SMS Hindenburg

SMS Hindenburg
SMS Hindenburg zakotwiczony w Scapa Flow (listopad 1918-czerwiec 1919)
Rodzaj	Krążownik
Historia
Służył	Kaiserliche Marine
Stocznia	Cesarstwo Niemieckie Kaiserliche Werft Wilhelmshaven
Leżał kil	1 st październik 1913
Uruchomić	1 st August +1.915
Uzbrojony	17 maja 1917
Status	Zatopiono 21 czerwca 1919
Załoga
Załoga	1125 mężczyzn
Charakterystyka techniczna
Długość	212,80 m
Mistrz	29 m
Wersja robocza	9,60 m
Przesunięcie	26957 ton (normalne) 31500 ton (pełne obciążenie)
Napęd	14 kotłów węglowych 8 kotłów olejowych 2 turbiny Parsonsa, 4 śmigła
Moc	72 000  KM (planowane) 96 000  KM przy dużych pożarach
Prędkość	26,5 węzłów
Funkcje wojskowe
Zastawianie	taśma = 250 do 300 mm most = 30 mm wieża = 270 mm barbety = 260 mm kazamaty = 150 mm kiosk = 300 mm
Uzbrojenie	4 × 2 działa 305 mm 14 dział 150 mm w kazamatach 4 działa 88 mm ( Kw 17 Flak ) 4 wyrzutnie torped (600 mm)
Zakres działania	5600 mil morskich (10400 km) przy 14 węzłach (26 km / h) 4600 ton węgla
Flaga	Rzesza Niemiecka

SMS Hindenburg był krążownik z Derfflinger klasy z niemieckiego Imperial Navy w czasie pierwszej wojny światowej . Ostatni niemiecki krążownik bojowy, który wszedł do służby (zwodowany wListopad 1917), został nazwany na cześć Paula von Hindenburga .

Zbudowany w Stoczni Cesarskiej ( Kaiserliche Werft ) w Wilhelmshaven ( Niemcy ), SMS Hindenburg jest większy i szybszy niż jego siostrzane statki klasy Derfflinger.

Odbył kilka wypadów bez udziału w walce, chociaż nosił piętno wiceadmirała Franza von Hippera . Po wojnie, podobnie jak wiele niemieckich statków, „Hindenburg” został przewieziony do Scapa Flow , gdzie zatopiono goCzerwiec 1919.

Projekt i funkcje

SMS Hindenburg został zbudowany jako zamiennik dla Victoria Louise klasy chronionego krążownika SMS  Hertha , który został wycofany ze służby w listopadzie 1914 roku po 16-letniej karierze.

Pierwsze cztery niemieckie „duże krążowniki” zbudowane w odpowiedzi na brytyjskie krążowniki bojowe były wyposażone w działa kal. 280  mm rozmieszczone w czterech podwójnych wieżach, z dwiema środkowymi wieżami w pierwszej i eszelonie, na SMS  Von der Tann lub w piątą tylną wieżę osiową, w klasie Moltke lub SMS  Seydlitz , podczas gdy najnowsze brytyjskie krążowniki bojowe, klasa Lion , były wyposażone w pięć osiowych wież kalibru 343  mm . Dlatego latem 1911 roku zdecydowano się zainstalować na „krążowniku K” (który miał stać się SMS  Derfflinger ) i na Ersatz Kaiserin Augusta (który stał się SMS  Lützow ), a następnie w 1912 roku na statku „ Ersatz Hertha (przyszły SMS Hindenburg ), działa 305  mm , używane już na niemieckich pancernikach klasy Helgoland . Postanowiono rozmieścić je w czterech podwójnych wieżach, nałożonych po dwie z przodu iz tyłu. W klasie Derfflinger dwie tylne wieże, „Cezar” i „Dora”, były dość daleko od siebie.

Projekt kadłuba został zmieniony, dziobówka dopasowana do SMS Von der Tann , klasy Moltke i SMS  Seydlitz , została porzucona na główny pokład czołowy , na którym zainstalowano dodatkową baterię 150  mm . , Wciąż w kazamatach, ale który pozostawał „mokry” z dużą prędkością na wzburzonym morzu. Grubość pancerza była identyczna jak w SMS Seydlitz , 300  mm w pasie, ale osiągała 270  mm na wieżach i 260  mm na barbetach głównej artylerii. Długość budynków została zwiększona do 210  m , a wydłużenie wyniosło 7,24 w porównaniu z 7,06 dla SMS  Seydlitz . Maksymalna prędkość ruchu bojowego była równoważna prędkości SMS Seydlitz . Maszyny, składające się z czternastu kotłów węglowych i ośmiu kotłów olejowych zasilających dwie grupy turbin napędzających cztery śmigła, wytwarzały 72000 KM (czyli o 9000 KM więcej niż w przypadku dwóch pierwszych jednostek klasy Derfflinger ) przy masie ok. układ napędowy 2916 ton, czyli stosunek masy do mocy 46,3  kg / KM , lepszy niż w HMS  Tiger, gdzie wynosił 54,4  kg / KM .

Historia

SMS Hindenburg zbudowano w Imperial Yards w Wilhelmshaven w czterdzieści siedem miesięcy, SMS Derfflinger w trzydzieści jeden miesięcy, a SMS Lützow w trzydzieści siedem; wynik bitwy o Jutlandię zmusił Rzeszę do zmiany strategii, podważając program budowy budynków wielkopowierzchniowych. Na jej uruchomienie na 10 maja 1917 roku , prawie rok po bitwie Jutlandii , wiceadmirał Hipper położy swój ślad, i brał udział w działaniach 1 st grupowej rozpoznawczy Hochseeflotte . Był obecny zwłaszcza w drugiej bitwie o Helgoland , ale nie może użyć swojej ciężkiej artylerii przeciwko dużym brytyjskim okrętom.

Po zawieszeniu broni z dnia 11 listopada 1918 roku został internowany w Scapa Flow i został zatopiony tam na21 czerwca 1919z jedenastoma pancernikami, czterema innymi krążownikami bojowymi, ośmioma najnowocześniejszymi krążownikami i 25 niszczycielami. Był to ostatni zatopiony statek. Zatonął w płytkiej wodzie i pozostawał na miejscu przez wiele lat. Kilka prób ratunkowych zostało podjętych bez powodzenia, aż do 1930 roku, gdy udało się go odciążyć. Został zdemontowany w Rosyth w Szkocji .

Lista dowódców

• Maj 1917 -Grudzień 1917 : Kapitän zur Patrz Johannes von Karpf
• Grudzień 1917 - Styczeń 1918 : Hans Eberius
• Luty 1918 - Grudzień 1918 : Walther Hildebrand
• Styczeń 1919 - Czerwiec 1919 : Fregattenkapitän Erich Heyden

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Krążownik
• Lista niemieckich krążowników
• Lista statków Kaiserliche Marine

Linki zewnętrzne

• (w) Niemiecki krążownik Hindenburg (strona internetowa battleships-cruisers.co.uk)
• SMS Hindenburg (strona navalstory.flixso.info)
• Hindenburg (strona lefantasque.free.fr)
• Hindenburg (strona ukonline.co.uk)
• Hindenburg (strona german-navy.de/hochseeflotte)
• Kaiserliche Marine (strona deutsche-schutzgebiete.de)

Źródła

• (de) / (en) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułów zatytułowanych w języku niemieckim „  SMS Hindenburg  ” ( patrz lista autorów ) oraz w języku angielskim „  SMS Hindenburg  ” ( patrz lista autorów ) .

Bibliografia

• (en) Siegfried Breyer , Battleships and Battle Cruisers, 1905-1970: Historical Development of the Capital Ship , London, Macdonald and Jane's,1973, 480  pkt. ( ISBN  978-0-356-04191-9 , OCLC  794758361 )
• Bernard Ireland ( il.  Tony Gibbons), Battleships of the 20th century , St-Sulpice (1025, Editions Airelles, coll.  "Airelles reference",2004, 192  pkt. ( ISBN  978-2-88468-038-7 , OCLC  249255063 )
• (en) Robert K. Massie , Castles of Steel: Britain, Germany and the Win of the Great War at sea , Londyn, Vintage Random House,2007( 1 st  ed. 2003), 865  str. ( ISBN  978-0-099-52378-9 )
• HW Wilson , Fleets of War in Combat , t.  2: Wielka Wojna 1914-1918 , Paryż, Payot ,1928

Uwagi i odniesienia

1. Breyer 1973 , s.  271.
2. Breyer 1973 , s.  271-272, 273.
3. Breyer 1973 , s.  126-127.
4. Breyer 1973 , s.  278-280
5. Irlandia 2004 , str.  36
6. Breyer 1973 , s.  277.
7. Wilson 1928 , s.  412.