Kogucik peruwiański

Physalis peruviana

Physalis peruviana Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Owoc karalucha peruwiańskiego otoczony działkami. Klasyfikacja przez Cronquist (1981)
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Asteridae
Zamówienie Solanales
Rodzina Solanaceae
Uprzejmy Pęcherzyca

Gatunki

Physalis peruviana
L. , 1753

Klasyfikacja APG III (2009)

Klasyfikacja APG III (2009)
Zamówienie Solanales
Rodzina Solanaceae
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Kwiat karalucha peruwiańskiego.

Peruwiański Coqueret ( Miechunka peruwiańska  ; w języku hiszpańskim  : aguaymanto  ; w Aymara  : topotopo  , w Quechua językach  : uchuva ) to gatunek z rodzaju Physalis do rodzimej Ameryce Południowej ( Kolumbia , Boliwia , Peru ) i zaaklimatyzować w Afryce . Nie należy go mylić z Physalis pruinosa , nazywaną w Kanadzie „mieloną wiśnią”.

Należący do rodziny Solanaceae , takiej jak pomidor , ziemniak , papryka , bakłażan , pieprz, ale także rośliny toksyczne, takie jak słodko-gorzki lub lulek , nie jest zbliżony do wiśni lub porzeczki, jak mogą sugerować jego różne potoczne nazwy.

Bardzo rozłożysta roślina, jej łodygi osiągają 70  cm do jednego metra. Owoce wielkości wiśni, pomarańczowo-żółte, soczyste i lekko kwaśne w smaku. Zawarty jest w czymś w rodzaju błoniasto-pergaminowego worka w kolorze bursztynowożółtym.

Opis

W gorącym klimacie roślina może być wieloletnia. Ma 45 do 90  cm wysokości i wyprostowane, bardzo rozgałęzione łodygi. Ogonek liściowy 2 do 5  cm , liście owalne lub sercowate na całej krawędzi lub lekko ząbkowane od 6 do 15  cm na 4 do 10  cm . Kielich dzwonkowaty 7 do 9  mm . Korona żółta nakrapiana 1,2 do 1,5  cm na 1,2 do 2  cm . Kielich owocu zielony, jajowaty 2,5 do 4  cm z 5 do 10 kątami. Cała roślina jest owłosiona.

Owoc jest mały okrągły jagody , wielkość perełek (1 do 1,5  cm średnicy), żółto-pomarańczowy jasny kolor, wypełnione małych nasion , i chronione przez klatkę liści, składający się z fuzji działek, które sprawia, że wygląda jak latarnia .

Ten owoc jest bardzo słodki, idealny do ciast i dżemów.

Używa

Zbiór Physalis jest ręczny i delikatny, jest kruchy, dlatego cena tego owocu jest wysoka, dlatego jest sprzedawany jako ozdoba. Spożywa się go na świeżo, na surowo, w dżemie (doskonałe, ale trzeba dodać pektyny, bo pęcherzyca nie zawiera), a także w suszonych owocach, na słodko lub na słono.

Owoce pozostające w łuskach można przechowywać w temperaturze pokojowej od 30 do 45 dni.

Zdrowie

Na liście owoców bogatych w przeciwutleniacze , Physalis, z ORAC indeksu od 1770 roku, ma średnią działanie antyoksydacyjne, ale znacznie mniej niż wspólny wolfberry ( Lycium barbarum ). Owoc, z którego można zrobić olej, jest bogaty w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, karotenoidy (doskonałe źródło prowitaminy A , 3000 IU karotenu na 100 g), witaminę C , witaminę E i fitosterole . Posiada również niektóre witaminy B kompleksów . Mało białka (0,3%), ale wyjątkowa zawartość fosforu (6% RDI na 100g).

W ten sposób Physalis peruviana pomaga wzmocnić nerw wzrokowy i złagodzić ból gardła. Zalecany jest dla osób z cukrzycą wszystkich typów, wspomaga leczenie osób z rakiem prostaty i oczyszcza krew dzięki swoim właściwościom moczopędnym , a także jest stosowany jako naturalny środek uspokajający ze względu na zawartość flawonoidów .

Ostrzeżenie ! Owoce, które są jeszcze niedojrzałe, zawierają wystarczającą ilość solaniny, która w przypadku spożycia wywołuje zapalenie żołądka i jelit i biegunkę . Należy uniemożliwić dzieciom spożywanie owoców.

Obszary uprawne

Roślina pochodząca z andyjskich obszarów Kolumbii, Peru i Boliwii na wysokości do 3200 m n.p.m. została szeroko wprowadzona do uprawy w innych regionach tropikalnych, subtropikalnych, a nawet umiarkowanych. Swoją nazwę Agrest Przylądkowy zawdzięcza temu, że był uprawiany przez pierwszych kolonistów Przylądka Dobrej Nadziei przed 1807 rokiem . W Afryce Południowej Physalis jest uprawiany komercyjnie ze względu na owoce i często eksportowane dżemy. Physalis jest również uprawiany na niewielką skalę w Gabonie i innych częściach Afryki Środkowej . Na Madagaskarze nazywa się to pok-pok i robi się z niego dżem lub rum.

Wkrótce po przyjęciu na Przylądku Dobrej Nadziei został sprowadzony do Australii , gdzie był jednym z nielicznych owoców pierwszych osadników w Nowej Południowej Walii . Tam od dawna jest uprawiana na dużą skalę i jest szeroko naturalizowana w Queensland , Wiktorii , Australii Południowej, Australii Zachodniej i północnej Tasmanii . Uprawiana jest także w Nowej Zelandii, gdzie mówi się, że „gospodyni domowa jest czasami zakłopotana ilością jagód w ogrodzie”.

Niedawno uprawiana w Chile , daje owoce o niesamowitym smaku i aromacie (w porównaniu z owocami pochodzenia tropikalnego), będącym bezpośrednią konsekwencją dużej różnicy temperatur między dniem a nocą w południowym Chile. Jednak w Chile produkcja jest możliwa tylko od grudnia do maja.

Uwagi i odniesienia

  1. Lampe i McCann 1985

Linki zewnętrzne