. Skrzydło północne jest przedłużone z pawilonu Rohan do pawilonu Marsan, który staje się pawilonem narożnym Tuileries. Aby zachować jedność architektoniczną, na galerii na skraju wody budujemy replikę fasady Androuet du Cerceau. Percier zrezygnował w 1812 roku, Fontaine pozostał architektem Luwru do 1848 roku.
Pavilion de Marsan znajduje się na północno-zachodnim krańcu Luwru, jednocześnie tworząc część Pałacu Tuileries, którego był jednym z dwóch punktów połączenia z Pavillon de Flore na południu). Został zniszczony podczas pożaru Tuileries w 1871 r., A następnie odbudowany od 1874 r. Pawilon Flore służy jako model pawilonu Marsan, który zastępuje pawilon Le Vau . Wzdłuż rue de Rivoli północne skrzydło Luwru podwaja swoją szerokość.
Od 1905 roku w Pavillon de Marsan i przyległych budynkach mieści się Muzeum Sztuk Zdobniczych .
Pawilon Marsan (pierwotnie Pawilon Pomone ) swoją nazwę zawdzięcza hrabinie Marsan, Marie-Louise de Rohan , jedynej córce księcia Julesa de Rohan- Soubise. Wyszła za mąż za14 czerwca 1736Gaston de Lorraine, hrabia Marsan , urodzony dnia7 lutego 1721 (ten ostatni umiera przedwcześnie w 1743 r.).
Rzeczywiście, ta część pałacu przez długi czas służyła jako dom hrabiny Marsan , która w 1754 r. Była guwernantką dzieci Francji , w szczególności przyszłych królów Ludwika XVI i Ludwika XVIII . Zmarła w 1803 roku w wieku 83 lat.
Tuileries: posty i zaklęcia zaginionego pałacu , Paryż, Firmin-Didot ,1933 ( Wikiźródło ) .