Klasa Derfflinger

Klasa Derfflinger
Przykładowa ilustracja artykułu Derfflinger class
SMS Derfflinger , po tym jak został wyposażony w maszt trójnożny z przodu, po Jutlandii.
Charakterystyka techniczna
Rodzaj Krążownik
Długość 210,40 m
Mistrz 29 m
Wersja robocza 8,20 m
Przesunięcie 26.600 ton (normalne)
31.200 ton przy pełnym obciążeniu
Napęd 14
kotłów węglowych 4 kotły olejowe
2 turbiny Parsonsa, 4 śmigła
Moc 63.000  KM do 77000  HP (spodziewane)
76,000  HP do 97.000  KM (max)
Prędkość 26,5 węzła max
Funkcje wojskowe
Zastawianie most = 80 mm
taśma = 100 do 300  mm
przegroda = 45 mm
wieża = 270 mm
barbeta = 260 mm
kazamata = 150 mm
kiosk = 300 mm
Uzbrojenie (4 × 2) × 305 mm ( 50 kal. )
14 × 150 mm (45 kal.)
(2 × 2) × 88 mm
8 × 88 mm (przeciwlotnicze)
4 wyrzutnie torped (500 mm)
Samolot Nie
Zakres działania 5600  mil morskich przy 14 węzłach (3640 ton węgla i 985 ton oleju opałowego)
Inne cechy
Załoga 1112 mężczyzn
Historia
Budowniczowie Blohm & Voss
Schichau-Werke
Kaiserliche Werft
( Cesarstwo Niemieckie )
Służył  Kaiserliche Marine
Okres
budowy 		1913-1917
Okres służby 1914-1918
Statki zbudowane 3
Planowane statki 3
Zagubione statki 1
Zniszczone statki 2
Poprzedni SMS  Seydlitz Klasa Mackensena następujący

Klasa Derfflinger była ostatnia klasa krążownikami na zlecenie niemieckiego Imperial Navy na początku XX -go  wieku. Ich główna artyleria kal. 305 mm została po raz pierwszy w Europie rozmieszczona w czterech podwójnych wieżach podzielonych parami z przodu iz tyłu. Miały trochę mniejszą prędkość, ale ich lżejsze maszyny i trochę mniej potężna artyleria niż brytyjskie krążowniki bojowe z tamtych czasów pozwoliły im mieć pancerz równoważny pancernikom. Ale w bitwie o Jutlandię bardzo ucierpieli w walce z pancernikami uzbrojonymi w działa kalibru 381 mm, a SMS  Lützow, który jego załoga musiała porzucić, był jedynym krążownikiem bojowym niemieckiej marynarki wojennej. Pozostałe budynki klasowe zatopiono w Scapa Flow w 1919 roku.

Projekt

Pierwsze cztery niemieckie „duże krążowniki” zbudowane w odpowiedzi na brytyjskie krążowniki bojowe były wyposażone w działa 280 mm, mniej lub bardziej potężne (SK L / 45, rozmieszczone w czterech podwójnych wieżach, z dwiema środkowymi wieżami z przodu i na rzucie). SMS Von der Tann lub SK L / 50 w klasie Moltke lub SMS  Seydlitz z piątą tylną wieżą osiową), podczas gdy najnowsze brytyjskie krążowniki bojowe, klasa Lion , miały pięć osiowych wież kalibru 343  mm . Dlatego latem 1911 roku zdecydowano się zainstalować na „krążowniku K” (który miał stać się SMS  Derfflinger ) i na Ersatz Kaiserin Augusta (który stał się SMS  Lützow ), a następnie, w 1912 roku, na „ Ersatz Hertha (przyszły SMS  Hindenburg ), działa 305  mm , używane już na niemieckich pancernikach klasy Helgoland . Postanowiono rozmieścić je w czterech podwójnych wieżach, nałożonych po dwie z przodu iz tyłu, tak jak w przypadku pierwszych amerykańskich pancerników klasy South Carolina .

Przepis ten nie był do tej pory stosowany w marynarkach europejskich, w Królewskiej Marynarce Wojennej, we francuskiej Marynarce Wojennej i w niemieckiej marynarce wojennej, którzy woleli mieć boki z ośmioma, dziesięcioma lub dwunastoma działami z wieżami z przodu lub centralnie osiowymi wieżami. , Regia Marina i marynarka wojenna Imperium Rosyjskiego wolą zainstalować cztery potrójne wieże osiowe bez nakładania się (nawet podwójna wieża nałożona na potrójną wieżę z przodu iz tyłu oraz potrójną wieżę osiową między kominami, w klasie Conte di Cavour ). Jeśli chodzi o Cesarską i Królewską Marynarkę Wojenną Austrii i Węgier, z pewnością zachowała układ klasy South Carolina, ale w potrójnych wieżach.

Ale Japonia zbudowała w Vickers krążownik bojowy, zaprojektowany przez Sir George'a Thurstona  ( na środku ) , Kongō , z czterema podwójnymi wieżami 356 mm  ( cal ) rozmieszczonymi jak na USS South Carolina . Położył sięStyczeń 1911, zostanie oddana do użytku w Sierpień 1913, i wpłynie na wybór Królewskiej Marynarki Wojennej, która przyjmie ten sam układ artylerii na HMS  Tiger, który wejdzie do służby wcześniejPaździernik 1914, to znaczy miesiąc po wysłaniu wiadomości SMS  Derfflingera . Royal Navy zachowa to postanowienie dla klasy Queen Elizabeth , następnie dla klasy Revenge i HMS  Hood , Japonii dla klasy Nagato i Stanów Zjednoczonych dla klasy Colorado , a także dla planowanych pancerników klasy South Dakota lub Lexington. .
W klasie Derfflinger dwie tylne wieże „Cezar” i „Dora” znajdowały się dość daleko od siebie, a ich barbety znajdowały się po obu stronach pomieszczenia z turbinami, co miało miejsce w przypadku Kongō i HMS  Tiger .

Projekt kadłuba został zmieniony, dziobówka dopasowana do SMS  Von der Tann , klasy Moltke i SMS  Seydlitz , została porzucona na główny pokład czołowy , na którym zainstalowano dodatkową baterię 150  mm . , Nadal w kazamatach, ale który pozostawał „mokry” z dużą prędkością na wzburzonym morzu. Grubość pancerza była identyczna jak w SMS Seydlitz , 300 mm w pasie, ale osiągała 270 mm na wieżach i 260 mm na barbetach głównej artylerii. Długość budynków została zwiększona do 210 m, a wydłużenie wyniosło 7,24 w porównaniu z 7,06 dla SMS  Seydlitz . Maksymalna prędkość ruchu bojowego była równoważna prędkości SMS Seydlitz . Maszyny, składające się z czternastu kotłów węglowych i ośmiu kotłów olejowych, produkowały 63000  KM ( 77000  KM , na SMS  Hindenburg ) przy masie układu napędowego 2916 ton, czyli stosunku masy do mocy 46,3 kg / KM, w porównaniu z 54,4 kg / KM na HMS  Tiger , co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że Sir Eustace Tennyson d'Eyncourt , dyrektor stoczniowy, który zaprojektował HMS Tiger , żałował, że Admiralicja odmówiła wyposażenia go w małe kotły rurowe, które jego zdaniem podczas testów umożliwiłoby to osiągnięcie prędkości 32 węzłów zamiast 29 węzłów.

Jednostki klasowe

Nazwisko Uruchomić Skuteczna obsługa Stocznia Koniec kariery Zdjęcie
SMS  Derfflinger 12 lipca 1913 1 st Wrzesień wzniesiony w 1914 roku Blohm & Voss
Hamburg Niemcy
  		rozbić21 czerwca 1919do Scapa Flow Batalla de Dogger Bank.jpg
SMS  Lützow 29 listopada 1913 August 8 , 1915 jako Schichau-Werke
Danzig Niemcy
  		zatopił 1 st czerwiec 1.916w bitwie o Jutlandię SMS Luetzow.jpg
SMS  Hindenburg 1 st August +1.915 10 maja 1917 Kaiserliche Werft
Wilhelmshaven Niemcy
  		rozbić21 czerwca 1919do Scapa Flow Hindenburg scapa.jpg

Historia

SMS Derfflinger

SMS Derfflinger miał jego nazwisko Georg von Derfflinger , niemiecki watażka XVII th  wieku w służbie Saksonii, Szwecji, a od 1654 do Fryderyka Wilhelma , Wielkiego Elektora.

Piąty krążownik bojowy zbudowany przez Blohm & Voss w Hamburgu, SMS Derfflinger wszedł do służbyWrzesień 1914i dołączył, koniec Listopad 1914The 1 st grupę rozpoznawania w Hochseeflotte , rozkazy Admirała przed i admiralski Hipper . Zarówno podczas bombardowania miast na wschodnim wybrzeżu Anglii z16 grudnia 1914 i 25 kwietnia 1916że w Dogger Bank (the25 lutego 1915), na początku tej ostatniej bitwy otrzymał tylko niewielkie obrażenia, dwa trafienia bez konsekwencji.

W Jutlandii (31 maja 1916), SMS  Derfflinger skorzystał z błędu w wyznaczaniu celów po stronie brytyjskiej, tak że nie był celem żadnego z przeciwstawnych krążowników bojowych podczas tak zwanego „wyścigu do morza”. Tuż przed 14  godz  30 , wziął pod ostrzałem, wraz z SMS  Seydlitz , brytyjski krążownik HMS  Queen Mary , która eksplodowała po otrzymaniu niemal równocześnie, pięć dużych kalibru pociski. Około 18  h  30 , SMS Derfflinger razem tym razem z SMS  Lützow , zaangażował HMS  Invincible , który odbył się 3 th skrzydłowe walk Cruisers, obejmujące podejście Grand Fleet w jego wschodniej flanki. Niedługo potem eksplodował z kolei HMS  Invincible . Około 19  h  15 , gdy wiceadmirał Scheer rozpoczął swoje okręty liniowe w kierunku linii bojowej brytyjskich pancerników, aby umożliwić Hochseeflotte wycofać do zachodzie SMS  Lützow , flagowy wiceadmirała Hipper został tak uszkodzony, że już miał opuścić głowę I st Lighting Group. To wtedy SMS Derfflinger , dowodzony przez kapitana ( Kapitän zur See ) Hartoga, dowodził szarżą. Za pół godziny otrzyma czternaście pocisków dużego kalibru, w tym siedem 381  mm z dwóch pancerników HMS  Revenge i Royal Oak zintegrowanych z Grand Fleet . Dwie tylne wieże, które otrzymały dwa oddzielne uderzenia, zostały zniszczone, w wyniku czego zginęło prawie wszystkich 150 służących. Jednak udało mu się boleśnie z powrotem do jego podstawy, 1 st czerwca, w trudnych warunkach, ale z pewnością mniej niezwykła niż powrót SMS  Seydlitz . Ale naprawa szkód spowodowanych przez siedemnaście uderzeń dużego kalibru potrwa doWrzesień 1916. Przy tej okazji został wyposażony w maszt trójnożny z przodu.

SMS  Derfflinger nie będzie już znana ciepło walki, ale został uderzony przez falę dezercji, gdy preparat ostatniego zjazdu z Hochseeflotte końcaPaździernik 1918, co doprowadziło do buntów w Kilonii . Było to po zawieszeniu broni11 listopada, Internowany w Scapa Flow, gdzie został zatopiony na21 czerwca 1919.

SMS Lützow

SMS  Lützow nosi imię Adolf von Lützow , która wychowywała wolontariuszy bezpłatny korpus przeciwko Napoleonowi I st . Nawiasem mówiąc, kolory munduru Corps Franc de Lützow, czarny , z czerwoną obwódką i złotymi guzikami , zostaną odzyskane przez zwolenników jedności niemieckiej i są źródłem flagi Republikańskich Niemiec i flagi Niemiec . Reichsflotte  (en) od 1848 do 1851 i od niemieckiej marynarki wojennej od 1949 roku.

Zbudowany w stoczni Schichau w Gdańsku SMS  Lützow zostaje oddany do użytku w rokuSierpień 1915, ale cierpiał na problemy z turbiną, które opóźniły jego przydział do sił rozpoznawczych Hochseeflotte do miesiącaKwiecień 1916. Brał udział w nalocie przeciwko Yarmouth i Lowestoft w 24-25 kwietnia, W której SMS  Seydlitz został uszkodzony przez minę, a przed admirałem Boedicker  (de) , który tymczasowo zastępuje wiceadmirał Hipper, chory, stawia znak komendy I st Lighting Group SMS  Lützow .

W Jutlandii The SMS  Lützow nosi znamię wiceadmirała Hipper i prowadzi eskadrę krążowników. Od początku spotkania ze statkami wiceadmirała Beatty'ego toczył pojedynek z pociskami dużego kalibru z HMS  Lion , z wzajemnymi zderzeniami, które przede wszystkim nie były decydujące, ale około godziny 16:00 SMS  Lützow poważnie uszkodził samolot . Brytyjski krążownik bojowy, którego zniszczenie centralnej wieży Q byłoby bardzo bliskie spowodowania całkowitej utraty, gdyby komora amunicyjna nie została zalana w. Extremis . Od 17  pm , bitwa kontynuuje krążowników wiceadmirała Beatty, którzy są daleko na północy, ale nadal z 5 th skrzydło bitwie, której czterech pancerników klasy Queen Elizabeth pistoletów carry 381 mm pistolety, które wyraźnie przewyższać klasą w zakresie i zasilają niemieckie działa 305 mm. Ale do 18  h , wynikają ze Wschodu krążowników tych 1 st krążowników skrzydłowe przeciwko Admiral Arbuthnot, a następnie przez 3 e krążowników skrzydłowe przeciwko Admiral Hood, który manhandle lekkie krążowniki II e niemieckiego oświetlenia grupy”. Pod ostrzałem z SMS  Lützow i pancerników 3 th skrzydło niemieckiej bitwy, najpotężniejszy z Hochseeflotte , z krążownika HMS  Defence eksploduje i HMS  Czarnego Księcia i Wojownika mają pojęcia. W pojedynku z HMS  Invincible The SMS  Lützow otrzymała dwie wpływ poniżej linii wodnej, na wysokości jego rury torped, za którym przegroda przeciw torpeda nie została zainstalowana, ze względu na brak miejsca. Rezultatem jest natychmiastowe zalanie przedziałów przednich, którego ostatecznie nie można kontrolować. Ale około 18  h  30 , pod wspólnym ostrzałem SMS  Derfflinger i SMS  Lützow , HMS  Invincible eksploduje. O godzinie 19:00  wiceadmirał Hipper musiał opuścić swój mocno uszkodzony okręt flagowy, opuszczając linię, aby spróbować wrócić do bazy. Podczas tego odwrotu krążownik nadal otrzyma kilka pocisków dużego kalibru na wieżyczki „Bruno” i „Dora”. Ale dziób zanurza się tak głęboko, że śmigła w końcu uderzają w powietrze i z dnia na dzień statek musi zostać porzucony, a jego eskortowe łodzie torpedowe wykańczają go.

SMS  Lützow, który otrzymał dwadzieścia cztery duże pocisków kalibru i stracił sto załogi, jest tylko Dreadnought pancernik typu utracone w działaniu przez niemiecki Imperial Navy.

SMS Hindenburg

Trzeciej jednostce klasy Derfflinger nadano nazwę Hindenburg , the1 st sierpień 1915, aby uhonorować Paula von Hindenburga , zwycięskiego przeciwko Rosjanom pod Tannenbergiem i Mazurami , a na koniec mianowany GeneralfeldmarschallListopad 1914. Został zbudowany w czterdzieści siedem miesięcy, podczas gdy SMS Derfflinger został zbudowany w trzydziestu jeden, a SMS Lützow w trzydziestu siedmiu, ponieważ po bitwie o Jutlandię priorytetem nie jest już budowa wielkopowierzchniowych budynków. . Kiedy został oddany do użytku, wiceadmirał Hipper odcisnął na nim swoje piętno, ale podczas rzadkich wypadów SMS Hindenburg nie brał udziału w żadnej walce.

Internowany w Scapa Flow po zawieszeniu broni 11 listopada 1918, zostanie tam zatopiony, plik 21 czerwca 1919.

Zobacz też

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Breyer 1973 , s.  271.
  2. Breyer 1973 , s.  271-272, 273.
  3. Breyer 1973 , s.  126-127.
  4. Breyer 1973 , s.  278-280
  5. Breyer 1973 , s.  194-196.
  6. Breyer 1973 , s.  333-340.
  7. Breyer 1973 , str.  134-136
  8. Irlandia 2004 , str.  36
  9. Wilson 1928 , s.  110-123,164-165.
  10. Wilson 1928 , s.  129, 134.
  11. Brézet 1992 , str.  44.
  12. Brézet 1992 , str.  48.
  13. Brézet 1992 , str.  70.
  14. Brézet 1992 , str.  83-84.
  15. Wilson 1928 , str.  428
  16. Breyer 1973 , s.  277
  17. Wilson 1928 , s.  164.
  18. Wilson 1928 , s.  181.
  19. Wilson 1928 , s.  191.
  20. Warner i in. 1976 , s.  59.
  21. Warner i in. 1976 , s.  64-65.
  22. Wilson 1928 , s.  196-197.
  23. Breyer 1973 , s.  278.
  24. Wilson 1928 , s.  197-198.
  25. Brézet 1992 , str.  74, 84.
  26. Wilson 1928 , s.  234.
  27. Wilson 1928 , s.  221, 234-235.