Sport | Piłka nożna |
---|---|
kreacja |
1888 - 1992 (First Division) od 20 lutego 1992 ( Premier League ) |
Organizator (e) | FA Premier League |
Kategoria | Dywizja 1 |
Miejsca) |
Anglia Walia |
Uczestnicy | 20 drużyn |
Status uczestników | Profesjonalny |
Oficjalna strona internetowa | PremierLeague.pl |
Hierarchia | Dywizja 1 |
---|---|
Niższy poziom | Mistrzostwo |
Posiadacz tytułu | Manchester |
---|---|
Więcej tytułów | Manchester United (20) |
Najlepszy strzelec (s) | Jimmy Greaves (357) |
Najlepszy przechodzień | Ryan Giggs (162) |
Więcej występów | Gareth Barry (635) |
Piłce nożnej Anglia jest najważniejsza konkurencja z piłki nożnej w Anglii . Rozpoczęty w 1888 roku przez Związek Piłki Nożnej pod nazwą Football League , w 1992 roku rywalizacja ustąpiła miejsca Premier League , przekształconej w latach 2004-2016 w Barclays Premier League, po czym powróciła do poprzedniej nazwy.
Zawody odbywają się corocznie, od sierpnia do maja następnego roku, w formie mistrzostw między dwudziestoma zawodowymi klubami, udziałowcami Premier League, z których każdy rozgrywa 38 meczów. Na koniec sezonu pierwszy zostaje mistrzem, kolejne kwalifikują się do europejskich rozgrywek organizowanych przez UEFA, a trzy drużyny z najmniejszą liczbą punktów spadają do Mistrzostw EFL , które stały się niższym szczeblem.
Mistrzostwa te są jednymi z najbardziej prestiżowych na świecie i najpopularniejszych pod względem oglądalności, szacowanych na ponad miliard w 2007 roku . Jest znany z tego, że jest jednym z najbardziej wymagających fizycznie piłkarzy, ze względu na napięty harmonogram, pomimo skoku ligi z 22 do 20 klubów w 1995 roku i tradycyjnego fizycznego zaangażowania angielskiego futbolu. Premier League zajmuje również pierwsze miejsce w Europie we współczynnikach mistrzostw UEFA w latach 2008-2012, po tym jak była w latach 1968-1975 i 1985.
Od 1888 roku mistrzostwa zdobyły 24 kluby: największe sukcesy to Manchester United (20 tytułów, siedem w Football League i trzynaście w Premier League), Liverpool (19 tytułów, osiemnaście w Football League i jeden w Premier League) i Arsenal (13 tytułów, dziesięć Football League i trzy Premier League).
Związek Piłki Nożnej , czyli Angielski Związek Piłki Nożnej , został założony w 1863 roku. Ustanowił pierwsze prawa gry w piłkę nożną, co pozwoliło na rozwój sportu w Anglii . W 1871 roku Federacja zrzeszyła około pięćdziesięciu klubów, z których piętnaście zmierzyło się podczas pierwszej edycji Pucharu Anglii w Piłce Nożnej . Wanderers Football Club zdobył pierwsze trofeum pokonując Royal Engineers A.f.c. w finale16 marca 1872 rw Londynie . W 1881 r. miała 128 zrzeszonych klubów i pojawiły się inne narodowe związki na terytorium brytyjskim, zwłaszcza Szkocki Związek Piłki Nożnej, z którym pierwszy oficjalny mecz międzynarodowy odbył się w 1872 r. w Glasgow .
Chociaż początkowo FA chciał, aby kluby pod jego skrzydłami i tworzący je gracze pozostali całkowicie amatorami, zgadza się zalegalizować profesjonalizm na20 lipca 1885 rpo czterech latach debaty, aby położyć kres nielegalnym praktykom wielu klubów, które wynagradzają swoich zawodników w celu poprawy konkurencyjności swoich drużyn i uzyskania lepszych wyników w rozgrywkach regionalnych i ogólnopolskich. Ale piłka nożna jest droga, a źródła dochodów dla klubów niepewne, które zależą głównie od sponsoringu, organizowanych przez nie meczów towarzyskich i kursów w rozgrywkach pucharowych.
Menedżer klubu Aston Villi , William McGregor , ma decydujący wpływ na rozwój mistrzostw, próbując zaprowadzić porządek w chaosie czasu. ten2 marca 1888 r.napisał do swoich liderów oraz liderów Blackburn Rovers , Bolton Wanderers , Preston North End , Stoke City i West Bromwich Albion, proponując ustanowienie corocznych mistrzostw między tymi zespołami. Stworzenie profesjonalnego mistrzostwa pozwoliłoby klubom zabezpieczyć swoje dochody dzięki gwarantowanej liczbie meczów; ta forma współzawodnictwa jest bezprecedensowa. ten23 marca, spotkanie odbywa się w Londynie, dzień przed finałem FA Cup. Liga piłkarska została oficjalnie założona w dniu17 kwietnia po nowym spotkaniu w Manchesterze.
ten 8 września 1888 r.The pierwsza edycja mistrzostw jest uruchomiona pod egidą Federacji angielskim, z dwunastu klubów z siedzibą w Midlands i na północy kraju: Accrington , Aston Villa, Blackburn, Bolton Wanderers, Burnley , Derby County , Everton , Notts County , Preston North End, Stoke City, West Bromwich Albion i Wolverhampton Wanderers . Każda drużyna mierzy się ze sobą dwukrotnie, w domu i na wyjeździe. Za każde zwycięstwo przyznawane są dwa punkty, jeden za remisy. Preston wygrał zawody, nie przegrywając ani jednego meczu, osiągnął pierwszy dublet w historii, usuwając również FA Cup z 1889 roku i zachował tytuł w 1890 roku . Drużyna dziedziczy wtedy przydomek Invicibles . Od sezonu 1890-1891 Stoke ustąpił miejsca Sunderlandowi , który zdobył tytuł w 1892 , 1893 i 1895 roku . Aston Villa z kolei stał się dominującą zespół, wygrywając pięć trofeów między 1894 a 1900 r .
W 1892 roku Football League wchłonęła rywalizujący Football Alliance (który obejmował w swoich szeregach Nottingham Forest , The Wednesday i Newton Heath, przyszły Manchester United ), ustanawiając w ten sposób dwupoziomowe mistrzostwo. Elita, która stała się First Division , wzrosła do czternastu klubów w 1891 roku, a następnie szesnastu w następnym sezonie. Po tym, jak Stoke i Burnley sfałszowali play-offy, aby utrzymać się w najwyższej klasie rozgrywkowej pod koniec sezonu 1897-1898, wprowadzono automatyczny system awansów i spadków dla dwóch drużyn z najniższego rankingu . Na ten dzień na dwóch poziomach było 18 drużyn, a następnie 20 od 1905 roku.
W 1900 roku dominowały kluby na północy kraju: Liverpool, Sunderland, The Wednesday, Newcastle United, Manchester United i Blackburn Rovers, z których każdy zdobył dwa tytuły przed przerwą z powodu I wojny światowej . W tym czasie południowe kluby były rzadkością w elicie: Chelsea i Clapton Orient zadebiutowały tam dopiero w 1905 roku, Fulham w 1907, Tottenham Hotspur w 1908.
W sezonie 1919-1920 , w którym powrót do rywalizacji nastąpił po czteroletniej przerwie, dwie pierwsze dywizje zawodowe składały się z 22 drużyn. Liderzy FA utworzyli w 1920 trzecią ligę , Trzecią Dywizję , z klubów z Southern Football League . W następnym roku z kolei uruchomiono Trzecią Dywizję Północ . Mistrzostwa mają więc pewną stabilność. W 1925 r. zmieniono zasadę spalonego , zmniejszając minimalną liczbę zawodników drużyny przeciwnej między piłką a linią bramkową z trzech do dwóch, aby zwiększyć liczbę zdobytych bramek. W 1939 roku na koszulkach pojawiły się numery.
Huddersfield Town było pierwszym klubem, który zdobył mistrzostwo trzy lata z rzędu, od 1923 do 1926. Po tym, jak jako pierwszy klub na południu kraju zdobył mistrzostwo w 1931 roku , londyńczycy z Arsenalu powtórzyli wyczyn Huddersfielda w latach 1933-1935 , przed zdobyciem w 1938 roku piątego tytułu w ośmiu sezonach. W 1937 roku Manchester City był czternastym i ostatnim klubem, który umieścił swoją nazwę na listach przebojów przed przerwą z powodu II wojny światowej , która trwała siedem lat.
Portsmouth zdobyło swoje pierwsze tytuły zaraz po wojnie, w 1949 i 1950 roku. Mistrzostwa zostały odnowione, a nowe kluby po raz pierwszy weszły na listy przebojów: Tottenham Hotspur w 1951 i 1961 roku, Wolverhampton Wanderers (członek założyciel zawodów) w 1954, 1958 i 1959, Chelsea w 1955 roku i Ipswich Town w 1962 roku Leeds United w 1969 roku ... Tottenham Hotspur był pierwszym klubem z XX th century osiągnąć lidze i dwukrotnie puchar w 1961 roku, rok po wilkami brakowało wyczyn o punkt w lidze.
W 1950 roku Trzecia Dywizja powiększyła się do 24 klubów, co daje łączną liczbę drużyn ligowych do 92. W 1958 roku podjęto decyzję o reorganizacji i regionalizacji dolnej części drabinki: ujednolicono trzecią ligę i utworzono czwartą ligę. Stosowanie białych bil wprowadzono w 1951 roku, a pierwszy oświetlony mecz odbył się w 1956 roku pomiędzy Portsmouth a Newcastle United, otwierając możliwość organizowania meczów wieczornych. W 1965 r. zezwolono na zmiany (jedna na drużynę i na mecz), najpierw kontuzjowanych zawodników, a następnie swobodnie w następnym roku.
Puchar Ligi , nowy otwarty konkurs nokaut członków Ligi, został uruchomiony w 1960 roku, generując nowe źródło dochodu dla klubów. Aston Villa wygrała pierwszą edycję i pomimo braku entuzjazmu głównych klubów w kraju, rywalizacja stopniowo nabiera znaczenia w angielskim futbolu. Dwa kluby zdobyły swoje pierwsze tytuły mistrzowskie w latach 70., członkowie założyciele Derby County (w 1972 i 1975) i Nottingham Forest (w 1978), dwa kluby prowadzone przez duet Brian Clough - Peter Taylor . W tym czasie, angielski futbol zgnieciony rozgrywek europejskich: kilka lat po pierwszym zwycięstwie angielskiego w tym European Champion Clubs' Cup przez Manchester United pod Matt Busby w 1968 roku, Liverpool , Nottingham Forest i Aston Villa wspólne sześć wydań z najbardziej prestiżowych europejskich Puchar w latach 1977-1982.
Od sezonu 1976 ranking klubów nie opiera się już na średniej bramce ( średniej bramek ), ale na różnicy bramek , aby dać bonus najbardziej ofensywnym drużynom. Reguła nie będzie stosowana do wyłonienia mistrza aż do 1989 roku , po dramatycznym zwycięstwie Arsenalu nad Liverpoolem , jego wicemistrzem, w ostatnim dniu. W tym samym celu postanowiono w 1981 roku przyznać trzy punkty za zwycięstwo, a nie dwa. Baraże o awanse zostały przywrócone w 1987 roku, aby zwiększyć zainteresowanie końcem sezonu w niższych ligach.
Po okresie wielkich sukcesów jego klubów w Europie w latach 70. i na początku następnej dekady, koniec lat 80. był punktem kulminacyjnym w historii angielskiego futbolu. Stadiony są zniszczone, obiekty dla kibiców są bardzo proste, chuligaństwo rozwija się, a zwłaszcza dramat Heysel w 1985 roku doprowadził do wykluczenia angielskich klubów z wszystkich europejskich rozgrywek na pięć lat. Football League First Division , która zgromadziła najlepszych drużyn w kraju od 1888 roku, jest w dużej mierze za lig włoskich (Serie A) i hiszpańskich (La Liga) pod względem frekwencji i obrotów, co prowadzi do odejścia od szeregu najlepszych angielskich graczy.
Na początku lat 90. odbił się angielski futbol. Reprezentacja narodowa dotarła do półfinału mundialu 1990 we Włoszech, a UEFA pozwoliła angielskim klubom powrócić do europejskich rozgrywek. Manchester United zdobył puchar w 1991 roku przeciwko Barcelonie . Po publikacji wstyczeń 1990Zgłoś Taylor , na zlecenie brytyjskiego rządu po nowym dramacie w stadion angielskiej (znany jako tragedii Hillsborough ), angielski stadiony są zmodernizowane i wyposażone tylko miejscami. Ważny jest rozwój praw telewizyjnych: z 6,3 mln funtów przez dwa lata w 1986 r. umowa podpisana przez Football League wzrasta do 44 mln w ciągu kolejnych czterech sezonów. Negocjacje z 1988 roku przyniosły pierwsze oznaki zerwania klubów z organizatorem mistrzostw: dziesięciu z nich groziło utworzeniem superligi, aby zdobyć więcej, zanim ostatecznie przekonano ich do pozostania. Sumy zaangażowanych pieniędzy nabierały przez dekadę rosnącego znaczenia: pierwszy transferowy gracz niż milion funtów zostaje podpisanyluty 1979za wyjazd Trevora Francisa z Birmingham City do Nottingham Forest . wlipiec 1988osiągnięto próg dwóch milionów dla przejścia Tony'ego Cottee z West Ham do Evertonu. Trzy lata później Dean Saunders zostaje przeniesiony za prawie trzy miliony do Liverpoolu . Bar został osiągnięty następnego lata wraz z rekrutacją napastnika Alana Shearera przez Blackburn Rovers , ufundowanego przez bogatego przemysłowca Jacka Walkera .
Podobnie jak w większości głównych lig europejskich, żaden angielski klub nie był w stanie utrzymać nieprzerwanej obecności w najwyższej klasie rozgrywkowej od 1888 roku. Ze 104 edycji Football League Everton pozostaje rekordzistą ze stu sezonami na koncie.
Pod koniec sezonu 1990-1991 elitarne kluby rozważały projekt stworzenia nowych mistrzostw, aby zwiększyć swoje dochody, również wzmocnione wzrostem frekwencji, aby oficjalnie walczyć na szczeblu europejskim. ten17 lipca, podpisano porozumienie pomiędzy najlepszymi klubami w mistrzostwach, aby położyć podwaliny pod FA Premier League , niezależną od Związku Piłki Nożnej i Football League , z możliwością negocjowania własnych praw telewizyjnych i umów sponsorskich.
W 1992 roku kluby z pierwszej ligi wspólnie zrezygnowały, a27 maja 1992 r.FA Premier League ustalono jako akcyjną spółki komandytowej ( spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na akcje ). 104-letnia Football League została obniżona z czterech do trzech poziomów i skutecznie kierowana przez Premier League, która ma tylko jedną ligę. Nie zmienia się format rozgrywek, liczba drużyn i system awansów/spadek pozostają takie same. Pierwsza edycja PL odbywa się na sezon 1992-1993 z 22 klubami. Pierwszego gola tej pierwszej edycji strzelił Brian Deane z Sheffield United .
Liczba uczestników Premier League została zmniejszona do 20 w 1995 r., w szczególności ze względu na nacisk Międzynarodowej Federacji Związków Piłki Nożnej (FIFA). W 2006 roku FIFA poprosiła o powiększenie głównych lig europejskich do 18 klubów, czego Premier League odmówiła. Oficjalna nazwa rozgrywek została uproszczona w 2007 roku z FA Premier League do Premier League . W 2011 roku po raz pierwszy promowano tam nieanglojęzyczny klub: walijski klub Swansea City .
Od początku istnienia Premier League zdominował kwartet zespołów, znany jako „ Wielka Czwórka ”, składający się z Arsenalu , Chelsea , Liverpoolu i Manchesteru United . Te kluby wygrały wszystkie edycje Premier League do 2011 roku, z wyjątkiem edycji 1994-1995 , którą wygrał zaskakujący Blackburn Rovers . Co najmniej trzy z tych czterech zespołów kończą każdego roku na pierwszych czterech miejscach (kwalifikacjach do Ligi Mistrzów) w latach 1997-2011. Jednak ta Wielka Czwórka jest nierówna, z jednej strony Chelsea i Manchester United zdobyły wszystkie tytuły w latach 2004 i 2011 i drugi Arsenal, który nie wygrywał od 2004 roku i Liverpool, który nie zdobył żadnego tytułu w tym okresie. Ponadto w Premier League w 2010 roku w walkę zaangażowały się dwa kluby: Tottenham Hotspur, a zwłaszcza Manchester City , kupiony w 2008 roku przez fundusz inwestycyjny z Abu Dhabi i zdobywca mistrzostwa w 2012 , 2014 , 2018 i 2019 roku .
Odpowiednikiem tej szerokiej dominacji jest powiększanie się przepaści między zespołami Premier League i Football League , wynikające w szczególności z dużej dysproporcji rozgrywek pod względem ilości praw telewizyjnych. Kluby, które niedawno awansowały do Premier League, mają problemy z nadążaniem za nimi, zwłaszcza w pierwszym sezonie. Od 1992 roku i z wyjątkiem edycji 2001-2002, 2011-2012 i 2017-18, co najmniej jeden awansowany co roku spada z ligi; w latach 1997-1998 tak było w przypadku trzech uczestników. W odpowiedzi na tę krytykę Premier League od sezonu 2006-2007 zapewnia pomoc finansową klubom, które spadły z ligi, co skutkuje poszerzeniem przepaści między zdegradowanymi klubami z najwyższej półki a ich rywalami z Football League . Ponadto nagła utrata dochodów z telewizji okazuje się niebezpieczna dla klubów, które nie wracają szybko na szczyt, co ilustrują niedawne trudności, z jakimi borykały się duże kluby, takie jak Burnley , Leeds United , Charlton Athletic , Coventry.City , Derby County. , Nottingham Forest , Oldham Athletic , Sheffield Wednesday , Bradford City , Leicester City , Queens Park Rangers , Southampton , Wimbledon i Portsmouth .
Przez długi czas międzynarodowe konfrontacje między klubami angielskimi były zarezerwowane dla meczów galowych i różnych turniejów towarzyskich. Angielskie kluby są bardzo popularne i podróżują po całej Europie na mecze pokazowe. Po zignorowaniu pierwszej edycji Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w latach 1955-1956 organizowanego przez francuską gazetę L'Équipe , kluby angielskie zgodziły się na udział w następnym roku pod egidą UEFA . Obrońcy mistrzów Anglii Manchester United zmierzyli się z Belgami RSC Anderlecht , Niemkami Borussią Dortmund i Hiszpanami Athletic Bilbao, zanim przegrali w półfinale z obrońcami tytułu Real Madryt de Di Stefano i Kopą . W następnym roku Mancuniens, którzy właśnie ponownie zakwalifikowali się do półfinału, zostali zdziesiątkowani przez katastrofę lotniczą w Monachium . Ośmiu graczy, w tym cudowny Duncan Edwards , zostaje zabitych.
Dopiero w 1963 roku angielski klub Tottenham Hotspur wygrał europejskie zawody o Puchar Zdobywców Pucharów . Został naśladowany dwa lata później przez West Ham . Manchester United zrewanżuje się, stając się pierwszym angielskim klubem, który wygrał Puchar Europy Mistrzów Krajowych w 1968 roku . W 1972 i 1973 Anglicy wygrali dwie pierwsze edycje Pucharu UEFA , odpowiednio przez Tottenham i Liverpool Football Club . W latach 1977-1982 kluby z Mistrzostw Anglii zdobyły Puchar Europy Mistrzów Krajowych sześć razy z rzędu, przez Liverpool (1977, 1978, 1981), Nottingham Forest (1979, 1980) i Aston Villa (1982). Liverpool zdobył Puchar po raz czwarty w 1984 roku, na kilka miesięcy przed wykluczeniem angielskich klubów ze wszystkich europejskich rozgrywek po tragedii Heysel .
Ligi europejskie są klasyfikowane przez Unię Europejskich Związków Piłkarskich (UEFA) według wyników w organizowanych przez nią rozgrywkach. W przypadku mistrzostw krajowych, współczynnik UEFA służy do określenia liczby miejsc w poszczególnych mistrzostwach w europejskich rozgrywkach międzyklubowych oraz ich jakości, zgodnie z wcześniej ustaloną „listą dostępową”. Jest obliczany na podstawie wyników uzyskanych przez kluby w ciągu ostatnich pięciu sezonów. W tym rankingu i od 1960 roku mistrzostwo Anglii zajmowało pierwsze miejsce w latach 1967-1975, w 1985 roku, od 2008 do 2012 roku.
Od 1955 roku kluby Premier League wygrywały wiele oficjalnych rozgrywek klubowych organizowanych przez UEFA i FIFA .
Poniższa tabela podsumowuje ranking mistrzostw Anglii według współczynnika UEFA od 1960 roku :
1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | 2 | 2 | 5 | 5 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 2 | 3 | 4 | 2 |
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 |
2 | 2 | 3 | 2 | 1 | 6 * | 9 * | 12 * | 25 * | - * | 21 | 13 | 9 | 8 | 5 | 7 | 7 | 6 | 6 | 5 | 3 |
2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 |
3 | 3 | 2 | 2 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 2 | 3 | 3 | 2 | 2 | 2 | 1 |
* Kluby angielskie są wykluczone z rozgrywek europejskich w sezonach 1985-1986 i 1990-1991. W konsekwencji w ciągu tych pięciu lat nie odnotowują żadnych punktów w rankingu.
Poniższa tabela przedstawia aktualny współczynnik mistrzostw Anglii.
Ranga | Klub |
2016-2017 |
2017-2018 |
2018-2019 |
2019-2020 |
2020-2021 |
Współczynnik |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Anglia | 14.928 | 20 071 | 22 642 | 18 571 | 24.357 | 100 569 |
2 | Hiszpania | 20,142 | 19.714 | 19.571 | 18,928 | 19 500 | 97,855 |
3 | Włochy | 14.250 | 17.333 | 12.642 | 14.928 | 16.285 | 75 438 |
4 | Niemcy | 14,571 | 9,857 | 15.214 | 18,714 | 15.214 | 73 570 |
Ranga | Klub |
2016-2017 |
2017-2018 |
2018-2019 |
2019-2020 |
2020-2021 |
Współczynnik |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | Manchester | 18 000 | 22 000 | 25 000 | 25 000 | 35 000 | 125 000 |
7 | Manchester United | 26 000 | 20 000 | 19 000 | 22 000 | 26 000 | 113 000 |
9 | Liverpool FC | - | 30 000 | 29 000 | 18 000 | 24 000 | 101 000 |
10 | Arsenał | 19 000 | 21 000 | 26 000 | 10 000 | 23 000 | 99 000 |
11 | Chelsea FC | - | 18 000 | 30 000 | 17 000 | 33 000 | 98 000 |
15 | Tottenham Hotspur | 10 000 | 21 000 | 26 000 | 16 000 | 15 000 | 88 000 |
51 | Miasto Leicester | 22 000 | - | - | - | 10 000 | 32 000 |
Premier League działa jako korporacja i należy do jej dwudziestu klubów członkowskich, z których każdy jest udziałowcem z jednym głosem przy podejmowaniu decyzji dotyczących zmian w przepisach lub umowach. Kluby wybierają prezesa, dyrektora generalnego i radę dyrektorów do nadzorowania codziennych operacji. wKwiecień 1999, Dave Richards (in) zostaje mianowany prezesem, a Richard Scudamore (in) CEO w listopadzie, zastępując Johna Quintona i Petera Leavera, który został zmuszony do rezygnacji. Susanna Dinnage zastąpi Richarda Scudamore na stanowisku prezydentastyczeń 2019.
Angielski Związek Piłki Nożnej ( Football Association ) nie dotyczy codziennych operacji w Premier League, ale zachowuje prawo weta jako specjalny akcjonariusza, w tym wyborów liderów. Premier League ma przedstawicieli w European Club Association, stowarzyszeniu reprezentującym interesy klubów piłkarskich w Europie, w szczególności UEFA .
Wiadomo, że kluby mistrzostw Wielkiej Brytanii pobierają najwyższe ceny w Europie dla widzów.
Premier League jest sponsorowana od 1993 roku, na podstawie umowy na nazwę : sponsor płaci prawo do wyboru nazwy handlowej zawodów. W roli sponsora Premier League do 2016 roku następowały po sobie trzy firmy:
Od 2016 roku angielska Premier League chce ugruntować swoją pozycję jako niezależna marka, podobnie jak NBA , i nie odnawia ważnej umowy sponsorskiej, aby zastąpić Barclays .
Oprócz nazewnictwa Premier League podpisuje umowy z wieloma oficjalnymi partnerami i dostawcami. Oficjalnym dostawcą piłki jest np. firma Nike od sezonu 2000-2001, zastępując angielskiego producenta sprzętu Mitre .
Aby jeszcze bardziej wzmocnić wizerunek marki, Premier League ma teraz swój własny hymn, który prezentuje na początku sezonu 2020-2021. Podczas wejścia graczy na stadionach zostanie odtworzona kreacja dźwiękowa Dave'a Connolly'ego (we współpracy z 83 muzykami i technikami).
Pod koniec 2000 roku kluby Premier League miały najwyższy łączny obrót ze wszystkich lig piłkarskich na świecie (2,479 miliarda euro w latach 2009–2010, tylko trzy ligi północnoamerykańskiej National Football League , Major League Baseball i National Basketball Association radziły sobie lepiej w wszystkie sporty); to jednak dopiero drugie najbardziej dochodowe mistrzostwa w piłce nożnej po niemieckiej Bundeslidze . Premier League jest uznawana za duży wkład Wielkiej Brytanii w handel międzynarodowy .
Coroczne badanie Deloitte (The Deloitte Football Money League ) plasuje siedem angielskich klubów wśród dwudziestu najbogatszych na świecie w latach 2009-2010.
Dla porównania w sezonie 2011-2012 Premier League ma łączny obrót w wysokości 2,515 mld euro, daleko od niemieckiej Bundesligi (1,746), w hiszpańskiej La Liga (1.718), z włoskiej Serie A (1.553) i francusku Liga 1 (1040). Oprócz praw telewizyjnych lepszych od konkurentów, mistrzostwa Anglii mogą liczyć na przychody z biletów i reklam, które łącznie stanowią około połowy obrotów klubów (odpowiednio 610 i 600 milionów euro, wobec 131 i 179 w przypadku mistrzostw Francji).
Trenerzy, zwani Managerami w Anglii, są odpowiedzialni za prowadzenie codziennego zarządzania swoim zespołem: szkolenia, skład zespołu, transfery itp. Ich rzeczywisty wpływ zależy od realiów każdego klubu. Dziś menedżerowie muszą posiadać licencję UEFA Pro , najwyższą kwalifikację trenerską , aby utrzymać tę pozycję poza normalnym okresem przejściowym.
W 2002 roku Narodowe Muzeum Piłki Nożnej (en) utworzyło Galerię Sławy Angielskiej Piłki Nożnej w celu uhonorowania graczy i menedżerów, którzy nosili angielskie barwy w klubach lub drużynach narodowych. Członkami inauguracyjnymi jako trenerami jest sześciu: Anglik Brian Clough , Bob Paisley i Sir Alf Ramsey oraz Szkoci Sir Matt Busby , Bill Shankly i Sir Alex Ferguson . Następnie dołączyli do nich Anglicy Herbert Chapman , Stan Cullis , Bill Nicholson , Sir Bobby Robson (2003), Dario Gradi i Don Revie (2004), Howard Kendall i Walter Winterbottom (2005), Ron Greenwood (2006), Terry Venables ( 2007), Bertie Mee (2008), Malcolm Allison i Joe Mercer (2009), Harry Catterick (2010), a także francuski Arsène Wenger w 2006.
Od czasu utworzenia Premier League żaden angielski trener nie zdobył mistrzostw, jedenastoma zwycięzcami są Ferguson (12), Wenger (3), Szkot Kenny Dalglish (tytuł z Blackburn Rovers ), Portugalczyk José Mourinho (trzy tytuły z Chelsea ). , Chilijczyk Manuel Pellegrini (jeden tytuł z Manchesterem City ), Włosi Carlo Ancelotti (jeden tytuł z Chelsea), Roberto Mancini (jeden tytuł z Manchesterem City), Claudio Ranieri (jeden tytuł z Leicester City , Antonio Conte (jeden tytuł z Chelsea), Hiszpan Josep Guardiola (dwa tytuły z Manchesterem City) i Niemiec Jürgen Klopp (jeden tytuł z Liverpoolem ).
Premier League tworzy Hall of Fame , która jest skuteczna w roku 2021. Jego pierwszymi członkami są ogłaszane wKwiecień 2021są to Thierry Henry i Alan Shearer .
Galeria sław angielskiej piłki nożnejW 1998 roku, z okazji setnej edycji mistrzostw Anglii, grupa dziennikarzy utworzyła pod egidą Football League listę 100 Legend Football League (w) , która ma obejmować historię rozgrywek. Cztery lata później English Football Hall of Fame zostało stworzone przez Narodowe Muzeum Piłki Nożnej (w), aby uhonorować graczy i menedżerów, którzy nosili angielskie barwy w klubie lub drużynie narodowej. Jej członkowie inaugurujący są na liście Stu Legend.
Te setki legend, głównie angielskich, są wymienione tutaj w porządku chronologicznym (inauguracyjnych członków Hall of Fame zaznaczono pogrubioną czcionką):
Każdego roku do Galerii Sław Angielskiej Piłki Nożnej wybierani są nowi członkowie , dzięki czemu w 2018 roku liczy 160 członków.
Nagrody roczneKażdego roku przyznaje się kilka nagród, aby ukoronować najlepszych graczy roku w Anglii.
Najbardziej znane są te organizowane przez zawodowych piłkarzy „Association , w jedności z profesjonalnych piłkarzy w Anglii i Walii (założony w 1907), który będzie wynagradzał« Piłkarzem Roku »( PFA Players” Gracz Roku , od 1973-1974 ), „Gracz roku według kibiców” ( Gracz Roku Kibiców PFA ) oraz „Młody Gracz Roku” ( Młody Gracz Roku PFA ). Kilku graczy dwukrotnie zdobyło tytuł Gracza Roku PFA: Walijczyk Mark Hughes w 1989 i 1991 roku, Anglik Alan Shearer w 1995 i 1997 roku, Francuz Thierry Henry w 2003 i 2004 roku, Portugalczyk Cristiano Ronaldo w 2007 i 2008 roku. Eric Cantona jest pierwszy gracz spoza Wielkiej Brytanii, który zdobył tytuł w 1994 roku.
The Football Association Pisarzy , organizacja dziennikarzy sportowych w Anglii, a także nagrody nagrody dla Piłkarza Roku FWA ( Piłkarz roku w Anglii ), a od 1947 do 1948 roku. Jego wybór często różni się od wyboru PFA, pierwszym graczem, który wygrał je w tym samym sezonie był Terry McDermott w 1980 roku. Kilku graczy wygrało go również dwukrotnie lub więcej: Tom Finney w 1954 i 1957, Danny Blanchflower w 1958 i 1961 , Szkot Kenny Dalglish w 1979 i 1983 roku, Gary Lineker w 1986 i 1992 roku, Thierry Henry w 2003, 2004 i 2006 roku (pierwszy trzykrotnie utytułowany) oraz Cristiano Ronaldo w 2007 i 2008 roku. Ten ostatni jest w 2007 roku pierwszym zdobyć obie nagrody PFA i FWA.
Od 1994 roku Premier League nagradza także najlepszego zawodnika sezonu (nazwa trofeum zmieniła się zgodnie z umowami sponsorskimi). Tylko Frank Lampard w 2005 i 2006 roku oraz Cristiano Ronaldo w 2007 i 2008 roku wygrali go dwukrotnie.
Aby uczcić dziesiątą rocznicę swojego powstania, Premier League organizuje wybory „ drużyny dekady 1992-2002 ”. Wybrani gracze to: Peter Schmeichel - Gary Neville , Tony Adams , Marcel Desailly , Denis Irwin - David Beckham , Paul Scholes , Patrick Vieira , Ryan Giggs - Alan Shearer , Éric Cantona . Spośród tych jedenastu graczy, siedmiu spędziło większość czasu w Manchesterze United , zdobywcy siedmiu z dziesięciu tytułów. Shearer zostaje wybrany najlepszym angielskim graczem dekady, a Cantona najlepszym zagranicznym graczem.
Przez dwadzieścia lat trwania konkursu organizowane jest nowe głosowanie. Ryan Giggs został tym razem wybrany najlepszym graczem okresu. Dwa Zespoły Fantasy są wybierane, jeden przez panel ekspertów, drugi przez publiczność. W porównaniu z dziesięcioletnim zespołem Rio Ferdinand i Nemanja Vidic zastępują Desailly'ego, Ashley Cole zastępuje Irwina, Cristiano Ronaldo zastępuje Beckhama, Roy Keane i Steven Gerrard zastępują Vieirę, Thierry Henry zastępuje Cantonę.
WystępyPoz. | Gracz | Nb mecze |
---|---|---|
1 | Gareth Barry | 653 |
2 | Ryan koncertuje | 632 |
3 | Frank Lampard | 609 |
4 | David James | 572 |
5 | Gary Speed | 535 |
6 | Emil Heskey | 516 |
7 | Mark Schwarzer | 514 |
8 | Jamie Carragher | 508 |
9 | Filip Neville | 505 |
10 | Steven Gerrard | 504 |
10 | Rio Ferdinand | 504 |
Zawodnicy wyróżnieni pogrubieniem są nadal aktywni w PL w latach 2018-2019 . |
Rekord liczby występów w pierwszej lidze angielskich mistrzostw należy do angielskiego bramkarza Petera Shiltona, który rozegrał 848 meczów w latach 1966-1991. Za nimi podążali bramkarze Ray Clemence (1965-1987) i Pat Jennings (od 1962 do 1986). z odpowiednio 710 i 709 meczami.
Jeśli chodzi o zapolowych, pomocnicy Ryan Giggs (1991 do 2014), Ian Callaghan (1960 do 1982) i Gareth Barry (1998 do 2017) mieli odpowiednio 672, 640 i 633 występy w angielskiej ekstraklasie.
Gareth Barry jest rekordzistą pod względem liczby występów w Premier League, 653. Podczas gdy Ryan Giggs jest jedynym graczem, który brał udział w pierwszych 22 edycjach, a także ma na swoim koncie 13 tytułów Premier League, co jest również rekordem.
Najlepsi strzelcy
Trzech najlepszych strzelców w historii ligi angielskiej i jedyni, którzy strzelili ponad 300 goli, to:
Jeśli chodzi o samą historię Premier League , najlepszym strzelcem jest Alan Shearer z 260 golami (w 441 meczach), a następnie Wayne Rooney (208 goli w 491 meczach) i Andy Cole (187 goli w 414 meczach ).
Najlepsi przechodnieWalijczyk Ryan Giggs jest najlepszym podającym w historii Premier League z 162 asystami.
NarodowościKiedy Premier League zaczynała się w latach 1992-1993 , tylko jedenastu stałych graczy nie było Brytyjczykami ani Irlandczykami. W latach 2000-2001 odsetek graczy zagranicznych wzrósł do 36%, aw latach 2004-2005 do 45%. ten26 grudnia 1999, Chelsea stała się pierwszą drużyną Premier League, która wystawiła początkowy skład złożony wyłącznie z obcokrajowców. W 2009 roku kluby Premier League miały średnio trzynastu zagranicznych zawodników w swojej grupie zawodowej, a mniej niż 40% zawodników biorących udział w mistrzostwach stanowili Anglicy, podczas gdy liga hiszpańska miała 77,1% kwalifikujących się graczy do reprezentacji narodowej. wSierpień 2013, pierwszego dnia sezonu 2013-2014 odsetek angielskich graczy, którzy rozpoczęli mecze, osiągnął dotychczas najniższy poziom. Reprezentują 33,6% graczy z „startowej XI” klubów, wobec 73,1% w1%Sierpień 1992. Latem 2013 r. kluby rywalizujące o mistrzostwo zwerbowały 61 zawodników w tzw. transferach „płatnych”, to znaczy po otrzymaniu odszkodowania. Tylko dwunastu było Anglikami i żaden z nich nie został podpisany przez klub, który w poprzednim sezonie znalazł się w pierwszej ósemce.
Wpływ tej polityki na poziom reprezentacji Anglii w piłce nożnej , którego wyniki uznano za rozczarowujące w latach 90. i 2000., był przedmiotem debaty w angielskich mediach. Aby przeciwstawić się tendencji angielskich klubów do rekrutowania z zagranicy, a nie do szkolenia młodych ludzi, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zdecydowało w 1999 roku o ograniczeniu możliwości uzyskania pozwolenia na pracę dla zawodników spoza Unii Europejskiej: musiał grać co najmniej 75 lat. % meczów jego reprezentacji narodowej w ciągu dwóch poprzednich lat, a ta selekcja musi znaleźć się wśród 70 najlepszych na świecie w rankingu FIFA .
Przelewy i pensjePiłkarze mogą być przenoszeni z jednego klubu do drugiego tylko w oknach transferowych ustalonych przez angielską federację (chyba że wyraźnie zrezygnowano). Pierwszy okres roczny trwa od ostatniego dnia sezonu regularnego do31 sierpnia, drugi z 31 grudnia do 31 stycznia. Od sezonu 2010-2011 każdy klub Premier League jest ograniczony do składu 25 graczy w wieku powyżej 21 lat, który można zmienić tylko w okresach transferowych, z których co najmniej ośmiu to wychowankowie , czyli grając w Anglii przez co najmniej trzy pełne sezony przed ukończeniem 21. roku życia.
Nie ma indywidualnego ani zbiorowego limitu płac, więc towarzyszyły one eksplozji praw telewizyjnych. Średnia pensja piłkarzy Premier League wynosiła 75 000 funtów rocznie w pierwszym sezonie, 409 000 w latach 2000-2001, 676 000 w latach 2003-2004, 1,1 miliona w latach 2008-2009.
Podobnie eksplodowały kwoty opłat transferowych: podczas gdy Alan Shearer był pierwszym brytyjskim graczem, który został przeniesiony za ponad trzy miliony funtów, w 1996 roku Newcastle United kupił go piętnaście milionów , co jest rekordem świata. Rio Ferdinand został przeniesiony z West Ham do Leeds za 18 milionów w 1999 roku, co trzykrotnie znacznie przewyższyło Manchester United, by przyciągnąć Ruuda van Nistelrooya , Juana Sebastiána Veróna i tego samego Rio Ferdinanda. wmaj 2006Chelsea pozyskała Andrija Szewczenko z AC Milan za około 30 milionów funtów, które Manchester City wyprzedził rekrutując młodego brazylijskiego Robinho z Realu Madryt . ten31 stycznia 2011Podpisano dwa rekordowe transfery: angielski napastnik Andy Carroll z Newcastle United do Liverpoolu za 35 milionów i Fernando Torres z Liverpoolu do Chelsea za około 50 milionów. Rekord brytyjskiej rekrutacji został ustanowiony przez Manchester United w 2014 roku, kiedy argentyński gracz Angel Di Maria został kupiony od Realu Madryt za 75 milionów euro. W 2009 roku odejście gwiazdy Manchesteru United Cristiano Ronaldo do Realu Madryt przyniosło prawie 80 milionów funtów. Dziś transfery te zostały zdegradowane przez przybycie Paula Pogby do Manchesteru United za ponad 105 milionów euro.
Rozwój telewizji odegrał ważną rolę w historii Premier League. Pieniądze wygenerowane przez prawa telewizyjne były jedną z przyczyn jej powstania, a dziś pozostają kluczowe dla jej funkcjonowania i rozwoju. Decyzja Ligi o scedowaniu wszystkich praw telewizyjnych na BSkyB , kanał telewizji płatnej, a nie na BBC czy ITV, jak wcześniej, w 1992 roku była decyzją radykalną i innowacyjną. Zakup praw do transmisji piłkarskich mistrzostw zapewnił grupie telewizyjnej sukces i umożliwił wzbogacenie się klubów piłkarskich. Premier League sprzedaje swoje prawa telewizyjne zbiorowo, w przeciwieństwie do Hiszpanii. Suma jest podzielona na trzy części, połowa jest dzielona równo między kluby, jedna czwarta nagradza ranking klubu na koniec sezonu, a ostatnia kwarta jest dzielona zgodnie z transmisjami.
Pierwsze cła zapłacone przez Sky w 1992 roku wyniosły 304 miliony funtów w ciągu pięciu lat. Kolejny kontrakt, rozpoczęty w 1997 roku, był wart 670 milionów funtów w ciągu czterech sezonów; trzeci w wysokości 1,024 miliarda funtów w ciągu trzech sezonów. W 2004 roku liga zdołała również sprzedać swoje międzynarodowe prawa za 320 milionów funtów w ciągu trzech sezonów, kraj po kraju. wsierpień 2006, monopol Sky jest przełamany, Setanta Sports wygrywa dwie z sześciu nagrodzonych losowań, pod naciskiem Komisji Europejskiej, która uważa wyłączność praw nadawczych za barierę dla konkurencji . Sky i Setanta podpisali kontrakt na łączną kwotę 1,7 miliarda funtów, a BBC zapłaciło dodatkowo 171 milionów funtów za dodatkowe prawa (do programu Match of the Day ). Cła zagraniczne również wzrosły do 625 milionów funtów. Całkowite prawa, wycenione na ponad 2,7 miliarda euro, oznaczają, że mecze Premier League w latach 2007-2010 mają średnią wartość 40 milionów funtów.
Podejrzewa się, że umowy między Premier League i Sky tworzą kartel , co doprowadziło do kilku procesów sądowych. Office of Fair Trading potwierdza dominację BSkyB w 2002 roku na rynku praw, ale nie stwierdził, że nadużywanie tej pozycji. W 1999 r. zbiorowa metoda sprzedaży praw do Premier League została zbadana przez brytyjski sąd ds. praktyk restrykcyjnych , który stwierdził, że nie jest to sprzeczne z interesem ogólnym. Sprzedano prawa do telewizji na lata 2010-2013 za 1,782 miliarda funtów. Upadłość w Wielkiej Brytanii Setanta Sports w 2009 roku doprowadziła do przeniesienia jej praw na ESPN . W latach 2013-2016 łączne prawa telewizyjne osiągnęły 3,018 mln funtów (246 mln rocznie dla British Telecom , 760 mln dla BSkyB ).
W tej dziedzinie Premier League wypracowała sobie znaczącą przewagę nad wszystkimi innymi ligami europejskimi, dzięki swojej popularności na całym świecie, a zwłaszcza w Azji. W 2011 roku angielskie mistrzostwa przyniosły w ten sposób 1219 mln euro na sezon praw telewizyjnych (683 mln na rynku krajowym i 536 mln na arenie międzynarodowej), wobec 742 mln euro dla Hiszpanii, 692 dla Francji, 666 dla Włoch i 462 dla Niemiec.
Na początku 2015 roku , nadawcy English ( Sky Sports i BT Sport ) i Premier League podpisał kontrakt na płytę nadającą latach 2016 - 2019 rzędu 6,92 mld euro. To prawie 14 milionów euro na grę i 70% wzrost w stosunku do poprzedniego okresu. Dla porównania, prawa Ligue 1 wynoszą tylko 748 mln euro, a Serie A 915 mln euro. To prawdziwy szok w europejskim futbolu, ponieważ ostatni z rankingów Premier League dotknie od sezonu 2016-2017 prawie trzykrotnego mistrza Francji w prawach telewizyjnych, co stanowi duży problem w rywalizacji z angielskimi klubami na europejskiej scenie.
We Francji CANAL+ zdobywa wszystkie prawa do transmisji Premier League do 2022 roku i będzie transmitować mistrzostwa na myCANAL.
W latach 1992-2012 na 50 stadionach odbył się mecz Premier League. Zgłoś Taylor , po tragedii Hillsborough w 1989 roku, co doprowadziło do zakazu miejsc stojących, wszystkie zostały w pełni wyposażone w siedzenia od sezonu 1994-1995.
Frekwencja na stadionach stanowi znaczące źródło dochodu. W latach 2009-2010 średnia frekwencja na mecze Premier League wyniosła 34 215, w porównaniu z 21 126 w pierwszym sezonie Premier League w latach 1992-1993. Rekord średniej frekwencji pochodzi z sezonu 2007-2008 z 36.144 kibicami.
Wszystkie stadiony w Anglii zostały zmodernizowane, powiększone, wygodniejsze, a nawet przebudowane, jak Emirates Stadium w Arsenalu czy City of Manchester Stadium (dziewięć zostało zniszczonych). W latach 2010-2011 pojemność tych stadionów jest bardzo zróżnicowana, od ponad 75 000 miejsc na Old Trafford , macierzystym stadionie Manchesteru United, do 16 220 na Bloomfield Road , stadionie macierzystym Blackpool . Całkowita pojemność stadionów Premier League wyniosła w tym sezonie 770 477, średnio 38 523. Rekord ten został pobity w sezonie 2013-2014 przy ponad 14 milionach widzów, czyli średniej frekwencji 36 695. na mecz, największej w Anglii Premier League od lat pięćdziesiątych.
Kop z Anfield w 1983 roku. Trybuna jest dziś w pełni zajęta.
Stretford End Grandstand na Old Trafford w 1992 roku, przed opracowaniem Raportu Taylora .
Trybuna Old Trafford Stretford End w 2007 roku.
Emirates Stadium został otwarty w 2006 roku.